Αύριο θα μάθουμε εάν τελικά θα λάβουμε την πολυπόθητη άδεια να συμμετάσχουμε στο πρωτάθλημα της σούπερ λίγδας, στο πρωτάθλημα των Μαρινάκηδων, των Μπέων, των Αδαμίδηδων, των Βγενόπουλων, των Ψωμιάδηδων, των Σπανών, κλπ.
Στο πρωτάθλημα που ο πρωταθλητής είναι όποιος ελέγχει την διαιτησία και περισσότερες δορυφορικές ομάδες, στο πρωτάθλημα που προαποφασίζεται ποιός θα καταλάβει ποιά θέση, ποιός πέφτει, ποιός πάει στα μπαράζ.
Δεν ξέρω εάν θα πρέπει να χαίρομαι ή να λυπάμαι εάν σωθούμε τελικά. Εύχομαι να σωθούμε για να μην γίνει ο Πανιώνιος το εξιλαστήριο θύμα για να σωθούν τα τυρόγαλα του Πηλαδάκη, αλλά έστω ότι την σώσαμε και φέτος, αύριο τι μας περιμένει? Ποιός θα βάλει τα 3-4 εκατομμύρια που έβαζε από την τσέπη του ο Τσακίρης, για να κλείνει τις τρύπες κάθε χρόνο? Πως θα φτιάξουμε μια Ελληνική ομάδα που να παίζει αξιόλογη μπάλα ενώ δε υπάρχει σάλιο? Του χρόνου πόσες θα είναι οι τρύπες?
Έστω ότι θα σωθούμε τελικά από όλη αυτήν την λαίλαπα που αντιμετωπίσαμε τον τελευταίο καιρό, αύριο τι μας περιμένει?
Ζητείται ελπίς. Είμαι απαισιόδοξος. Από που να αντλήσω αισιοδοξία, όταν η ομάδα έφτασε στο χείλος του γκρεμού αγωνιστικά, και όταν από θαύμα σώθηκε στα γήπεδα κοντεύουμε να πέσουμε στα χαρτιά? Από που να αντλήσω αισιοδοξία όταν ο Κοντοές που ήταν ο μόνος παίκτης που έπαιξε με Πανώνια ψυχή όλη την χρονιά, είναι έτοιμος να βρεθεί στην ΑΕΚ επειδή κανένας δεν του ανανέωσε το συμβόλαιο στον Πανιώνιο?
Εγώ ονειρεύομαι έναν Πανιώνιο που θα έχει 15-20 Κοντοέδες. Όχι να χάνουμε τον έναν και μοναδικό που έχουμε. Άντε και σωθήκαμε, ποιός θα μας σώσει του χρόνου? Ο Φούφουτος?
Εάν πέσουμε κατηγορίες, θα είναι μια ευκαιρία να ξαναστηθεί ο Πανιώνιος από την αρχή, να ξεκινήσουμε από το μηδέν, να εκμεταλλευτούμε τα φυτώρια και τις ακαδημίες μας, να φτιάξουμε έναν πραγματικά Νέο Πανιώνιο. Αλλιώς η πορεία μας είναι προδιαγεγραμμένη: Είτε θα πουλιόμαστε και α κάνουμε ότι μας ζητάνε οι νταβατζήδες, είτε αυτό που θα γλυτώσουμε τώρα, θα το πάθουμε στο εγγύς μέλλον.
5 σχόλια:
Αυτά ακριβώς σκεπτόμουν και εγώ.
Ας ελπίζουμε να σωθούμε αύριο και να βρεθεί άμεσα μία σοβαρή διοίκηση που θα βάζει λεφτά στο ταμείο όταν υπάρχει ανάγκη και θα διαχειρίζεται σωστά την ομάδα.
Έτσι, σε συνδυασμό με την αξιοποίηση της ομάδας νέων (που ήρθε δεύτερη αν δεν κάνω λάθος) και δίνοντας ευκαιρίες στους παίκτες της (όπως δώσαμε στον Σάμαρη και στον Κολοβό) θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε πουλώντας παίκτες.
Δεν σημαίνει ότι πρέπει να αυτοκτονήσουμε ή να κάνουμε τη χάρη του επενδυτή του ελληνικού αθλητισμού Πηλαδάκη για να ξεκινήσουμε τον ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ Νέο Πανιώνιο.
Ας ορθολογήσουμε έτσι και αλλιώς τον προϋπολογισμό και το ρόστερ μας και ότι είναι να γίνει ας γίνει του χρόνου.
Ας στηριχτούμε στα παιδιά που έχουμε και στην κανονική ομάδα και στην Κ-20 και δανεικούς ανά την Ελλάδα με δυο-τρεις καλούς ξένους στις καίριες θέσεις που να μπορούν να προσφέρουν ουσιαστικά και με επαγγελματισμό.
Είναι σαφές ότι δεν πρέπει να συνεχίσουμε την προσπάθεια ενός άκαρπου πρωταθλητισμού σε ένα μάλιστα όχι καθαρό πρωτάθλημα. Νέοι στόχοι και νέα οργάνωση πρέπει να μπει ούτως ή άλλως αλλά χρειάζονται και νέοι άνθρωποι για να γίνει κάτι τέτοιο γιατί τα υπάρχοντα Πανιώνια χέρια έδειξαν ότι χρειάζονται επειγόντως μετάγγιση νέου αίματος και είναι εκτός τόπου και χρόνου κάποια πλέον. Εδώ είναι μια ακόμα δυσκολία, η λειψανδρία στελεχών, γεγονός που και ο Τσακίρης όπου στεκόταν το έθιγε και το οποί πλήρωσε ΠΑΝΑΚΡΙΒΑ.
Το πρόβλημα είναι πόσα και σε ποιούς χρωστάμε. Από όσα ακούμε, δεν χρωστάμε απλώς 11 χιλιάρικα. 11 χιλιάρικα δεν έχουν διακανονιστεί!!!
Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να χρωστάμε πολύ περισσότερα, απλώς από κάποιο λάθος ή αμέλεια, δεν έχουμε τα τυπικά προσόντα.
Άντε και τα καλύψαμε τα τυπικά προσόντα με τον άλφα ή τον βήτα τρόπο. Τα ουσιαστικά προσόντα (τα μπικικίνια) πως θα τα βρούμε?
Ότι και να γίνει πάντως, ακόμα και να πέσουμε λόγω παντελούς έλλειψης χρημάτων ή στελεχών, τα τραγελαφικά που ζήσαμε στο πρώτο μισό της περσινής περιόδου μπορεί να μην τα ξαναζήσουμε.
Αυτό και μόνο για μένα είναι ένα κέρδος.
Αφήστε που, με σωστή οργάνωση και ορθολογική διαχείριση, όπως λέτε, υπάρχει περίπτωση να κάνουμε κι ένα βήμα μπροστά...
θα γράψω εκτενές αρθράκι για το πως πέρασα το προηγούμενο τριήμερο, στο αθλητικό κέντρο Αpollo στο Λάκωμα Χαλκιδικής.
Εκεί περάσαμε ένα τριήμερο προετοιμασίας για τα μικρά παιδιά του πόλο, και γνώρισα υπέροχους ανθρώπους.
Ένα θα πω προς το παρόν: Όταν υπάρχει μεράκι και ιδιωτική πρωτοβουλία, μπορούν να γίνουν αυτοχρηματοδοτούμενα θαύματα στην μέση του πουθενά.
Ο Πανιώνιος με τόσο κόσμο στην Νέα Σμύρνη και στις γύρω περιοχές, θα έπρεπε να είναι ένα μελίσσι γεμάτο παιδιά που θα μεγαλουργούν σε όλα τα αθλήματα. Θα έπρεπε να είναι οικονομικά υγιής και ανεξάρτητος, και να προάγει αθλητικό ήθος.
Οι άνθρωποι εκεί κάνουν πράξη όσα ονειρεύτηκαν οι πρόγονοί μας 121 χρόνια πριν.
Μην απορήσετε όταν σε λίγα χρόνια θα ακούτε για μια ομάδα πόλο στο Λάκωμα Χαλκιδικής που θα διακρίνεται.
Δημοσίευση σχολίου