Εγώ στρώθηκα να δω γκολ και θέαμα από την Βραζιλία, μαγικές ενέργειες, το μόνο που με ανησυχούσε ήταν μην βάλουν 2 γρήγορα γκολ, και κάνουν πλακίτσα να περάσει η ώρα...
Όλη η ομάδα της Β Κορέας, κοστίζει λιγότερο από τον πιο φθηνό από τους παίκτες της Βραζιλίας, αλλά αυτό δεν τους εμπόδισε να κερδίσουν τον θαυμασμό και την συμπάθεια μου, πίστεψα πως ίσως αντέξουν μέχρι τέλους, τελικά με ένα μαγικό μεν, με πολύ δόση τύχης δε, η Βραζιλία πέτυχε να προηγηθεί με 1-0, αλλά... οι Βόριο-Κορεάτες συνέχισαν να παλεύουν!!!
Το 2ο γκολ της Βραζιλίας, ήρθε μετά από εκπληκτική ενέργεια του Ρομπίνιο, και με ένα απλό πλασεδάκι (που δεν είναι τόσο απλό, το απλό είναι και το δύσκολο) φάνηκε πως η Κορέα θα πέσει στο καναβάτσο.
Και όμως, δεν έπεσε... Το πάλεψαν οι άνθρωποι αυτοί, και κατάφεραν έστω και στο 89 να κάνουν το 1-2 και για 3 λεπτά, να με κάνουν να ελπίζω στο θαύμα, να ισοφαρίσουν την επίδοξη Παγκόσμια πρωταθλήτρια!!! Στο γκολ, πετάχτηκα πάνω, και χάρηκα λες και έπαιζε η αγαπημένη μου ομάδα...
Ότι πολλοί από εμάς αισθανθήκαμε εχθές, το ένιωσαν οι ξένοι το 2004 για εμάς, μας συμπάθησαν για την προσπάθεια και υπέρβαση που κάναμε, κι εμείς την φτάσαμε μέχρι τέλους!
Και μετά τι κάναμε?
Το παίξαμε φίρμες, βεντέτες!!! Και από ήρωες μετατραπήκαμε σε καραγκιόζηδες!!!
Ε όχι οι πρώην καρπαζοεισπράχτορες να το παίζουν και μάγκες, σε τέτοια περίπτωση η συμπάθεια που κέρδισες, μετατρέπεται σε αντιπάθεια, και σε βλέπουν να χάνεις από την Νότια Κορέα και το διασκεδάζουν...
Εάν είχαμε συνείδηση ποιοι είμαστε και τι πετύχαμε, θα συνεχίζαμε να είμαστε συμπαθείς, διότι το πόσο μικροί είμαστε μέχρι σήμερα, ότι πετύχαμε πριν 6 χρόνια, αποκτάει ακόμα μεγαλύτερη αξία!!!
Το ύφος και οι δηλώσεις μας όμως, είναι αυτά που μας κάνανε περίγελο, όχι το αποτέλεσμα με την Νότια Κορέα. Το παίξαμε ίσοι κι όμοιοι με τους μεγάλους, και η δικαιολογημένη καρπαζιά θα μας στείλει στην πραγματική μας θέση. Αντί να ψάχνουμε για ευθύνες, έστω και τώρα, ας αντιληφθούμε ποιοι είμαστε, και να χαρούμε για άλλη μια φορά που εμείς σαν Δαυίδ πετύχαμε περίτρανη νίκη πριν 6 χρόνια, κατά των Γολιάθ.
Κάποιοι Κορεάτες, χάρη στο πείσμα τους, στην αγωνιστικότητα τους, στην ομαδικότητα τους, την αυταπάρνηση τους, πιθανόν να γίνουν μεταγραφικοί στόχοι... Όμως δεν γίνανε Ρομπίνιοι και Κακάδες!!!
Έτσι και οι δικοί μας ποδοσφαιριστές, πήρανε ορισμένοι μεταγραφές, αλλά... νομίζανε πως έγιναν φίρμες, γι αυτό τους φάγανε οι πάγκοι!!!
Το πρόβλημα λοιπόν, δεν είναι εάν θα κάνουμε 3 ήττες, ούτε πόσα γκολ θα φάμε, αλλά η κακή διαχείριση της τρομερής υπέρβασης του 2004, η κάκιστη επικοινωνιακή πολιτική που ακολουθήθηκε έκτοτε, που την συμπάθεια που δίκαια κερδίσαμε, την μετατρέψαμε σε αντιπάθεια και διάθεση γελοιοποίησης.
Επειδή τα βλέπω όλα κόκκινα και μπλε, μοιράζομαι δημόσια τις προσωπικές σκέψεις μου σχετικά με την Πανιωνάρα, που μου ομορφαίνει την ζωή, καθώς και με όλα όσα βλέπω να συμβαίνουν στο Ελληνικό πρωτάθλημα, και όχι μόνο. Δεν είμαι ειδικός, είμαι ένας απλός φίλαθλος και αυτό που διαβάζετε, είναι ένα προσωπικό ημερολόγιο με σκέψεις, απόψεις και προσωπικούς προβληματισμούς, και τίποτα περισσότερο. Ουδεμία σχέση με τον επίσημο Πανιώνιο, καθώς και καμία σχέση με ειδικούς ή φωτεινούς παντογνώστες...
Άντρας θα πει να μην δειλιάς, όπου κι αν δώσεις μάχη,
Να ξεψυχάς κι όμως να λες, θάνατος δεν υπάρχει!!!
Του άντρα τον εγωισμό, μια πράξη τον τελειώνει,
να βλέπει αυτή που αγαπά, σ' άλλου αγκαλιά να λιώνει...
Άντρας λογάται όποιος μπορεί, τον πόνο να αντέξει,
να'ναι η ψυχή στο στόμα του, και να μη βγάζει λέξη...
Λευτέρης
Να ξεψυχάς κι όμως να λες, θάνατος δεν υπάρχει!!!
Του άντρα τον εγωισμό, μια πράξη τον τελειώνει,
να βλέπει αυτή που αγαπά, σ' άλλου αγκαλιά να λιώνει...
Άντρας λογάται όποιος μπορεί, τον πόνο να αντέξει,
να'ναι η ψυχή στο στόμα του, και να μη βγάζει λέξη...
Λευτέρης
1 σχόλιο:
Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι οι άλλοι προχώρησαν κατά έξι χρόνια,εμείς όχι...
Δημοσίευση σχολίου