πω πω πω, τι τσιμπούσι ήταν αυτό!!!

Χθες, σύρθηκα μέχρι το γήπεδο, ερεθίστηκα που ο νεαρός με την στολή μπάτσου πήγε να με χουφτώσει, αλλά προφανώς βρομούσε η αναπνοή μου τόσο πολύ από τα τσίπουρα και τις ρακές, που  δυστυχώς μάζεψε τα χέρια του αμέσως!

Σκέφτηκα να διαμαρτυρηθώ, τα λεφτά μου πίσω και άλλα τέτοια σχετικά, αλλά δεν με κρατούσαν καλά τα πόδια μου, άλλωστε κουνιότανε κι η Γη, ενώ γύριζε συγχρόνως και ο ουρανός σαν μύγα πάνω από μια σκατούλα, κι έτσι έδωσα τόπο στην οργή...

Ξεκίνησε ο αγώνας, ακυρώθηκε το γκολ του Κούκετς στο πρώτο ημίχρονο, έχασε ο Ριέρα την ευκαιρία, αλλά εγώ είχα συγκεντρωθεί στο ηδονικό κωλαράκι του επόπτη. Σφιχτό σφιχτό, κάθε τόσο έβαζε το χέρι του πάνω από το σορτσάκι και τραβούσε το στρινγκ που μάλλον τον ενοχλούσε, με είχε φτιάξει ο άτιμος. Τώρα πια, εκτός από τους νεαρούς με τις στολές μπάτσου, θα φαντασιώνομαι και τον επόπτη, συνέχεια στραμμένη η πλάτη του προς το μέρος μας,σφριγηλός και κινητικός. Αχ ρε επόπτη, έφυγες αλλά εγώ θα σε θυμάμαι για πάντα! Με σημάδεψες σαν άνθρωπο και σαν άντρα.

Κάποια στιγμή, μέσα στην ζαλάδα μου, είδα τον Λευτέρη να είναι σκαρφαλωμένος στα κάγκελα. Πήγα κι εγώ δίπλα του, και έκανα ερωτική εξομολόγηση στον επόπτη, μην μου τον φάει ο άτιμος ο Λευτέρης τον γκόμενο. Άλλωστε ο Λευτέρης έχει και την μουστάκα, εάν δεν παρενέβαινα άμεσα, θα τόχανα το παιχνίδι.

Στην ανάπαυλα, έχασα το κωλαράκι του επόπτη που σπαρταρούσε μπροστά μου σαν το χέλι, ήταν πολλά τα τσίπουρα και οι ρακές που κυλούσαν στο αίμα μου, βαρέθηκα και κόντεψε να με πιάσει ο ύπνος.

Όταν ξεκίνησε το δεύτερο ημίχρονο, είχε κλείσει ήδη η φωνή μου, δεν μπορούσα να εκφράσω άλλο τον έρωτα μου στον επόπτη, ο Μπάλαμπαν έχασε το άχαστο, όμως αμέσως μετά ο Κούκετς έβαλε το γκολάκι και μετά περίμενα υπομονετικά να τελειώσει το μαρτύριο, ο επόπτης ποιός ξέρει με ποιόν μιλούσε στο ακουστικό κάθε τρεις και λίγο, όμως δεν είχα τρόπο να διεκδικήσω το δικαίωμα μου στον αληθινό έρωτα, το στόμα μου ήταν ξερό και διψασμένο!

Έριξα κάτι ύπνους τρικούβερτους όταν έφτασα σπίτι, πρόσεξα να μην εκπνέω όταν πλησίαζα τον αναπτήρα για να ανάψω τσιγάρο, κι έτσι χωρίς ατυχήματα πέρασε το βράδυ. Η ρακή ήταν εξαιρετική, ούτε πονοκέφαλο ούτε τίποτα, σαν πάρεδρο μέλος της λέσχης των επώνυμων αλκοολικών την συστήνω ανεπιφύλακτα, τον φετινό Πανιώνιο μόνο εάν είσαι τύφλα μπορείς να τον παρακολουθήσεις χωρίς να τρελαίνεσαι....

Παγκόσμιο και πάλι παγκόσμιο. Μετά την νίκη με την χανούμ μπουρέκ, ήρθε η σειρά των γριών να εισπράξουν το τεμάχιο τους. Πω πω πω, πω πω πω πω, τι τσιμπούσι ήταν αυτό!!! Οι καραβίδες, ο καπνιστός ξιφίας, η καβουροσαλάτα, το καπνιστό χταπόδι με την φάβα, ο ροφός με τις μακαρούνες, όλα τέλεια.To δε ριζότο... αχ, τι ριζότο ήταν αυτό!!!