Ένα όμορφο απόγευμα στο κολυμβητήριο της Αρτάκης, με πολύ κόσμο, πολλά τραγούδια και συνθήματα, πολλές όμορφες παρουσίες στις εξέδρες, και με την γνωστή άθλια διαιτησία που ενώ στα 2 πρώτα 8λεπτα δεν προκαλούσε με τα σφυρίγματα της και γι αυτό το αποτέλεσμα είχε διαμορφωθεί 5-4 υπερ του Πανιωνίου, στο 3ο 8λεπτο και ειδικά στο 4ο, έκανε τα δικά της, με αποτέλεσμα να στέψουν πρόωρα σαν πρωταθλητή τον Ολυμπιακό. Το τελικό 6-7 είναι μαγική εικόνα σαν αποτέλεσμα, αφού με το σπρώξιμο των διαιτητών, το αποτέλεσμα θα έπρεπε να έχει διαμορφωθεί σε 6-10, αφού δεν μπορούσε να εκδηλωθεί καμία προσπάθεια του Πανιωνίου στο δεύτερο μισό του παιχνιδιού.
Όσο παιχνίδι παιζόταν στα ίσα, θεωρώ ότι οι ομάδες ήταν σχεδόν ισοδύναμες, αλλά όταν βλέπεις μπροστά στα μάτια σου τόσο ξύλο, αλλά να μην βλέπουν τίποτα οι διαιτητές παρά μόνο από την μια πλευρά, πόλο δεν μπορεί να παιχτεί!!!
Έπεσε το ξύλο της αρκούδας, κόπηκαν όλες οι επιθέσεις μας σαν επιθετικά φάουλ, κάποια στιγμή νόμιζες πως έβλεπες ελληνορωμαϊκή μέσα στο νερό, όσο παίχτηκε πόλο, είχαμε το προβάδισμα.
Ο μικρός μου γιός, αφού έπαθε πλάκα με όλες τις όμορφες που ήταν τριγύρω, είπε πως... οι πολίστες είναι πολύ "ούι" άντρες, κι έτσι οι "ούι" γυναίκες έρχονται στο κολυμβητήριο γι αυτούς!!!
Βy the way, strar hellas αναδείχτηκε η κόρη του Μπάνε το Πρέλεβιτς. Δεν λέω, όμορφη κοπέλα, αλλά όρθιο χιλιόμετρο ρε παιδιά, νάμασταν νεώτεροι και μπασκετμπωλίστες του Πανιωνίου, να είχαμε κάποια ελπίδα... Με τις παρούσες συνθήκες, την θεωρώ κρεμαστάρι!!!
Επειδή τα βλέπω όλα κόκκινα και μπλε, μοιράζομαι δημόσια τις προσωπικές σκέψεις μου σχετικά με την Πανιωνάρα, που μου ομορφαίνει την ζωή, καθώς και με όλα όσα βλέπω να συμβαίνουν στο Ελληνικό πρωτάθλημα, και όχι μόνο. Δεν είμαι ειδικός, είμαι ένας απλός φίλαθλος και αυτό που διαβάζετε, είναι ένα προσωπικό ημερολόγιο με σκέψεις, απόψεις και προσωπικούς προβληματισμούς, και τίποτα περισσότερο. Ουδεμία σχέση με τον επίσημο Πανιώνιο, καθώς και καμία σχέση με ειδικούς ή φωτεινούς παντογνώστες...
Άντρας θα πει να μην δειλιάς, όπου κι αν δώσεις μάχη,
Να ξεψυχάς κι όμως να λες, θάνατος δεν υπάρχει!!!
Του άντρα τον εγωισμό, μια πράξη τον τελειώνει,
να βλέπει αυτή που αγαπά, σ' άλλου αγκαλιά να λιώνει...
Άντρας λογάται όποιος μπορεί, τον πόνο να αντέξει,
να'ναι η ψυχή στο στόμα του, και να μη βγάζει λέξη...
Λευτέρης
Να ξεψυχάς κι όμως να λες, θάνατος δεν υπάρχει!!!
Του άντρα τον εγωισμό, μια πράξη τον τελειώνει,
να βλέπει αυτή που αγαπά, σ' άλλου αγκαλιά να λιώνει...
Άντρας λογάται όποιος μπορεί, τον πόνο να αντέξει,
να'ναι η ψυχή στο στόμα του, και να μη βγάζει λέξη...
Λευτέρης
3 σχόλια:
ξαναμμένος γύρισες από την Αρτάκης!!!
Αχ, τι είδαν τα ματάκια μου!!!
Αδικία!!!
Όταν μπορείς, δεν δίνεις σημασία, κι όταν δεν, τότε είναι που θέλεις!!!
Που πήγε το μυαλό σας?
Εννοώ πως μετά από τόσο ξύλο που είδαν τα ματάκια μου, και τις τότσες αδικίες από τον διαιτητή, μετά οι παίκτες μας δεν μπορούσαν να πάρουν τα πόδια τους... Έπρεπε να τους πηδήξουν εξ αρχής, όσο μπορούσαν κι άντεχαν!!!
Δεν έχεις δει Πανιώνιο στίβο.Δεν είχα ιδέα τι είδους διατάσεις υπάρχουν!!!
Δημοσίευση σχολίου