Αναρωτιέμαι με τι κέφι και με τι όρεξη άραγε δουλεύουν οι απλήρωτοι προπονητές?
Και όταν λέω απλήρωτοι, δεν εννοώ απλώς τους κακοπληρωμένους, αυτούς που αμείβονται λιγότερο από όσο αξίζουν ή από όσο θα κόστιζαν οι απαιτήσεις που έχουν οι ομάδες από αυτούς, αλλά κυρίως αυτούς που συμφώνησαν μια μηνιαία αμοιβή, αλλά... είναι για πολλούς μήνες απλήρωτοι!!!
Από ότι ακούω, υπάρχουν προπονητές σε ακαδημίες της ομάδας μας, που ενώ εργάζονται καθημερινά και κρίνονται για το έργο που προσφέρουν, και παρόλο που τα έσοδα από τις μηνιαίες συνδρομές των παιδιών υπερκαλύπτουν κατά πολύ τις αποδοχές τους, αυτοί παραμένουν απλήρωτοι. Τα χρήματα των μηνιαίων συνδρομών προφανώς κλείνουν άλλες τρύπες.
Εγώ σαν γονιός, τους θαυμάζω μεν για την τρέλα τους και την αφοσίωση, τους απλήρωτους προπονητές, αλλά δεν μπορώ να μην θυμώνω...
Είναι κοροϊδία και γι αυτούς τους ανθρώπους, αλλά και για εμάς που πληρώνουμε αλλά ενδεχομένως παίρνουμε λιγότερα από όσα έχουμε πληρώσει...
1 σχόλιο:
Οι άνθρωποι δίνουν τον καλύτερο αυτό τους.Αυτό είναι βέβαιο...
Δημοσίευση σχολίου