Πέμπτη νίκη στους 6 τελευταίους αγώνες

Πανιώνιος Πανθρακικός 3-1. Βάλαμε κι άλλα 4 γκολ, που ακυρώθηκαν!!! Πιθανόν κάποιο από τα 4 ακυρωθέντα να ήταν οφσάιντ, αλλά με τέτοιο ανεκδιήγητο διαιτητή και επόπτες, δεν έχω εμπιστοσύνη σε κανένα σφύριγμα ή υπόδειξη.

• όταν ένας παίκτης του Πανθρακικού γυρίζει την μπάλα προς τους αμυντικούς του και την κλέβει παίκτης του Πανιωνίου και το κοράκι σταματάει την φάση σαν οφσάιντ,
• όταν παίκτης του Πανιωνίου είναι όντως σε θέση οφσάιντ, αλλά η μεγάλη μπαλιά σταματάει από αμυντικούς 20 μέτρα πριν φτάσει σε αυτόν, τελικά την μπάλα την ξανακερδίζει άλλος παίκτης του Πανιωνίου και τότε ο επόπτης σηκώνει για οφσάιντ για τον παίκτη που δεν είχε συμμετοχή στην φάση,
•  όταν γίνεται πεντακάθαρο φάουλ κάπου στο κέντρο, και ο διαιτητής δεν σφυρίζει τίποτα, αλλά οι παίκτες του Πανθρακικού σταματάνε να παίζουν ενώ έχουν την μπάλα, γιατί ξέρουν ότι έκαναν φάουλ και όλοι παγώνουν, αλλά ο διαιτητής δείχνει παίζετε, παρόλα αυτά οι παίκτες του Πανθρακικού δεν παίζουν, κι έτσι… σφυρίζει το φάουλ!!!
• όταν με τέτοιο δίδυμο διαιτητή-επόπτη σου ακυρώνουν 4 γκολ, δεν μπορείς να είσαι και τόσο ήσυχος ότι δεν προσπάθησαν να σε κρεμάσουν…

Παρόλα αυτά, τα 2 τελευταία γκολ δεν άφησαν περιθώρια στα κοράκια να μας καταδικάσουν, κι έτσι αν και βάλαμε 7 γκολ, τελικά μέτρησαν μόνο τα 3.

Το παιχνίδι ξεκίνησε ιδανικά, προηγηθήκαμε γρήγορα, και χάναμε την μια ευκαιρία πίσω από την άλλην, έως ότου… κοιμηθήκαμε. Βέβαια, στο πρώτο ημίχρονο είχαμε 2 από τα 4 ακυρωθέντα γκολ. Θα ήταν πολύ πιο δίκαιο να τελειώσει το πρώτο ημίχρονο 2-0 ή 3-0.
Τέλος πάντων, στο δεύτερο ημίχρονο κατεβήκαμε σαν να νικάμε ήδη με 4-0, με υπεροψία και χωρίς σωστή οργάνωση, φαινόταν από μακριά πως ήταν θέμα χρόνου να την πατήσουμε, και αυτό έγινε, το 1-1 εκείνη τη στιγμή ήταν δίκαιη τιμωρία για τον τρόπο που παίζαμε.

Μετά το 1-1, η ομάδα ξύπνησε, άρχισαν ξανά να ακυρώνονται γκολ, να χάνουμε τριπλή ευκαιρία ενώ ο τερματοφύλακας ήταν εκτός εστίας, να χάνουμε ευκαιρίες γενικά...  τελικά στο τέλος καταφέραμε να πάρουμε το παιχνίδι μ 3-1.

Μας βγήκε η ψυχή, λίγο ο διαιτητής, λίγο η ευκολία που χάνουμε ευκαιρίες, λίγο ότι έχουμε καιρό να κάνουμε γκέλα και είχαμε κακά προαισθήματα, αλλά… τέλος καλό, όλα καλά!!!

Ο Όμο στο πρώτο ημίχρονο είχε σοβαρά προβλήματα με τον κατά πολύ πιο υψηλόσωμο επιθετικό του Πανθρακικού, αλλά ποιος να γκρινιάξει όταν αυτός έβαλε το γκολ της νίκης, το 2-1. Ο Εστογιάνωφ ορεξάτος έβαλε και το πρώτο γκολ και είχε πολλές φαντεζί προσπάθειες, ο Ριέρα μαζί του άξιος συμπαραστάτης, έβαλε και το τρίτο γκολ με καταπληκτικό πλασέ που κρέμασε το τερματοφύλακα, ο Μπάλαμπαν προσπάθησε φιλότιμα, ο Λάτκα στην άμυνα ήταν σταθερός και εκεί που έπρεπε. Καλύτερος απ όλους, κατά την γνώμη μου ήταν ο Εστογιάνωφ.

Σήμερα στο γήπεδο ήρθε και η γυναίκα μου. Τα παιδιά στο ημίχρονο πήγανε στην 1, και πήρανε αυτόγραφο του Τζαβέλα πάνω στην σημαία μας, και πάνω στα διαρκείας τους. Ήταν τόσο ενθουσιασμένα γι αυτό, που ακόμα κι όταν φτάσαμε στο σπίτι, μιλούσαν για τον Τζαβέλα και για το αυτόγραφο. Τέτοιες πρωτοβουλίες βοηθάνε πολύ στο να αγαπήσουν τα παιδιά την ομάδα μας.