Πάντα έβλεπα ρομαντικά το θέμα, και υποστήριζα κάθε ευρωπαϊκή προσπάθεια κάθε ελληνικής ομάδας. Το έβλεπα σαν προβολή της χώρας, χαρά και περηφάνια για τους απόδημους, κλπ.
Αλλά, οι ομάδες είναι επιχειρήσεις, και κάθε ευρωπαϊκό παιχνίδι σημαίνει πάρα πολλά χρήματα στα ταμεία της επιχείρησης αυτής, με αποτέλεσμα να γίνονται οι πλούσιοι πλουσιότεροι, και οι φτωχοί φτωχότεροι, αφού οι πλούσιοι μονοπωλούν την προβολή στα ΜΜΕ, και εκτός των εισπράξεων από τις διοργανώσεις αυτές, προσελκύουν τους χορηγούς και τις διαφημίσεις.
Έτσι, αποδυναμώνονται ακόμα περισσότερο οι υπόλοιποι. Γιατί λοιπόν ο οπαδός μιας ανταγωνιστικής Ποδοσφαιρικής Ανωνύμου Εταιρείας να χαίρεται που η αντίπαλη ΠΑΕ γίνεται οικονομικά ισχυρότερη?
Εάν ο χι Ολυμπιακός ή ο ψι Παναθηναϊκός προχωρήσει στις διοργανώσεις και γεμίσει λεφτά στα ταμεία του, θα ενισχυθεί ακόμα περισσότερο, με επιπλέον ποδοσφαιριστές μεγαλύτερης αξίας από αυτούς που μπορεί ο χι Πανιώνιος ή ο ψι Εργοτέλης να αποκτήσει και να πληρώνει τον μισθό του, θα αποκτήσει ακόμα καλύτερο προπονητή, εγκαταστάσεις, δίκτυο πωλήσεων, οπαδούς…
Γιατί πρέπει να χαιρόμαστε γι αυτά όλα, όταν είμαστε οπαδοί μικρότερων ομάδων?
Τα χρήματα που εισπράττει ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός, είναι η άραγε η αιτία που οι 2 αυτοί μονομάχοι έχουν ήδη ξεφύγει 10 περισσότερους βαθμούς από όλες τις υπόλοιπες ομαδούλες του Ελληνικού πρωταθλήματος? Δεν είναι φυσική συνέπεια, όσο πιο πολύ προβάλλονται αυτοί οι δύο, τόσο πιο πολύ να αποδυναμώνονται οι υπόλοιποι?
Αυτοί καλά κάνουν, και μακάρι να βρεθεί ο τρόπος να τους μιμηθούμε και να πάρουμε κι εμείς ένα κομμάτι από την πίτα. Αλλά γιατί να χαιρόμαστε εμείς οι υπόλοιποι για τις όποιες επιτυχίες τους?
Επειδή τα βλέπω όλα κόκκινα και μπλε, μοιράζομαι δημόσια τις προσωπικές σκέψεις μου σχετικά με την Πανιωνάρα, που μου ομορφαίνει την ζωή, καθώς και με όλα όσα βλέπω να συμβαίνουν στο Ελληνικό πρωτάθλημα, και όχι μόνο. Δεν είμαι ειδικός, είμαι ένας απλός φίλαθλος και αυτό που διαβάζετε, είναι ένα προσωπικό ημερολόγιο με σκέψεις, απόψεις και προσωπικούς προβληματισμούς, και τίποτα περισσότερο. Ουδεμία σχέση με τον επίσημο Πανιώνιο, καθώς και καμία σχέση με ειδικούς ή φωτεινούς παντογνώστες...
Άντρας θα πει να μην δειλιάς, όπου κι αν δώσεις μάχη,
Να ξεψυχάς κι όμως να λες, θάνατος δεν υπάρχει!!!
Του άντρα τον εγωισμό, μια πράξη τον τελειώνει,
να βλέπει αυτή που αγαπά, σ' άλλου αγκαλιά να λιώνει...
Άντρας λογάται όποιος μπορεί, τον πόνο να αντέξει,
να'ναι η ψυχή στο στόμα του, και να μη βγάζει λέξη...
Λευτέρης
Να ξεψυχάς κι όμως να λες, θάνατος δεν υπάρχει!!!
Του άντρα τον εγωισμό, μια πράξη τον τελειώνει,
να βλέπει αυτή που αγαπά, σ' άλλου αγκαλιά να λιώνει...
Άντρας λογάται όποιος μπορεί, τον πόνο να αντέξει,
να'ναι η ψυχή στο στόμα του, και να μη βγάζει λέξη...
Λευτέρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου