1 Παναθηναϊκός 29
2 Ολυμπιακός 27
3 ΠΑΟΚ 21
4 Καβάλα 18
5 Πανιώνιος 17
πέρυσι τέτοια εποχή (μετά την 11η αγωνιστική η βαθμολογία ήταν ως εξής:
1 Ολυμπιακός 26
2 ΠΑΟΚ 22
3. Ξάνθη 20
4 Παναθηναϊκός 19
5 ΑΕΚ 16
6 Εργοτέλης 15
7 Αρης 15
8 Πανθρακικός 15
9 Πανιώνιος 14
Για να μην παίρνουν τα μυαλά μας αέρα, πέρυσι τέτοια εποχή είχαμε μονάχα 3 βαθμούς λιγότερους από σήμερα, η Ξάνθη (20β) είχε 3 βαθμούς περισσότερους από ότι εμείς σήμερα, και στο τέλος εμείς, η Ξάνθη, ο Εργοτέλης και ο Πανθρακικός (με τους 15 βαθμούς) παλεύαμε μέχρι τις τελευταίες αγωνιστικές για την σωτηρία μας.
Μπορεί με τους 17 βαθμούς να έχουμε βρεθεί στην 5η θέση, και μάλιστα μόνο 1 βαθμό κάτω από την τέταρτη Καβάλα, αλλά... είναι πολύ νωρίς για όνειρα. Ελπίζω ο προπονητής και οι παίκτες μας να μείνουν συγκεντρωμένοι στην συγκομιδή βαθμών, και μάλιστα στον πρωταρχικό στόχο της σωτηρίας μας, γιατί εύκολα ανατρέπεται η σημερινή εικόνα της βαθμολογίας, δεδομένου ότι η διαιτησία είναι μόνιμα εχθρική και είτε σκόπιμα, είτε από ανικανότητα, έχουν κάνει όλο το πρωτάθλημα πουτάνα οι κόρακες.
Ο Άρης φωνάζει για την διαιτησία που τον έσφαξε με τον ΠΑΟΚ, και το Χαριλάου θα είναι καζάνι που βράζει. Πρέπει οι παίκτες μας να κρατήσουν την ψυχραιμία τους, να έχουμε άριστη αμυντική λειτουργία (ελπίζω χωρίς τον Όμο σαν σέντερ μπακ, αλλά σαν ανασταλτικό μέσο), να προσέξουμε τις κάρτες, και να χτυπήσουμε τον Άρη στις αντεπιθέσεις.
Μέχρι στιγμής, δεν το έχουμε πληρώσει ότι ακολουθούμε τον ΠΑΟΚ. Εάν ο Άρης είχε πάρει θετικό αποτέλεσμα από τον ΠΑΟΚ, θα μας αντιμετώπιζε με μεγαλύτερη υπεροψία, αλλά τώρα θα λυσάξουνε.
Επειδή τα βλέπω όλα κόκκινα και μπλε, μοιράζομαι δημόσια τις προσωπικές σκέψεις μου σχετικά με την Πανιωνάρα, που μου ομορφαίνει την ζωή, καθώς και με όλα όσα βλέπω να συμβαίνουν στο Ελληνικό πρωτάθλημα, και όχι μόνο. Δεν είμαι ειδικός, είμαι ένας απλός φίλαθλος και αυτό που διαβάζετε, είναι ένα προσωπικό ημερολόγιο με σκέψεις, απόψεις και προσωπικούς προβληματισμούς, και τίποτα περισσότερο. Ουδεμία σχέση με τον επίσημο Πανιώνιο, καθώς και καμία σχέση με ειδικούς ή φωτεινούς παντογνώστες...
Άντρας θα πει να μην δειλιάς, όπου κι αν δώσεις μάχη,
Να ξεψυχάς κι όμως να λες, θάνατος δεν υπάρχει!!!
Του άντρα τον εγωισμό, μια πράξη τον τελειώνει,
να βλέπει αυτή που αγαπά, σ' άλλου αγκαλιά να λιώνει...
Άντρας λογάται όποιος μπορεί, τον πόνο να αντέξει,
να'ναι η ψυχή στο στόμα του, και να μη βγάζει λέξη...
Λευτέρης
Να ξεψυχάς κι όμως να λες, θάνατος δεν υπάρχει!!!
Του άντρα τον εγωισμό, μια πράξη τον τελειώνει,
να βλέπει αυτή που αγαπά, σ' άλλου αγκαλιά να λιώνει...
Άντρας λογάται όποιος μπορεί, τον πόνο να αντέξει,
να'ναι η ψυχή στο στόμα του, και να μη βγάζει λέξη...
Λευτέρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου