Πόσο λίγος ήταν ο Βάζελος χθες το βράδυ, που μόλις πέτυχε το 1-1, κάθησε όλος πίσω, με μοναδικό προωθημένο τον κουρασμένο Βαγγελάκη Μάντζιο, και περίμενε το μοιραίο, να χάσει δηλαδή από την ισπανική ομάδα...
Εμείς στην Ελλάδα, θα δούμε ποτέ ομάδες σαν την Βιγιαρεάλ? Με παίκτες μπαλαδόρους, που τρέχουν, που κινούνται χωρίς μπάλα, που παλεύουν το παιχνίδι και νικάνε παληκαρίσια?
Η διαφορά φυσικής κατάστασης, εμφανέστατη. Στο Ελλαδιστάν, οι παίκτες ρίχνουν κωλοτούμπες και παίρνουν φάουλ, ξαπλώνουν κάτω και παγώνουν τον ρυθμό, ξεκουράζονται και κοροϊδεύουν, και με τα σφυρίγματα της διαιτησίας παίρνουν τα αποτελέσματα.
Στην Ευρώπη, φαίνεται η διαφορά. Η μικρή Σεντ Ετιέν έκανε δυο φορές ρουά Ματ στον Ολυμπιακό, η μεσαία Βιγιαρεάλ από ατυχία της έφερε ισοπαλία εντός έδρας με τον ΠΑΟ, αλλά ήρθε, είδε, και νίκησε εδώ στην Ελλάδα.
Άντε και του χρόνου, να δούμε τον πρωταθλητή Ολυμπιακό να ξεφτυλίζεται, τον μόνιμο δευτερότριτο ΠΑΟ να τα πηγαίνει κάπως καλύτερα, και τους υπόλοιπους στο ΟΥΕΦΑ να μην μπορούν να πάρουν τα πόδια τους, ως συνήθως... κι εμείς να συζητάμε για μια φάση εαν ήταν πέναλτυ ή εαν ήταν οφ σάιτ, ενώ οι ομάδες σέρνονται στο γήπεδο.
Σήμερα παίζει η Μπάρτσα, και χθές η Λίβερπουλ νίκησε 4-0 την Ρεάλ. Επειδή στην Ευρώπη υποστηρίζω αυτές τις 2 ομάδες, εύχομαι και ελπίζω να τις δω και τις 2 στον τελικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου