Εγώ κατά βάθος θεωρώ πως το ποδόσφαιρο είναι θέαμα, θέαμα που οι υγιείς φίλαθλοι πληρώνουν για να δούνε, ενώ οι "άρρωστοι" θεωρούν ότι είναι πόλεμος, πόλεμος που πρέπει να νικήσουμε πάσει θυσία, άσχετα ποιός παίζει καλύτερα.
Θεωρώ επίσης πως η ομάδα που υποστηρίζεις, αντανακλά ένα μέρος του χαρακτήρα σου. Οι περισσότεροι συντάσσονται με τον νικητή (τον μόνιμο πρωταθλητή), άλλοι με τον διεκδικητή του τίτλου, ορισμένοι με την ιστορία και την γεωγραφία, κλπ.
Το πιο υγιές για εμένα, είναι οι Γιανιώτες να είναι με τον ΠΑΣ, οι Κρητικοί με τον ΟΦΗ ή τον Εργοτέλη, οι Ροδίτες με τον Διαγόρα, και οι Κερκυραίοι με τον ΑΟΚ, οι Κωντσαντιπουπολίτες με την ΑΕΚ, οι Σμυρνιοί με τον Πανιώνιο, τον Απόλλωνα, κλπ.
Δεν συμβαίνει όμως αυτό, αυτό είναι η εξαίρεση τώρα πια.
Η μισή Νέα Σμύρνη είναι Γαύροι, και άλλη μισή Βάζελοι, ΑΕΚτζήδες, και οι περισσότεροι από αυτούς τρέφουν μια συμπάθεια και στον Πανιώνιο. Λίγοι είμαστε μόνο Πανιώνιοι.
Με μικρό κοινό, εάν δεν κάνεις καταπληκτική παράσταση, και δεν έχεις διάρκεια ώστε να μαθευτεί και να αρχίσει να έρχεται ο υπόλοιπος κόσμος, είναι δεδομένο πως δύσκολα θα δεις κάποιον σπουδαίο ηθοποιό να παιζει στο δικό σου θέατρο, κι αν ξεπηδήσει κάποιο ταλεντο, θα το τσιμπήσουν οι άλλοι θίασοι.
Δεν είναι απαραίτητο να ξέρουμε εμείς σαν κοινό τι στα κομμάτια συνέβη στο παρελθόν! Ο θιασάρχης, ο σκηνοθέτης, οι ηθοποιοί, οι τεχνικοί... δεν ξέρουμε τι έγινε, αλλά επί Λίνεν, το εργάκι ηταν ευχάριστο. Όταν μαζέψαμε τον Χούτο, στην αρχή τα πράγματα έδειχναν ακόμα καλύτερα, αλλά άρχισε η φαγωμάρα, πάει ο Τζιμπούρ, πήγε κι ο Φερνάντεζ, ήρθε ο Ρεκόμπα, κι ακολούθησαν όσα γνωρίζουμε: Το έργο έγινε μάπα!!!
Δεν είπε κανένας πως ο Λίνεν ήταν θαυματοποιός, η σούπα επί Λίνεν έδεσε για λίγο, και φάγαμε ένα πιάτο της προκοπής. Δεν φάγαμε το καλύτερο γεύμα του κόσμου από τον πιο ξακουστό σεφ, αλλά για τοπική ταβέρνα, καλά πήγε το γεύμα.
Αλλάξανε οι σερβιτόροι, αλλάξανε μάγειρα, αλλάξανε τραπεζοκαθίσματα, αλλά τα τελευταία 2 χρόνια, τρώμε χάλια, άνοστο το φαγητό, κακομαγειρεμένο, τα υλικά μέτρια, να μην πω άθλια.
Και βέβαια αναπωλούμε τις μέρες που μας μαγείρευε ο Λίνεν, τώρα μπορεί να έχουμε καλύτερη κουζίνα και καλύτερα τηγάνια (=προπονητικό), αλλά φαγητό δεν τρώμε!!!
Εσείς που ξέρετε τι έφταιξε, κάντε ότι αλλαγές χρειάζονται, φωνάξτε τον Μποτρίνι (=Κιντής?) και θα δούμε τι φαγητό θα μας σερβίρετε μόλις ξανα-ανοίξετε.
Εμείς το αγαπάμε το θεατράκι μας, το ταβερνάκι μας, τον Πανιώνιο μας. Πονάμε να βλέπουμε το στέκι μας να είναι σε μαύρα χάλια.
Το εάν έκλεβε ο παλιός Σεφ, εάν οι σερβιτόροι δεν ήταν καθώς πρέπει, δεν το ξέρουμε, και δεν θα το μάθουμε ποτέ με αντικειμενικό τρόπο. Δεν μας απασχολεί αυτό. Δεν είναι δικιά μας δουλειά...
Η δικιά μας δουλειά, είναι του πελάτη!!! Εμείς είμαστε αυτοί που ερχόμαστε να φάμε ή να δούμε την παράσταση, και θέλουμε να δούμε το στέκι μας να γεμίζει με καλό κόσμο, ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΦΈΡΕΙ ΚΑΛΎΤΕΡΟ ΠΡΟΪΌΝ!!!
Εγώ, από το 1985 έχω ένα KLR250, και κάποτε το βαρέθηκα, το παράτησα και πήρα ένα TDM 900, και στην αρχή καμάρωνα πάνω στην καινούργια μηχανή. Σύντομα όμως, διαπίστωσα πως ο δικός μου κώλος, δεν ήταν για 900 κυβικά μηχανή. Μπορεί να ήταν πολύ πιο γρήγορη, πολύ πιο καλή, καμμία σύγκριση, αλλά... δεν μπόρεσα ποτέ να την κάνω κτήμα μου. Τελικά η μηχανή αυτή κατέληξε σε ακινησία, συντήρησα το παλιό μου μηχανάκι, το έβαψα, το έκανα τζι τζι, και τώρα χαίρομαι ξανά πάνω στο παλιό μου μηχανάκι, και ξέρω ότι αυτό κι εγώ είμαστε ένα!!! Τα μεταξωτά βρακιά, θέλουν επιδέξιους κώλους, και ο δικό μου, δεν ήταν για tdm. Το να συζητήσουμε ποιά είναι καλύετρη μηχανή, είναι αστείο, για εμένα το klr είναι ότι πρέπει.
Ο Πανιώνιος, δεν μπορεί (και δεν πρέπει) να γίνει Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός, ούτε καν ΑΕΚ.
Μια σωστή συτνήρηση, ένα σωστό βαψιματάκι, και να θυμηθούμε την χαρά που μας έκανε να γίνουμε ένα με αυτήν την ομάδα. Τι ήταν αυτό που μας έκανε Πανιώνιους?
Η παραγωγή ταλέντων (και να τους χαιρόμαστε μέχρι να φύγουν...), το καλό θέαμα που δεν είχε αυτοσκοπό την νίκη, το οικογενειακό κλίμα στην εξέδρα και η γκρίνια για το αποτέλεσμα που έρχεται δύσκολα, η ελπίδα πως μια μέρα θα κερδίσουμε ένα κύπελο, μια διάκριση, χωρίς την βοήθεια της διαιτησίας αλλά με την μαγκιά μας, κόντρα στις προβλέψεις και στα φαβορί.
Η καζούρα που τους κάναμε όταν τους νικούσαμε, η έκπληξη τους όταν ακούνε πως δεν είμαστε Βάζελοι ή Γαύροι.
Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εμένα θα μου λείψει το θεατράκι (ή το ταβερνάκι) που πήγαινα τόσα χρόνια, εάν πάψει να υπάρχει. Πως θα συνεχίσω να πηγαίνω, εάν γίνουμε στέκι Νιγηριανών με Βουβουζέλες?
Αγαπητέ (κατά τα άλλα) μεγαλομέτοχε, εάν βλέπεις τον Πανιώνιο σαν μαγαζάκι, από το οποίο κάποια στιγμή πρέπει να βγάλεις κέρδος, ατύχησες!!! Εάν είσαι από μεράκι Πανιώνιος, και τυχαίνει να έχεις περισσότερα από εμάς, αντί να σκορπάς τα λεφτά σου αριστερά δεξιά, φρόντισε να ξαναγίνουμε ένα ωραίο θεατράκι στην γειτονιά μας, να ανεβάζουμε μια όμορφη παράσταση, να ξαναβρούμε το κέφι μας, και στο τέλος, όλοι θα βγούμε κερδισμένοι, γιατί θα έρθουν και άλλοι πελάτες όταν θα γίνει γνωστό σε όλους πόσο καλά περνάμε εμείς.
Όλοι θέλουν να βρούνε ένα ταβερνάκι, να περνάνε καλά όταν πηγαίνουν εκεί. Να τρώνε το μεζεδάκι τους, το καλό κρασάκι τους, και ας μην είναι στο πιο ιν μέρος.
Αυτό πρέπει να γίνει ο Πανιώνιος, αυτό έχουμε χάσει εδώ και χρόνια, και γι αυτό περνάμε καλά στα Παγκόσμια, γιατί αυτό που χάσαμε στο γήπεδο, το βρήκαμε μεταξύ μας!!!
Φιλάκια θερινά, και εις το επανακούειν.
