Πήξαμε στους κάφρους και στην καφρίλα στον Πανιώνιο.
Φτάνοντας στο γήπεδο στις 5 παρά, στην θύρα 2 είχαν σχηματιστεί 3 μεγάλες ουρές. Για όσους δεν γνωρίζουν, στην θύρα 2 υπάρχουν 4 τουρνικέ, το ένα εξ αυτών λειτουργεί μόνο για τα παιδικά εισιτήρια (κανονικά και διαρκείας).
Τα μικρά μου παιδιά (9 και 11 χρονών) με τα διαρκείας τους, πέρασαν σε χρόνο ντε τε, και περίμεναν στις σκάλες μόνα τους. Εμείς οι υπόλοιποι περιμέναμε στην 3η ουρά, αυτή που σχηματίζεται ακριβώς δίπλα στο τουρνικέ των παιδιών.
Κάποια στιγμή, εμφανίζονται σαν ομάδα καμιά δεκαριά νεαροί, που πέρασαν από το πλάι της ουράς για να περάσουν δήθεν από το τουρνικέ για τα παιδιά. Ο πρώτος εξ αυτών, απορημένος και καλά που δεν δουλεύει το εισιτήριο του στο παιδικό τουρνικέ, "δοκίμασε" το εισιτήριο του στο "δικό μας" τουρνικέ, και πέρασε χωρίς να περιμένει στην ουρά. Ακολούθησε δεύτερος και τρίτος...
Αντέδρασα, τους έβαλα τις φωνές, και τελικά οι υπόλοιποι "έξυπνοι" αναγκάστηκαν να πάνε πίσω στην ουρά. Όλοι εμείς που περιμέναμε στην ουρά, είμαστε μαλάκες για τους κάφρους αυτούς!
Περνώντας μέσα, είχαν ήδη αφαιρέσει τα καπάκια από τα μπουκαλάκια των νερών των παιδιών μου. Περιμένοντας τόση ώρα στην ουρά, δεν είχα την δυνατότητα ούτε καν να διαμαρτυρηθώ γι αυτό. Τα καπάκια είχαν αφαιρεθεί όσο εγώ περίμενα στην ουρά, και τα παιδάκια ήταν μόνα τους. Ποιος ξέρει ποιος και πως έψαξε τα παιδάκια μου, ποιος ξέρεις ποιος ανώμαλος παιδεραστής μπάτσος τα χούφτωσε και τα ψαχούλεψε. Ο Θεός και η ψυχή τους.
Ήμουνα πολύ εκνευρισμένος γι αυτό δεν μπήκα σε καυγά. Άλλωστε είχα άγχος να βρω τα παιδιά, αφού δεν τα είδα στην σκάλα, που έπρεπε να με περιμένουν...
Φτάνοντας στις εξέδρες, παρατήρησα πως καθυστερούσε η γυναίκα μου να ανέβει κι αυτή, εγώ είχα τον νου μου να βρω που έχουν καταλήξει τα παιδιά μου, που είχαν προχωρήσει μόνα τους εκεί που καθόμαστε συνήθως...
Παρατήρησα πως οι μπάτσοι είχαν στριμώξει έναν νεαρό στην άκρη δίπλα στην σκάλα, αλλά δεν έδωσα σημασία. Η γυναίκα μου που ακολουθούσε πιο πίσω, παρακολούθησε όλη την σκηνή. Ο νεαρός κουβαλούσε πάνω του ένα βεγγαλικό, και το βρήκαν οι μπάτσοι!
Υπέθετα πως πιάνοντας έναν τέτοιον νεαρό, θα έπρεπε να καταγραφόταν το όνομα του ώστε να μην του επιτραπεί η είσοδος ξανά στο γήπεδο για 1-2 χρόνια ίσως... Θα έπρεπε να του αφαιρούσαν την κάρτα φιλάθλου, θα περίμενα ότι θα τον πήγαιναν στο τμήμα για εξακρίβωση στοιχείων και για του γίνουν συστάσεις, καθώς και στους γονείς του εάν ήταν ανήλικος. Θα ερευνούσαν εάν ανήκει σε κάποιο σύνδεσμο για να διαγραφεί από εκεί, κλπ.
Τι έγινε στην πραγματικότητα? Απλώς του πήραν το βεγγαλικό, και τον άφησαν να περάσει να παρακολουθήσει το παιχνίδι!!!
Προφανώς ο ρόλος της αστυνομίας εξαντλείται με το να χουφτώνουν μικρά παιδιά και να τους παίρνουν τα καπάκια από τα μπουκαλάκια των νερών τους. Τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες. Το θέμα είναι να μάθουν τα παιδάκια να ανέχονται να τα χουφτώνει ο κάθε μπάτσος.
-----------------
Κατά την διάρκεια του αγώνα, υπήρξαν στιγμές που εξαγριώθηκε όλη η εξέδρα. Χτύπημα του Γκαρσία εκτός φάσης, χειρονομίες και άλλες προκλήσεις του Γκαρσία και του Τσιρίλο, κάποια στιγμή άρχισαν να εκτοξεύονται καφέδες, κοκα-κόλες, μπαλάκια, νερά, και φυσικά βεγγαλικά!!! Ο Λίνο κάποια στιγμή, κλωτσάει ένα μπουκάλι με νερό και το στέλνει στην εξέδρα, μπροστά στα μάτια του διαιτητή ο οποίος δεν είχε την παραμικρή αντίδραση.
Τότε κάποιος μεγαλύτερος κάφρος από τους υπόλοιπους, εκσφενδόνισε ολόκληρο κάθισμα, που πέτυχε στην πλάτη τον δύσμοιρο τον φωτογράφο. Σημειωτέον πως ο συγκεκριμένος φωτογράφος, είναι δικός μας, είναι σε όλα τα γήπεδα του Πανιωνίου. Τι έφταιξε ο άνθρωπος να κινδυνέψει. Θα πονάει για μέρες, και πάλι καλά φτηνά την γλύτωσε.
Όλα αυτά συνέβησαν στο πρώτο ημίχρονο.
Στο δεύτερο, οι εκδηλώσεις καφρίλας "περιορίστηκαν" στα κόρνερ που εκτέλεσε ο Γκαρσία, ο οποίος δεν μπορεί, πρέπει να γουστάρει τρελά να εκνευρίζει τον κόσμο όλο. Κάποια στιγμή, ενώ πέφτουν τριγύρω του κάθε λογής αντικείμενα, μέχρι και καθίσματα, ο Γκαρσία σκύβει, πιάνει ένα μπουκάλι και το πετάει πίσω στην εξέδρα!!! Ο επόπτης που ήταν στο 1 μέτρο, έκανε πως δεν είδε... Απίστευτα πράγματα!!!
Όλα αυτά, δεν είναι θέαμα να το παρακολουθούν παιδάκια. Μέχρι πρόσφατα δεν είχα πρόβλημα να παίρνω μαζί μου τα παιδιά μου, απέφευγα να τα παίρνω μαζί μου στα παιχνίδια με Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και ΑΕΚ, αλλά θα το σκεφτώ πολύ εάν θα τα ξαναπάρω στο γήπεδο γενικά. Η παρουσία μας στο γήπεδο είναι περιττή. Έχουν αναλάβει οι κάφροι την υποστήριξη και την σωτηρία του Πανιωνίου.
Οι μάγκες που με ένα πεντάευρο θα χρεώσουν για άλλη μια φορά με έναν σκασμό πρόστιμα τον Πανιώνιο, μπορούν να είναι περήφανοι. Νοιώθω την ίδια αηδία που ένοιωθα και παλιότερα (για άλλους λόγους). Νικήσαμε έναν πολύ σημαντικό αγώνα, και εγώ έφυγα από το γήπεδο προβληματισμένος και στενοχωρημένος. Τι δουλειά έχω εγώ, ανάμεσα σε όλους αυτούς του κάφρους?
ΥΓ. (23:00') Από σήμερα, το μπλογκ γίνεται ακόμα πιο προσωπικό.
Όσα γράφω, τα γράφω για μένα...
Τα σχόλια είναι περιττά. Παρακαλώ να το σεβαστείτε αυτό.
Ευχαριστώ.
