Το μπάσκετ του Πανιωνίου για τα τμήματα των παιδιών μέχρι 20 χρονών, είναι αυτοδιαχειριζόμενο από μια επιτροπή γονιών που ανέλαβε (κατόπιν συμφωνίας με τον Ερασιτέχνη) την διαχείριση των τμημάτων.
Έκτοτε, όλοι είναι πληρωμένοι μέχρι δεκάρας (προπονητές, εργαζόμενοι, λειτουργικά έξοδα κλπ), τα τμήματα έχουν υποδειγματική λειτουργία, έχουν αυξηθεί τα παιδιά που προπονούνται, υπάρχουν αγωνιστικές επιτυχίες σε όλες τις ηλικίες, ενώ συγχρόνως μένουν κέρδη τα οποία καταλήγουν στον ερασιτέχνη, αλλά και στην κατασκευή έργων: έκλεισε το ανοιχτό γηπεδάκι, φτιάχτηκαν πάτωμα και κερκίδες κλπ, μπήκε νέο παρκέ στο Βαρίκας, καθώς και πάτωμα στο γήπεδο που βρίσκεται κάτω από τις κερκίδες της θύρας 2.
Με την διαχείριση της επιτροπής των γονιών, το μπάσκετ έχει παρουσιάσει έργο και έργα, και είναι προσοδοφόρο για τον Ερασιτέχνη, λειτουργώντας υποδειγματικά.
Όταν ακούω πως προσωπικό και προπονητές σε όλα τα υπόλοιπα τμήματα (βόλεϊ, ποδόσφαιρο, κολύμβηση, στίβος, κλπ) είναι απλήρωτοι, αυτό σημαίνει πως... κάπου χάνεται η μπάλα. Το γιατί, δεν το γνωρίζω.
Πρέπει όλα τα τμήματα του Πανιωνίου, να ακολουθήσουν το παράδειγμα του μπάσκετ.
Πριν διαλυθούν τα πάντα, καλό είναι να ακολουθήσουμε ένα ήδη επιτυχημένο στην πράξη μοντέλο.
Έκτοτε, όλοι είναι πληρωμένοι μέχρι δεκάρας (προπονητές, εργαζόμενοι, λειτουργικά έξοδα κλπ), τα τμήματα έχουν υποδειγματική λειτουργία, έχουν αυξηθεί τα παιδιά που προπονούνται, υπάρχουν αγωνιστικές επιτυχίες σε όλες τις ηλικίες, ενώ συγχρόνως μένουν κέρδη τα οποία καταλήγουν στον ερασιτέχνη, αλλά και στην κατασκευή έργων: έκλεισε το ανοιχτό γηπεδάκι, φτιάχτηκαν πάτωμα και κερκίδες κλπ, μπήκε νέο παρκέ στο Βαρίκας, καθώς και πάτωμα στο γήπεδο που βρίσκεται κάτω από τις κερκίδες της θύρας 2.
Με την διαχείριση της επιτροπής των γονιών, το μπάσκετ έχει παρουσιάσει έργο και έργα, και είναι προσοδοφόρο για τον Ερασιτέχνη, λειτουργώντας υποδειγματικά.
Όταν ακούω πως προσωπικό και προπονητές σε όλα τα υπόλοιπα τμήματα (βόλεϊ, ποδόσφαιρο, κολύμβηση, στίβος, κλπ) είναι απλήρωτοι, αυτό σημαίνει πως... κάπου χάνεται η μπάλα. Το γιατί, δεν το γνωρίζω.
Πρέπει όλα τα τμήματα του Πανιωνίου, να ακολουθήσουν το παράδειγμα του μπάσκετ.
Πριν διαλυθούν τα πάντα, καλό είναι να ακολουθήσουμε ένα ήδη επιτυχημένο στην πράξη μοντέλο.
Αυτοδιαχείριση τώρα.
9 σχόλια:
Με αφορμή την κλήρωση του ΛΕΝ ΤΡΟΦΥ, ο Δημήτρης Μάζης έδωσε την πιο κάτω συνέντευξη:
Συνέντευξη στον Παναγιώτη Κεφαλά
Η Χόνβεντ είναι μία κλασσική ουγγρική ομάδα, όχι, όμως αυτή που ήταν τα τελευταία χρόνια, «Είναι μία αρκετά καλή ομάδα η Χόνβεντ, όχι όμως τόσο καλή όσο είναι η Σαβόνα τη δεδομένη χρονική στιγμή. Πρόκειται για μία εκπρόσωπο της ουγγρικής σχολής του πόλο, η οποία έχει κατακτήσει τα πάντα παλιότερα, αλλά τώρα δεν είναι η “υπερομάδα” που ήταν κάποτε», είπε αρχικά και πρόσθεσε: «Πρόκειται για μία ομάδα, η οποία είναι πολύ επιθετική στην έδρα της, ενώ αρέσκεται στο γρήγορο στιλ παιχνιδιού. Έχει δύο με τρεις παίκτες, που είναι καλοί σκόρερ, που τους αρέσουν τα “μπασίματα” γι’ αυτό θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στην άμυνα. Θεωρώ ότι πρέπει να κάνουμε ένα συντηρητικό παιχνίδι τόσο στην άμυνα, αλλά και στην επίθεση για να αποφύγουμε την κόντρα».
Είναι καλό για τον Πανιώνιο πως το πρώτο ματς γίνεται στην Ουγγαρία; «Εμείς πιστεύουμε ότι το κάθε παιχνίδι πρέπει να έρχεται στον καιρό του. Είναι ακόμα πολύ νωρίς για τελικό, ωστόσο το θετικό είναι πως το πρώτο μας γίνεται στην Ουγγαρία Έχουμε στη διάθεσή μας μία εβδομάδα, ώστε να προετοιμαστούμε κατάλληλα», ενώ ακόμα νωρίς για να μιλήσει για πρωτάθλημα, «Είναι ακόμα πολύ νωρίς να μιλάμε γα το πρωτάθλημα, καθώς έχει πολύ δρόμο ακόμα, όπου τα πάντα θα κριθούν στα πλέι οφ. Πιστεύω πως όπου υπάρχουν πλέι οφ, δεν έχει σημασία αυτό που προηγήθηκε στην κανονική περίοδο».
Όσο για τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν όλες οι ομάδες, ακόμη και ο Ολυμπιακός, ανέφερε: «Το σημείο που βρίσκεται ο Ολυμπιακός δείχνει πού έχει φτάσει γενικά το άθλημα. Τα περισσότερα σωματεία έχουν παρόμοια προβλήματα. Είναι θα έλεγα μία γενικότερη κατάσταση στη χώρα. Από τα τέλη της δεκαετίας του 90’ ο Ολυμπιακός κυριαρχεί στο ελληνικό πόλο, ωστόσο φέτος τείνει να εξαλειφθεί αυτό με τα διοικητικά προβλήματα που αντιμετωπίζει».
Αυτό, όμως που οδήγησε στην κατάσταση αυτή τους «ερυθρόλευκους» είναι τα ακριβά συμβόλαια, «Ο Ολυμπιακός είναι μία ακριβοπληρωμένη ομάδα και έφτασε εκεί καθαρά λόγω των συμβολαίων. Υπήρχαν τουλάχιστον 10 παίκτες, οι οποίοι έπαιρναν αρκετά χρήματα, ενώ στον Πανιώνιο υπάρχουν τρεις με τέσσερις τέτοιες περιπτώσεις, καθώς μέχρι εκεί μπορεί ο σύλλογος οικονομικά».
Σχόλιο:
Μπορεί ο σύλλογος να κάνει πρωταθλητισμό με λεφτά που δεν έχει, εις βάρος των ακαδημιών?
Σε κάθε σοβαρό σύλλογο, οι ομάδες βοηθάνε οικονομικά τα φυτώρια και τσιμπάνε από εκεί δωρεάν παίκτες για περαιτέρω αξιοποίηση και εκμετάλλευση.
Εδώ, γίνονται ανάποδα τα πράγματα!!!
η κινηση θεωρω οτι ειναι σωστη.Για ποσα λεφτα μιλαμε ομως?Πως τα μαζευουν(ποιοι τα βαζουν)?
Εδώ και μέρες, ακούω από παντού για απλήρωτους ανθρώπους που εργάζονται για τον Πανιώνιο. Σιγά σιγά, η αγανάκτηση των απλήρωτων ξεχειλίζει και τα στόματα ανοίγουν.
Εάν σας πω πως... ήδη 4-5 διαφορετικοί άνθρωποι μου έχουν πει πως ψάχνουν για δουλειά, γιατί δεν μπορούν να συνεχίσουν να δουλεύουν απλήρωτοι, θα υποθέσετε πως υπερβάλλω, αλλά δεν υπερβάλλω!
Στην αρχή νόμιζα ότι αυτό το πρόβλημα αφορούσε τους προπονητές του στίβου, ήταν το πρώτο που άκουσα από άλλους γονείς, αλλά όσο το σκαλίζω, τόσο διαπιστώνω ότι το κακό είναι γενικό.
Μάλιστα, όταν πρωτοάκουσα για το θέμα, είχα γράψει σχετικό σχόλιο, πως δεν θέλω το παιδί μου να προπονείται από κάποιον που δεν θα δίνει την ψυχή του, διότι κρίνοντας εξ ιδίων, εγώ δεν θα δούλευα με την ψυχή μου, εάν με είχαν απλήρωτο για μήνες...
(είχα αναφερθεί σε παιδί μου, αν και στην πραγματικότητα νόμιζα ότι δεν με αφορούσε προσωπικά το θέμα... τελικά μας αφορά όλους όσους έχουμε παιδιά που προπονούνται στον Πανιώνιο, καθώς και όσους πονάνε και νοιάζονται γι αυτήν την ομάδα)
Όλοι όσοι ψιθυρίζουν, καθώς και όσοι έχουν αρχίσει να μιλάνε και αρκετά φωναχτά θα έλεγα, αναφέρονται στο μπάσκετ, και το βλέπουνε με ζήλεια!!!
Επειδή όποιος ρωτάει μαθαίνει, ρώτησα και έμαθα!!!
Το περασμένο καλοκαίρι που παρακολουθούσα κάποιο φιλικό στο γήπεδο ή όταν έγινε ο αγιασμός (αυτό που θυμάμαι με σιγουριά ήταν ότι καθόμουνα στους επισήμους και όχι στην θύρα 2) είχα αναρωτηθεί φωναχτά τι είναι αυτή η τέντα που έβλεπα δίπλα στον Άγιο Αντρέα, κάποιος μου είπε πως... οι γονείς έχτισαν ένα κλειστό γηπεδάκι στο μπάσκετ.
(συνεχίζεται)
Στις 17 του Νοέμβρη, όταν γράφτηκα (πάρεδρο) μέλος στον Ερασιτέχνη, πιάσαμε την πάρλα, κάτι σπάνιο για μένα!
(Άλλωστε όσοι με γνωρίζουν, ξέρουν ότι εγώ στόμα έχω, και μιλιά δεν βγάζω!!!)
:-)
Τέλος πάντων, τους είπα πως όπου και όπως μπορώ, είμαι διαθέσιμος να βοηθήσω.
Τότε είχα στο μυαλό μου μονάχα κάποια προβλήματα σχετικά με το αγορίστικο βόλεϊ, ένα τμήμα που υπολειτουργεί, μην πω πως ουσιαστικά έχει πεθάνει στις μικρές ηλικίες.
Όταν αναφέρθηκα στο ότι θαυμάζω τους γονείς που έχτισαν το γήπεδο του μπάσκετ, μου την είπανε, πως ο Πανιώνιος το έχτισε, όχι οι γονείς!!!
Τους είπα πως άλλα είχα ακούσει, και μου είπανε πως όσα έχω ακούσει είναι λάθος, πως υπήρξε μια οικονομική διευκόλυνση από κάποιους γονείς, και τίποτα παραπάνω, πως ο Πανιώνιος τους επιστρέφει τα λεφτά, και πως όλο αυτό που βλέπω είναι έργο του Πανιωνίου.
Δεν είχα λόγους να το σκαλίξω περισσότερο, δεν με αφορούσε...
Γιατί να αμφισβητήσω κάτι που μου λένε, χάρη σε κάποια κουβέντα που είχα ακούσει στην εξέδρα?
(συνεχίζεται)
Από τα τέλη του Δεκέμβρη, έχω γίνει μόνιμος θαμώνας, αφού είμαι καθημερινά γύρω γύρω από το γήπεδο, λόγω ότι δεν κάνει μόνο το ένα μου παιδί βόλεϊ, αλλά και το άλλο ξεκίνησε πόλο στον Πανιώνιο.
Από τότε βλέπω και ακούω πολλά.
Η μικρή πισίνα (δίπλα στον Άγιο Αντρέα) χρειάζεται επισκευές, τα αποδυτήρια ασβούν (το βρωμάνε δεν αρκεί να περιγράψει την κατάσταση), τα πλέξιγκλας τριγύρω σπασμένα, τα σίδερα που τα στηρίζουν μέσα στην σκουριά, τρέχει η σκουριά μέσα στην πισίνα...
Πάλι καλά που υπάρχει αυτή η πισίνα, αλλά... πέραν της αμφισβητήσιμης υγιεινής, η κατάσταση της πισίνας είναι τέτοια, που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την εικόνα που παρουσιάζει ακριβώς δίπλα το γηπεδάκι του μπάσκετ.
Ήταν φυσικό να πάω λίγα μέτρα να δω τι γίνεται εκεί, και είδα και ζήλεψα...
Ένα καταπληκτικό γηπεδάκι, οργασμός παιδιών και δραστηριοτήτων, ενώ μέχρι πριν λίγο καιρό υπήρχε εκεί ένα ανοιχτό τσιμεντένιο γηπεδάκι.
Βρήκα και κάποιους γνωστούς. ρώτησα, έμαθα. Έχουν κάνει καταπληκτική δουλειά, με πρωτοστάτες 5-6 γονείς.
(αυτά συνέβησαν κάπου ανάμεσα από Χριστούγεννα και Φώτα)
Τώρα που από παντού ακούω και βλέπω συμπτώματα διάλυσης, σκέφτηκα να βρεθώ με έναν από τους πρωτοστάτες γονείς του μπάσκετ, που τύχαινε να τον γνωρίζω προσωπικά, και αυτό έγινε εχθές το πρωί.
Μου είπα πολλά. Πάρα πολλά.
Όπως είπα ξανά και ξανά, όποιος ψάχνει, βρίσκει.
Δεν είμαι δημοσιογράφος για να παίρνω συνεντεύξεις, ούτε κρατούσα σημειώσεις για να μεταφέρω με ακρίβεια όσα μου είπε. Γι αυτό δεν θα αναφερθώ σε λεπτομέρειες ούτε και στο όνομα του, παρόλο που μου είπε ότι εάν θέλω, μπορώ να το κάνω κι αυτό.
(συνεχίζεται)
Αυτό που μου είπε και για να είμαι ειλικρινής με ξεσήκωσε περισσότερο και αποφάσισα να τα γράψω ( γιατί όπως ξέρετε κουβέντα δεν μου φεύγει γενικά!!! :-) ) ήταν πως ξεκίνησαν και πως ξεσηκώθηκαν κι αυτοί.
Ήταν Πάσχα (πέρυσι ή πρόπερσι, θα σας γελάσω, μάλλον πρόπερσι), κι ενώ χαιρετούσαν για τις γιορτές τους προπονητές τους παιδάκια και γονείς, οι προπονητές δεν χαιρέτησαν απλώς τα παιδιά, τα αποχαιρέτησαν ουσιαστικά!
Οι γονείς κατάλαβαν ότι κάτι τρέχει, και ρωτώντας έμαθαν πως οι προπονητές δεν σκόπευαν να επιστρέψουν μετά τις γιορτές, αφού ήταν (και τότε) για πολλούς μήνες απλήρωτοι...
Ακριβώς για τους ίδιους λόγους που κι εγώ ενοχλούμαι και αναστατώνομαι, δεν γίνεται να πληρώνουμε σαν γονείς για να γυμναστούν τα παιδιά μας και τα χρήματα που δίνουμε να μην καταλήγουν κατ αρχάς στους άμεσα εργαζόμενους για τα παιδιά μας. Τα χρήματα που δίνουμε, πρέπει να είναι ανταποδοτικά.
Τότε λοιπόν, μετά από αρκετή προσπάθεια και με αντιρρήσεις από πλευράς διοίκησης του Ερασιτέχνη, οι γονείς του μπάσκετ υπέγραψαν 3ετή συμφωνία με τον Βεντούρη, πως θα διαχειριστούν αυτοί το τμήμα, θα πληρώνουν αυτοί τα πάντα, και επιπροσθέτως θα φτιάξουν τα συγκεκριμένα έργα που έκαναν τελικά, με αυτοχρηματοδότηση.
Έβαλαν λεφτά από την τσέπη τους αρχικά (ή τα δανείστηκαν, εξορθολόγισαν τα έξοδα, αύξησαν τα έσοδα (αφού λειτουργώντας το τμήμα σωστά αυξήθηκαν τα παιδιά), βρήκαν χορηγίες, και έγινε κερδοφόρο το τμήμα με αποτέλεσμα να παίρνουν πίσω τα λεφτά που δάνεισαν και δανείστηκαν.
Τα συνολικά έργα ξεπέρασαν τα 150 χιλιάρικα, ενώ οι πάντες και τα πάντα είναι πληρωμένα.
Δεν θέλω να αδικήσω τον Ερασιτέχνη. Έχει 180-190 μέλη. Δεν έχει χιλιάδες μέλη όπως ίσως θα έπρεπε. Οι ανθρώπινοι πόροι και οι εθελοντές είναι ελάχιστοι. Είναι είδος σε ανεπάρκεια, μην πω υπό εξαφάνιση.
Το μεράκι και ο κόπος που κάνανε οι ίδιοι οι γονείς του μπάσκετ, δεν μπορεί να είναι ίδια με τον χρόνο και τον κόπο που μπορούν να κάνουν τα λίγα μέλη που ασχολούνται με το να τρέχουν όλα τα θέματα του Ερασιτέχνη.
Είναι φυσιολογικό να συμβαίνει αυτό, βλέποντας και ακούγοντας τα νούμερα.
Τι να πρωτοκάνουν οι λίγοι που ασχολούνται με τον Ερασιτέχνη, και με ποιά έσοδα και πόρους θα βρει άτομα να κάνουν αντίστοιχη δουλειά που έκαναν οι γονείς εθελοντικά, που είχαν κάθε λόγο να το κάνουν?
Για να είμαι ειλικρινής λοιπόν, αυτά που γράφω δεν έχουν στόχο απλώς να κάνουν κριτική στον Ερασιτέχνη, αν και σηκώνει κι αυτός αρκετή κριτική, αλλά να ξεσηκώσω τους γονείς όλων των τμημάτων, βόλεϊ, ποδοσφαίρου, χάντμπολ, κολυμβητικό, πόλο, κλπ να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του μπάσκετ.
Είμαι βέβαιος πως πριν να κάνουν όλη αυτή την καλή δουλειά οι εθελοντές γονείς, και το μπάσκετ θα έμπαινε μέσα σε σχέση με τα έσοδα του.
Ο Ερασιτέχνης προφανώς έτρωγε και τρώει σφαλιάρες από παντού, πιθανόν να φοβούνται μην φαγωθούν λεφτά και είναι φυσικό να είναι επιφυλακτικοί.
Μια αυτοδιαχείριση των τμημάτων, που θα εξυγίανε όλα τα τμήματα (κατά το πρότυπο του μπάσκετ) και θα τα ανέπτυσσε αντίστοιχα, με την εθελοντική εργασία των γονιών (που έχουν κάθε λόγο να το κάνουν), θα μπορούσε να είναι μια πρώτης τάξης υπηρεσία αλλά και επένδυση για το μέλλον του συλλόγου.
Το να κουκουλώνουμε τα προβλήματα, στο μόνο που θα μας οδηγήσει, είναι να πνιγούμε στο τέλος στα σκατά.
Προς το παρόν, θεωρώ χρέος μου να εκτελέσω χρέη ασυρματιστή (στον Τιτανικό) που εκπέμπει σήμα s.o.s. (mayday mayday).
Εάν βουλιάξουν τα ερασιτεχνικά τμήματα και διαλυθούν οι ακαδημίες, θα είναι αργά για να το κουβεντιάσουμε.
Φαντάζομαι πως όσα σκέφτομαι και γράφω, θα απασχολούν και την διοίκηση του Ερασιτέχνη. Εάν γράφω λαλακίες, δεν χρειάζεται να απασχοληθούν με όσα λέω.
Εάν όμως έχω (κάποιο) δίκιο, ας μας καλέσουν τους γονείς κάθε τμήματος ξεχωριστά και να τα συζητήσουμε. Μεγάλοι άνθρωποι είμαστε, κάποια λύση θα βρούμε. Δεδομένου ότι υπάρχει ήδη ένα πετυχημένο μοντέλο, αυτό του μπάσκετ.
Αυτά τα λίγα, περί αυτών των πολλών!!!
Αντώνη στην αυτοδιαχείρηση του μπάσκετ περιλαμβάνεται και το γυναικείο τμήμα?Τα συμβόλαια της γυναικείας ομάδας πληρώνονται από συνδρομές και χορηγούς ή συμμετέχει και ο Ερασιτέχνης?Ποδόσφαιρο,μπάσκετ και κολύμβηση είναι τα τρία αθλήματα που έχουν κέρδη και μπορούν πολύ εύκολα να κάνουν την αυτοδιαχείρηση.Τα υπόλοιπα????
θα ρωτήσω και θα μάθω. Δεν ξέρω.
Πάντως θεωρώ παράξενο να διατηρούμε τόσες ομάδες που πρωταγωνιστούν στην Α1 και στην Α2, ενώ δεν υπάρχουν μέλη και έσοδα.
Τα μόνα έσοδα, είναι από τις ακαδημίες. Από τις οποίες τελικά δεν αναδεικνύονται ούτε καν οι παίκτες που θα επανδρώσουν τις ομάδες αυτές.
Θα ήθελα κι εγώ να βλέπω τον Πανιώνιο πρωταθλητή σε όλα τα αθλήματα. Αλλά αυτό δεν είναι δυνατόν, με τα οικονομικά που διαθέτουμε.
Κοπήκανε εδώ και 2 χρόνια (εάν δεν κάνω λάθος) και οι επιχορηγήσεις της ΓΓΑ, και δεν μοιάζει πιθανό να ξαναδούμε ποτέ κάτι αντίστοιχο, δεδομένης της οικονομικής κατάστασης που επικρατεί.
Άλλωστε, δεν νομίζω ότι ο Πανιώνιος είναι ο μόνος που έχει τέτοια προβλήματα.
Καιρός είναι να γίνουμε πραγματικά ερασιτεχνικό σωματείο, που να προάγει ήθος και αθλητικά ιδεώδη, να γυμνάζει την νεολαία και να βγάζει αθλητές που θα είναι ερασιτέχνες και θα επανδρώνουν τις ομάδες μας.
Αυτό μου φαίνεται σαν μονόδρομος, εκτός κι αν βρούμε κάποιο κοπτήριο χρήματος, να το βάλουμε μπρος να παράγει χρήματα.
Δημοσίευση σχολίου