Ακούω πως οι παίκτες είναι σε αποχή από τις προπονήσεις, διότι είναι απλήρωτοι. Απλήρωτοι και οι προπονητές. Is this the end του τμήματος που έφτασε τον ιστορικό σε 2 Ευρωπαϊκούς τελικούς?
Οι ακαδημίες τα πάνε καλά (προς το παρόν), αλλά αυτό είναι αποτέλεσμα της δουλειάς των περασμένων ετών. Κάποιοι πρέπει να σκύψουν και να ασχοληθούν με αυτό το άθλημα, πριν διαλύσει οριστικά και είναι αργά.
6 σχόλια:
Πρέπει να κρατήσουμε σε επίπεδο πρωταθλητισμού ότι αξίζει και μπορεί να κρατηθεί.
Ας κάνουν επιτέλους εκείνο το ρημάδι το φιλικό για την ενίσχυση του ερασιτέχνη.
Ειλικρινά τι φταιει; Η οικονομική κρίση; Κακός προγραματισμός από τη διοίκηση του ερασιτέχνη; Αιμοραγία του ερασιτέχνη για να καλυφθούν οι ανάγκες της ΠΑΕ; Αθέτηση υποσχέσεων από συγκεκριμένους χρηματοδότες; Η απάντηση μπορεί να ερμηνεύσει και πολλά που συμβαίνουν στη ΠΑΕ ή και να μας δώσει μια εικόνα για το μέλλον της ΠΑΕ.
Προφανώς τα παιδιά αξίζουν τη συμπαράσταση μας.
Πάντως δεν είναι το δικό μας πόλο το μόνο που έχει πρόβλημα. Οι πολίστριες του Ολυμπιακού πήραν το πρωτάθλημα απλήρωτες.
Το βουνό από τα προβλήματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, αποτελείται από επί μέρους μικρότερα ή μεγαλύτερα προβλήματα, που εάν αντιμετωπιζόντουσαν το καθένα χωριστά, θα έκαναν το δύσβατο βουνό να μοιάζει με μικρό λόφο.
Πρόσφατα βρέθηκα στο APOLLO SPORTS CLUB, στο Λάκκωμα Χαλκδικής, μια ιδιωτική πρωτοβουλία που έχει εκπληκτικά αποτελέσματα. Ο εχθρός του κυρ Σπύρου (που είναι ο εμπνευστής και ο δημιουργός του club) ήταν τα λειτουργικά έξοδα, αφού ούτε κονδύλια από την ΓΓΑ μπορούσε να αντλήσει, ούτε φυσικά περίμενε έναν χρηματοδότη τύπου Τσακίρη.
Είχα την ευκαιρία να συζητήσω μαζί του, και φυσικά τον ρώτησα να μου πει πόσο στοιχίζει η θέρμανση της πισίνας που είναι αναλόγων διαστάσεων με αυτήν που έχουμε εμείς δίπλα στο γήπεδο του ποδοσφαίρου, μεσοτοιχία με τον Άγιο Ανδρέα.
Στην αρχή τα έξοδα θέρμανσης ήταν γύρω στα 200 χιλιάρικα τον χρόνο, αλλά… μετά από αλλαγές στα υλικά της μόνωσης, στον τρόπο θέρμανσης κλπ, μείωσε τα έξοδα αυτά, ενώ το μεγαλύτερο πλήγμα στα έξοδα το πέτυχε με το καθημερινό σκέπασμα της πισίνας με ειδικό κάλυμμα, αμέσως μετά την χρήση της πισίνας.
Είχε ντοσιέδες με στατιστικά, και μου είπε τώρα πια έχει λειτουργικά έξοδα θέρμανσης κάτω από 50 χιλιάρικα τον χρόνο!!!
Εάν προσθέσουμε και πόσα θα μπορούσε να εξοικονομήσει ο Πανιώνιος από τα έξοδα θέρμανσης της πισίνας της Αρτάκης, μπορούμε εύκολα να καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως θα υπερκάλυπταν τους μισθούς προπονητών και παικτών του πόλο, και θα έμενε και κέρδος από πάνω.
Η διαφορά είναι πως ο κυρ Σπύρος στην Χαλκιδική πληρώνει από την τσέπη του, ενώ οι υπάλληλοι του Πανιωνίου έχουν μάθει να περιμένουν κάποιον χρηματοδότη ή τα χρήματα της ΓΓΑ, άσε τι θα ροκανίζουν σαν τα ποντίκια…
Μην συγκρίνουμε πως στη πισίνα στο Λάκκωμα φιλοξενεί Εθνικές ομάδες που πάνε εκεί να προετοιμαστούνε ντρέπεσαι να πατήσεις, ενώ στο δικό μας κολυμβητήριο του Άγιου Ανδρέα βασιλεύουν η βρωμιά, η σκουριά, η μπόχα και η διάλυση.
Το Apollo sports club που βρίσκεται στην μέση του πουθενά σφύζει από παιδιά που γυμνάζονται, ενώ ο Πανιώνιος που βρίσκεται σε έναν μεγάλο δήμο με μεγάλους όμορους δήμους τριγύρω χωρίς κολυμβητήρια, αντί να είναι γεμάτος παιδιά, διώχνει και αυτά που ήδη έχει.
Χρειάζεται φιλοσοφία? Χρειάζεται να ανακαλύψουμε τον τροχό?
Αυτό ήταν ένα παράδειγμα, και φαντάζομαι θα υπάρχουν κι άλλα πολλά ανάλογα. Σε ένα είχε απόλυτο δίκιο ο Κιντής: Ας μιμηθούμε το μοντέλο της Λυόν. Μπορεί αυτός να μην το έκανε, αλλά εμείς πρέπει να βρούμε τρόπο να το κάνουμε, αλλιώς δεν υπάρχει ελπίδα.
Ας μιμηθούμε λοιπόν το μοντέλο του κυρ Σπύρου στο Λάκκωμα Χαλκιδικής, που ανακάλυψε τον τροχό (της οικονομίας) πριν από εμάς. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες για τα χάλια μας, ανευθυνουπεύθυνοι υπάρχουνε που μας έχουν οδηγήσει στα σκατά, και δεν αντιδράμε.
Υπάρχει και το παράδειγμα με τις ακαδημίες του μπάσκετ του Πανιωνίου. Όπου έχει ακολουθηθεί άλλο μοντέλο, και όλα πάνε πρίμα. Τυχαίο? Δεν νομίζω.
Δεν ξέρω εάν στα πλαίσια της τήρησης ενός προσωπικού ημερολογίου συντελείται και κάποια μορφή κοινωνικής προσφοράς, αλλά... εάν κάποιος "κλέψει" καμιά ιδέα και αποφασίσει να την εφαρμόσει, τότε κάτι θα έχει μείνει και κάποιο κέρδος θα βγει για τον Πανιώνιο.
Χαθήκανε μηνύματα! Το blogspot είχε προβλήματα τις τελευταίες ημέρες!!!
Το βουνό από τα προβλήματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, αποτελείται από επί μέρους μικρότερα ή μεγαλύτερα προβλήματα, που εάν αντιμετωπιζόντουσαν το καθένα εξ αυτών χωριστά, θα έκαναν το δύσβατο βουνό να καταντήσει μικρός λόφος.
Πρόσφατα βρέθηκα στο APOLLO SPORTS CLUB, στο Λάκκωμα Χαλκδικής, μια ιδιωτική πρωτοβουλία που έχει εκπληκτικά αποτελέσματα. Ο μεγάλος εχθρός του κυρ Σπύρου (που είναι ο εμπνευστής και ο δημιουργός του club) ήταν τα λειτουργικά έξοδα, αφού ούτε κονδύλια από την ΓΓΑ μπορούσε να αντλήσει, ούτε φυσικά περίμενε έναν χρηματοδότη τύπου Τσακίρη (πετάω τα λεφτά μου σε πηγάδια χωρίς πάτο)...
Είχα την ευκαιρία να συζητήσω μαζί του, και φυσικά τον ρώτησα να μου πει πόσο στοιχίζει η θέρμανση της πισίνας που είναι αναλόγων διαστάσεων με αυτήν που έχουμε εμείς δίπλα στο γήπεδο του ποδοσφαίρου, μεσοτοιχία με τον Άγιο Ανδρέα.
Στην αρχή τα έξοδα θέρμανσης ήταν γύρω στα 200 χιλιάρικα τον χρόνο, αλλά… μετά από αλλαγές στα υλικά της μόνωσης, στον τρόπο θέρμανσης κλπ, μείωσε τα έξοδα αυτά, ενώ το μεγαλύτερο πλήγμα στα έξοδα το πέτυχε με το καθημερινό σκέπασμα της πισίνας με ειδικό κάλυμμα, αμέσως μετά την χρήση της πισίνας. Είχε ντοσιέδες με στατιστικά από την πρώτη μέρα λειτουργίας του αθλητικού κέντρου που διατηρεί, και μου είπε τώρα πια έχει κατεβάσει τα λειτουργικά έξοδα θέρμανσης κάτω από 50 χιλιάρικα τον χρόνο!!!
Εάν προσθέσουμε και πόσα επιπλέον χρήματα θα μπορούσε να εξοικονομήσει ο Πανιώνιος από τα έξοδα θέρμανσης και της πισίνας στο κολυμβητήριο της Αρτάκης, μπορούμε εύκολα να καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως θα υπερκάλυπταν τους μισθούς προπονητών και παικτών του πόλο, και θα έμενε και κέρδος από πάνω.
Η διαφορά είναι πως ο κυρ Σπύρος στην Χαλκιδική πληρώνει από την τσέπη του, ενώ οι υπάλληλοι του Πανιωνίου έχουν μάθει να περιμένουν κάποιον χρηματοδότη ή τα χρήματα της ΓΓΑ, άσε τι θα ροκανίζουν σαν τα ποντίκια…
Μην συγκρίνουμε πως στη πισίνα στο Λάκκωμα φιλοξενούνται Εθνικές ομάδες που πάνε εκεί να προετοιμαστούνε ντρέπεσαι να πατήσεις, ενώ στο δικό μας κολυμβητήριο του Άγιου Ανδρέα βασιλεύουν η βρωμιά, η σκουριά, η μπόχα και η διάλυση. Όταν φεύγαμε εμείς, περιμένανε την Παρτιζάν Βελιγραδίου!
Το Apollo sports club που βρίσκεται στην μέση του πουθενά σφύζει από παιδιά που γυμνάζονται, ενώ ο Πανιώνιος που βρίσκεται σε έναν μεγάλο δήμο με μεγάλους όμορους δήμους τριγύρω χωρίς κολυμβητήρια, αντί να είναι γεμάτος παιδιά, διώχνει και αυτά που ήδη έχει.
Χρειάζεται φιλοσοφία? Χρειάζεται να ανακαλύψουμε τον τροχό?
Αυτό ήταν ένα παράδειγμα, και φαντάζομαι θα υπάρχουν κι άλλα πολλά ανάλογα. Σε ένα είχε απόλυτο δίκιο ο Κιντής: Ας μιμηθούμε το μοντέλο της Λυόν στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Μπορεί αυτός να μην το έκανε, αλλά εμείς πρέπει να βρούμε τρόπο να το κάνουμε, αλλιώς δεν υπάρχει ελπίδα.
Οι αυτοδιαχειριζόμενες ακαδημίες του μπάσκετ, έχουν δείξει τον δρόμο: Όλα τα τμήματα είναι σε άνθιση, γίνονται έργα και έχουμε επιτυχίες, ενώ οι πάντες και τα πάντα είναι πληρωμένα. Τυχαία? Δεν νομίζω.
Δημοσίευση σχολίου