... δεν μπορώ παρά να συγχαρώ το "μικρό" Μαρούσι, για την πρόκριση του στους 16 της Ευρωλίγκας!!! Μπράβο, πάντα τέτοια, είμαι πάντα στο πλευρό των Δαυίδ που ξαπλώνουν κάτω τους διάφορους Γολιάθ.
Το Μαρούσι στο μεγαλύτερο ευρωπαϊκό ραντεβού της ιστορίας του μετά τον τελικό του κυπέλλου Σαπόρτα και την κατάκτηση του απέναντι στη Σαλόν, ήταν... παρών και πήρε πανηγυρικά την πρόκριση στο τοπ 16 της Ευρωλίγκα, επικρατώντας της μεγάλης Μακάμπι Τελ Αβίβ με 83-75 για πρώτη φορά στην ιστορία του! Στην παρθενική συμμετοχή του στη μεγάλη διοργάνωση έκανε περήφανο το ελληνικό μπάσκετ, ενώ κέρδισε τα χειροκροτήματα των 5.000 φιλάθλων -αριθμός ρεκόρ- που το στήριξαν.
Επειδή τα βλέπω όλα κόκκινα και μπλε, μοιράζομαι δημόσια τις προσωπικές σκέψεις μου σχετικά με την Πανιωνάρα, που μου ομορφαίνει την ζωή, καθώς και με όλα όσα βλέπω να συμβαίνουν στο Ελληνικό πρωτάθλημα, και όχι μόνο. Δεν είμαι ειδικός, είμαι ένας απλός φίλαθλος και αυτό που διαβάζετε, είναι ένα προσωπικό ημερολόγιο με σκέψεις, απόψεις και προσωπικούς προβληματισμούς, και τίποτα περισσότερο. Ουδεμία σχέση με τον επίσημο Πανιώνιο, καθώς και καμία σχέση με ειδικούς ή φωτεινούς παντογνώστες...
Άντρας θα πει να μην δειλιάς, όπου κι αν δώσεις μάχη,
Να ξεψυχάς κι όμως να λες, θάνατος δεν υπάρχει!!!
Του άντρα τον εγωισμό, μια πράξη τον τελειώνει,
να βλέπει αυτή που αγαπά, σ' άλλου αγκαλιά να λιώνει...
Άντρας λογάται όποιος μπορεί, τον πόνο να αντέξει,
να'ναι η ψυχή στο στόμα του, και να μη βγάζει λέξη...
Λευτέρης
Να ξεψυχάς κι όμως να λες, θάνατος δεν υπάρχει!!!
Του άντρα τον εγωισμό, μια πράξη τον τελειώνει,
να βλέπει αυτή που αγαπά, σ' άλλου αγκαλιά να λιώνει...
Άντρας λογάται όποιος μπορεί, τον πόνο να αντέξει,
να'ναι η ψυχή στο στόμα του, και να μη βγάζει λέξη...
Λευτέρης
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου