Όταν ξεκινάς να παίζεις στο 70, όταν μειώνεις το σκορ το 78 περίπου αλλά σου ακυρώνουν κανονικό γκολ, το γκολ που πετυχαίνεις στο 92 μετά από πολλές ευκαιρίες, σε πικραίνει διπλά, γιατί αυτο το γκολ γράφτηκε σαν το γκολ της τιμής, αντί του ορθού ότι ήταν το γκολ της ισοφάρισης.
Άλλη μια φορά, η ίδια πικρή-κατάπικρη γεύση.
Ο φετινός Πανιώνιος είναι η απόδειξη πόσο καλή δουλειά έκανε ο Λιννεν τις 2 προηγούμενες χρονιές.
Άντε να δούμε τι άλλο θα δούμε φέτος... Την τετάρτη θα κάνουμε άραγε την έκπληξη? Δεν μας έχει αφήσει περιθώρια για ελπίδες ο Πανιώνιος και η διαιτησία.
Επειδή τα βλέπω όλα κόκκινα και μπλε, μοιράζομαι δημόσια τις προσωπικές σκέψεις μου σχετικά με την Πανιωνάρα, που μου ομορφαίνει την ζωή, καθώς και με όλα όσα βλέπω να συμβαίνουν στο Ελληνικό πρωτάθλημα, και όχι μόνο. Δεν είμαι ειδικός, είμαι ένας απλός φίλαθλος και αυτό που διαβάζετε, είναι ένα προσωπικό ημερολόγιο με σκέψεις, απόψεις και προσωπικούς προβληματισμούς, και τίποτα περισσότερο. Ουδεμία σχέση με τον επίσημο Πανιώνιο, καθώς και καμία σχέση με ειδικούς ή φωτεινούς παντογνώστες...
Άντρας θα πει να μην δειλιάς, όπου κι αν δώσεις μάχη,
Να ξεψυχάς κι όμως να λες, θάνατος δεν υπάρχει!!!
Του άντρα τον εγωισμό, μια πράξη τον τελειώνει,
να βλέπει αυτή που αγαπά, σ' άλλου αγκαλιά να λιώνει...
Άντρας λογάται όποιος μπορεί, τον πόνο να αντέξει,
να'ναι η ψυχή στο στόμα του, και να μη βγάζει λέξη...
Λευτέρης
Να ξεψυχάς κι όμως να λες, θάνατος δεν υπάρχει!!!
Του άντρα τον εγωισμό, μια πράξη τον τελειώνει,
να βλέπει αυτή που αγαπά, σ' άλλου αγκαλιά να λιώνει...
Άντρας λογάται όποιος μπορεί, τον πόνο να αντέξει,
να'ναι η ψυχή στο στόμα του, και να μη βγάζει λέξη...
Λευτέρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου