Άντρας θα πει να μην δειλιάς, όπου κι αν δώσεις μάχη,
Να ξεψυχάς κι όμως να λες, θάνατος δεν υπάρχει!!!
Του άντρα τον εγωισμό, μια πράξη τον τελειώνει,
να βλέπει αυτή που αγαπά, σ' άλλου αγκαλιά να λιώνει...
Άντρας λογάται όποιος μπορεί, τον πόνο να αντέξει,
να'ναι η ψυχή στο στόμα του, και να μη βγάζει λέξη...

Λευτέρης

Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

Καραμανλής ή τανκς!

Είμαστε αυτοί που οι πρόγονοί τους "ανακάλυψαν" την δημοκρατία, αλλά δεν μάθαμε ποτέ να συζητάμε, να σκεφτόμαστε, ή να ψηφίζουμε με κριτήριο το καλό της χώρας μας. Δεν κάναμε ποτέ δημοψηφίσματα για τις κρίσιμες αποφάσεις που υποθήκευαν το μέλλον της χώρας.
Διδαχτήκαμε να υποκύπτουμε σε ψευτοδιλήμματα, να θεωρούνται προδότες όσοι δεν υπακούν στην κομματική πειθαρχία, αποστάτες όσοι διαφωνούν με τον εκάστοτε αρχηγό, υπηρέτες ύποπτων σκοπών και στόχων όσοι ασκούν κριτική. Όταν διαφωνείς, πρέπει να σωπαίνεις ή να παραιτείσαι!!! Το να διαφωνείς (φωναχτά) αλλά να δουλεύεις για το κοινό καλό, δεν παίζει...

Μόλις είσαι στην εξουσία, σταματάς να σκέφτεσαι να να μιλάς, ενώ όταν είσαι στην αντιπολίτευση όλα όσα κάνει η κυβέρνηση είναι λάθος, εσύ θα τα έκανες καλύτερα. Σέβεσαι την λαϊκή βούληση μόνο όσο ο λαός ψηφίζει αυτά που εσύ προτείνεις, ενώ όταν καταψηφίζεσαι είσαι θύμα της παραπλάνησης του λαού, ο λαός παρασύρθηκε σε λάθος επιλογή, δεν υπάρχει ποτέ το ενδεχόμενο ο άλλος να είχε δίκιο κι εσύ άδικο...

Σε μια συζήτηση που ο άλλος αποδεικνύει ότι έχει δίκιο σε αυτό που λέει, ποτέ δεν παραδεχόμαστε ότι έχει δίκιο. Ίσως να δεχτούμε πως έχει "κάποιο" δίκιο (!!!), ή έστω πως από την οπτική που το βλέπει μοιάζει να έχει δίκιο αλλά δεν είναι έτσι τελικά, χωρίς περισσότερα σχόλια του γιατί δεν είχε εν τέλει δίκιο!!!

Μόνιμα είμαστε μπροστά σε διλήμματα, εγώ ή το χάος, το μνημόνιο ή χρεωκοπία, Καραμανλής ή τανκς κλπ.
Περάσανε σχεδόν 9 μήνες από το μνημόνιο, και αυτό που από το πρώτο δευτερόλεπτο λέω, ξαφνικά το ανακάλυψαν όλοι!!!
Πως γίνεται να μην πτωχεύσουμε, εάν για να αντιμετωπιστεί το σημερινό έλλειμμα δανειζόμαστε περισσότερα, με αποτέλεσμα στο τέλος της τριετίας να έχουμε στην πλάτη μας 3 χρόνια ύφεσης και περισσότερα χρέη!
Πως γίνεται να τους πήρε 9 μήνες να το καταλάβουν?
Απλά, κανένας δεν σκέφτεται... Άλλωστε και να σκεφτόταν, δεν θα μπορούσε να μιλήσει, διότι το να μιλάς και να λες την γνώμη σου σε αυτήν την χώρα, είσαι ότι πιο ελεεινό υπάρχει!!!

Μιλάς με έναν δικηγόρο, και σου λέει πως όλοι σχεδόν όλοι οι άλλοι δικηγόροι είναι λαμόγια... Αυτός με τον οποίον μιλάς φυσικά δεν είναι, είσαι τυχερός που έπεσες πάνω του!!! Μέχρι να σου πιει το αίμα, και να ξυπνήσεις...
Μιλάς με έναν μηχανικό, και σου λέει πόσο σωστά είναι όλα όσα αυτός κατασκευάζει ή σχεδιάζει, είσαι τυχερός που έπεσες σε αυτόν, όλοι οι άλλοι είναι σκιτζήδες, κάνουν κακοτεχνίες, χρεώνουν τον κούκο αηδόνι. Έπεσες στον μόνο καλό και έντιμο...

Όλα τα πολιτικά κόμματα, έχουν την λύση πως να σωθεί η χώρα και να ζούμε καλά, αλλά μόνο όσο είναι στην αντιπολίτευση. Όταν καταλαμβάνουν την εξουσία, τότε πέφτουν θύματα σκοτεινών κύκλων που δεν τους αφήνουν... Σπανίως και που, κάνουν και λάθη, αλλά παρόλα αυτά, αυτοί είναι οι μόνοι καλοί, όλοι οι άλλοι είναι λεμέδες!

Είμαστε θύματα της παραπληροφόρησης των δημοσιογράφων, που κρύβουν την αλήθεια, που δεν ασκούν κριτική και έλεγχο στην εξουσία, ως όφειλαν.
Σπανίως, όταν θίγονται τα προσωπικά τους συμφέροντα, γίνεται κάποιο θαύμα και αποκτούν κριτική σκέψη, κι αν τολμήσεις να τους την πεις γιατί τόσο καιρό δεν τα γράφανε έτσι, τότε... είτε επικαλούνται το γενικότερο καλό, εξ αιτίας του οποίου δεν μιλούσανε τόσο καιρό, είτε πως είσαι εμπαθής μαζί τους, γιατί σε ενόχλησε πιθανόν η κριτική που έκαναν τώρα...

Η συζήτηση, ο διάλογος, τα επιχειρήματα, οι σκέψεις, οι υποθέσεις που οδηγούν σε συμπεράσματα που θα κριθούν από την πράξη, είναι εχθρικές ενέργειες. Πρέπει ο καθένας μας να έχει μια ταμπέλα, μια ταυτότητα, και με βάση αυτήν να κριθεί, και όχι με βάση όσα λέει τελικά...

Βαρεθήκατε? Συνεχίζετε να διαβάζετε?

Σε ένα μπλογκ που ο λόγος ύπαρξης του είναι ο Πανιώνιος, φυσικά πρέπει να χώσω και λίγο από Πανιώνιο. Η γενικότερη λογική, ο γενικότερος τρόπος σκέψης και συμπεριφοράς, δεν θα μπορούσε να διαφέρει στον Πανιώνιο Κόσμο. (τον κόσμο, όχι την εφημερίδα)

Είσαι ας πούμε ο κάθε Τσακίρης, ένας Θεός ξέρει πόσα έβαλες από την τσέπη σου, ποιά ήταν τα βαθύτερα αίτια και οι ανάγκες σου που σε έκαναν να ασχοληθείς με τον Πανιώνιο, ποιές ήταν οι προθέσεις του, ποιά τα κίνητρα σου.

Όμως κάποιοι συζητάνε για εσένα, κρίνουν (ή κατακρίνουν ενίοτε) τις επιλογές σου, τα αποτελέσματα των πράξεων σου, κλπ. Πόσο πιθανόν είναι να μπορείς να ανεχτείς ο καθένας να έχει μια γνώμη, και το χειρότερο να την λέει κιόλας?

Είσαι το κάθε στέλεχος μιας ομάδας σαν τον Πανιώνιο, είναι φυσικό να κρίνεσαι για κάθε πράξη σου, πόσο πιθανόν είναι να μπορείς να δεχτείς την κριτική που σου γίνεται, δεδομένης της γενικότερης λογικής, πως τίποτα δεν πρέπει να συζητιέται για το "καλό της ομάδας"? Κυνηγοί φαντασμάτων, χαρακτηρίζονται όσοι λένε την γνώμη τους ή προβληματίζονται για όσα συμβαίνουν.

Πως έχει καταντήσει έτσι αυτός ο λαός, απόγονος όσων "ανακάλυψαν" την δημοκρατία, πως γίνεται ο μόνος νόμος που είναι αποδεκτός να είναι ο νόμος της Ομερτά, ο νόμος της σιωπής της Μαφίας?

Να με συγχωρείτε όσοι τους ενοχλώ κατά καιρούς, εγώ θα λέω την γνώμη μου ευθαρσώς, δεν είμαι συνένοχος σε κανένα έγκλημα για να σωπάσω, δεν εκπροσωπώ κανέναν παρά μόνο τον εαυτό μου, θα κάνω υποθέσεις, θα βγάζω συμπεράσματα, θα κρίνω με όσα ξέρω, και θα αξιολογώ τα γεγονότα με βάση τα αποτελέσματα τους. Όποιος ενοχλείται ή χαλιέται, ας μην συνεχίσει να διαβάζει το μπλογκ μου, δεν είναι υποχρεωτικό.

Χαίρομαι για τα σχόλια, για τα επιχειρήματα και τις διαφωνίες, δεν είμαι αλάνθαστος, δεν τα ξέρω όλα (το αντίθετο μάλλον συμβαίνει, ξέρω πολύ λίγα), αλλά δεν θα σωπάσω, γιατί το να λέω την εκάστοτε γνώμη μου, το θεωρώ αναφαίρετο δικαίωμα και ανάγκη μου.

ΥΓ. Παρακολουθώ και διαβάζω τις εξελίξεις στα διοικητικά του Πανιωνίου, όμως δεν μπορώ (προς το παρόν) να σχολιάσω το παραμικρό, απλά να πω πως χαίρομαι που στις 17 του περασμένου Νοέμβρη γράφτηκα σαν (πάρεδρο) μέλος του Ερασιτέχνη, λυπάμαι που δεν το έκανα νωρίτερα, λυπάμαι επίσης που δεν το έκαναν μερικές εκατοντάδες ακόμα Πανιώνιοι, για να έχουμε έναν ισχυρό ερασιτέχνη με δυνατή βάση, εγγυητή και θεματοφύλακα σταθερότητας.

9 σχόλια:

amanAM είπε...

Μας πήρε 37 χρόνια, για να ανακαλύψουμε την χρεοκοπία του συστήματος που μας κυβερνάει...

Γιορτάζουμε κάθε χρόνο την επέτειο από την πτώση της χούντας των συνταγματαρχών, αλλά δεν τολμάει κανένας να παραδεχτεί πως επί χούντας, η χώρα μας είχε πραγματική ανάπτυξη!!!

Φτιάχτηκαν δρόμοι και γεφύρια, στάδια και γήπεδα, σχολεία, βιοτεχνίες και εργοστάσια, τουριστικές υποδομές (μαρίνες, ξενοδοχεία, κλπ), φτιάχναμε σκάφη, αυτοκίνητα, λάστιχα, πλαστικά, λάμπες, ηλεκτρικές συσκευές, ρούχα, χαλιά, κλπ, είχαμε εξαγωγές, δεν εισάγαμε σχεδόν τίποτα, εξορύξαμε πετρέλαιο στην Θάσο, δεν υπήρχε εγκληματικότητα (στον βαθμό που αναπτύχθηκε αμέσως μετά)...

Ναι, έγιναν και εγκλήματα. Κατά του λαού που διαφωνούσε, κατά της ελευθερίας και της δημοκρατίας, λάθος επιλογές με ολέθριες οικολογικές συνέπειες (πχ Σκαραμαγκάς-Ελευσίνα), σαφώς και κάποιοι "δικοί τους" θα έκλεψαν και κάτι. Για όνομα του Θεού, δεν είμαι υποστηρικτής της χούντας.

Όμως, εάν οι χουντικοί εγκλημάτησαν μια, όσοι κυβέρνησαν έκτοτε, εγκλημάτησαν χίλιες φορές περισσότερο!!!

Και κανένας δεν μιλάει...
Και βγαίνει ο Πάγκαλος και λέει πως τα φάγαμε μαζί, και ακόμα δεν έχει πάει (τουλάχιστον) ο ίδιος στην φυλακή!!!

Έκαναν εγκλήματα, όχι λάθη.

Λάθη, έκανε ο Τσακίρης. Και τα πληρώνει από την τσέπη του.
Μπορούσε να γίνει ο ηγέτης του πανιωνίου, αλλά δεν ήθελε. Αυτό είναι το μεγαλύτερο από τα λάθη του.

Ο Τσακίρης, είναι κάτι σαν την χούντα που είχαμε κάποτε. Καιρός να οδηγηθούμε στην δημοκρατία, στην μεταπολίτευση. Ο Θεός βοηθός!!!

Μετά από πολλά χρόνια, φοβάμαι πως θα θυμόμαστε την περίοδο Τσακίρη, με την ίδια νοσταλγία και πικρία που βλέπουμε σήμερα τα έργα της χούντας...

antunix είπε...

Για μια βραδιά υποτιθέμενης αντίστασης κάποιοι ζούνε για πάνω από τριανταπέντε χρόνια σαν … φεουδάρχες.

Θεμιστοκλής είπε...

Προσυπογράφω το κείμενο της ανάρτησης. Με εκφράζει απόλυτα. Πιστεύω πολλοί θα νιώσουν το ίδιο, διαβάζοντάς το.

Τη χούντα δεν την έχω ζήσει. Δεν είσαι πάντως ο πρώτος, που ακούω να μιλά για ανάπτυξη και έργο στα χρόνια της. Ταυτόχρονα όμως πανθομολογούμενη είναι και η λογοκρισία, η καταστολή, η αστυνομοκρατία, τα φακελώματα, η στέρηση ελευθερίας κλπ, που χαρακτήριζαν την τότε εποχή. Κι όλα αυτά δεν πρέπει βέβαια να γίνονται ανεκτά. Θα μου πεις τώρα έχουν βρεθεί άλλοι τρόποι για περιστολή των δημοκρατικών μας δικαιωμάτων, αλλά, εγώ τουλάχιστον πιστεύω πως ακόμα και η (ψευδ)αίσθηση πως μπορείς να μετέχεις και να επηρεάζεις τα κοινά είναι πολύ σημαντική.

Ο Τσακίρης, σίγουρα ξεκίνησε έχοντας όλες τις προδιαγραφές για να αλλάξει την πορεία του Πανιωνίου, οριστικά και αμετάκλητα, προς το καλύτερο. Μετέδωσε και στον κόσμο έναν άκρατο ενθουσιασμό. Που κατά τη γνώμη μου ήταν υπερβολικός, γιατί απ το να έχεις τις προδιαγραφές μέχρι να τρέξεις και να επιτύχεις ένα τόσο δύσκολο εγχείρημα, απέχει πολύ. Δυστυχώς, δεν τα κατάφερε.

Όσον αφορά το μέλλον της ομάδας πάντως, δεν είμαι τόσο απαισιόδοξος. Όπως έχεις παρατηρήσει και συ, αποπνέει συναίσθημα, έχει πολλές συμπάθειες, μπορεί να συσπειρώσει γύρω του κόσμο, έχει τεράστια παράδοση στην ανάδειξη ταλέντων,είναι από τις λίγες ομάδες με δικό της γήπεδο. Γιατί να μην ξημερώσει κάτι καλύτερο;

amanAM είπε...

Κατά βάθος, το πιο πάνω δημοσίευμα και σχόλιο, είναι υποστηρικτικό του Τσακίρη. Τον συγκρίνω βέβαια με την χούντα, αλλά... δυστυχώς η περίοδος εκείνη, ήταν ίσως η καλύτερη περίοδος της χώρας, σε επίπεδο αριθμών, ρυθμού ανάπτυξης, εξαγωγών, κλπ.

Ίσως το σκεπτικό μου να είναι δαιδαλώδες, ως συνήθως, αλλά με φοβίζει πολύ η επόμενη ημέρα.

Μην καταλήξουμε στον Πανιώνιο, όπως κατάντησε η χώρα μετά από τα 37 χρόνια μεταπολίτευσης. Φυσικά, κάτι τέτοιο δεν θα μας πάρει πολύ καιρό εμάς.

Ο ερασιτέχνης έχει τρομερά προβλήματα. Κατ αρχάς οικονομικά. Κατά δεύτερον αριθμού μελών, στελεχών, κλπ. Πως θα διαχειριστεί ο ερασιτέχνης όλα τα προβλήματα, παίρνοντας τις μετοχές και την διοίκηση της ΠΑΕ?

Δύσκολα πράγματα...

Για ενδεχόμενη πολυμετοχικότητα και ο κάθε φίλαθλος να πάρει όσες μετοχές μπορεί, εκτός του ότι δεν πρόκειται να μαζευτούν αρκετά χρήματα, όπου λαλούν πολλοί κοκόροι, αργεί να ξημερώσει...

Άσε που όποτε μαζεύτηκαν πολλοί Έλληνες μαζί, πάντα βρίσκεται ο έξυπνος που θα φάει τα λεφτά των υπολοίπων.

Μπρος γκρεμός, και πίσω ρέμα.

Κατά την γνώμη μου, η μόνη λύση είναι ο ίδιος ο Τσακίρης να ηγηθεί του Πανιωνίου. Δεν θέλει, δεν μπορεί ίσως, κανένας δεν μπορεί να του το επιβάλλει φυσικά, αλλά είναι η μόνη λύση.

Το ότι δεν υπάρχουν στελέχη, άλλες λύσεις, κλπ είναι προφανές. Ο Τσακίρης για πολλά χρόνια είναι το τέλος και η αρχή.

Δεν ετοίμασε ποτέ κάποια διάδοχη λύση, και τώρα είμαστε όλοι εγκλωβισμένοι σε αυτό το πρόβλημα.

Αυτή είναι η γνώμη μου.

cdu είπε...

Όχι ρε παιδιά. Έλεος.
Αυτά περί ανάπτυξης στη χούντα είναι παραμύθια.
Η ανάπτυξη τα πρώτα χρόνια ήταν απλά η συνέχεια της ανάπτυξης του 60. Η οικονομική στασιμότητα άρχισε γύρω στο 71-72.
Τα δήθεν "καλά χρόνια" της χούντας είναι όσο παραμύθι όσο τα καλά παλιά χρόνια των γονιών μας. Πείναγαν, δεν είχαν βρακί να βάλουν αλλά ήταν νέοι και όλα φαίνονται καλά.

ΑκραιφνήςΠΑΝΙΩΝΙΟΣ είπε...

Φίλε cdu, μή μας αναγκάζεις να υπερασπιζόμαστε τη χούντα.
Και βέβαια υπήρχε ανάπτυξη, φοβερά έργα υποδομών [ξέρεις πόσα χωριά στην ορεινή Ελλάδα και νησιά ηλεκτροδοτήθηκαν τότε;), η λέξη ανεργία ήταν άγνωστη, και ακόμα τότε μπορούσε ένας άνδρας δουλεύοντας να θρέψει την οικογένειά του, κάτι που στα επόμενα χρόνια ήταν αδύνατον πιά.
Για να μή σου πώ για τα ναρκωτικά που επίσης ήταν άγνωστα στην τότε νεολαία.
Είναι πολύ μεγάλη συζήτηση. Το θέμα είναι όμως πως ποτέ δέν είμαστε διατεθειμένοι να αναγνωρίσουμε το οτιδήποτε καλό έκανε κάποιος, επειδή η ταμπελίτσα του γράφει ‘‘χουντικός’’
Εδώ έχουνε πλήρως μηδενίσει οι τάχαμου δημοκράτες και προοδευτικοί και αριστεροί του κώλου τον Ι. Μεταξά, που ήταν πολιτική και στρατιωτική ευφυία. πατριώτης και αξιοπρεπής και πέθανε σχεδόν στην ψάθα. Ή μάλλον τον πέθαναν.. αλλά κι αυτό είναι μια άλλη σκοτεινή ιστορία.

Και ποιός τα λέει αυτά...εγώ η αναρχοαυτόνομη και ανένταχτη που η λέξη ‘‘δεξιά’’ μου προκαλούσε αηδία...
Απλώς τώρα που μεγαλώνω καταλαβαίνω πως τέτοιου είδους ταμπέλες είναι εκ του πονηρού και σημασία έχουν μόνο οι άνθρωποι.

cdu είπε...

Αγαπητή μου Ακραιφνίτσα, δε θα σου πώ εγώ ποιόν να υπερασπίζεσαι και ποιόν όχι, ούτε θα σου βάλω ταμπέλα άλλη από αυτή του (της) Πανιώνιου. Όμως, η κουβέντα που άνοιξε ο οικοδεσπότης με την αναφορά στη χούντα άγγιξε ευαίσθητα σημεία.

Γράφωντας το μεσημέρι βιαστικά και κρυφά από το γραφείο σε ένα meeting, έγραψα λανθασμένα ότι τα "περί ανάπτυξης στη χούντα είναι παραμύθια" ενώ έπρεπε να γράψω τα "περί ανάπτυξης ΛΟΓΩ χούντας είναι παραμύθια". Το καθεστώς εκείνο ευτύχησε να ακολουθεί την εποχή της μεγάλης ανάπτυξης του 50 και 60. Όταν τα πράγματα στα 70'ς δυσκόλεψαν, ξεκίνησε η εποχή της οικονομικής στασιμότητας που γενικέυτηκ βέβαια με το πρώτο εμπάργκο των πετρελαίων.

Με άλλα λόγια, η χούντα δεν μπορεί να πάρει το credit της ανάπτυξης. Για να το εξηγήσω και με μια ίσως άστοχη πολιτικά αναλογία, η πλουσιοπάροχη δεκαετία του 80 δεν οφείλεται στον Ανδρέα όσο στα λεφτά της τότε ΕΟΚ.

Σταματάω την επιχειρηματολογία εδώ για να μην πικραθούμε και άλλο - φτάνει η πίκρα που μας δίνει η κοινή μας αγάπη. Να σου υπενθυμίσω μόνο πως το επιτευγμα της ηλεκτροδότησης το χρησιμοποιούσε ως άλλοθι και το σοβιετικό καθεστώς.

Τώρα ξέρω για ποιά θέματα ΔΕΝ θα μιλήσουμε όταν βρεθούμε από κοντά σε κανένα παγκόσμιο.

amanAM είπε...

Θα με ενδιέφερε να το συζητήσουμε, αρκεί να μην τσακωθούμε άνευ λόγου και αιτίας, για ιστορίες πριν 40 και 50 χρόνια. Δεν αξίζει...

Κατ αρχάς, σαφώς ισχύει εν πολλοίς αυτό που λέει ο cdu, ότι τα παλιά τα νοσταλγούμε με συμπάθεια, γιατί οι μεγαλύτεροι ήμασταν πιο νέοι, κλπ.

Ας προσπαθήσουμε να νοσταλγήσουμε για λίγο πιο παλιά, γι την δεκαετία του 50 και 60 ας πούμε, πριν την χούντα.

Η Αθήνα ήταν πιο όμορφη, και ο κόσμος πεινούσε. Ο κόσμος ήταν στους δρόμους καθημερινά, διαμαρτυρόταν για τα πάντα, οι κυβερνήσεις πέφτανε η μια πίσω από την άλλη, ίντριγκες και συνωμοσίες, αποστασίες κλπ.

Εγώ τότε ήμουνα αγέννητος ή νεογέννητος, δεν έχω προσωπική εμπειρία. Βλέπω όμως τον ρημαδο-Μαυρογυαλούρο, όπου με κωμικό τρόπο, παρουσιάζονται τα φαινόμενα της διαφθοράς που γνωρίζουμε και σήμερα. Ο ήρωας με τις παντούφλες, δίνει σημαντικές πληροφορίες, ενώ όλες οι ταινίες είναι γύρω από την φτώχεια, την ανέχεια, την έλλειψη ελπίδας, κλπ.

Θα με ενδιέφερε να ακούσω τις απόψεις παλιότερων (η όσων έχουν κάποια καλύτερη γνώση), που έχουν προσωπικές αναμνήσεις.

ΑκραιφνήςΠΑΝΙΩΝΙΟΣ είπε...

Φίλε μου cdu, μή με κάνεις να υπερασπιστώ τώρα καί το σοβιετικό καθεστώς... :)
Μήπως κι αυτό δέν είχε μερικά καλά?
π.χ. οι άνθρωποι είχαν εξασφαλισμένο το μίνιμουμ διαβίωσης, δηλ. σπίτι να μένουν (δέν πέθαιναν στους δρόμους), θέρμανση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, δουλειά, και τα ελάχιστα απαιτούμενα για να τρώνε.

Τέλος πάντων, δέν κατάλαβα πώς περιήλθα στη θέση να "υπερασπίζομαι" σιχαμερά καθεστώτα. Φυσικά και δέν υπερασπίζομαι τίποτα απ' αυτά, αλλά και ούτε τη σημερινή δήθεν δημοκρατία. Ίσως το μόνο αξιοθαύμαστο σύστημα διακυβέρνησης που εφαρμόστηκε ποτέ στην ανθρωπότητα ήταν η αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία τού Χρυσού Αιώνα. Ίσως να το έζησα σε κάποια προηγούμενη ζωή μου, αλλά δέν έχω αναμνήσεις! Επίσης, υπέροχο είναι και το αμερικανικό Σύνταγμα και οι αρχές που το διέπουν...αλλά στην πράξη άστα.
Οπότε, επανερχόμαστε στο συμπέρασμα πως τα συστήματα δέν λένε τίποτα. Μόνο το ποιόν τών ανθρώπων είναι που θα κάνει τη διαφορά, κι άν δέν αλλάξουμε επίπεδο συνηδειτότητας ο καθένας μας μέσα του και στο άμεσο περιβάλλον του, δέν θα δούμε φώς.