Ένας από τους μεγαλύτερους ξένους παίκτες που φόρεσε φανέλα ελληνικής ομάδας, αποχαιρέτησε τη χώρα μας. Ο Αλβάρο Ρεκόμπα έλυσε κοινή συναινέσει τη συνεργασία του με τον Πανιώνιο μετά από συνάντηση που είχε την Τετάρτη με ανθρώπους της διοίκησης. Σε ανακοίνωσή τους οι «κυανέρυθροι» ευχαρίστησαν τον Ουρουγουανό για την παρουσία του στην ομάδα και του ευχήθηκαν «καλή συνέχεια» σε ό,τι κι αν κάνει στο μέλλον.
Αναλυτικά η ανακοίνωση της ΠΑΕ:
"Ο Άλβαρο Ρεκόμπα επισκέφθηκε σήμερα τα γραφεία της ΠΑΕ Πανιωνίος, όπου μέσα σε φιλικό και συγκινησιακά φορτισμένο κλίμα, συμφώνησε με τους ανθρώπους της διοίκησης την λύση της συνεργασίας του με τον Πανιώνιο.
Ο Πανιώνιος ΓΣΣ ΠΑΕ ευχαριστεί τον Άλβαρο Ρεκόμπα για την παρουσία του στην ομάδα μας, γεγονός που έκανε το όνομα του ιστορικότερου συλλόγου της Ελλάδας, γνωστό παγκοσμίως.
Του ευχόμαστε καλή συνέχεια. Για εμάς θα είναι πάντα ένας φίλος."
Πώς φτάσαμε στο «αντίο»;
Ο Ρεκόμπα είχε καταλάβει ότι δεν υπήρχαν πολλές πιθανότητες να ξαναβρεί θέση στην ενδεκάδα της ομάδας, όχι μόνο επειδή αντιμετώπισε προβλήματα στο διάστημα που ακολουθούσε το πρόγραμμα αποκατάστασης αλλά και επειδή ο Φερέρα του είχε δώσει να καταλάβει ότι δεν ήθελε να χαλάσει τη «χημεία» της ομάδας για να προσαρμόσει πάνω του το παιχνίδι.
Μπορεί ο Ρεκόμπα να ήταν ικανοποιημένος από την ζωή του στην Αθήνα αλλά αποφάσισε να ζητήσει από τον Κωνσταντίνο Τσακίρη να αποχωρήσει από την ομάδα, διότι δεν ήθελε να πληρώνεται και να μην παίζει.
Σχόλιο: Θεωρώ σωστή την επιλογή του προπονητή μας, να μην θέλει να στήσει 10 παίκτες, για να σιγοντάρουν έναν Ρεκόμπα όταν και εάν παίξε, και την επιλογή της διοίκησης να στηρίξει την επιλογή του. Μακάρι να είχαμε έναν υγιή Ρεκόμπα, με το αναμφισβήτητο ταλέντο του, να μπορεί να χωρέσει στο ρόστερ της ομάδας μας. Αλλά αυτήν την πολυτέλεια δεν την έχουμε. Προτιμάω έναν Πανιώνιο που θα έχει παίκτες σαν τον Εστογιάνωφ και τον Μπάλαμπαν, που όταν παίζουν μας κάνουν να χαιρόμαστε γι αυτά που βλέπουμε, αλλά όταν λείπουν, δεν θα καταρρέει όλη η ομάδα. Παλιά, ένας παίκτης έκανε την διαφορά. Τώρα, δεν συμβαίνει αυτό, ιδίως όταν ο παίκτης αυτός είναι μόνιμα τραυματίας, πότε παίζει πότε δεν παίζει κλπ.
5 σχόλια:
Δε θα κρύψω τη συγκίνησή μου τη στιγμή που είδα για πρώτη φορά τον Ρεκόμπα μέσα στο γήπεδο. Μέχρι τότε δεν ήταν αληθινό για μένα.
Gracias por todo, Álvaro!
Όποιος πει πως δεν αισθάνθηκε το ίδιο, θα πει ψέμματα. Εγώ ήμουνα από αυτούς που πήγαμε στο αεροδρόμιο, μάλιστα πήγα συν γυναιξί και τέκνοις.
Όλοι αποκτήσαμε προσδοκίες, ελπίδες, κάναμε υπομονή στα στραβά που βλέπαμε, το να τρέχει για 10-15 λεπτά και μετά να περπατάει ή να παραπατάει (στα πρώτα παιχνίδια), πιανόμασταν από κάθε περίτεχνη ενέργεια για να συνεχίσουμε να ελπίζουμε πως οι προσδοκίες μας θα επαληθευτούν.
Θυμάμαι πόσο περήφανος αισθάνθηκα μετά το παιχνίδι με τον Άρη, στο 2-1 στο γήπεδο μας, με τον ΠαναθηναΊκό το είχα χάσει γιατί ήμουνα στο εξωτερικό, και μετά το 2-5 στον Εργοτέλη είπα πως από εδώ και πέρα θα αλλάξουν όλα...
Αλλά οι προσδοκίες μας διαψεύστηκαν πάρα πολλές φορές.
Να πω την μαύρη αλήθεια, προτιμάω να βλέπω τον Τζαβέλα να εκτελεί τα φάουλ και τα κόρνερ, δεν έχει μεν την μπαλιά του Ρεκόμπα, αλλά... έχουμε βάλει πολύ περισσότερα γκολ με τον Τζαβέλα στα στημένα, παρά με τον Ρεκόμπα.
Όλοι, ασχέτως τι λέμε, ελπίζαμε να ξαναδούμε τον Ρεκόμπα, και να τον δούμε να ενισχύει την ομάδα τώρα που στρώσανε τα πράγματα, αλλά... φοβάμαι ότι μάλλον έστρωσαν τα πράγματα ακριβώς γιατί δεν παίζει.
Ο ίδιος ο Ρεκόμπα, αναγνώρισε όι ο ίδιος φταίει γιατί δεν δούλεψε ποτέ στην φυσική του κατάσταση, αλλά βασίστηκε πάντα στο ταλέντο του. Αυτό όμως του κληροδότησε τραυματισμούς, και προβλήματα.
Φέτος, έχω την αίσθηση πως προσπάθησε φιλότιμα στα πρώτα παιχνίδια, αλλά τα αποτελέσματα δεν ήρθαν. Έτσι όπως ήταν η κατάσταση, καλύτερα που έφυγε, παρόλο που δεν τον χορτάσαμε, παρόλο που δεν τον χαρήκαμε όσο θέλαμε, παρόλο που δεν έφυγε μετά από κάποια γιορτή για κάποιον τίτλο, πχ το κύπελο.
Να τον πληρώνουμε όμως άλλους 5-6 μήνες, για να πηγαίνει στις προπονήσεις με πολιτικά, δεν νομίζω ότι μας παίρνει...
Πάντως, εγώ εκεί που απόλαυσα τον Ρεκόμπα περισότερο, ήταν πέρυσι με την Βέροια, για το κύπελο. Σε εκείνο το παιχνίδι, εκτός από το γκολ με το απ ευθείας φάουλ, είχε κάνει 20-30 μαγικές μπαλιές, ήταν ο Ρεκόμπα που είχαμε ονειρευτεί όλοι.
Πλάκα μας κάνει ο Ρεκόμπα!!!
Στην έλλειψη… πίεσης και κινήτρου απέδωσε το μέτριο πέρασμα και τελικά την αποχώρησή του από τον Πανιώνιο ο Αλβάρο Ρεκόμπα μιλώντας σε ραδιοφωνικό σταθμό της Ουρουγουάης.
«Θέλω να πάω σε μία ομάδα με σημαντικό πρότζεκτ, γιατί έχω μεγάλες φιλοδοξίες. Θέλω να αγωνιστώ σε έναν σύλλογο όπου υπάρχει πίεση, γιατί έπαιζα σε μία ομάδα όπου ήταν το ίδιο είτε κερδίζαμε, είτε ερχόμασταν ισόπαλοι είτε χάναμε και ένας παίκτης πρέπει να νιώθει την πίεση για να νικά», τόνισε ο «Τσίνο» και πρόσθεσε: «Θα ήταν η εύκολη λύση για μένα να επιλέξω μία ομάδα που αγωνίζεται στο Κόπα Λιμπερταδόρες, αλλά αυτό δεν θα επηρεάσει την απόφασή μου».
...Καλά, μην τα πιστεύεις όλα και συ. Στα ισπανικά το διάβασες ή από μετάφραση των ελλήνων καλοθελητών;
Δεν έχεις άδικο. Μπορεί ο Αλβάρο να έλεγε πως θέλει πίεση, και οι καλοθελητές να μετάφραζαν ότι του αρέσει το οικογενειακό κλίμα.
Πάντως, μια φορά, τους είχε ξεφύγει των καλοθελητών, και είχε πει πως θέλει να πάρει το πρωτάθλημα πέρυσι, αλλά μετά έκανε ένα μήνα να ξαναπαίξει...
Δημοσίευση σχολίου