Άντρας θα πει να μην δειλιάς, όπου κι αν δώσεις μάχη,
Να ξεψυχάς κι όμως να λες, θάνατος δεν υπάρχει!!!
Του άντρα τον εγωισμό, μια πράξη τον τελειώνει,
να βλέπει αυτή που αγαπά, σ' άλλου αγκαλιά να λιώνει...
Άντρας λογάται όποιος μπορεί, τον πόνο να αντέξει,
να'ναι η ψυχή στο στόμα του, και να μη βγάζει λέξη...

Λευτέρης

Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013

επίλογος?

Τον πρώτο καιρό με ενοχλούσε η καχυποψία ορισμένων σε ότι κι αν έλεγα, ο τρόπος που με αντιμετώπιζαν, αλλά και ότι κάποια στιγμή που άνοιγαν κάποια στόματα, αρχίζανε κατηγορητήρια για θέματα που εγώ σαν απλός φίλαθλος δεν γνώριζα.

Μετά από κάποιο διάστημα κοντά σε Πανιώνιους, συνήθισα και δεν έδινα σημασία.

Τώρα καταλαβαίνω, πως οι μεν έχουν ράμματα για την γούνα των δε και τούμπαλιν, και κατηγορώντας  ο ένας τον άλλον, νομίζουν πως φαίνονται οι ίδιοι έντιμοι.

Ένας έντιμος, δεν αντέχει σε τέτοιο περιβάλλον. Ή αποστασιοποιείται ή γίνεται ένα με τα σκατά.

Σε ότι αφορά τον Πανιώνιο, η σχέση μου ήταν ανέκαθεν αλτρουιστική, δεν είχα και δεν σκόπευα ποτέ να έχω κάποια θέση, κάποιο ίδιον συμφέρον, κάποια ιδιότητα και ρόλο, ούτε βέβαια θα μπορούσα (ή θα ήθελα) να είμαι μέλος σε κάποιο μαγαζάκι ή παραμάγαζο.

Τρίτο δρόμο δεν γνωρίζω. Όταν αρχίζεις να βλέπεις και να καταλαβαίνεις κάποια πράγματα, δεν μπορείς να το παίζεις ανυποψίαστος. Όσο είσαι ανυποψίαστος, όλα είναι αλλιώς. Μετά δεν μπορείς να παριστάνεις κάτι που δεν  είσαι.
Εάν μετά την αλλαγή στο τρόπο που αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα, εσύ το παίζεις ανυποψίαστος, τότε γίνεσαι συνένοχος αυτών που καλύπτεις.

Δεν είμαι δικαστής για να δώσω δίκιο σε κανέναν, ούτε μπορώ να μάθω τα πάντα για να σχηματίσω αντικειμενική γνώμη. Άλλωστε οι πιο ισχυρές σχέσεις, πιο ισχυρές κι από δεσμούς αίματος, πιο ισχυρές κι από φιλίες κλπ, είναι οι σχέσεις συνενοχής.
Εγώ δεν έχω τέτοια σχέση με κανέναν στον Πανιώνιο, οπότε είναι λογικό η σχέση μου με τον Πανιώνιο και τους ανθρώπους του, να είναι ένας αδύναμος κρίκος.

Ακόμα κι αν συνεχίσω να χαζολογώ στο μπλογκ, από δω και πέρα όλα μέσα μου έχουν αλλάξει, δεν έχω την ίδια χαρά, δεν έχω την ίδια διάθεση να προτείνω πράγματα, να προσπαθώ να διορθώσω λάθη, και να συντελώ (με τον τρόπο μου) στο να βελτιώνεται αυτό που παίρνω σαν φίλαθλος αλλά και αυτό που παίρνουν οι αθλητές, τα παιδιά μας.

Δεν ξέρω αυτήν την στιγμή εάν αυτός είναι ο επίλογος αυτού του μπλογκ, ίσως και να είναι, μπορεί να αλλάξει η διάθεση μου αργότερα και να βρίσκω ξανά χαρά στο να καταγράφω τις σκέψεις και τις απόψεις μου σχετικά με τον Πανιώνιο (και όχι μόνο).  Αυτήν την στιγμή αισθάνομαι ότι δεν αξίζει να ασχολούμαι. Ο μόνος λόγος που το έκανα ήταν ότι με χαροποιούσε όλο αυτό, κι αυτή η χαρά έχει εκλείψει αυτήν την περίοδο.

Απολογιστικά θα έλεγα πως και μόνο το ότι χάρη στην γκρίνια μου, κάποιοι σημαντικοί κατά την γνώμη μου άνθρωποι ανταποκρίθηκαν και τώρα 30 και περισσότεροι άνθρωποι μπορούμε και γυμναζόμαστε με τους Πανιώγερους, θεωρώ ότι έβαλα κι εγώ ένα λιθαράκι για κάτι πολύ καλό. Δεν θεωρώ χαμένο ούτε τον χρόνο ούτε τον κόπο μου. Όλα τα καλά που έγιναν αυτά τα χρόνια θα τα κρατήσω σαν πολύτιμα πετράδια, κι ότι με στενοχώρησε κατά καιρούς θα τα ξεχάσω, όσα δεν έχω ήδη ξεχάσει... 

Δεν έχει νόημα να θυμάσαι δυσάρεστα πράγματα, όσο ασχολείσαι με αυτά γεμίζεις δηλητήριο και πίκρα, ενώ τα καλά και τα ευχάριστα σε γεμίζουν με χαρά και δύναμη για να συνεχίσεις την ζωή σου.

Κλείνοντας, θα ήθελα να ζητήσω συγνώμη από όσους στενοχώρησα,  πίκρανα ή πλήγωσα. Είμαι βέβαιος πως έκανα λάθη, και οφείλω να τους ζητήσω να με συγχωρέσουν.

Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2013

τέλος

Τόσα λεφτά έχω δώσει για μπουφάν, φόρμες, διάφορα ρούχα με το σήμα του Πανιωνίου, και δεν θα μπορώ ούτε καν να τα φοράω από δω και πέρα... Από σήμερα (στα 51μου) αλλάζω ομάδα. Δεν είμαι Πανιώνιος πλέον. Δεν ξέρω εάν θα υποστηρίξω ποτέ άλλη ομάδα, αλλά ο Πανιώνιος τελείωσε για εμένα.

Δεν μπορώ να είμαι Πανιώνιος πλέον. Μετά την είδηση που διάβασα, εγώ και οι Πανιώνιοι δεν έχουμε πλέον την παραμικρή σχέση. Μόνο σαν πρώην Πανιώνιος μπορώ να υπάρχω, όπως κάποιος που πίστεψε κάποτε στο ΚΚΕ και στον κομουνισμό, και κάποια στιγμή ξύπνησε και είπε πως τέλος το ΚΚΕ, αλλά δεν μπόρεσε ποτέ να βρει ιδεολογική στέγη κάπου αλλού. Με το μπλογκ δεν ξέρω τι θα απογίνει. Θα δείξει.

Η είδηση:
Ο Αχιλλέας Μπέος ήταν ένα από τα τιμώμενα πρόσωπα στη χθεσινή (28/01) εκδήλωση του Συνδέσμου των Παλαιμάχων ποδοσφαιριστών του Πανιωνίου.

Ο άλλοτε ισχυρός άνδρας των «κυανέρυθρων» τιμήθηκε από τους Παλαίμαχους του Πανιωνίου για την πολυετή προσφορά του στο σύλλογο, κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης για την κοπή της Πρωτοχρονιάτικης πίτας. Ο Αχιλλέας Μπέος έδωσε το παρόν στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο «Μέμπερς Κλαμπ» του γηπέδου της Νέας Σμύρνης και καταχειροκροτούμενος από τους παριστάμενους παρέλαβε την τιμητική πλακέτα, δείγμα ότι οι φίλοι του Πανιωνίου δεν έχουν ξεχάσει τα όσα προσέφερε στην ομάδα τους.

Όλα αυτά τα χρόνια, γνώρισα κάποιους αξιόλογους ανθρώπους, έκανα φίλους, εκτονώθηκα, το ευχαριστήθηκα. Όλα στην ζωή έχουν ένα τέλος. Το τέλος αυτό είναι σήμερα.

Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2013

δεν πήγα στο γήπεδο εχθές

...όπως δεν πήγα και με την Βέροια. Δύο συνεχόμενα εντός έδρας παιχνίδια έχασα, είχα πολλά χρόνια να χάσω 2 παιχνίδια στην σειρά. Στα 2 αυτά παιχνίδια πήραμε 4 πολύτιμους βαθμούς για την υποτιθέμενη σωτηρία της ομάδας μας, εγώ όμως γλύτωσα από το μαρτύριο να βλέπω αυτό το θέαμα και να αγωνιώ για το αποτέλεσμα, ενώ πονάω για άλλα πράγματα, η πολυπόθητη σωτηρία δεν είναι το να επιβιώνουμε με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο.

Γλύτωσα από τα νεύρα στο τέλος του παιχνιδιού με την Βέροια, που με είχε πάρει ο ύπνος και έμαθα τα καθέκαστα πιο μετά. Εχθές παρακολούθησα το παιχνίδι από την τηλεόραση, αποστασιοποιημένος. Δεν θα κάνω κριτική του παιχνιδιού, αφού θεωρώ πως δεν παίξαμε καλά και θα κάνω παραφωνία κόντρα στο σημαντικό που είναι ότι νικήσαμε εν τέλει.

Θεωρώ πως η παρουσία μου στο γήπεδο ενισχύει οικονομικά την ομάδα μας, δεν έχω την απαίτηση να νικάμε σε κάθε παιχνίδι, αλλά θέλω να βλέπω ένα ικανοποιητικό θέαμα (το οποίο δεν βλέπω φέτος), και να αισθάνομαι χαρά που πηγαίνω στο γήπεδο κι όχι λύπη, θυμό, απέχθεια. 

Δεν ξέρω εάν θα ξαναπάω σύντομα, δεδομένου ότι πραγματικά δεν το ευχαριστιέμαι. Όσοι νομίζουν ότι το ποδόσφαιρο είναι μια μάχη και οι οπαδοί στρατιώτες που πολεμάνε από την εξέδρα, προφανώς τους απογοητεύω. Εγώ θεωρώ πως το ποδόσφαιρο είναι θέαμα, είναι προϊόν, και εγώ ο πελάτης που πληρώνω για το προϊόν αυτό. Όταν ένας πελάτης δεν ψωνίζει σε ένα μαγαζί, ο μαγαζάτορας πρέπει να βρει τρόπους να κάνει το μαγαζί του πιο ευχάριστο τον πελάτη, δεν απολογείται ο πελάτης γιατί προτιμάει άλλο μαγαζί ή γιατί απλώς δεν ψωνίζει γενικότερα. Οι άδειες εξέδρες κάτι σημαίνουν, εγώ μπορώ μονάχα να γράψω για την δικιά μου αλήθεια. Οι άδειες εξέδρες δεν μένουν άδειες τυχαία.

Απογοητευτικό είναι και το θέαμα που παρουσιάζει φέτος η ομάδα του πόλο, που τόσο περήφανο με έκανε μέχρι πέρυσι. Ήττα με 8-6 από την Κέρκυρα, και το φάντασμα του υποβιβασμού στην Α2 είναι πολύ ζωντανό. Ότι χτίστηκε την τελευταία δεκαετία, έχει γκρεμιστεί σε ένα χρόνο μέσα. Κρίμα. Αυτή κι αν είναι μια μεγάλη απογοήτευση.

Αγαπάω τον Πανιώνιο, είναι η ομάδα που υποστηρίζω από παιδί, αλλά δεν μπορώ να στηρίζω με την παρουσία μου τα φετινά χάλια. Μίκρυνε πολύ ο Πανιώνιος, είτε σαν παράρτημα του Γαύρου, είτε σαν κάποιος σύλλογος χωρίς στόχους, χωρίς να σημαίνει κάτι η φανέλα στους περαστικούς μισθοφόρους, χωρίς πάθος και όραμα, με οπαδούς που χουλιγκανίζουν με το παραμικρό και δεν διαφέρουν σε τίποτα από τους άλλους.

Βαρέθηκα τα ψέμματα, τα μισόλογα, την καμαρίλα, τις ίντριγκες, τις κλίκες, τα συμφέροντα, τα παιχνίδια εξουσίας, τα λαμόγια. Βαρέθηκα την διοίκηση που αυθαιρετεί και παρανομεί συνεχώς, βαρέθηκα και τους οπαδούς που χάρη σε ένα τυχαίο γκολ του Φανούρη πανηγυρίζουν, ενώ εάν 1 λεπτό νωρίτερα είχαμε δεχτεί ένα γκολ και χάναμε τελικά, θα γιουχάρανε, θα πετούσανε αντικείμενα, θα στήνανε λαϊκά δικαστήρια. Δεν είμαι και δεν θέλω να είμαι ένας από αυτούς. Δεν θέλω να είμαι ανάμεσα τους. Η απουσία μου είχε αυτήν την έννοια.

Όσο κι αν με πληγώνει ο Πανιώνιος, δεν παύω να ελπίζω πως θα έρθουν καλύτερες ημέρες, πως κάποια στιγμή μπορεί όντως να γίνει ένας διαφορετικός σύλλογος, που θα γυμνάζει την νεολαία (και όχι μόνο), θα διδάσκει ήθος, θα είναι πιστός στα αθλητικά ιδεώδη του ευ αγωνίζεσθε, θα έχει αθλητές που θα ματώνουν την φανέλα για την ευχαρίστηση τους κι όχι για τον μισθό ή τα οδοιπορικά τους. Σήμερα η παρουσία ενός παιδιού στις εξέδρες του γηπέδου μας, ισοδυναμεί με ταχύρυθμο μάθημα σε κάθε λογής βρισιάς και ναρκωτικών.

Κατά βάθος χάρηκα για την νίκη στο ποδόσφαιρο, και λυπήθηκα για την ήττα στο πόλο. Ίσως δεν έπρεπε. Γιατί να χαίρομαι που πήρε παράταση αυτή η φάρσα? Γιατί να λυπάμαι που τα υπολείμματα της ομάδας του πόλο δεν πέτυχαν τον στόχο τους? 

Στο μέλλον θα ασχοληθώ μόνο με όσα με ευχαριστούν. Δεν βλέπω τον λόγο να χαλιέμαι άδικα. Εύχομαι να περάσετε όλοι μια καλή και ευχάριστη ημέρα.








Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2013

τελικοί

Τελικός σήμερα στο ποδόσφαιρο με την Λιβαδειά, τελικός και στο πόλο με την Κέρκυρα. Παίζονται σήμερα οι κατηγορίες και στα 2 αθλήματα. Με νίκες, έχουμε σοβαρές ελπίδες σωτηρίας, με ήττες μπαίνουμε για τα καλά σε περιπέτειες. Με ισοπαλίες παραμένουμε ζωντανοί αλλά συνεχίζουμε να βράζουμε στο ζουμί μας.

Νυν υπέρ πάντων αγών. Για την ιστορία μας, για την τιμή της ομάδας μας.

Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2013

Κοπή πίτας

Η κοπή της πίτας των Πανιώγερων βρήκε το τμήμα σε εξαιρετικό κλίμα, οι προπονήσεις συνεχίζονται 4 φορές την εβδομάδα με στόχο την εκγύμναση όλων όσων είναι ακόμα παιδιά, παρά τα χρόνια που πέρασαν, όσων θέλουν να μάθουν περισσότερα για το συναρπαστικό άθλημα του βόλεϊ.

Ξεκινήσαμε σαν μια ετερόκλητη παρέα, και συνεχίζουμε σαν παρέα. Ο κάθε ένας από εμάς που έχουμε παιδιά που αθλούνται στον Πανιώνιο, μπορούμε πλέον να εκτιμήσουμε περισσότερο την προσπάθεια αλλά και την πρόοδο που κάνουνε τα παιδιά μας.

Καλή χρονιά σε όλο το τμήμα του βόλεϊ, στα μικρά και στα μεγάλα παιδιά.



Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2013

Επί τέλους, μια νίκη!!!

Μετά από την ήττα με τα Χανιά, η νίκη με τον ΝΟΠ ήταν μονόδρομος, αλλιώς η Α2 ήταν εξασφαλισμένη από τώρα. Τώρα έχουμε ελπίδες σωτηρίας, όμως ο δρόμος αυτός είναι δύσβατος και πρέπει διοίκηση προπονητής και παίκτες να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους.
Είναι έγκλημα μια ομάδα μοντέλο όπως ο Πανιώνιος στο πόλο, να μην καταφέρει ούτε να σωθεί στην πρώτη κατηγορία. Τα τελευταία χρόνια ο Πανιώνιος είχε φτάσει να είναι μια από τις 2-3 καλύτερες ομάδες της Ελλάδας, η αγωνιστική πτώση που ζούμε από πέρυσι τέτοια εποχή δεν ήρθε τυχαία.

Κάποιοι το παλέψανε με νύχια και με δόντια να διαλύσουν το πόλο, και εν μέρει τον πετύχανε τον σκοπό τους. Η σωστή δουλειά που γίνεται φέτος στις υποδομές, θα φέρει αποτέλεσμα στο μέλλον, αλλά πρέπει να καταφέρουμε και να κρατηθούμε στην Α1.

Στο ποδόσφαιρο δεν παρακολούθησα το παιχνίδι με τον ΟΦΗ, ήμουνα πολύ κουρασμένος και με πήρε ο ύπνος από τα πρώτα λεπτά. Από τα στιγμιότυπα που είδα, πιστεύω πως τουλάχιστον το πρώτο γκολ του ΟΦΗ πρέπει να διδάσκεται σε σεμινάρια για το πόσα λάθη μπορούν να γίνουν σε μια φάση, ενώ το δεύτερο βάζει για άλλη μια φορά στο τραπέζι τις επιλογές του προπονητή μας για τον Σιδεράκη το καλοκαίρι, αλλά και για το γεγονός πως όταν ανέβηκε ψυχολογικά ο Περιστερίδης, τον αντάμειψε με τιμωρία στον πάγκο!!! Δεν νομίζω να έχει ξαναγίνει ποτέ ένας παίκτης να καλείται στην Εθνική και στο καπάκι να μένει εκτός αποστολής (παρόλο που δεν έπαιξε στην Εθνική για να υπάρχει η δικαιολογία της κούρασης) και μετά για πολλές αγωνιστικές να σκουπίζει τον πάγκο.

Κατά τα άλλα, μετά την αποδυνάμωση του ρόστερ από επιλογές του προπονητή κατ αρχάς, και εν συνεχεία της διοίκησης,  το ότι ακόμα χάνουμε με αξιοπρεπή σκορ και όχι με τεσσάρες και πεντάρες, αποδεικνύει πως εάν φέτος είχαμε μια μέτρια έστω ομάδα, θα χτυπάγαμε άνετα την δεύτερη ή την τρίτη θέση του πρωταθλήματος. Όλες οι ομάδες φέτος έχουν τα χάλια τους, και το θέαμα δεν αξίζει να χάνουμε ούτε ένα λεπτό για να τους παρακολουθούμε.





Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2013

διπλό στον ΟΦΗ

Αύριο θα το πάρουμε το τρίποντο, όσοι παίζετε, παίξτε το! Δεν στραβώνει με τίποτα.
Οι γκαντέμηδες του ΣΚΑΙ, όλοι ποντάρανε πως θα χάσουμε, άρα... είμαι πολύ αισιόδοξος για το αποτέλεσμα.

Φαντάζομαι ότι δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση το προγνωστικό, στάνταρ 2 λοιπόν.

Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2013

ναυάγιο με την Βέροια

Θεωρώ τυχαίο ότι σήμερα πήραμε έστω κι έναν βαθμό. Ελπίζω ο βαθμός αυτός να αποδειχτεί πολύτιμος, και να μην κλαίμε στο τέλος της περιόδου για τους άλλους δύο βαθμούς που χάσαμε, δεδομένου ότι παρόλο που παίξαμε χάλια και είχαμε και κόντρα διαιτησία, μετά από ένα τσαφ καταφέραμε να προηγηθούμε στο σκορ, η δε Βέροια ήταν επίσης μια μετριότατη ομάδα που έπαιζε επίσης κακό ποδόσφαιρο.

Ο Αμπάρκιολης σε κοντρόλ με χέρι του Γεωργέα μπρος στα μάτια του έκανε το κορόιδο, ενώ σε κατά λάθος χέρι του Ντούνη τον απέβαλλε τον παίκτη μας με δεύτερη κίτρινη χωρίς δεύτερη σκέψη. Έκανε τα στραβά μάτια και σε κάποια φάουλ υπέρ μας, ενώ έσπρωξε την ακίνδυνη Βέροια στο να καταφέρει να ισοφαρίσει.

Πολύτιμη βοήθεια στον Αμπάρκιολη και στην ομάδα της Βέροιας έδωσε και ο ίδιος ο Ελευθερόπουλος, που έβγαλε τον Μενδρινό στο 70', τον μόνο παίκτη που μπορούσε να κρατήσει λίγο την μπάλα. Εάν ο Μενδρινός δεν άντεχε άλλο, ας έβαζε τουλάχιστον τον Φανούρη στην θέση του, κι όχι να τον βάλει στο 90', να κάνει τι δηλαδή στις καθυστερήσεις?

Δυστυχώς το θέαμα που παρουσιάζει η ομάδα μας (και όχι μόνο αυτή) είναι επιπέδου μέτριας ομάδας γάμα εθνικής και όχι ομάδας που αξίζει να παίζει στην σούπερ λίγκα. Δεν βλέπω που υστερεί από εμάς ο Φωστήρας.

Δεν μπορώ επίσης να φανταστώ πως θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι καλύτερα. Θα προτιμήσω να μην πω άλλα αυτήν την στιγμή, γιατί είμαι πολύ θυμωμένος. Κρίμα, κάποτε ήμουνα περήφανος που αγαπούσα και υποστήριζα τον Πανιώνιο, τώρα ντρέπομαι γι αυτό. Δεν ντρέπομαι γιατί πιθανόν να υποβιβαστούμε, αν και κάποιοι μπορεί να αποδειχτούν ακόμα χειρότεροι από εμάς (και υπάρχουν τέτοιοι) και να υποβιβαστούν εκείνοι, ντρέπομαι επειδή είμαστε διοικητικά ανύπαρκτοι και στην ΠΑΕ, αλλά και στον Ερασιτέχνη, και αυτό δεν ενοχλεί κανέναν. Ντρέπομαι επίσης γιατί δεν θεωρώ πως αρμόζει σε Πανιώνιους όλο αυτό το βρισίδι και το πέταγμα αντικειμένων προς οποιονδήποτε, πόσο μάλλον κατά της ίδιας της ομάδας μας. Εάν έσπαγε ο διάβολος και παίρναμε σήμερα το τρίποντο, κάποιοι θα πανηγύριζαν για την ομάδα μας και ενδεχομένως τα προβλήματα θα σκεπαζόντουσαν προσωρινά κάτω από το χαλί. Εγώ θα χαιρόμουνα για τους πολύτιμους βαθμούς, αλλά θα θεωρούσα εξίσου άθλια την ομάδα, όπως τώρα που δεν νικήσαμε τελικά.

Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2013

Μάθε Βόλεϊ στον Πανιώνιο

Ο Πανιώνιος Γ.Σ.Σ., ο Σύλλογος που έφερε το Βόλεϊ στην Ελλάδα, καλεί όλα τα αγόρια ( 6-15 χρονών), από το Σάββατο 12/01 και για έναν ολόκληρο μήνα, να μάθουν τα μυστικά του αθλήματος εντελώς δωρεάν.

Οι προπονήσεις θα λάβουν μέρος σε κλειστό γυμναστήριο (οδός Κοραή δίπλα στο ποδοσφαιρικό γήπεδο) με την παρουσία έμπειρου προπονητή.
Ωράριο προπονήσεων: Σάββατο-Κυριακή 18:30-20:00
Πληροφορίες: 6932786014


ΥΓ http://liberovolley11.blogspot.gr/ Μια δικιά μας κοπέλα, η Φωτεινή Πόγκα χρειάζεται την υποστήριξη μας: Στην πιο πάνω σελίδα, δεξιά δεξιά, scroll κάτω, δεν μας στοιχίζει τίποτα να ξοδέψουμε 1 λεπτό να την ψηφίσουμε σαν καλύτερη αθλήτρια ΕΣΠΕΔΑ. Το ότι είναι η καλύτερη είναι σίγουρο: Είναι η προπονήτρια των παιδιών μας και είναι πανθηρίνα 1000%

Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2013

θεωρώ άδικη την επίθεση

που δέχεται πανταχόθεν ο Ελευθερόπουλος για τα συνεχή άτυχα αποτελέσματα. Δεν έχουμε την ποιότητα του ρόστερ να προσδοκούμε κάτι καλύτερο, αντιθέτως θα έλεγα πως τα έχουμε πάει καλύτερα από ότι προσδοκούσαμε εξ αρχής.

Όλοι βλέπαμε με τρόμο το πρόγραμμα των αγώνων, και θεωρούσαμε πως εάν δεν μαζεύαμε κάποιους βαθμούς στα πρώτα 10 παιχνίδια, μετά το φάσμα του υποβιβασμού θα ήταν όχι μόνο ορατό, αλλά και αναπόφευκτο.

Με την βοήθεια και της τύχης, τα πήγαμε ανέλπιστα καλά. Λυπάμαι που θα το πω, αλλά το παράξενο δεν είναι που χάσαμε από έναν τέτοιον Άρη σαν τον χθεσινό, αλλά που πήραμε μέχρι τώρα τόσους βαθμούς. Αυτό είναι το παράξενο.

Από κει και πέρα, δεν ήταν μόνο η τύχη που μας εγκατέλειψε, αλλά χάσαμε και πολλούς ποδοσφαιριστές με τραυματισμούς και κάποιους άλλους επειδή αποχώρισαν. Όταν έχεις φτιάξει ένα σύνολο που παίζει αξιόλογα κόντρα σε κάθε πρόβλεψη, δεν έχεις άλλους άσους στο μανίκι σου όταν χάνεις κάποιους στους οποίους βασίστηκες.

Σαφώς κάποιες επιλογές του Ελευθερόπουλου σηκώνουν πολλή συζήτηση, αλλά... συζήτηση σήκωναν και οι επιλογές του όταν παίρναμε το ένα αποτέλεσμα μετά το άλλο. 

Είμαστε μείον κάποιους παίκτες, και μείον κάποιους παίκτες που δεν έχουν αποδώσει αυτά που περιμέναμε, όπως ο Σάμαρης και ο Μενδρινός μετά τον τραυματισμό του, κλπ. Λεφτά για μεταγραφές φυσικά δεν υπάρχουν, αντί να γκρινιάζουμε να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε να βοηθήσουμε την ομάδα να καταφέρει να πάρει κάποιους βαθμούς ακόμα, να την σώσουμε και φέτος.

Ας είμαστε ρεαλιστές. Όλοι ονειρευτήκαμε κάτι καλύτερο φέτος, μετά τα πρώτα αποτελέσματα, αλλά καιρός είναι να δούμε την πραγματικότητα κατάματα: Δεν έχουμε ελπίδες για τίποτα περισσότερο, από το να τα καταφέρουμε να σωθούμε. Κι αυτό δεν θα είναι καθόλου εύκολο.

Όσοι δεν θέλουνε τον Ελευθερόπουλο, ας μας πούνε ποιόν θέλουνε και με τι λεφτά θα τον πληρώνουμε. Καθώς και με ποιους παικταράδες θα ενισχύσουν την ομάδα για να βγούμε στο τσάμπιονς λήγκ.

Κι εγώ απογοητεύτηκα με τον αποκλεισμό μας στο κύπελο. Ο Ελευθερόπουλος που προφανώς κτίζει την προπονητική του καριέρα με πρώτο σταθμό τον Πανιώνιο, άραγε δεν θα ήθελε να πάρει και το κύπελο και να μαζέψει κι άλλους βαθμούς στο πρωτάθλημα, για να γίνει περιζήτητος στο μέλλον?

Από το θέλω μέχρι το μπορώ, υπάρχει μεγάλη απόσταση, και το να μπορείς δεν είναι μόνο θέμα προσπάθειας αλλά και μέσων. Ας κάνουμε λοιπόν περισσότερη υπομονή, κι όχι να ρίχνουμε αναθέματα. 

Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013

Κρίμα

2-1 ήττα από τον Άρη, αν και αξίζαμε την ισοπαλία. Δεν έπαιξε δα και τίποτα σπουδαίο ο Άρης, αλλά δυστυχώς δεν τα καταφέραμε να κρατήσουμε το σκορ στο 1-1 ούτε να δημιουργήσουμε σοβαρή απειλή για να βάλουμε εμείς δεύτερο γκολ. Σε κάθε περίπτωση όμως η εμφάνιση ήταν αξιοπρεπής. Και οι 2 ομάδες με σοβαρά αγωνιστικά (και όχι μόνο) προβλήματα.

καλά ξεκίνησε η χρονιά

Με ήττες των 2 πιο αντιπαθητικών ομάδων, του ΠΑΟ και της ΑΕΚ. Ας πάρουμε εμείς και ένα θετικό αποτέλεσμα στον Άρη, κάθε Πανιώνιος να γουστάρει.


Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2013

Σπυρόπουλος καπούτ!

Τα τυπικά έχουν απομείνει για την απόκτηση του Παναγιώτη Σπυρόπουλου από τον Πανιώνιο. Ο 20χρονος δεξιός μπακ θα υποβληθεί σήμερα σε ιατρικές εξετάσεις και στη συνέχεια θα υπογράψει τετραετές συμβόλαιο συνεργασίας με το «τριφύλλι».

Η μεταγραφή του νεαρού μπακ θα ανακοινωθεί πιθανότατα, μόλις ξεκαθαρίσει αν θα πάει τώρα στην Παιανία (δίνοντας 40.000 με 50.000 ευρώ στους Νεοσμυρνιώτες ή να δοθεί ως έμψυχο αντάλλαγμα κάποιος από τους παίκτες των «πρασίνων») ή το καλοκαίρι (ως ελεύθερος).

Ο Σπυρόπουλος θα εισπράξει για τα επόμενα τέσσερα χρόνια 470.000 ευρώ. Τον πρώτο και τον δεύτερο χρόνο θα πάρει από 100.000 ευρώ, τον τρίτο 120.000 ευρώ και τον τελευταίο 150.000 ευρώ. 


Το σήριαλ του Σπυρόπουλου φτάνει άραγε στο τέλος του ή θα συνεχιστεί μέχρι το καλοκαίρι? Θα δούμε...
Αφού το τετραετές συμβόλαιο αποδείχτηκε τριετές, κι αφού κανένας δεν φρόντισε να "δέσει" τον παίχτη πριν τον κάνουμε φίρμα, καλά να πάθουμε...

Η προχειρότητα και η σωρεία λαθών συνεχίζουν να βασανίζουν τον Πανιώνιο, λες και δεν του φτάνανε όλα τα άλλα. Αυτό που δεν καταλαβαίνω, είναι το σκεπτικό ενός νεαρού παίκτη που μόλις έπαιξε 10 παιχνίδια, είναι φευγάτος για τον Παναθηναϊκό. Ειλικρινά του εύχομαι καλή επιτυχία στην καριέρα του, όσο κι αν με ενοχλεί ότι άλλος ένας παίκτης μας φεύγει χωρίς να έχει προλάβει να αποδώσει στον Πανιώνιο αυτά που έπρεπε και να φέρει στα ταμεία της ομάδας τα ανταλλάγματα που θα έπρεπε.

Όμως γι αυτό δεν ευθύνεται ο παίκτης, αλλά η διοίκηση της ΠΑΕ. Όσο λοιπόν κι αν με στενοχωρεί ο τρόπος που φεύγει ο Σπυρόπουλος, την ευθύνη δεν την έχει αυτός, αλλά αυτοί που του επέτρεψαν να συμπεριφερθεί έτσι.

Ευθύνη επίσης υπάρχει στις διοικήσεις του συλλόγου, που όλα αυτά τα νεαρά παιδιά που παίζουν στην ομάδα μας, δεν την έχουν αγαπήσει ούτε ένα δράμι. Κάτι παράξενο συμβαίνει. Πως γίνεται να μην υπάρχει το παραμικρό συναισθηματικό δέσιμο με την ομάδα μας? Ο μέσος άνθρωπος έχει την τάση να δένεται συναισθηματικά με όλα όσα ασχολείται, πόσο μάλλον με την ομάδα που προπονείται καθημερινά και αγωνίζεται με τα χρώματα της. Ούτε μπορώ να πιστέψω πως όλοι αυτοί οι πιτσιρικάδες είναι στυγνοί επαγγελματίες,  οι περισσότεροι από δαύτους δεν πρόλαβαν να βγάλουν ούτε μουστάκι. Κάτι άλλο λοιπόν συμβαίνει, κάτι που κάνει την ομάδα μας εντελώς αντιπαθητική στους περισσότερους εξ αυτών, και είναι όλοι τους έτοιμοι να την κάνουν ανά πάσα στιγμή και με την πρώτη ευκαιρία.

Δεν γίνεται να μας έχει σεβαστεί τόσο ο Ντάριο Φερνάντεζ ή ο Ραφικ Τζιμπούρ, και να μας έχουν σαν τα σκατά τους οι διάφοροι Μάκοι και Κοντοέδες. Κάτι πολύ παράξενο συμβαίνει.

Κάποτε μου είχανε πει μια ιστορία για τον Αχρηστέα, δεν ξέρω αν είναι αληθινή, αλλά δεν θα μου έκανε εντύπωση και να είναι: Πως όταν ήταν να προωθηθεί στην πρώτη ομάδα και να υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο, ήταν η τρίτη επιλογή ο παίκτης αυτός. Οι δυο επικρατέστεροι, αρνήθηκαν να πληρώσουν στον προπονητή το αντίτιμο για να γίνουν επαγγελματίες, ενώ ο μπαμπάς Αχαριστέας το πλήρωσε το κάτι τις του, κι έτσι μάθαμε αυτόν και ποτέ τα ονόματα των άλλων δύο. (Οι μπαμπάδες είναι καλοί να πληρώνουν για τον αθλητισμό των παιδιών, είναι καλοί να πληρώνουν γενικότερα, αλλά κακοί όταν συμβουλεύουν τα παιδιά τους πως να βγάλουν κανένα φράγκο επιπλέον)

Σε μια κοινωνία που η διαφθορά είναι εθνικό σπορ, ακόμα κι αν δεν υπάρχουν αποδείξεις για κάτι τέτοιο, δεν ακούγεται καθόλου παράξενο να υπάρχει και αυτό το ενδεχόμενο: Κάποιοι πληρώνουν και προωθούνται, ενώ κάποιοι άλλοι όχι κι εξαφανίζονται. 

Αν υπάρχουν τέτοιες συναλλαγές, περιμένεις μετά κάποιος να εκτιμήσει την ομάδα που παίζει, ή θεωρεί πως έχει πληρώσει το δικαίωμα του να παίζει??? Δεδομένου δε ότι κάποιοι παράγοντες είναι βέβαιο πως κονομάνε και γι αυτό ασχολούνται, δεν είναι λογικό να υπάρχει καχυποψία?

Εδώ ξέρουμε πως έχουν υπάρξει κλίκες για το ποιός θα συμμετέχει και ποιός θα βρίσκεται στις εξέδρες, σε παιδικές και εφηβικές ομάδες ερασιτεχνικών αθλημάτων, για τα μόρια στις πανελλήνιες, στο ποδόσφαιρο που υπάρχει ενδεχόμενο κονόμας θα γίνονται σφαγές λογικά. Θα υπάρχουν κάποιοι διατεθειμένοι να πληρώνουν, και κάποιοι που θα πιστεύουν πως αξίζουνε χάνονται όλως τυχαίως, ή μάλλον καθόλου τυχαίως.

Τόσα χρόνια από τις ακαδημίες μας έχουν περάσει χιλιάδες παιδιά, πως γίνεται να χάνονται τόσα ταλέντα στην πορεία? Οι περισσότεροι από τους εικοσάρηδες που τώρα είναι στην ομάδα μας, από κάπου αλλού τους έχουμε μαζέψει. Δικά μας παιδιά δεν παράγουμε? Πως είναι δυνατόν???
Τόσα οκτάχρονα, δεκάχρονα, δωδεκάχρονα κλπ παιδάκια τόσα χρόνια γεμίζουν τα τμήματα υποδομών μας, από αυτά τα παιδιά έχουν βγει ποτέ παίκτες?

Την ίδια απορία έχω και για το μπάσκετ. Τι στο καλό συμβαίνει και ενώ στις υποδομές έχουμε φτάσει μέχρι και σε νούμερα 350 αθλητών, από αυτά τα παιδιά δεν φτάνει σχεδόν κανένα να παίζει στην ανδρική ομάδα? Κι αν δεν κάνω λάθος, ειδικά στο μπάσκετ κάποια παιδιά είναι όντως "δικά μας" παιδιά στην ανδρική ομάδα. Αυτό γιατί δεν συμβαίνει στο ποδόσφαιρο?

Ας όψεται η αναδουλειά, και γράφω κατεβατά.  Εγώ τα είπα και ξεθύμανα. Καλή χρονιά και πάλι, με προβληματισμούς και γκρίνια, που θα πάει, κάποτε θα λυθούν οι απορίες μου.