και τώρα, τι γίνεται?

Μετά το 3-1 με την ΑΕΚ, μετά όλο τον ντόρο για το ποιος είναι και ποιος δεν είναι προσφυγική ομάδα, μετά από εκείνο το περίφημο πανό που πρόσβαλε άδικα τόσους ανθρώπους, οπαδούς της ΑΕΚ αλλά και απλούς φιλάθλους, μετά από την ανταλλαγή ανακοινώσεων και τους ευσεβείς πόθους μας να διαλυθεί η ΑΕΚ εις τα εξ ων συνετέθη, ο Πανιώνιος πήρε φόρα, φόρα κατηφόρα, κι από την τέταρτη θέση (ισοβαθμώντας με τον Εργοτέλη), 3 μόλις βαθμούς πίσω από τον ΠΑΟΚ που ήταν τρίτος εκείνη την στιγμή, έχει βρεθεί στην 10η θέση, 16 (!!!) ολόκληρους βαθμούς πίσω από τον ΠΑΟΚ…

Η 13η αγωνιστική αποδείχτηκε πολύ γουρσούζικη, έχουμε πληρώσει πολύ ακριβά την νίκη μας με την ΑΕΚ.

Αλλά δεν φταίει ούτε η γουρσουζιά, ούτε κάποια υπερφυσική δύναμη που έχει στραφεί εναντίον του Πανιωνίου, φταίει το στραβό μας το κεφάλι.

Βγάλαμε όλα τα κόμπλεξ μαζεμένα, πιστέψαμε πως γίναμε σπουδαίοι ξαφνικά, παίκτες, προπονητής, διοίκηση, φίλαθλοι καβαλήσαμε από ένα καλάμι ο καθένας, πήρανε τα μυαλά μας αέρα, νομίσαμε ξαφνικά πως γίναμε χαλίφης στην θέση του χαλίφη, αντί να τιμωρηθεί άμεσα και παραδειγματικά ο Φαμπιάν για την συμπεριφορά του, αναλωθήκαμε σε πόλεμο ανακοινώσεων, κάθε μέρα όλο και κάποιος παίκτης έδινε συνέντευξη για το μυστικό της επιτυχίας του φετινού Πανιωνίου, όλοι οι δημοσιοκάφροι επαινούσαν τον Τσακίρη που εμπιστεύτηκε τον Φερέρα παρά τα αρνητικά αποτελέσματα στην αρχή του πρωταθλήματος, ακολούθησε μια καλή εμφάνιση στην Λάρισα που ναι μεν δεν καταφέραμε να διαχειριστούμε το 0-2, αλλά επιβεβαίωσε την καλή φόρμα της ομάδας, και… συνεχίσαμε με εορταστικά τσιμπούσια τις παραμονές του αγώνα με την Καβάλα, και πληρώσαμε άμεσα το πρόωρο εορταστικό κλίμα, σε συνδυασμό με την στοχοποίηση του εκδιωχθέντος Ρεκόμπα, ως αιτία όλων των κακών στην αρχή του πρωταθλήματος… Όλα αυτά, λειτούργησαν αποπροσανατολιστικά, και το αποτέλεσμα το βλέπουμε όλοι.

Όποιος τόλμησε τότε να προβλέψει πως τα πράγματα δεν πάνε καλά, πήρε σαν απάντηση πως τα αποτελέσματα δικαιώνουν τον προπονητή, και ότι δεν ξέρουμε τι μας γίνεται… Έγραφα τότε, πως είχαμε τους ίδιους ουσιαστικά βαθμούς με πέρυσι και πρόπερσι, και πως ο δρόμος παραμένει μακρύς και ανηφορικός, εξακολουθούσα να πιστεύω πως ναι μεν τα αποτελέσματα δικαίωναν τον Φερέρα, αλλά εμένα εξακολουθούσε να μην μου αρέσει ο τύπος, αλλά εκείνη την στιγμή τέτοιες σκέψεις ήταν σαν παραφωνία.

Να όμως που τώρα, τα καμπανάκια που τότε χτυπούσαν, έγιναν σειρήνες συναγερμού. Το όνειρο της πρώτη πεντάδας, έγιναν ανάμνηση παλιά. Τώρα το φάντασμα της μάχης για την σωτηρία είναι ορατό, και πρέπει να κάνουμε αυτοκριτική.

Τι πρέπει να γίνει?

Να στρωθούν στην δουλειά, παίκτες, προπονητής, διοίκηση, αντί για φιέστες και δηλώσεις, να δουλέψουν, να σταματήσουν να αισθάνονται πως αδικούνται, οι μόνοι που αδικούν τους εαυτούς τους είναι οι ίδιοι, ας ξεκαβαλήσουν το καλάμι, και να δουν την πραγματικότητα κατάματα.

Τέρμα οι διαμαρτυρίες, τέρμα οι αδικαιολόγητες κάρτες, να συγκεντρωθούν σε αυτό που πρέπει να κάνουν, να ξαναγίνουν ομάδα και όχι ο καθένας να κοιτάει τον εαυτό του, να μην είναι μοναδικό τους μέλημα η μελλούμενη μεταγραφή του σε Ισπανίες ή Ολυμπιακούς, να αποκτήσουν ξανά καλή φυσική κατάσταση, να γίνουν όλοι μια μπουνιά, και να αντιμετωπίσουν κάθε παιχνίδι χωρίς κόμπλεξ, αλλά και χωρίς υπεροψία, όπως κάνουμε από την 13η αγωνιστική και μετά.

Ο Φερέρα, δεν ξέχασε όσα ήξερε. Απλώς αποδείχτηκε πολύ λίγος για να διαχειριστεί την προσωρινή του επιτυχία, απότυχε να πειθαρχήσει την ομάδα, να την κρατήσει σε φόρμα, να την συγκρατήσει συγκεντρωμένη στον στόχο του επόμενου παιχνιδιού... Ας τραβήξουμε μια γραμμή, και να κάνουμε μια νέα αρχή. Σε πιο σωστή βάση.

Τώρα, αντί να ψάχνουμε για αποδιοπομπαίους τράγους, ας καταλάβουν όλοι πως αρμενίζουμε στραβά, και να στρωθούν στην δουλειά. Μόνο έτσι θα ξεφύγουμε από τα φαντάσματα.

Τι έγραφα τον Δεκέμβρη: http://panionios-gr.blogspot.com/2009/12/blog-post_21.html

Πριν από το παιχνίδι με την ΑΕΚ, έγραφα επίσης:

Προσοχή λοιπόν στην υπεραισιοδοξία, στις υψηλές προσδοκίες, και στο άγχος της νίκης. Σε καμία περίπτωση δεν είμαστε το φαβορί, και ακόμα και εάν νικήσουμε την ΑΕΚ με 3-0, οι επόμενοι αγώνες με Λάρισα και Καβάλα είναι εξίσου δύσκολοι.

Μετά, υπάρχει ένας ολόκληρος δεύτερος γύρος, που θα πρέπει η ομάδα να παραμείνει σε φόρμα, συγκεντρωμένη κάθε φορά στον επόμενο αγώνα, και στο τέλος θα κάνουμε τον λογαριασμό. Προς Θεού, μην πάρουν τα μυαλά μας αέρα, αυτήν την στιγμή δεν έχουμε εξασφαλίσει ούτε καν την σωτηρία μας. http://panionios-gr.blogspot.com/2009/12/blog-post_01.html