Σκέψεις, ατάκτως καταγεγραμμένες…

Να τονίσω για πολλοστή φορά, πως για εμένα ο Πανιώνιος είναι απλώς η αγαπημένη μου ομάδα, και πως επί της ουσίας είμαι άσχετος περί των ποδοσφαιρικών. Θα καταγράψω όμως όσα σκέφτομαι, γι αυτό άλλωστε έχω αυτό το μπλογκ.

Προσπαθώ πάντα να μάθω, και να καταλάβω όσα πιο πολλά μπορώ.

Η ομάδα ποδοσφαίρου του Πανιωνίου, είναι μια ΠΑΕ, μια Ανώνυμη εταιρεία. Άρα από την φύση της, είναι μια εμπορική επιχείρηση που προφανώς αποσκοπεί στο κέρδος. Κάποιοι επιχειρηματίες (στην προκειμένη περίπτωση ένας) έχουν επενδύσει τα χρήματα τους, και περιμένουν κάποιο κέρδος.

Υπάρχει το άμεσο εμπορικό κέρδος, έσοδα μείον έξοδα, υπάρχει και το έμμεσο κέρδος, που μπορεί να είναι η προβολή και η δημοσιότητα, η ψυχολογική ικανοποίηση και η ψυχαγωγία αυτού που πληρώνει, η ικανοποίηση του εγώ του, και πιθανόν και άλλα που αυτήν την στιγμή δεν τα σκέφτομαι.

Δεν έχω την αίσθηση πως ο πρόεδρος της ομάδας μας, αποσκοπεί στο οικονομικό κέρδος, ούτε δείχνει να έχει ανάγκη την δημοσιότητα ή να την επιδιώκει γενικότερα.

Είναι βέβαιο πως είναι ένας πετυχημένος επιχειρηματίας και σε καμιά περίπτωση δεν τον θεωρώ βλάκα, γι αυτό έχω την αίσθηση πως η ΠΑΕ Πανιώνιος δεν είναι μια επιχείρηση από την οποία περιμένει οικονομικό κέρδος, τα χρήματα που έχει ξοδέψει στον Πανιώνιο δεν νομίζω πως τα επένδυσε με σκοπό το οικονομικό κέρδος. Ένας πετυχημένος επιχειρηματίας, ξέρει πώς να κερδίσει από την δουλειά που κάνει ήδη, γιατί να μπει σε ρίσκα σε δουλειές που δεν γνωρίζει?

Ο Πανιώνιος για τον Τσακίρη είναι το χόμπι του. Πως θα πάει κάποιος στα μπουζούκια, και θα ξοδέψει έναν σκασμό λεφτά σε λουλούδια για να κάνει το κέφι του? Δεν τον νοιάζει πόσο πραγματικά στοίχιζαν τα λουλούδια, ούτε εάν θα μπορούσε πιο οικονομικά να αποκτήσει όλα αυτά τα λουλούδια φυτεύοντας τα στην αυλή του, αλλά τα χρυσοπληρώνει στην λουλουδού για το κέφι του, με μοναδικό ζητούμενο να διασκεδάσει την ώρα που το κάνει.

Φαντάζομαι τον Τσακίρη σαν κάποιον που ονειρεύτηκε να αποκτήσει μια βάρκα, να πάει για ψάρεμα ή για μπάνιο, μόνος ή με τους φίλους του, και να γουστάρει. Όμως, αντί για βάρκα, απόκτησε μια μεγάλη θαλαμηγό, γιατί είχε τα λεφτά να το κάνει και παρασύρθηκε να την αποκτήσει, νομίζοντας ότι έτσι θα γουστάρει περισσότερο.

Όμως, η μεγάλη θαλαμηγός, εκτός των εξόδων, έχει την ανάγκη για μεγαλύτερο χώρο για τον ελλιμενισμό της, άρα δεν χωράει σε πολλά λιμανάκια που αυτός ονειρεύτηκε να επισκεφτεί, άσε που θέλει και ένα κάρο προσωπικό, που είναι μόνιμα τριγύρω του, οπότε δεν μπορεί να χαλαρώσει, δεν μπορεί να κυκλοφορήσει με την γκόμενα του γυμνός όπως θα γούσταρε, άσε που πιθανόν θα διακρίνει την ζήλεια όσων τον βλέπουν από τριγύρω, αλλά και όσων εργάζονται πάνω στην θαλαμηγό.

Την χαρά και τις απολαύσεις της θάλασσας, μπορείς να τις βρεις πιο εύκολα μέσα σε ένα παλιό παραδοσιακό τρεχαντηράκι, παρά στην πολυτελή θαλαμηγό.

Επειδή πιστεύω ακράδαντα πως ο Τσακίρης είναι πραγματικός χομπίστας, κι επειδή πιστεύω πως είναι ο ηγέτης που θα μπορούσε να οδηγήσει τον Πανιώνιο να μεγαλουργήσει και να καθιερωθεί στην συνείδηση όλου του φίλαθλου κόσμου σαν μια μεγάλη ομάδα, αυτό που χρειάζεται ο ίδιος για να προσφέρει πολύ περισσότερα από όσα ήδη έχει, είναι να βρει αυτό, για το οποίο πληρώνει. Να διασκεδάσει, να ευχαριστηθεί, να δει ότι τα χρήματα που ξόδεψε έπιασαν τόπο, και να αισθανθεί καλά όταν θα πρέπει να συνεχίσει να ξοδεύει χρήματα.

Εγώ για παράδειγμα, κάθε φορά που πηγαίνω στο γήπεδο, στην θύρα 2, κάθομαι σχετικά κοντά στην θύρα 3 για να ακούω το τραγούδι και τα συνθήματα των πανθήρων. Με διασκεδάζει αφάνταστα αυτό.

Βλέποντας όμως απέναντι, τις άδειες εξέδρες, και όταν βλέπω το βράδυ τα στιγμιότυπα και βλέπω ότι και η 2 ήταν μισοάδεια τελικά, καταθλίβομαι!!!

Βλέποντας τον Πανιώνιο να παίζει ωραία μπαλίτσα, να έχει επιτυχίες, αλλά το γήπεδο παρόλα αυτά να μην γεμίζει, πόση όρεξη να έχει μείνει στον χι Τσακίρη να χαίρεται για τα χρήματα που ξοδεύει για την πλάκα του, αλλά και την πλάκα μας?

Στα σχέδια μας υποτίθεται πως είναι εκτός των άλλων, και ένα καινούργιο γήπεδο. Για ποιόν? Για τις 3-4 χιλιάδες που μαζευόμαστε κάθε Κυριακή? Μας αξίζει καινούργιο γήπεδο? Δεν νομίζω.

Γιατί να κάνει μεταγραφές ο Πανιώνιος? Ποιος χορηγός θα πληρώσει περισσότερα, όσες επιτυχίες κι αν έχουμε, όταν είμαστε τόσοι λίγοι στο γήπεδο? Ποιος Τσακίρης θα βάλει το χέρι στην τσέπη για να δει την ομάδα να ανεβαίνει κι άλλο, για να βλέπει άδειες εξέδρες?

Καλή η κριτική για το εάν ο Όμο είναι κεντρικός αμυντικός ή όχι, αλλά… και λίγη αυτοκριτική δεν βλάπτει. Εάν πουλούσαμε παιχνίδια, θα λέγαμε πως αυτοί που μας διοικούν είναι ξεφτίλες, εάν πουλάμε κάθε παίκτη που έχει κάποια αξία και κάθε χρόνο ξεκινάμε με άγνωστους παίκτες, προκειμένου να αναδειχτούν όσοι κάτι αξίζουν ώστε να πουληθούν κι αυτοί, θα αισθανόμαστε ξεφτίλες και πάλι. Κρατήσαμε το περασμένο καλοκαίρι Ρεκόμπες, Εστογιάνωφ, Μανιάτηδες κλπ, δυναμώσαμε με Ριέρα, Μπάλαμπαν κλπ, αλλά… παρόλα αυτά, το γήπεδο παραμένει απελπιστικά άδειο, και με την πρώτη στραβή, στήνονται λαϊκά δικαστήρια, φωνές, βρισιές…

Εάν εγώ ήμουνα ο Τσακίρης, θα αισθανόμουνα τόσο απογοητευμένος, τόσο στενοχωρημένος, που θα ήμουνα έτοιμος να σκάσω και να το σκάσω!!!

Άραγε, πόσους ανθρώπους γνωρίζει ο Τσακίρης, που αγαπάνε απλώς τον Πανιώνιο, και δεν είναι τριγύρω του απλώς γιατί έχει λεφτά?

Κάθε άδειο κάθισμα στο γήπεδο, πρέπει να είναι μαχαιριά στον άνθρωπο αυτό, πρέπει να κάνουμε κάτι για να ευχαριστήσουμε εμπράκτως τον άνθρωπο αυτό που τόσα πρόσφερε, και που μπορεί να προσφέρει πολλά περισσότερα ακόμα. Να γεμίσουμε το γήπεδο, και να είμαστε δίπλα στην ομάδα, ακόμα και όταν τα αποτελέσματα δεν είναι αυτά που θέλουμε.

Θέλω να γεμίσει το γήπεδο, όχι μόνο στο παιχνίδι με την Καβάλα, αλλά και σε κάθε άλλο εντός έδρας παιχνίδι. Μόνο έτσι θα δείξουμε στον χι Τσακίρη ότι αξίζουμε κι άλλες μεταγραφές, αξίζουμε να έχουμε ακόμα καλύτερη ομάδα.

Όλοι αισθανόμαστε αδικημένοι από την διαιτησία κλπ. Πόση πίεση αισθάνεται ένας διαιτητής στην Νέα Σμύρνη, σε σχέση με την πίεση που αισθάνεται στο Καραϊσκάκη ή μόνιμα κατάμεστη την Τούμπα? Εμείς είμαστε αυτοί που πρέπει με την παρουσία μας να προστατεύσουμε τον Πανιώνιο, και να εμπνεύσουμε ανθρώπους σαν τον Τσακίρη να ασχοληθούν με την ΠΑΕ, ο αριθμός μας και η παρουσία μας προσελκύουν τους χορηγούς, εμείς είμαστε αυτοί που κάνουμε τον Πανιώνιο μικρή ή μεγάλη ομάδα.

Το 2010, είναι μια ιστορική χρονιά, συμπληρώνουμε τα 120 χρόνια της ιστορίας μας, ας αφήσουμε τα μίση, τα πάθη και τις μικρότητες στο παρελθόν, και να είναι μια χρονιά που θα αναγεννηθεί η ομάδα μας, να γίνει επιτέλους μεγάλη, με την διαφορετικότητα που μας διακρίνει… Δεν θέλουμε στημένα πρωταθλήματα και αγορασμένους αγώνες, δεν θέλουμε την εύνοια της διαιτησίας, θέλουμε να βλέπουμε ωραία μπάλα και όμορφες ενέργειες από παικταράδες όπως ο Φαμπιάν, ο Σίτο, ο Μπόσκο, ο Φανούρης, και ο Τζαβέλας, να βλέπουμε πάθος όπως του Μανιάτη, του Κούμου, του Καστελιόνε, να μπορέσουμε μια μέρα να έχουμε παίκτες παγκοσμίου κλάσης όπως ο Ρεκόμπα, και να είμαστε ικανοί να τους αξιοποιήσουμε αλλά και να τους εμπνεύσουμε να προσφέρουν όσα μπορούν, και όχι να κάνουν καλοπληρωμένες διακοπές και να μας την λένε κι από πάνω...

Να είμαστε όλοι εκεί, δίπλα στην Πανιωνάρα, δίπλα στους παίκτες, και δίπλα σε όσους προσφέρουν έργο και τα χρήματα τους.