Σήμερα συμπληρώνονται 2 χρόνια...

...από την εν ψυχρώ εκτέλεση του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Μαζί με τον Αλέξη, πέθαναν τα όνειρα και οι (υποτιθέμενες) προοπτικές μιας ολόκληρης γενιάς τα 2 τελευταία χρόνια. 

Εχθές το απόγευμα, βρέθηκα σε ένα φιλικό σπίτι στην Κυψέλη (όπου έφαγα και συζήτησα έντονα για πολλές ώρες με δημοσιογράφους ξένων εφημερίδων που κάνουν ανταπόκριση για την Ελλάδα), και καθώς επέστρεφα κατά τις 12μιση το βράδυ, διαπίστωσα πως η Αθήνα αστυνομοκρατείται. Δεν ξέρω εάν αυτό είναι καθημερινό φαινόμενο ή απλώς ξεσηκώθηκαν οι απανταχού μπάτσοι για να είναι σε ετοιμότητα μην γίνουν φασαρίες στην μνήμη του Αλέξη. 

Ήταν πολλοί οι μπάτσοι, με μηχανές, με αυτοκίνητα, πεζοί, κλούβες από εδώ και από εκεί, σε μια έρημη και άδεια πόλη. Στην Πατησίων (από Κολιάτσου μέχρι την ΑΣΟΕ)  νόμισα πως βρίσκομαι σε κάποια ξένη χώρα. Ούτε ο Πανιώνιος δεν έχει τόσους μαύρους! Μετά την Ομόνοια προς Σύνταγμα, κυκλοφορούσε πιο ανοιχτόχρωμος κόσμος, λίγος... Οι οπαδοί που ονειρευόταν ο αναμορφωτής της κοινωνίας, ο Κιντής, περιφέρονται τις νύχτες σαν τα φαντάσματα σε εκείνες τις περιοχές της Αθήνας.

Έχω από το πρωί στην τηλεόραση τον Αυτιά να λέει τα δικά του, κομμένα δώρα, κομμένες αποδοχές, κομμένα πολυτεκνικά επιδόματα, τρομοκρατεί τον κόσμο αλλά κρύβει την αλήθεια... Η τρόικα ζητάει αίμα!!! Ζητάει να πάει κάποιος κόσμος στις φυλακές για να τρομάξουν και να παραδειγματιστούν οι υπόλοιποι, ζητάνε περικοπή κάθε κοινωνικής δαπάνης, πλήρη κατάργηση κάθε έννοιας κράτους δικαίου, κράτους που θα ξοδεύει έστω και μια δεκάρα για το κοινωνικό σύνολο. Ζητάει το ξεπούλημα κάθε δημόσιας περιουσίας, και όχι μόνο.

Η χώρα μας έχει προ πολλού πτωχεύσει. Το ερώτημα είναι εάν θα αποδεχτούμε να ζήσουμε από εδώ και πέρα σε καθεστώς τηλε-τρομοκρατίας, φτώχειας και ανέχειας (τουλάχιστον για τα επόμενα 20-30 χρόνια), στην οποία μας καταδίκασε η ΕΟΚ και τα τσιράκια της που μας κυβερνάνε από την μεταπολίτευση μέχρι τώρα, ή εάν θα ξεσηκωθούμε τελικά, οπότε θα μας οδηγήσουν να καταλήξουμε να σφαζόμαστε μεταξύ μας, και να μας διοικεί εγχώρια ή εισαγόμενη μαφία με τα όπλα στους δρόμους, μέχρι να έρθουν σαν Μεσσίες και να μας σώσουν.

Κι ενώ η χώρα μας είναι σε αυτά τα χάλια, μας οδήγησαν σε ελεύθερη πτώση σε γκρεμό, σκεφτόμουνα πως η ομοιότητα όσων συμβαίνουν στην χώρα και στον Πανιώνιο, είναι εκπληκτική!!! 

Οι επιλογές και οι πράξεις του μεγαλομετόχου έχουν οδηγήσει την ομάδα μας στα σημερινά χάλια, και αντί να απολογείται γι αυτά που έπραξε, πρέπει να συνηθίσουμε στην ιδέα να πουλήσουμε όποιον παίκτη αξίας έχουμε, για να πληρώσουμε τα λειτουργικά έξοδα της ομάδας που αυτός δημιούργησε με τις επιλογές του! 

Ναι, έβαλε κάποια λεφτά από την τσέπη του (βέβαια πρέπει να πέφτει φοβερό ράδιο αρβύλα για τα ακριβή ποσά, αλλά τέλος πάντων), όμως για το γεγονός ότι τα λεφτά δεν έπιασαν τόπο, μοναδικός υπεύθυνος είναι αυτός ο ίδιος, καθώς και οι άνθρωποι που αυτός επέλεξε  για να εφαρμόσει τις ιδέες και τα σχέδια του. Και τώρα, με κάποιον τρόπο του χρωστάμε κι από πάνω!!!

Αντί να απολογείται για το που έχει αυτός οδηγήσει την ομάδα μας, έχει το θράσος να ζητάει και τα ρέστα, και να κρίνει εμάς τους οπαδούς για το πόσο αγαπάμε την ομάδα, και τι κάνουμε γι αυτήν.

Στην ΕΟΚ μπήκαμε με το έτσι θέλω στις αρχές του 1981. Πότε ερωτήθηκε ο λαός? Πότε ενημερώθηκε τι σήμαινε το να μπούμε στην ΕΟΚ, τι θα πάρουμε και τι θα χρωστάμε? Ποτέ!!!

Παρόλα αυτά, τον Σεπτέμβριο του 1981, με βασικά συνθήματα "έξω από την ΕΟΚ", "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο", "η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες" (και όχι στα κοράκια της Ευρώπης ή των ΗΠΑ), παραπλανηθήκαμε από τον Ανδρέα Παπανδρέου και ουσιαστικά ψηφίσαμε κατά όσων είχαν ήδη γίνει.Ουσιαστικά ψηφίσαμε το έξω από την ΕΟΚ.

Όμως μετά τις εκλογές, το "Έξω από την ΕΟΚ" μετατράπηκε σε "επαναδιαπραγμάτευση" των όρων ένταξης, αλλά ούτε αυτό συνέβη ποτέ. Αντ' αυτού, μοιράσανε στο ΠΑΣΟΚ (και στην Ν.Δ. όποτε κυβέρνησε κι αυτή) χρήματα οι "κουτόφραγκοι", και ξεκίνησε ένας μαραθώνιος  (μέχρι πρόσφατα) για υπερκοστολογημένα έργα, για υπερκοστολογημένες προμήθειες, χτίστηκαν βίλες και κότερα, πολυτελή αυτοκίνητα, επιδοτήθηκαν να κλείσουν εργοστάσια, βιοτεχνίες και κάθε παραγωγική και εξαγωγική μονάδα, οι αγρότες εκπαιδεύτηκαν να θάβουν προϊόντα για να ζούνε με επιδοτήσεις και αγροτουρισμούς, προσελήφθησαν τακτικοί και έκτακτοι δημόσιοι υπάλληλοι-ψηφοφόροι, συνταξιοδοτήθηκαν πρόωρα κόσμος και κοσμάκης, τινάχτηκαν στον αέρα νοσοκομεία και ασφαλιστικά ταμεία, εξαπάτησαν τον κόσμο με το Χρηματιστήριο δημιουργώντας μια ψεύτικη ανάπτυξη προκειμένου να χάσουμε το εθνικό μας νόμισμα και όποιο ίχνος εθνικής κυριαρχίας είχε απομείνει, χρεώθηκε η χώρα για την Ολυμπιάδα και το φαγοπότι τους, και με δυο λόγια έφεραν την χώρα στα σημερινά χάλια... Τώρα, αφού πουλήσουν ότι έχει παραμείνει στην χώρα αυτή, θα χρωστάμε για πολλές γενιές τις δικές τους επιλογές καθώς και τις επιλογές και τις πρακτικές των ανθρώπων που αυτοί χρηματοδότησαν να φέρουν την χώρα σε αυτό το σημείο.

Και το αποκορύφωμα είναι ότι αντί να απολογούνται, μας κατηγορούν!!! Τους προξενούμε αηδία. 

PIGS μας αποκαλούν.

Είμαι πάρα πολύ θυμωμένος. Έχουν ξεκατινιαστεί να μαζεύουν νεαρά Ελληνόπουλα στις φυλακές, γιατί αντιστέκονται (με σωστό ή λάθος τρόπο δεν θα το κρίνω εγώ αυτήν την στιγμή) και ετοιμάζονται για τον πόλεμο που είναι προ των θυρών μας. Κάποτε οι πατεράδες και οι παππούδες μας, πολέμησαν κατά του Χίτλερ και του Μουσολίνι, αλλά εμείς είμαστε μαστουρωμένοι από τα τηλεοπτικά ναρκωτικά που μας σερβίρουν, κοιμόμαστε στους καναπέδες μας όσο η χώρα μας ξεπουλιέται και παραδίδεται στην Νέα Τάξη Πραγμάτων. Τώρα, τα παιδιά και τα εγγόνια του Χίτλερ, υποθηκεύουν το μέλλον των παιδιών μας για τα λάθη που υποτίθεται ότι κάναμε εμείς. Γιατί τα δικά μου παιδιά είναι χρεωμένα για τα λάθη "μας", ενώ τα παιδιά του Χίτλερ δεν χρωστάνε τίποτα για τα εγκλήματα του πατέρα τους?

Παρακολουθούμε συγχρόνως με "κομμένη την ανάσα", σε ποιόν και πότε θα πουλήσει ο Τσακίρης, παρακαλάμε μην πουλήσει την ομάδα και χάσουμε τέτοιο κελεπούρι από την διοίκηση της αγαπημένης ομάδας μας, αναρωτιόμαστε εάν θα αγοράσει κανέναν παίκτη, εάν θα σωθούμε ή εάν θα πέσουμε στην βήτα Εθνική.Δεν μπορώ άλλο να ασχοληθώ με τα ψυχολογικά του Τσακίρη, ούτε με ενδιαφέρει πια.

Στα γήπεδα η Ελλάδα αναστενάζει, τραγουδούσε κάποτε ο Σαββόπουλος, που βολεύτηκε εν τέλει σαν διευθυντικό στέλεχος δισκογραφικής εταιρείας, ενώ αντιστασιακοί του Πολυτεχνείου τύπου Γιώργου Βερνίκου τσιμπήσανε τον (όχι ευκαταφρόνητο) μεζέ τους από την κομπίνα του χρηματιστηρίου, όντας για πολλά χρόνια αχυράνθρωποι αλλοδαπών συμφερόντων σε εποχές καμποτάζ, και ενώ σαν κύριο επάγγελμα εμπορεύονται σκάφη, εκπροσωπούν για πολλά χρόνια τον κλάδο όσων πασχίζουν να βγάλουν μια δεκάρα από το θαλάσσιο τουριστικό προϊόν, φροντίζοντας στην ουσία μονάχα  για τα προσωπικά εμπορικά τους συμφέροντα. Αυτοί είμαστε, χειροκροτάμε την κάθε Δαμανάκη που έτυχε να γίνει γνωστή από το Πολυτεχνείο, ενώ τα ονόματα των πραγματικών ηρώων δεν θα τα μαθαίνουμε ποτέ.

Κι όμως, οι άνθρωποι αυτοί, αντί να κρύβονται, μιλάνε κι από πάνω!!!

Είμαι πολύ θυμωμένος, παρόλο που δεν είμαι 18 ούτε 20 χρονών.
Εάν ήμουνα τόσο, θα προτιμούσα να μπω στην φυλακή επειδή κάτι προσπάθησα να κάνω, έστω και λάθος, παρά να ανέχομαι όλα αυτά.

Σε μια χώρα που το αίμα ενός 15χρονου πότισε πριν 2 χρόνια τους δρόμους, σε μια χώρα που η μόνη προοπτική ενός νέου είναι να σηκωθεί να φύγει για να γίνει μετανάστης ώστε να μην χρωστάει όσα την χρεώσαμε εμείς και οι πολιτικοί που ψηφίσαμε και ανεχτήκαμε, ελπίζω να μην είναι αρκετά 2 χρόνια για να ξεχάσουμε τον Αλέξη...