Επειδή τα βλέπω όλα κόκκινα και μπλε, μοιράζομαι δημόσια τις προσωπικές σκέψεις μου σχετικά με την Πανιωνάρα, που μου ομορφαίνει την ζωή, καθώς και με όλα όσα βλέπω να συμβαίνουν στο Ελληνικό πρωτάθλημα, και όχι μόνο. Δεν είμαι ειδικός, είμαι ένας απλός φίλαθλος και αυτό που διαβάζετε, είναι ένα προσωπικό ημερολόγιο με σκέψεις, απόψεις και προσωπικούς προβληματισμούς, και τίποτα περισσότερο. Ουδεμία σχέση με τον επίσημο Πανιώνιο, καθώς και καμία σχέση με ειδικούς ή φωτεινούς παντογνώστες...
Να ξεψυχάς κι όμως να λες, θάνατος δεν υπάρχει!!!
Του άντρα τον εγωισμό, μια πράξη τον τελειώνει,
να βλέπει αυτή που αγαπά, σ' άλλου αγκαλιά να λιώνει...
Άντρας λογάται όποιος μπορεί, τον πόνο να αντέξει,
να'ναι η ψυχή στο στόμα του, και να μη βγάζει λέξη...
Λευτέρης
Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010
Τα κάλαντα των παιδιών της Καβάλας!
5 σχόλια:
- amanAM είπε...
-
Δεν έχω παράπονο, ο Πανιώνιος αγκάλιασε το παιδί μου, και προπονείται με τα παιδιά του Πανιωνίου. Ελπίζω και τα άλλα παιδάκια που "ίδρωναν" στο κολυμβητήριο του Καλαμακίου, να βρουν κι αυτά μια φιλόξενη στέγη.
Αν και δεν είμαι ειδικός, από τις πρώτες προπονήσεις έχω ήδη διαπιστώσει μεγάλες διαφορές στην προπόνηση, το πιο πιθανόν αυτή η αλλαγή θα είναι για το καλό του παιδιού μου.
Δεν είναι τυχαίο που ο Πανιώνιος πρωταγωνιστεί στα παιδικά και στα εφηβικά τμήματα στο πόλο.
Όμως δεν παύει να με κατατρώει η πικρία για τον τρόπο που έκλεισε το κολυμβητήριο του Καλαμακίου.
Έχασε το παιδί τους φίλους του, και εγώ τους δικούς μου. Κι αν ξαναλειτουργήσει το κολυμβητήριο, αυτό θα είναι προσωρινά μέχρι να ξανακλείσει. Όταν εξαρτάσαι από τον δήμαρχο, δεν έχεις ελπίδα.
Κρίμα για όλα τα παιδιά, και για τους προπονητές που έδωσαν την ψυχή τους για να κάνουν την δουλειά τους με τον καλύτερο τρόπο. Κρίμα. - 29 Δεκεμβρίου 2010 στις 9:38 π.μ.
- br fun_atic είπε...
-
Επιτέλους!!!Ο γιος σου στην σωστή ομάδα!!! είναι δύσκολο για ένα παιδί να αλλάζει περιβάλλον, αλλά θα δεις ότι γρήγορα θα ξανακάνει τον κύκλο του.
- 29 Δεκεμβρίου 2010 στις 8:44 μ.μ.
- amanAM είπε...
-
Εχθές ο γιόκας μου έβαλε και το πρώτο γκολ του, σαν Πανιώνιος!!!
(έχασε και 2 ακόμα, αλλά αυτά δεν τα λέμε...)
Στον Πανιώνιο, έχουμε βρει μια ζεστή αγκαλιά κατ αρχάς. Τα παιδιά κολυμπάνε καλύτερα, σουτάρουν καλύτερα, μαρκάρουν καλύτερα, γενικά είναι σε πολύ ανώτερο επίπεδο σε σχέση με τα συνομήλικα τους του Καλαμακίου. Αυτό αποδεικνύει ότι γίνεται πολύ καλύτερη δουλειά.
Πιστεύω πως όλη αυτή η ιστορία, θα αποδειχθεί για το καλό του παιδιού.
Αρνητικά προς το παρόν δεν είδα.
Το μόνο που με έχει παραξενέψει, είναι πως (προς το παρόν) είμαι ο μόνος Πανιώνιος (από όσους έχω γνωρίσει)!!!
Το βρίσκω πολύ παράξενο να είμαι ο μόνος Πανιώνιος, και το παιδί μου το μόνο Πανιωνιάκι από κούνια.
Ένα στοιχείο που μου έχει κάνει πολύ καλή εντύπωση, είναι το πάθος των παιδιών, ακόμα και στο εσωτερικό διπλό προπόνησης παίζουν με πάθος για νίκη.
Στο Καλαμάκι, τα παιδιά δεν είχαν τέτοιο πάθος, έπαιζαν για να περνάει η ώρα τους!!! Ένας από τους ελάχιστους που το είχε πάρει στα σοβαρά, ήταν ο κανακάρης μου.
Τώρα, έχει βρει πολλούς ομοίους του, κάποιοι είναι πολύ καλύτεροι του, κι έτσι θα ζοριστεί να βελτιωθεί πολύ περισσότερο.
Πήγα εχθές και έκανα την επίσημη εγγραφή του, και μου εξήγησαν από την γραμματεία ότι το παιδί μπορεί να πηγαίνει στην 1 να βλέπει τα παιχνίδια, και τους είπα πως δεν χρειάζεται, ο γιος μου εδώ και 2 χρόνια έχει διαρκείας... αλλά η τύπισσα στην γραμματεία δεν το κατάλαβε, και εξακολουθούσε να μου εξηγεί τα ..."δικαιώματα" του!!! - 30 Δεκεμβρίου 2010 στις 8:27 π.μ.
- br fun_atic είπε...
-
Παλαιότερα ο γιός μου έπαιζε μπάλα στον Μίλωνα. Στην αρχή ήταν καλά, αργότερα όμως άρχισαν να το ρίχνουν στην πλάκα. Αποφάσισα λοιπόν να τον γράψω στον Πανιώνιο. Δεν τον είχα γράψει εξαρχής γιατί δεν βόλευαν τα ωράρια. Κάποιοι γονείς από τον Μίλωνα με στραβοκοίταξαν τότε και μου είπαν ότι το κάνω επειδή θεωρούσα τον γιό μου ταλέντο, ότι εκείνοι δεν θέλουν να κάνουν τα πδιδιά τους επαγγελματίες, ότι προέχει ο αθλητισμός, ότι στον Πανιώνιο πιέζουν τα παιδιά κ.λ.π
Όλα αυτά βέβαια τα έγραψα εκεί που δεν πιάνει μελάνι γιατί δεν ισχύουν. Αυτό δηλαδή που δεν ισχύει με τίποτα είναι ότι θεωρώ το παιδί μου ταλέντο ή ότι θέλω να τον δω ποδοσφαιριστή.
Αυτό που ήθελα ήταν να αθλείται σωστά. Διαφορετικά ήταν χάσιμο χρόνου. Όταν πήγαμε στον Πανιώνιο βρήκαμε, σε επίπεδο προπόνησης, μια πάρα πολύ καλύτερη κατάσταση. Σίγουρα υπάρχουν ελλείψεις. Για παράδειγμα δεν έχουμε καλό γήπεδο. Δεν έχουμε καλές μπάλες. Δεν μας έχει χορηγηθεί αθλητικό υλικό κατά την εγγραφή, όπως γίνεται σε άλλες ομάδες. Όμως και πάλι εξακολουθεί να είναι καλύτερη η δουλειά που γίνεται εκεί, οπότε καταλαβαίνω πως νοιώθεις.
To μεγαλύτερο αρνητικό στν Πανιώνιο είναι ότι κάποιοι είναι επαναπαυμένοι από το όνομα της ομάδας, το οποίο τραβάει τους γονείς και δεν ξεμένουν από τα παδιά και δεν σπάνε το κεφάλι τους για να προσφέρουν καλύτερες παροχές. - 30 Δεκεμβρίου 2010 στις 11:33 π.μ.
- amanAM είπε...
-
Έχω ακούσει πως στο πόλο, πριν ένα-ενάμιση χρόνο υπήρξε μια μαζική φυγή παιδιών και προπονητών, και σχεδόν διαλύθηκαν οι ακαδημίες, αλλά... για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω λεπτομέρειες, ούτε καν σαν φήμες.
Ίσως εντάσσεται στην λογική που λες, ότι δεν θα κάτσουν να σκάσουν...
Αυτό είναι όντως ένα μείον.
Εγώ μπήκα στον πειρασμό να γράψω τον μεγάλο στο βόλεϊ στον Μίλωνα, όπου υπάρχουν κάμποσα συνομήλικα αγοράκια (και όχι σαν τον Πανιώνιο, που τα αγοράκια είναι είδος υπό εξαφάνιση), αλλά δεν το άντεξα να βλέπω το παιδί μου στα πράσινα!!!
Προς το παρόν, δεν το έχω μετανοιώσει.
Με τον μικρό στο πόλο, ο μόνος λόγος που πήγα τελικά στο Καλαμάκι, ήταν ο προπονητής. Αλλά, τι να σου κάνει ο προπονητής, εάν το κολυμβητήριο είναι κλειστό?
Όταν και εάν ανοίξει, θα πάω να βρω τους προπονητές, θα τους ευχαριστήσω για όσα πρόσφεραν μέχρι στιγμής στο παιδί μου, αλλά δεν μπορώ να παίζω με το πότε ο Δήμαρχος Αλίμου θα πληρώνει το πετρέλαιο, και πότε όχι.
Λυπάμαι. Κρίμα ο κόπος τους. - 30 Δεκεμβρίου 2010 στις 12:37 μ.μ.