με αφορμή τις δηλώσεις Μπέου

...όπως τις διάβασα στο μπλόγκ του Μίλτου panioniosinchios, καθώς και τις δηλώσεις Κιντή σχετικά με τα θέματα διαιτησίας που έχουν γίνει θέμα τώρα τελευταία, θα ήθελα να πω τα εξής:

Έχω έναν φίλο, πρώην διαιτητή β εθνικής και επόπτη α εθνικής. Ο φίλος μου τα παράτησε πολλά χρόνια πριν, είναι Βάζελος, αλλά δεν συζητάει ποτέ για ποδόσφαιρο, δεν θέλει να ακούει, δεν θέλει να βλέπει, δεν θέλει να σχολιάζει.

Κάποια μέρα, τον ρώτησα αυτό που μου έκανε τότε εντύπωση: Πως γίνεται κάποιος να θέλει να γίνει διαιτητής, να τον βρίζουν όλοι, να ξεφτιλίζεται αυτός και όλο του το σόι κάθε Κυριακή στο γήπεδο ?

Πάτησα το μαγικό κουμπάκι, και άρχισε να μου λέει διάφορες ιστορίες: Κάποτε έμεινε κλεισμένος σε μια τουαλέτα, για 3 ώρες, για να γλυτώσει το ξύλο!!! Δεν τολμούσαν ούτε οι μπάτσοι να πλησιάσουν... Σε κάποιο επαρχιακό γήπεδο μικρής κατηγορίας, δίπλα στο πλάγιο ψήνανε σουβλάκια με ψησταριά, και ο ψήστης πέταξε όλη την ψησταριά μέσα στο γήπεδο, για να πετύχει τον επόπτη... Κάνανε προθέρμανση στα αποδυτήρια, γιατί φοβόντουσαν να βγουν στο γήπεδο...Ο φίλος μου έχει φάει ξύλο, τον έχουν πετύχει με πέτρες, με σωλήνες υδραυλικών, έχει υποστεί τα πάντα! Τελικά τα παράτησε...

Μου είπε πολλά. Μου είπε και ονόματα, που εμείς οι παλιότεροι τα θυμόμαστε. Κάποιοι διατητές ζητούσαν δανεικά για να βγάλουν τον μήνα τους, και όταν βρέθηκαν στα μεγάλα σαλόνια, βρέθηκαν με εταιρείες, με πολυτελή αυτοκίνητα, με σπιταρόνες, με σκάφη. Τυχαία? Δεν νομίζω!

Οι διαιτητές περνάνε δια πυρός και σιδήρου, για να πετύχουν τι? Αυτό είναι (κατά την γνώμη μου) το σημαντικό ερώτημα. Όλοι καταλαβαίνουμε τον πιτσιρικά που θέλει να παίζει μπάλα, και θέλει να το κάνει επάγγελμα και να κονομήσει. Ποιός καταλαβαίνει γιατί κάποιος να θέλει να είναι διαιτητής, και ανέχεται τα πάντα μέχρι να το πετύχει?

Πόσες κατουρημένες ποδιές πρέπει να φιλήσει για να φτάσει κάποιος να γίνει διαιτητής της σούπερληγκ? Μέσα από ποιές διαδικασίες αξιολογείται? Σε ποιά γήπεδα εκπαιδεύεται? Τι αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι αυτοί, και γιατί το κάνουν άραγε?

Άντε και διώξαμε τον Δαλούκα σαν ανεπαρκή, καθώς και τον κάθε Δαλούκα. Ποιοί τον ακολουθούν?

Οι επόπτες που βλέπουμε κάθε Κυριακή, οι οποίοι δεν βλέπουν το φάουλ που γίνεται μπροστά στα μάτια τους, δεν ξέρουν ποιός κέρδισε το φάουλ και ποιός το έκανε, περιμένουν να σφυρίξει ο διαιτητής και να δείξει υπέρ τίνος σφύριξε, ώστε να σηκώσουν και αυτοί το σημαιάκι, τους , αυτούς δεν βλέπουμε? Αυτοί δεν είναι οι αυριανοί διαιτητές, που θα πάρουν την θέση του κάθε Δαλούκα?

Αυτοί που φωνάζουν και επιμένουν στις παραιτήσεις των διαιτητών, δεν τα γνωρίζουν όλα αυτά? Τα γνωρίζουν!!!
Άραγε, γιατί φωνάζουν? 

Εγώ, μονάχα μια εξήγηση βρίσκω: Γιατί δεν ελέγχουν αυτοί τους σημερινούς, και ελπίζουν να ελέγξουν τους επόμενους, που θα ξέρουν ότι οι προηγούμενοι φαγώθηκαν από αυτούς, άρα τουλάχιστον θα τους φοβούνται, ενώ οι σημερινοί μπορεί να τους έχουν γραμμένους... 

Άλλη εξήγηση?

Εμείς, πέραν από τον ρόλο του μόνιμου καρπαζοεισπράκτορα,  τι άλλο ρόλο άραγε θα μπορούσαμε να παίξουμε?

ΥΓ1. Το ότι ο φίλος μου ο πρώην διαιτητής είναι Βάζελος, δεν το ανάφερα για να μεγαλώσω το ποστ. Είναι Βάζελος, και ήταν Βάζελος όσο ήταν διαιτητής. Μάλιστα ήταν φανατικός οπαδός. Τι να έκανε άραγε, όταν θα έφτανε στο σημείο να σφυρίζει παιχνίδια της αγαπημένης του ομάδας, ή παιχνίδια των ανταγωνιστών της? Σαφώς εξαρτάται από την συνείδηση του καθένα, αλλά... τώρα τέτοια θα λέμε? Από άλλο πλανήτη ήρθαμε?

ΥΓ2. Θα ήθελα να πω κι άλλα, αλλά θα το πω περιφραστικά. Είσαι ας πούμε χρόνια συναλλασσόμενος με τα Τελωνεία, και... έρχεται η ψαρούκλα ο πρωτοδιόριστος Τελωνειακός, είναι ασχετίδης, είναι πιθανόν μικρολαμόγιο,  κλπ. Περνάνε τα χρόνια, ριζώνει ο Τελωνειακός (...ο Εφοριακός, ο όποιος άλλος, εντελώς τυχαία αναφέρομαι σε τελωνειακούς) και αποκτάει εμπειρία, αποκτάει πόστο. Καλά τι θα λέει στους νέους συναλλασσόμενους, εσύ που είσαι παλιός, τον ξέρεις από τότε που ήταν άσχετος, που έκανε τις μικρολαμογιές του, κλπ, πόσο μάγκας μπορεί να στο παίξει? Ξέρεις ποιός είναι και τι είναι, και ξέρει ότι ξέρεις.

Καταλάβατε? Έτσι νομίζω. Τι τύχη έχουμε με σχετικά νέο στον χώρο ιδεολόγο μεγαλομέτοχο, και πρόεδρο ερασιτέχνη κατά δήλωση του? Καμία. Και αυτό είναι φανερό!

Δεν θα ήμουνα Πανιώνιος, εάν ήθελα ομάδα που να διακρίνεται με κομπίνες και με ρεμούλες, απλά προσπαθώ να κάνω λιανά την κατάσταση που επικρατεί...  Ο καθένας έχει το δικό του ηθικό υπόβαθρο, και την δική του πρακτική, τα πρέπει του και τα μη του... Σην ζούγκλα, δεν θα κρατήσεις την πόρτα ανοιχτή, για να είσαι ευγενικός με το λιοντάρι, που έρχεται στο σπίτι σου να σε φάει. Ανάλογα το περιβάλλον, πρέπει να προσαρμόζεσαι και να την παλεύεις. Καλός ο ρομαντισμός, αλλά ο νόμος που κυριαρχεί είναι πως ο πιο ικανός, ο πιο πονηρός, αυτός που προσαρμόζεται καλύτερα στις καταστάσεις και κάνει τις σωστές επιλογές, είναι αυτός που επιβιώνει! Οι άλλοι, είναι αναλώσιμοι.