Άντρας θα πει να μην δειλιάς, όπου κι αν δώσεις μάχη,
Να ξεψυχάς κι όμως να λες, θάνατος δεν υπάρχει!!!
Του άντρα τον εγωισμό, μια πράξη τον τελειώνει,
να βλέπει αυτή που αγαπά, σ' άλλου αγκαλιά να λιώνει...
Άντρας λογάται όποιος μπορεί, τον πόνο να αντέξει,
να'ναι η ψυχή στο στόμα του, και να μη βγάζει λέξη...

Λευτέρης

Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2009

Πανιώνιος Εργοτέλης 0-0

Σήμερα πέρασα πάρα πολύ όμορφα στο γήπεδο, γιατί κατάφερα και έψησα την γυναίκα μου και ήρθε στο γήπεδο!!! Δεν μας έλειπαν τα 10 ευρώ για να έρθει, αλλά όταν της είπα πως ο Πανιώνιος την προσκαλεί, ψήθηκε...

Πήραμε τα εισητήρια εγώ και οι πιτσιρικάδες, και πριν μπούμε στο γήπεδο, την πήγα από την μπουτίκ!!! Εκεί είδε κάποιο μπλουζακι που της άρεσε, εγώ υποσχέθηκα στα παιδιά πως θα τους πάρω Πανιώνιο χαρταετό μετά την λήξη του αγώνα, αλλά... η πλήρης απογοήτευση στο τέλος του αγώνα, ήταν ότι η μπουτικ ήταν κλειστή!!!

Καλά, είναι σοβαροί οι μπουτικάρχες? Θα φορτωθούμε ψώνια πριν μπούμε στο γήπεδο? Γιατί ήταν κλειστή στο τέλος του παιχνιδιού? Έτσι συμβαινει πάντα? Δεν το είχα προσέξει!!!

Τέλος πάντων, καθήσαμε κοντά στην τρια, για να ακούμε τους Πάνθηρες να τραγουδάνε, και η γυναίκα μου θέλει να ξανάρθει στο γήπεδο, και μάλιστα να πάμε στην τρια, και όχι στην δυο!!! Θέλει να γίνει Πανθηρίνα!!!

Εμένα μου άρεσε πολύ το παιχνίδι, χάσαμε ευκαιρίες, χάσανε και οι άλλοι, θα έλεγα πως θα προτιμούσα να έχουμε έρθει ισόπαλοι 2-2 ή 3-3, παρά 0-0. Μέχρι το 82 που ο αλήτης ο διαιτητής έπνιξε το πιο πεντακάθαρο και ξεκάθαρο πέναλτυ όλων των εποχών, τουλάχιστον εκεί που βρισκόμουνα εγώ, ακουγόντουσαν τραγούδια και γέλια, πολλά παιδιά, πολλές γυναίκες, πολύ ωραία ατμόσφαιρα.

Εαν ο αλήτης ο διαιτητής δεν μας έτρωγε το πέναλτυ, θα ήταν όλα ακόμα καλύτερα, γιατί τα γυναικόπαιδα χάσανε την ευκαιρία να ζήσουν την χαρά της νίκης, τα συνθήματα της χαράς, την ικανοποίηση της νίκης.

Στον δρόμο της επιστροφής, εξηγούσα στην γυναίκα μου, ότι γι αυτό χαίρομαι να είναι τα παιδιά μας Πανιώνια, γιατί εμείς είμαστε χαρούμενοι ακόμα κι όταν δεν κερδίζουμε, αλλιώς θα είμασταν Ολυμπιακοί.

Εκεί που έγινε το σώσε, ήταν οταν μπήκε ο Φανούρης στο γήπεδο, και έκανε μια μαγική τρίπλα και πάσα, αλλά δυστυχώς χάθηκε η ευκαιρία.

Τον Κουτσιανικούλη τον βάλανε στο τέλος, δεν τον είχα ξαναδεί από κοντά, στην τηλεόραση δεν φαίνεται ότι είναι τόσο κοντός, σαν παιδάκι μέσα σε μεγάλους είναι ο τύπος!!! Πάντως, σε μια φάση έκανε μόνος του άνω κάτω την άμυνα μας, ευτυχώς ήταν μόνος του και στο τέλος έχασε την μπάλα.

Ο Εστογιάνωφ δεν ήταν στα καλύτερα του σήμερα, προφανώς ήταν επηρεασμένος από τον προσφατο τραυματισμό του. Στο τέλος πήρε μπρος.

Η μεταγραφική περίοδος τελείωσε, υπομονή μέχρι το καλοκαίρι, αλλά... 2 επιθετικοί που να μπορούν να δεχτούν την τελική πάσα και να σκοράρουν, λείπουν πολύ από την ομάδα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: