Ένα παιχνίδι που έπρεπε να κερδίσουμε, καταφέραμε και το χάσαμε μόνοι μας...
Αφού ελέγχαμε το παιχνίδι και ήταν θέμα χρόνου να βάλουμε γκολ, φάγαμε ένα γκολ κοροϊδίστικο, μια εντελώς αψυχολόγητη και απαράδεκτη δεύτερη κίτρινη κάρτα στον Μάκο, άφησε την ομάδα με 10 παίκτες, και έναν Πανιώνιο να είναι φάντασμα από εκεί και πέρα, μέχρι να συμπληρωθεί το πρώτο ημίχρονο.
O διαιτητής έδειξε από το πρώτο λεπτό τις προθέσεις του, σιγά μην έδινε πέναλτυ στην ανατροπή του Εστογιάνωφ, έδειξε κίτρινη κάρτα στον Μάκο χωρίς κανέναν λόγο, και όταν ο Μάκος, εντελώς αψυχολόγητα έδωσε την αφορμή, ολοκληρώθηκε το έργο του διαιτητή να αφήσει τον Πανιώνιο με 10 παίκτες, και να στερήσει τον Πανιώνιο από κάθε πιθανότητα ανατροπής του 1-0.
Στο δεύτερο ημίχρονο, η ομάδα μπήκε πολύ καλά στο γήπεδο, έχασε ευκαιρίες, φαινόταν ότι θα ισοφαρίσει, και... ένα μακρινό σουτ έκανε το 2-0, με αποτέλεσμα να μην μπορέσουμε να μειώσουμε το σκορ, παρόλες τις προσπάθειες, που λιγόστεψαν λόγω της κακής ψυχολογίας...
Κρίμα, αναστήσαμε τον ΟΦΗ, και χάσαμε πολύτιμους βαθμούς. Κρίμα.
Παραμείναμε στην 6η θέση, ένα βαθμό πίσω από την Λάρισα, και έναν βαθμό πάνω από τον Άρη. Η ΑΕΚ, στρογγυλοκάθησε στην τέταρτη θέση, και την επόμενη αγωνιστική μας περιμένει με ψυχολογία, με άνεση, με λιγότερο άγχος, κλπ.
Επειδή τα βλέπω όλα κόκκινα και μπλε, μοιράζομαι δημόσια τις προσωπικές σκέψεις μου σχετικά με την Πανιωνάρα, που μου ομορφαίνει την ζωή, καθώς και με όλα όσα βλέπω να συμβαίνουν στο Ελληνικό πρωτάθλημα, και όχι μόνο. Δεν είμαι ειδικός, είμαι ένας απλός φίλαθλος και αυτό που διαβάζετε, είναι ένα προσωπικό ημερολόγιο με σκέψεις, απόψεις και προσωπικούς προβληματισμούς, και τίποτα περισσότερο. Ουδεμία σχέση με τον επίσημο Πανιώνιο, καθώς και καμία σχέση με ειδικούς ή φωτεινούς παντογνώστες...
Άντρας θα πει να μην δειλιάς, όπου κι αν δώσεις μάχη,
Να ξεψυχάς κι όμως να λες, θάνατος δεν υπάρχει!!!
Του άντρα τον εγωισμό, μια πράξη τον τελειώνει,
να βλέπει αυτή που αγαπά, σ' άλλου αγκαλιά να λιώνει...
Άντρας λογάται όποιος μπορεί, τον πόνο να αντέξει,
να'ναι η ψυχή στο στόμα του, και να μη βγάζει λέξη...
Λευτέρης
Να ξεψυχάς κι όμως να λες, θάνατος δεν υπάρχει!!!
Του άντρα τον εγωισμό, μια πράξη τον τελειώνει,
να βλέπει αυτή που αγαπά, σ' άλλου αγκαλιά να λιώνει...
Άντρας λογάται όποιος μπορεί, τον πόνο να αντέξει,
να'ναι η ψυχή στο στόμα του, και να μη βγάζει λέξη...
Λευτέρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου