Τελικά, δεν είμαι στραβός!!! Ο Γιώργος ο Τζαβέλας είναι ο αγαπημένος μου παίκτης, είναι Ελληνόπουλο και παίζει καλά. Ο πιτσιρικάς είναι τόσο καλός, που ο Ρεχάγκελ "αναγκάστηκε" να τον καλέσει στην Εθνική, παρόλο που παίζει στον Πανιώνιο, και δεν περίμενε να τον καλέσει αφού θα πάρει μεταγραφή σε κάποια ομάδα του ΠΟΚ.
ο Τζαβέλας είναι ο αγαπημένος μου παίκτης, εκτός των άλλων, γιατί τον θεωρώ σαν παιδί μου, αφού ο γιός μου και αυτός παίζανε μπάλα μαζί, στο δημοτικό στον Υμηττό, που ήταν συμμαθητές.
Πιο πολύ απόλα, χάρηκα που κλήθηκε ο Τζαβέλας μας, για να λάβει την απάντηση του ο Μάκος που θεώρησε ότι ο Πανιώνιος ήταν μικρός για τα όνειρα του...
Είμαι βέβαιος πως η κλήση του Τζαβελάκου θα φέρει καλή τύχη στον Εθνική μας ομάδα.
Επειδή τα βλέπω όλα κόκκινα και μπλε, μοιράζομαι δημόσια τις προσωπικές σκέψεις μου σχετικά με την Πανιωνάρα, που μου ομορφαίνει την ζωή, καθώς και με όλα όσα βλέπω να συμβαίνουν στο Ελληνικό πρωτάθλημα, και όχι μόνο. Δεν είμαι ειδικός, είμαι ένας απλός φίλαθλος και αυτό που διαβάζετε, είναι ένα προσωπικό ημερολόγιο με σκέψεις, απόψεις και προσωπικούς προβληματισμούς, και τίποτα περισσότερο. Ουδεμία σχέση με τον επίσημο Πανιώνιο, καθώς και καμία σχέση με ειδικούς ή φωτεινούς παντογνώστες...
Άντρας θα πει να μην δειλιάς, όπου κι αν δώσεις μάχη,
Να ξεψυχάς κι όμως να λες, θάνατος δεν υπάρχει!!!
Του άντρα τον εγωισμό, μια πράξη τον τελειώνει,
να βλέπει αυτή που αγαπά, σ' άλλου αγκαλιά να λιώνει...
Άντρας λογάται όποιος μπορεί, τον πόνο να αντέξει,
να'ναι η ψυχή στο στόμα του, και να μη βγάζει λέξη...
Λευτέρης
Να ξεψυχάς κι όμως να λες, θάνατος δεν υπάρχει!!!
Του άντρα τον εγωισμό, μια πράξη τον τελειώνει,
να βλέπει αυτή που αγαπά, σ' άλλου αγκαλιά να λιώνει...
Άντρας λογάται όποιος μπορεί, τον πόνο να αντέξει,
να'ναι η ψυχή στο στόμα του, και να μη βγάζει λέξη...
Λευτέρης
3 σχόλια:
Παίζοντας παληκαρίσια και με ψυχή, η Εθνική πήρε το διπλό στην Ουκρανία, με γκολ του Σαλπιγγίδη μετά από καταπληκτική μπαλιά του Σαμαρά.
Εχθές, από το πρωί, είχα προβλέψει ότι θα νικήσουμε με 0-1 και ότι θα προκριθούμε.
Ο λόγος που ήμουνα βέβαιος, ήταν μια ραδιοφωνική εκπομπή στην ΕΡΑΣΠΟΡΤ, που λίγο πολύ προετοίμαζε την κοινή γνώμη για την ήττα, και είχαν αφιέρωμα στον Ρεχάγκελ υπό μορφή επικήδειου.
Οι Έλληνες, είμαστε παράξενη φάρα. Όταν είμαστε ξεγραμμένοι, μεγαλουργούμε. Όταν κάνουμε όνειρα και έχουμε προσδοκίες, αποτυγχάνουμε.
Στην Πορτογαλλία παίζαμε τον έναν αγώνα μετά τον άλλον, και είμασταν ξεγραμμένοι, αλλά... στο τέλος κάναμε την μεγαλύτερη έκπληξη όλων των εποχών. Αντιθέτως, στο Παγκόσμιο της Αμερικής, λόγω της ομογένειας και της υποστήριξης της ομάδας, είχαμε (βλακωδώς) προσδοκίες, και δεν βάλαμε ούτε ένα γκολ, χάσαμε όλα τα παιχνίδια.
Στο τελευταίο Πανευρωπαϊκό, είχαμε ελπίδες να επαναλάβουμε τον άθλο της Πορτογαλλίας, και... αποτύχαμε παταγωδώς άλλη μια φορά.
Δείτε και τι έγινε φέτος με τον Πανιώνιο: Ξεκινησαμε την χρονιά με όνειρα, και φάγαμε μεγάλη ήττα. Όταν χάθηκε κάθε ελπίδα, ανατρέψαμε την κατάσταση και πήραμε τα αποτελέσματα.
Τότε επι Λίννεν, την θυμάστε την ήττα από τους αναπληρωματικούς της Μπορντώ? Είχαμε ελπίδες και προσδοκίες, και πετύχαμε να φάμε ηχηρή καρπαζιά.
Βάση αυτής την λογικής (που καλώς ή κακώς ισχύει...) αυτό που φοβάμαι πιο πολύ, είναι τον αγώνα με τον Πανθρακικό. Είμαστε το φαβορί, και φοβάμαι μην την πατήσουμε.
Αντωνακη, κουνησου απ' τη θεση σου !!! Για το παιχνιδι με τον Πανθρακα μιλαω. Ας ελπισουμε οτι η ομαδα θα δειξει την απαιτουμενη σοβαροτητα και αυτοσυγκεντρωση, καθαριζοντας απο νωρις το παιχνιδι.
Υ.Γ. Ειδες τελικα γουρι που εφερε στην Εθνικη ο Τζαβελακος μας !!!
Ελπίζω να διαψευστώ, αλλά έχω κακό προαίσθημα για την Κυριακή.
Δημοσίευση σχολίου