Από τύχη δεν χάσαμε 2-0, από ατυχία δεν ισοφαρίσαμε σε 1-1.
Ένας αγώνας που ανά πάσα στιγμή θα μπορούσαμε να ισοφαρίσουμε, αλλά παίζαμε χωρίς επιθετικό, και χωρίς Εστογιάνωφ και Ρεκόμπα. Το παιχνίδι χωρίς ρυθμό, χωρίς πάθος, ακόμα και σε προπόνηση να είμασταν, πιο πολύ θα προσπαθούσανε οι παίχτες.
Με τόσους παίχτες κέντρου, αλλά χωρίς επιθετικό, με έναν Ντελούρα πολύ λίγο στο πρώτο ημίχρονο, με τον Μπάρκογλου στο β ημίχρονο που σαφώς βελτίωσε την εικόνα, αλλά και πάλι, επίθεση γιοκ. Χάσαμε 1-2 ευκαιρίες, αλλά... ήταν προφανές πως εαν παίζαμε άλλες 2 ώρες, γκολ δεν θα έμπαινε.
Όταν ο καλύτερος σου παίχτης είναι ο Σκούφαλης, δεν παίρνεις αποτέλεσμα στην Θεσσαλονίκη, μην τρελαθούμε ρε παιδιά. Φιλότιμος ο Κουμουρτζί, δεν λέω, αλλά όχι και σέντερ φορ!!!
Έχω διάθεση για γκρίνια, και θα αναρωτηθώ γιατί έβαλε ο Σταματόπουλος τον Κούκετς στο 75? Ο μόνος παίχτης που φάνηκε ικανός να κάνει μια πάσα, μια μπαλιά, να δημιουργήσει κάποιον κίνδυνο, μπήκε όταν ο Άρης επέλεξε να ξαπλώνει, να πετάει δεύτερες μπάλες για να σταματάει το παιχνίδι, κλπ. Αν είχε μπει λίγο νωρίτερα... κάτι θα μπορούσε να έχει αλλάξει.
Τέλος πάντων, εγώ συμβιβάζομαι και με το κύπελο!!!
:-)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου