Σκέψεις με αφορμή όσα συμβαίνουν

Στον πάτο της βαθμολογίας του Γαλλικού πρωταθλήματος, βρίσκεται και η Οσέρ. Κάνει παρέα στην ομάδα πρότυπο του Κιντή, την Λιόν.

Παρακολούθησα εχθές το παιχνίδι με την Ρεάλ, και είδα μια ομάδα με εξαιρετική φυσική κατάσταση, με ένα ωραίο γηπεδάκι, και παρόλο που παίζανε εναντίον της Ρεάλ του Μουρίνιο και των τόσων αστέρων, οι Γάλλοι έπαιξαν πολύ καλά, είχαν ευκαιρίες και δοκάρι. Στο τέλος, στο 82' δέχτηκαν ένα γκολ, από στιγμιαία αδράνεια ενός αμυντικού. Κρίμα, το άξιζαν το χι.

Ο εκφωνητής έλεγε και ξανάλεγε κατά την διάρκεια του αγώνα πως η Οσέρ, όπως και όλες σχεδόν οι Γαλλικές ομάδες, έχουν εξαιρετικές Ακαδημίες, και αναδεικνύουν συνέχεια νέους ταλαντούχους παίκτες και η Οσέρ είναι μια εξ αυτών. Είδα μετά τα στιγμιότυπα του Άγιαξ κατά της Μίλαν, και άκουσα πάλι σχόλια για τους παικταράδες που παράγει ο Άγιαξ, που τόσα χρόνια τους κάνει φίρμες, και τους πουλάει. Βέβαια, το σχόλιο ήταν πως επειδή τους πουλάει όλους, η βασική ομάδα αδυνατίζει, αλλά μετά από πολύ λίγο καιρό ξεπροβάλλει η επόμενη φουρνιά προικισμένων παικτών. Στις ακαδημίες του Άγιαξ, γίνεται τεράστια παραγωγή ταλέντων.

Επειδή είμαι φαν του ισπανικού πρωταθλήματος και ιδιαίτερα της Μπαρτσελόνα, 9 από τους 11 της ομάδας που έπαιζαν στον αγώνα εναντίον του Παναθηναϊκού, ήταν από τις ακαδημίες της. Από τις ακαδημίες της Μπαρτσελόνα επίσης προέρχονται εκατοντάδες εν ενεργεία παίκτες που πρωταγωνιστούν σήμερα στο Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Οι αδελφοί Ριέρα, είναι 2 εξ αυτών.

Και αναρωτιέμαι: Είναι δυνατόν τόσοι σύλλογοι, να είναι τόσο μαλάκες?

Είναι ο Κιντής αυτός που θα οδηγήσει τον Πανιώνιο ψηλά, ακολουθώντας μόνο ένα μοντέλο αγοράς ταλέντων από την Κορέα, το Ιράν, και την Νιγηρία? 

Ναι, οι σοβαροί Ευρωπαϊκοί σύλλογοι έχουν τμήματα σκάουτινγκ ανεύρεσης ταλέντων στην Αφρική (και όχι μόνο), αλλά... πιο σημαντικό ρόλο παίζουν τα σοβαρά τμήματα υποδομής, που αναδεικνύουν ταλέντα που προέρχονται από τις ακαδημίες τους.

Θεωρώ τον Κιντή έξυπνο άνθρωπο, και προικισμένο στην κουβέντα, με μεγάλη άνεση μπορεί να οδηγήσει μια συζήτηση έτσι που να καταλήξει σε οποιοδήποτε συμπέρασμα, κατά βούλησιν. Αυτός που μου κάνει εντύπωση, είναι ο Τσακίρης. Δεν μπορεί να μην βλέπει ότι ο δρόμος που ακολουθούμε είναι ολισθηρός, και αδιέξοδος. 

Που είναι η φυσική κατάσταση των παικτών, που υποσχέθηκε ο Κιντής με το μεγαλόπνοο σχέδιο του?

Ποιά είναι τα ταλέντα που θα αναδειχτούν από τον Πανιώνιο, αφού συγκεκριμένοι παίκτες προς το παρόν παίζουν βρέξει χιονίσει, ανεξάρτητα απόδοσης? Με τα φιλικά με τον Απόλλωνα Σμύρνης (και όχι Αθηνών) θα αναδειχτούν οι ταλεντάρες? Στον αγώνα με τον Αετό Κερατέας θα λάμψουν? Πως γίνεται παίκτες που απορρίφθηκαν σαν ανίκανοι, να μεγαλουργούν, και οι δικές μας ταλεντάρες να σέρνονται και να είναι ανίκανοι να σπρώξουν την μπάλα στο πλεκτό?

Δεν θα με πείραζε πολύ, να δω ξαφνικά έναν Πανιώνιο με Σαλαλήδες, Κούρντηδες, Κούκετς, κλπ που να παίζει μπαλίτσα, κι ας μην παίρνει αποτελέσματα, γιατί θα είχα την ελπίδα να τα καταφέρουν παρακάτω. Όσο βλέπω το ίδιο έργο, τι ελπίδα θα έχω? Με τον Παναθηναϊκό, είδα μια μέτρια ομάδα, να κερδίζει μια ακόμα πιο μέτρια ομάδα, εμάς.

Δεν ξέρω, τι να πω. Ο Τσακίρης, τι βλέπει? Πολύ θα ήθελα να μάθω. Πως βλέπει ο μεγαλομέτοχος την σημερινή κατάσταση? Είναι αισιόδοξος? Που βασίζει την αισιοδοξία του? Στα μεγάλα λόγια του Κιντή, ή σε κάποια στοιχεία που εμείς απλώς αγνοούμε προς το παρόν?

Αντικειμενικά, ο άνθρωπος αυτός έχει ξοδέψει χρήματα, χρόνο, έχει ασχοληθεί όσο λίγοι άλλοι, και περνάει μια φάση αποτοξίνωσης από τον Πανιώνιο. Είναι Πανιώνιος, και αγαπάει την ομάδα μας. Παρόλα αυτά, μου κάνει εντύπωση αυτή η αποχή, η απουσία. Είναι παράξενο.

Κάτι που είναι τόσο σημαντικό στην ζωή σου, δεν το αφήνεις έτσι. Εγώ, μονάχα σε μια φάση της ζωής μου είχα τέτοια αντίδραση: Τότε που χώρισα, που περνούσα μια φάση της ζωής μου που τα προσωπικά-οικογενειακά προβλήματα μου, καθώς και η αναζήτηση νέου δρόμου και νέας ισορροπίας, με έκαναν να εγκαταλείψω τους μέχρι τότε στόχους και τις ασχολίες μου. Εύχομαι να μην συμβαίνει κάτι τέτοιο, γιατί την βάψαμε!!! Εάν περνάει ο Τσακίρης κάποια τέτοια φάση, και στην Ωμέγα Εθνική να βρεθούμε, δεν πρόκειται να δούμε αντίδραση. Θα παρακολουθεί τι συμβαίνει, αλλά δεν θα τον αγγίζει.

Η βάση στην οποία στηρίζεται ένας άνθρωπος, είναι η οικογένεια του. Αλλιώς μετατρέπεται σε φτερό στον άνεμο, μέχρι να ξαναβρεί την νέα βάση του. Δεν με ενδιαφέρει και δεν με αφορά η προσωπική ζωή του Τσακίρη, αλλά εάν συμβαίνει όντως κάτι παρόμοιο, μιλάω ως παθώς και μαθώς, θα ήθελα να του δώσω μια συμβουλή: Ανήκω σε αυτούς που άφησαν πίσω φίλους και ασχολίες, σε εκείνη την φάση της ζωής μου. Μετά από καιρό, βρήκα την νέα βάση μου, την νέα συνθήκη που μου πρόσφερε ισορροπία στην ζωή μου. Αλλά όσα άφησα πίσω μου έμειναν εκεί, τελικά τώρα πια μου λείπουν, μαζί με τον πρώτο γάμο μου, πέθανε κι ένα κομμάτι του εαυτού μου. Δεν το χρωστούσα σε κάνεναν, και λυπάμαι που δεν είχα την ψυχραιμία να το σώσω.

Για όνομα του Θεού, δεν λέω ότι αυτό συμβαίνει, ντε και καλά. Αλίμονο. Το μυαλό μου με οδηγάει σε αυτές τις σκέψεις, γιατί δεν βρίσκω άλλη εξήγηση για την απουσία και την αποχή. Κάποτε είχε θυμώσει μαζί μου ο Κωνσταντίνος, γιατί έκανα κάποιες άλλες υποθέσεις... Μου είπε χαρακτηριστικά, πως εάν αυτός υποθέσει ότι είμαι Τραβεστί στην Συγγρού, θα μου κακοφανεί. Δεν αναζητώ διάψευση ή επιβεβαίωση. Δεν με αφορά. Θυμάμαι απλώς μια περίοδο της δικιάς μου ζωής, και οι  (μη) αντιδράσεις του Τσακίρη μου θυμίζουν εκείνη την περίοδο της ζωής μου. Αυτό καταγράφω στο προσωπικό μου ημερολόγιο, προσωπικές σκέψεις από προσωπικές εμπειρίες...

Ότι κι αν του συμβαίνει που τον οδηγάει σε ανάλογη ψυχολογία, τότε δύσκολα θα δούμε αντίδραση. Εάν απλώς υπερβάλλω, μπορούμε να ελπίζουμε πως αργά ή γρήγορα θα ξυπνήσει και θα βρει το κέφι να σκύψει ξανά πάνω από την ομάδα μας.