Ο Αλβάρο Ρεκόμπα, ο οποίος εδώ και λίγες μέρες είναι ελεύθερος από τον Πανιώνιο, συμφώνησε να συνεχίσει την καριέρα του στην Ντανούμπιο. Έτσι επιστρέφει στην πατρίδα του και την ομάδα που ξεκίνησε.
Ο «Τσίνο» που έκανε σπουδαία καριέρα στην Ίντερ μετά από 14 χρόνια γυρνάει στα πάτρια εδάφα για να ολοκληρώσει εκεί την καριέρα του. Mέσα στις επόμενες ώρες αναμένεται να υπογράψει το νέο του συμβόλαιο ενώ στην ιστοσελίδα του συλλόγου υπάρχει αφιέρωμα για τον Ρεκόμπα, με τίτλο «Η μεγάλη επιστροφή».
http://www.gazzetta.gr/football/super-league/item/62346-δ
Σχόλιο: Είμαι πολύ περίεργος να μάθω, εάν ο Αλβάρο θα παίζει, εάν θα τρέχει, εάν θα είναι μακροχρόνιος τραυματίας, κλπ. Άραγε σε τι φυσική κατάσταση βρίσκεται, κλπ.
Έτσι θα μάθουμε, πέραν κάθε αμφισβήτησης τι συνέβη στα αποδυτήρια της ομάδας μας, γιατί εάν ο Ρεκόμπα παίξει, τότε κάποιοι μας δουλεύανε ψιλό γαζί...
Ειδικά φέτος, στις 5 πρώτες αγωνιστικές ο Ρεκόμπα έδωσε την ψυχή του στο γήπεδο, αλλά όλη η ομάδα καθότανε και τον κοίταζε... Από την 6η αγωνιστική και μετά που δεν έπαιζε ο Ρεκόμπα, οι παίκτες μας έδωσαν τα πάντα, και μέχρι την απομάκρυνση του Ρεκόμπα, είδαμε αγωνιστικότητα, προσπάθεια, αποτελεσματικότητα, κλπ. Μόλις έφυγε ο Αλβάρο, το αγχωτικό 1-0 με την Καβάλα, έγινε 1-2 στις καθυστερήσεις, και ας μην μιλάμε για οφσάιντ (που ήτανε το γκολ της Καβάλας), γιατί με τον Άρη που παίξαμε καλά, το λάθος του διαιτητή φάνηκε σαν θεία δίκη, το ίδιο όμως φάνηκε και στο γκολ της Καβάλας.
Οι δηλώσεις του προέδρου ότι δεν πρόκειται να γίνουν μεταγραφές, άσχετα με το εάν χρειάζεται ενίσχυση η ομάδα κλπ. αμέσως μετά την φυγή του Ρεκόμπα, δεν είναι αυτό που περίμενε να ακούσει ο μέσος Πανιώνιος οπαδός. Από την άλλη, όλοι κρινόμαστε από το αποτέλεσμα, και για να είμαστε δίκαιοι, πρέπει να πάρουμε υπ όψιν μας τις προθέσεις και τις ενέργειες που έγιναν, ώστε οι προθέσεις να καταλήξουν στα επιθυμητά αποτελέσματα. Κυριακή κοντή γιορτή. Στους επόμενους 2-3 αγώνες, παίζονται τα πάντα, εάν ο στόχος μας θα παραμείνει η πεντάδα, ή εάν θα γίνει η σωτηρία μας.
Κρίνοντας από τα μέχρι τώρα αποτελέσματα, καλώς έφυγε ο Ρεκόμπα, αλλά έχει πολύ δρόμο ακόμα το πρωτάθλημα για να είμαστε βέβαιοι πως αυτή θα είναι και η τελική ετυμηγορία.
Επίσης, παρόλο που δεν μας έχει πείσει, τα αποτελέσματα προς το παρόν δικαιώνουν τον Φερέρα. Για να δούμε και το παρακάτω, γιατί είναι ακόμα νωρίς για συμπεράσματα, όπως κατηγορηθήκαμε ότι από 4-5 αποτυχίες, βγάλαμε βιαστικά συμπεράσματα, έτσι κι εγώ λέω, πως από 2-3 επιτυχίες, θεοποιήσανε ορισμένοι τον Φερέρα. Όσο διαρκούν οι επιτυχίες αυτές, δικαιώνονται όσοι συμπαθούν τον Φερέρα, και μακάρι, για το καλό του Πανιωνίου, αυτοί να δικαιωθούν και στο τέλος, γιατί εάν δικαιωθούμε όσοι αμφιβάλλουμε για τις ικανότητες του Φερέρα, αυτό θα σημαίνει πως ο Πανιώνιος θα βρίσκεται στην μετριότητα ή ακόμα χειρότερα, θα αντιμετωπίζει προβλήματα.
Είπα 2-3 επιτυχίες, γιατί δεν θεωρώ επιτυχία να νικάμε 1-0 στο 90 τον Ατρόμητο για παράδειγμα, γιατί και αυτό μας το παρουσιάζουν σαν επιτυχία!!! Επιτυχία ήταν και η καλή μας παρουσία απέναντι στο άθλιο Παναθηναϊκό του Τεν Κάτε, επιτυχία η αγχωτική νίκη μας με την αποδεκατισμένη ΑΕΚ με τα τόσα προβλήματα.
Επιτυχία για εμένα ήταν η καταπληκτική μας εμφάνιση απέναντι στον Άρη, άσχετα ότι το αποτέλεσμα ήταν το Χι, και μάλιστα με γκολ οφσάιντ, γιατί μας τσεκούρωσε ο διαιτητής, εμείς αξίζαμε μια μεγάλη νίκη, και για εμένα, εμείς ήμασταν οι νικητές. Επιτυχία ήταν οι νίκες μας με τον Ηρακλή και την Ξάνθη εκτός έδρας. Αποτυχίες ήταν το να ισοφαριστούμε από αυτήν την άθλια Λάρισα, και να χάσουμε από αυτήν την μέτρια Καβάλα.
Δεν μπορώ να θεωρήσω επιτυχία μας την νίκη με τον Πανθρακικό των 2 βαθμών στον πρώτο γύρο, θα ήταν αποτυχία κάθε άλλο αποτέλεσμα.
Η τελική συγκομιδή των βαθμών του πρώτου γύρου, είναι μια από τα ίδια με πέρυσι και πρόπερσι, και η συνέχεια μπορεί να μας οδηγήσει πιο ψηλά, αλλά και να μας ρίξει σε περιπέτειες. Θα δούμε. Ας ελπίζουμε και ας ευχόμαστε το καλύτερο. Η μη ενίσχυση της ομάδας, δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας, αλλά σύντομα θα ξέρουμε τι θα μας φέρει το μέλλον, και θα κρίνουμε από το αποτέλεσμα.
Πιθανόν μέσα στο επόμενο διάστημα, να δούμε ομάδες με χρόνια παρουσία στα σαλόνια της πρώτης εθνικής, να καταλήγουν στον Καιάδα, λόγω χρεών. Τότε, θα αποδειχτεί σοφός όποιος έκανε χρηστή διοίκηση. Εάν τα χρέη χαριστούν και γίνει μια από τα ίδια, όπως συνήθως στην Ελλάδα, τότε... όποιος ήταν νοικοκύρης, θα αποδειχτεί για πολλοστή φορά μαλάκας. Σε τέτοια περίπτωση, εγώ θα αναγνωρίσω την καλή πρόθεση μεν, αλλά εκ του αποτελέσματος, η όποια νοικοκυροσύνη θα αναδειχτεί σε αποτυχία.
2 σχόλια:
Υπάρχει και μια ακόμα παράμετρος που πρέπει να ληφθεί υπ' όψην στο θέμα της ενίσχυσης ή μη ενίσχυσης της ομάδας.
Στο άμεσο μέλλον, η UEFA θα επιβάλλει την ποσόστωση συμμετοχής ποδοσφαιριστών από τις ακαδημίες των ομάδων.
Συνεπώς το να αγοράζεις ασύστολα ξένους παίκτες ίσως δεν είναι εν τέλει η καλύτερη πολιτική. Σε όλα βέβαια υπάρχει μια χρυσή τομή και ένα μέτρο.
Αμήν και πότε...
Ο μεγάλος μου ο γιος, συμμαθητής στο δημοτικό με τον Τζαβελάκο, μέχρι τα 15 του έπαιζε στο Παλαιό Φάληρο.
Παίζανε τότε (σαν παιδιά) σε κάτι τουρνουά, ο Πανιώνιος είχε καλή ομάδα, αλλά ειδικά οι πιτσιρικάδες του Ολυμπιακού, ήταν κάτι τρίφυλες ντουλάπες, όλοι τους είχαν το στυλ της σωματοδομής του Μήτρογλου, σε άμυνα και επίθεση.
Τι απέγιναν όλοι αυτοί?
Ο γιός μου τα παράτησε, γιατί είχε θέμα και με τον προπονητή του, αλλά έπρεπε ταυτοχρόνως να στρωθεί σε φρονιστήρια κλπ για να μπει στο πολυτεχνείο, πράγμα που το πέτυχε μεν, αλλά "φυσικά" σταμάτησε την μπάλα...
Όποιος παρακολούθησε (και προφανώς εξακολουθεί να παρακολουθεί) παιδικές ομάδες, φυσιολογικά αναρωτιέται τι απογίνονται όλα αυτά τα ταλαντούχα παιδιά.
Για έναν γονιό και για ένα παιδί, είναι μεγάλο ρίσκο να μην κοιτάξει το μέλλον του ένα παιδί, έξω από το ποδόσφαιρο, γιατί με τον παραμικρό τραυματισμό, τέρμα τα δίφραγκα.
Άσε, που εάν δεν έχεις μπάρμπα στην Κορώνη, μπορεί να σκουπίζεις απλώς τον πάγκο σε ωμέγα διαλογής ομάδες.
Άκουσα (αλλά δεν έχω ιδίαν αντίληψη) πως κάποια παιδιά τα υποχρέωναν να πάρουν "βιταμίνες" και "συμπληρώματα", που τους προμήθευε ο προπονητής, άκουσα επίσης για λαδώματα σε προπονητές για να προωθήσουν το παιδί σου.
Εγώ δεν ανακατεύτηκα με τίποτα από όλα αυτά, γιατί το ίδιο μου το παιδί επέλεξε τις σπουδές.
Αλλά... για φανταστείτε τι πιέσεις θα δέχεται ένα παιδί (και ο γονιός) που θα επιλέξει να ακολουθήσει το όνειρο του να δοκιμάσει στο ποδόσφαιρο!!!
Και για να είμαι ειλικρινής, με το χάλι που έχει η κοινωνία μας, τίποτα δεν με εκπλήσει, να δείτε πως εάν οι ομάδες υποχρεωθούν να πάρουν Ελληνόπουλα, θα δημιουργήσουν Ακαδημίες επί πληρωμή, και για να προχωρήσει ένα παιδί σε αυτές, και υποτίθεται ότι θα έχει το παιδί προοπτικές για επαγγελματική σταδιοδρομία, αυτό κάπως θα προεισπράτεται με τον άλφα ή τον βήτα τρόπο, τα δε παιδιά θα είναι όμηροι σε καταστάσεις που δεν μπορούμε να προβλέψουμε αυτήν την στιγμή.
Δημοσίευση σχολίου