Φερεριάδα: Ο επίλογος!

Όλοι λίγο πολύ έχουμε υπάρξει υπάλληλοι. Δεν ξέρω βέβαια πόσοι εξ ημών έχουν υπάρξει υπεύθυνοι κάποιου τμήματος απολογούμενοι απ ευθείας στο αφεντικό, πόσοι έχουν υπάρξει καλοπληρωμένοι για τις ειδικές γνώσεις και ικανότητες μας, αλλά… κάποιοι όντως θα έχουν τέτοια εμπειρία, και οι υπόλοιποι μπορούμε να φανταστούμε τι μπορεί να παίζει σε μια τέτοια περίπτωση.

Προσλαμβάνεσαι τον περασμένο καλοκαίρι στον ρόλο του σωτήρα, του μάγκα στην δουλειά σου, θα γ@μείς και θα δέρνεις χωρίς να παίρνεις ή να δίνεις λογαριασμό, είσαι κάτι σαν τον Φερέρα ένα πράγμα…

Έρχονται τα φιλικά, το πράγμα δεν τραβάει, αλλά φιλικά είναι, νέα συστήματα εφαρμόζεις εσύ ο μαίτρ της τακτικής, άλλωστε ποιος να σε αμφισβητήσει, είσαι ο γενικός γ@μάω...

Κι αρχίζει το πρωτάθλημα, κι όλα πάνε στραβά. Ισοπαλίες και ήττες εντός έδρας, ήττες εκτός, η ομάδα παίζει σύστημα τουρλουμπούκι, και στην ομάδα έχεις έναν παίκτη με προσωπικότητα που κανένας δεν μπορεί να τον αμφισβητήσει, είναι ένας προπονητής μέσα στο γήπεδο (άλλωστε ποιος από εμάς θα ξεχάσει ποτέ τον Ρεκόμπα μέσα στο γήπεδο, να βλέπει πιο μπροστά την φάση, να οργανώνει τους συμπαίκτες του, να τους κάνει παρατηρήσεις υποδείξεις, να τους εμψυχώνει κλπ?) και έχει απ ευθείας σχέση με τον εργοδότη σου, τον σέβεται ο εργοδότης σου, τον σέβονται οι πελάτες (εμείς δηλαδή, ο κόσμος)… Ο παίκτης αυτός καταντάει ο εχθρός σου!

Και έρχεται εκείνη η αποφράδα (κατά την γνώμη μου) ημέρα που… του τράβηξε του Φερέρα το αυτάκι ο πρόεδρος, εκείνο το περίφημο συμβούλιο με τις κωλοτούμπες… Αντί να σε στείλει το αφεντικό από εκεί που ήρθες, καταφέρνεις και τον πείθεις πως για όλα φταίει ο Ρεκόμπα, πως δεν μπορείς να δουλέψεις έτσι, με τον άλλον να σε σαμποτάρει, κλπ.

Και λίγο η τύχη, λίγο το ότι παράτησες τις βλακείες που έκανες μέχρι εκείνη την στιγμή και δούλεψες λιγάκι πιο σοβαρά, λίγο που οι ανταγωνιστές σου είχαν κι αυτοί τα προβλήματα τους, τσίμπησες κάποιες επιτυχίες στο παρατσάκ, επιτέλους έγινες μάγκας και στην πράξη, έφτασες στο σημείο που η ομάδα στιγμιαία μοιάζει να δουλεύει ρολόι, ο δε εχθρός στην κατάψυξη, καταφέρνεις και πείθεις το αφεντικό να διώξει τον εχθρό σου (λέγε με Ρεκόμπα), και επιτέλους ξεσπαθώνεις, τώρα πια έγινες ο άντρας που πάντα ονειρευόσουνα να γίνεις, αγοράζεις κολόνια Μένεμ, γιατί δεν χρειάζεσαι να προσπαθήσεις άλλο, τα κατάφερες!

Μέχρι το σημείο αυτό, μπορούμε να φανταστούμε όλοι τι ζόρια τράβαγε ο Φερέρας… Αλλά το παρακάτω, γίνεται ακόμα χειρότερο, ο άνθρωπας πίστεψε πως έλυσε όλα του τα προβλήματα, ενώ τα προβλήματα μόλις άρχιζαν.

Δεν μου το βγάζει κανένας από το μυαλό, πως η αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του Εστογιάνωφ και το ντεφορμάρισμα κάποιων παικτών δεν είναι ενός είδους αντίδραση στα τεκταινόμενα. Αλλά δεν μπορεί να αποδειχτεί κάτι τέτοιο, οπότε ας μην ληφθεί υπ όψιν αυτή η παράμετρος. Την ώρα που ο σούργελος προπονητής σου είχε έναν ολόκληρο Ρεκόμπα να κοντράρεται, οι άλλοι δεν είχαν λόγους να εκτεθούν, αλλά όταν ο Ρεκόμπας τρώγεται, είναι φυσικό να υποχρεώνονται τα δεύτερα βιολιά να αναλάβουν τον ρόλο του πρώτου. Έστω και στο ψυγείο, ο Ρεκόμπα μέχρι να φύγει τελικά, ήταν η μεγάλη προσωπικότητα.

Τέλος πάντων, ο κατήφορος αρχίζει (άλλωστε το φοβόσουν πως ήταν θέμα χρόνου, δεν το περίμενες τόσο άμεσα…), θα πρέπει να σκέφτηκε πολλές φορές ο ίδιος ο Φερέρα πως καλύτερα να μασούσε παρά να μιλούσε, αλλά το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω, και τρόπος να αντιστρέψει την ροή δεν ήταν ορατός…

Κι αρχίζει στο σημείο αυτό η απόλυτη παράνοια, βάζει παίκτες σε θέσεις άλλων αντ’ άλλων, ώστε να μοιάζουν αυτοί να πνίγονται σε μια κουταλιά νερό, αυτοί να φταίνε για τα χάλια της ομάδας, ψάχνει δικαιολογίες για την ανικανότητα του να οργανώσει την ομάδα, να την βάλει να παίξει μπάλα, και είναι σε καθεστώς μεγάλης πίεσης. Και τι κάνει το αφεντικό? Τίποτα!!!

Το πρόβλημα από παιχνίδι σε παιχνίδι γίνεται όλο και χειρότερο, το μόνο που επιζητάς είναι η παχυλή αποζημίωση, έχεις ήδη κάνει τις καβάντζες σου για την επόμενη ημέρα, πουλάς τρελίτσα στις δηλώσεις σου πως δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, και αντί να σε στείλουν από κει πούρθες, σε ανέχονται…

Εάν συνεχίσεις αυτόν τον δρόμο, θα χάσεις και τις καβάντζες σου, το επαγγελματικό σου μέλλον θα πάει κατά διαβόλου μετά από κάθε παιχνίδι που χάνεις, και αναγκάζεσαι να παραιτηθείς, πριν χάσεις και την καβάντζα σου. Αφού δεν σου έμεινε τίποτα άλλο, το παίζεις μάγκας και αξιοπρεπής, τουλάχιστον αυτό μπορεί να σου μείνει σαν προίκα, γιατί τίποτα άλλο δεν σου έμεινε.

Αυτή είναι η ιστορία, εγώ δεν θα ασχοληθώ ξανά με αυτόν τον μ@λάκα, δεν έχω να προτείνω κανέναν προπονητή, κανέναν παίκτη, δεν παίρνω προμήθεια από κανέναν, το μόνο που με απασχολεί είναι να βλέπω ωραία μπαλίτσα όταν πηγαίνω στο γήπεδο, να έχει που και που κάποια επιτυχία η ομαδούλα μου, ώστε να πειράζω όσους με κοροϊδεύουν που είμαι Πανιώνιος και όχι Βαζελόγαυρος. Δεν είμαι αλήτης-ρουφιάνος-δημοσιογράφος, δεν παίρνω μισθό άμεσα ή έμμεσα από τον Πανιώνιο, δεν εξαρτάται το επαγγελματικό μου μέλλον από όσα σκέφτομαι και γράφω, δεν έχω κανέναν λόγο να κρύψω όσα σκέφτομαι, δεν έχω λόγο να λέω άλλα από όσα νομίζω, και φυσικά μπορεί κάτι που σκέφτομαι να είναι λάθος, αλλά το λάθος αυτό δεν μου στοιχίζει, οπότε δεν έχω κανέναν λόγο να μην παραδεχτώ το λάθος μου, δεν έχω δημόσια εικόνα που πρέπει να διαφυλάξω.

Ο πρόεδρος, περιτριγυρίζεται από ανθρώπους που ίσως δεν μπορούν να πουν την γνώμη τους έξω από τα δόντια, γι αυτό εγώ θα ήθελα σαν επίλογο μέσα από αυτό το κείμενο, να του πω μονάχα αυτό:

Πρόεδρε, πρέπει να βρεις έναν νέο Λίννεν, Έλληνα ή ξένο, και ποτέ ξανά ανθρώπους σαν τον Φερέρα, είχες δηλώσει πως εκτίμησες τις κωλοτούμπες του, αλλά οι κωλοτούμπες έγιναν για έναν μονάχα λόγο, για να συνεχίσει να παίρνει τον μισθό του, και στο μόνο που αποσκοπούσε τελικά ήταν η αποζημίωση. Αλλιώς, γιατί να ξεφτιλίζεται κάποιος με τις κωλοτούμπες? Εάν παίζαμε πόκερ, πήρες άριστα στην μπλόφα, δεν τον απέλυσες και πανικοβλήθηκε, και αναγκάστηκε να παραιτηθεί.

Έχεις κουραστεί, αφιερώνεις τρομερό χρόνο στο χόμπυ σου (τον Πανιώνιο) εις βάρος της ξεκούρασης σου, της δουλειάς σου, της οικογένειας σου, κλπ, και είναι λογικό να χρειάζεσαι να αποστασιοποιηθείς λίγο, λογικό είναι να το θέλεις, εγώ τουλάχιστον σε καταλαβαίνω απόλυτα.

Αλλά αφού καλώς ή κακώς είσαι εγκλωβισμένος σε αυτήν την κατάσταση, και μέχρι να βρεις τρόπο να ξεκουραστείς από όλα αυτά, εμπιστεύσου κάποιον, με πιο σωστά κριτήρια αυτήν την φορά, γιατί εάν επαναλάβεις τα ίδια, θα καταλήξεις στα ίδια λάθη και αποτελέσματα.

Εσύ πρέπει να βγάλεις το φίδι από την τρύπα, θα σου πω μονάχα αυτό που έμαθα από την δικιά μου ζωή, αν και είμαι βέβαιος πως το γνωρίζεις ήδη. Όταν έχεις μια χασούρα, χάσε. Είχες, κι έχασες. Όσο προσπαθείς να σώσεις κάτι από όσα έχασες, το πιο πιθανόν είναι να χάσεις κι άλλα. Κι αν κάποτε κατάφερες την χασούρα να την κάνεις κέρδος, αυτό ήταν η εξαίρεση, μην την πατήσεις και κάνεις την εξαίρεση κανόνα.

Πάρτο αλλιώς λοιπόν. Ξεφορτώσου πιθανά λαμόγια και αυλοκόλακες, βρες κάποιο υγιές κομμάτι, και χτίσε εκεί. Πάμε παρακάτω, χρειαζόμαστε μια νέα αρχή, μια νέα ματιά στο πρόβλημα.

Στις δηλώσεις σου, είπες πως ψάχνεις κάποιον να βάλει ένα μύριο, να πάρει ένα ποσοστό ας πούμε το 20% (εάν θυμάμαι καλά), να κάνει αυτός το κουμάντο, να απομακρυνθείς εσύ για ένα διάστημα για να ξεκουραστείς, και μετά ανάλογα πως θα πάει, το ξανασυζητάτε… Η ιδέα είναι καλή, αρκεί να βρεθεί ο κατάλληλος, στο εύχομαι. Απλώς εσύ έχεις ήδη μάθει, ενώ αυτός θα πρέπει να περάσει από τα δικά του λάθη μέχρι να μάθει, και όταν το κάνει, θα καταλήξει εξ ίσου κουρασμένος με εσένα. Οπότε ίσως δεν είναι αυτή η λύση για τον Πανιώνιο, αυτή μπορεί να είναι μια πρόσκαιρη λύση για το προσωπικό σου πρόβλημα, που πιθανόν να σου κληροδοτήσει περισσότερα προβλήματα αύριο.

Τώρα, είναι η ώρα των μεγάλων αποφάσεων. Βάλτο καυτό στα υπ όψιν: Τώρα είσαι έτοιμος να γίνεις πραγματικά ο ηγέτης του Πανιωνίου, έχεις μάθει, έχεις καταλάβει, έχεις την εμπειρία, έχεις άποψη, έχεις την αποδοχή του κόσμου, έχεις την ωριμότητα και δεν κινδυνεύεις να παρασυρθείς από τον ενθουσιασμό σου. Δεν είναι η ώρα για να φύγεις, αλλά η ώρα για να φτιάξεις τα πράγματα.

Καλημέρα σε όλους.

ΥΓ1.
Τελικά το... φλερτ του Πανιωνίου με τον Μάρκους Γιόνσον κατέλησε σε γάμο, μιας και ο Σουηδός δεξιοπόδαρος μπακ βρίσκεται στην Αθήνα και τις επόμενες ώρες αναμένεται να υπογράψει στον «ιστορικό». Ο Γιόνσον που αγωνίζεται την τελευταία τριετία στην ΑΙΚ Στοκχόλμης έχει φορέσει τέσσερις φορές την φανέλα του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος της χώρας του και όπως όλα δείχνουν θα είναι ο παίκτης που θα αντικαταστήσει τον Μανιάτη (αν τελικά πάει στην Εσπανιόλ) στο δεξί άκρο της άμυνας. http://www.gazzetta.gr/football/super-league/item/67503-%CE%B4

ΥΓ2.
Ρε μπας και πρέπει να το ρίξουμε στο γυναικείο βόλευ?

ΥΓ 3.
Αισιόδοξος για το μέλλον της νέας του ομάδας, Λόκερεν παρουσιάστηκε ο Εμίλιο Φερέρα, ο οποίος αναφέρθηκε και στα αίτια διαζυγίου με τον Πανιώνιο.
«Είμαι αισιόδοξος ότι θα σωθούμε. Το ίδιο έκανα εξάλλου στο παρελθόν και με τον Πανθρακικό. Ξέρω ότι το κλίμα δεν είναι πολύ καλό, καθώς η ομάδα είναι πολύ άτυχη, όμως μπορούμε να τα καταφέρουμε» τόνισε ο Εμίλιο Φερέρα.

Ο Βέλγος τεχνικός αναφέρθηκε και στην αποχώρησή του από τον Πανιώνιο λέγοντας: «Ήμουν ελεύθερος να φύγω. Είχα μια συζήτηση με τον πρόεδρο του συλλόγου και διαπιστώσαμε ότι δεν κινούμασταν στην ίδια γραμμή. Έτσι ήταν καλύτερα να σταματήσουμε την συνεργασία μας».
http://www.gazzetta.gr/football/super-league/item/67631-φερέρα-υπήρχε-διάσταση-απόψεων

Μου πήρε καιρό, αλλά τελικά το κατάλαβα: Ο Φερέρα είναι μαιτρ της σωτηρίας. Πως θα μας έσωζε, εάν δεν μας έκανε πρώτα να κινδυνεύσουμε?
Η γραμμή του υποβιβασμού, τον ξυπνάει τον υπνοβάτη, αλλιώς... κοιμάται τον ύπνο του δικαίου! Στην αρχή, όταν όλα έδιχναν ότι είμαστε καταδικασμένοι προκαταβολικά, ξύπνησε και ανεβήκαμε... Όταν ξεφύγαμε από αυτήν την κατάσταση (που ο ίδιος δημιούργησε), ξανάπεσε για ύπνο, και περίμενε να ξαναβρεθούμε σε δεινή θέση για να ξυπνήσει πάλι!!!

 

Τέλος!!!