Η αλήθεια είναι πως φέτος είχαμε πολλές προσδοκιες, και η προσγείωση ήταν ανώμαλη, αλλά ακόμα και τώρα, μένουν αρκετά παιχνίδια για να παίξουμε καλή μπάλα και να αφήσουμε καλές εντυπωσεις και να περισώσουμε την χαμένη μας αξιοπρέπεια, και να βάλουμε τις βάσεις για μια καλύτερη χρονιά, του χρόνου.
Στις επιτυχίες, υπάρχει ενθουσιασμός και όλοι ζητωκραυγάζουν, αλλά η ομάδα μας χρειάζεται περισσότερο τώρα, στα δύσκολα.
Ας δείξουμε όλοι την αγάπη μας στην ομάδα, και να μην παίρνουμε αφορμή από τις αποτυχιες, για να στάξουμε κι εμείς ο φαρμάκι μας.
Το χειροκρότημα μας, τα συνθήματα υποστήριξης, η παρουσία μας στο γήπεδο, κλπ θα δώσουν την ώθηση στους διοικούντες και στους παίκτες να βγουν από την κρίση και να εργαστούν για έναν καλύτερο Πανιώνιο.
Εαν ήξερα τις λύσεις, θα ασχολιόμουνα με τα διοικητικά, αυτοί που ασχολούνται λοιπόν, να βρουν τις λύσεις, ας δουλέψουν ένα πλάνο ώστε να έχουμε 18-20 ετοιμοπόλεμους ποδοσφαιριστές που να ματώνουν την φανέλα τους, να τα δίνουν όλα για την ομάδα, να μην είναι δημόσιοι υπάλληλοι, να φύγουν όσοι δεν προσφέρουν, να έρθουν άλλοι που να θέλουν και να μπορουν να βοηθήσουν την ομάδα, ώστε του χρόνου να μην ζήσουμε τα ίδια...
Οσοι θέλουν να φύγουν, να φύγουν. Και όταν θα ξανααποκτήσουμε κάποιους σαν τον Φερνάντεζ, να μην τους διώχνουμε, παίχτες σαν τον Φερνάντεζ δεν πρέπει να χάνονται μέσα από τα χερια μας, ούτε αντικαθίστανται από "δημοσίους υπαλλήλους" με τανταχτά ονόματα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου