Άντρας θα πει να μην δειλιάς, όπου κι αν δώσεις μάχη,
Να ξεψυχάς κι όμως να λες, θάνατος δεν υπάρχει!!!
Του άντρα τον εγωισμό, μια πράξη τον τελειώνει,
να βλέπει αυτή που αγαπά, σ' άλλου αγκαλιά να λιώνει...
Άντρας λογάται όποιος μπορεί, τον πόνο να αντέξει,
να'ναι η ψυχή στο στόμα του, και να μη βγάζει λέξη...

Λευτέρης

Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011

ωρέ που πάμε?

Μέχρι τώρα, o ΠΑΣ Γιάννινα, ο ΟΦΗ και ο Αστέρας Τρίπολης συμπεριλαμβάνονται στις νέες πειθαρχικές διώξεις που ασκήθηκαν από τους ποδοσφαιρικούς εισαγγελείς της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας. Στη λίστα συμπεριλαμβάνονται και ο Λεβαδειακός με τη Δόξα Δράμας που διεκδικούν την άνοδο στη Super Λήγδ.

Κατά τα λοιπά, δεν μπορώ να πιστέψω πως η ΠΑΕ ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ έχει υπέρογκα λειτουργικά έξοδα, που ξεπερνάνε κατά πολύ τα έσοδα, αλλά και οι άλλες ΠΑΕ έχουν βρει μια μυστική συνταγή να μην μπαίνουν σόλο μέσα. 
Τι να λέμε τώρα...

Μήπως απλώς να σταματούσαμε εδώ και τώρα αυτό το πρωτάθλημα, και να επιστρέφαμε σε ένα μοντέλο πραγματικού ερασιτεχνικού αθλητισμού, να τελειώνουμε? Η χώρα καταρρέει, κι εμείς επιμένουμε να συντηρούμε ένα πρωτάθλημα που εξ ορισμού δεν βγαίνει, εξυπηρετεί μόνο τον υπόκοσμο, όσους ξεπλένουν μαύρο χρήμα και όσους στήνουν παιχνίδια.

Τόσα χρόνια ο πρωταθλητισμός χρησιμοποιήθηκε για προπαγανδιστικούς λόγους της εκάστοτε κυβέρνησης, εθνικές επιτυχίες που βασίστηκαν στην ντόπα και στις ρεμούλες εφησύχασαν τους πολίτες που πίστεψαν πως γίναμε σπουδαία χώρα, με διεθνή παρουσία υψηλού επιπέδου.  Κρατικό χρήμα έρρεε προς τις Ανώνυμες εταιρείες και τα αθλητικά σωματεία, μέσω του ΟΠΑΠ, της ΓΓΑ, κλπ. Αργομισθίες και προνόμια σε αθλητές, ανεργία στα Ελληνόπουλα που επένδυσαν στην μόρφωση και στην κουλτούρα. Η εργατικότητα και η δουλειά έγιναν συνώνυμα της βλακείας, ενώ οι κομπίνες και οι ρεμούλες έγιναν στοιχεία αναγνώρισης της εξυπνάδας και της ικανότητας όσων θα έπρεπε να ντρέπονται για την ηθική τους και τις πρακτικές τους.

Τα παιδιά μας θα ζήσουνε ξανά σε σκοτεινά χρόνια σαν αυτά που έζησαν οι πατεράδες και οι παππούδες μας στον προηγούμενο αιώνα, στις δεκαετίες του 40 του 50 και του 60, αλλά και πιο πριν. Παρόλα αυτά, εμείς ανησυχούμε για το τι σφύριξε ο διαιτητής. 

Θα κοιτάξουμε την πραγματικότητα κατάματα, έστω και τώρα,  ή θα επιλέξουμε να ζούμε στα παραμύθια της Χαλιμάς?


1 σχόλιο:

amanAM είπε...

Κάποιοι έχουν πιθανόν στο μυαλό τους, τον τεμαχισμό του Πανιωνίου σε κομμάτια: Άλλο το μπάσκετ, άλλο το βόλεϊ, άλλο ο στίβος, άλλο το πόλο, άλλο η κολύμβηση, κλπ.

Φαντάζομαι ότι είναι η σαλαμοποίηση στην οποία αναφέρθηκε κάποια στιγμή ο Βασίλης.

Εγώ έχω πολλές φορές αναφερθεί στα εξαιρετικά αποτελέσματα που είχε στις ακαδημίες του πόλο η αυτοδιαχείριση από μια επιτροπή γονιών, σε περίοδο που το μπάσκετ ήταν υπό διάλυση, οι εγκαταστάσεις χωρίς δυνατότητα συντήρησης, οι προπονητές έφευγαν απλήρωτοι, κλπ.

Οι γονείς έπεισαν την τότε διοίκηση του Πανιωνίου που λίγο πολύ ήταν ανήμπορη, και πέτυχαν εξαιρετικό έργο.

Το αποτέλεσμα ήταν οι υποδομές του μπάσκετ να μην χρωστάνε πουθενά, έχουν κάνει έργα, σφύζουν από ζωή και επιτυχίες, λειτουργούν εξαιρετικά, από όσα γνωρίζω. Φέρνουν και κάποια σημαντικά έσοδα στα ταμεία του Πανιωνίου, ενώ πριν στοίχιζαν στον Ερασιτέχνη.

Όμως όλο αυτό το επίτευγμα, συνετελέστη γιατί υπήρχε ομόφωνη απόφαση και σύμπνοια όλων των γονιών των αθλητών, υπήρχε έλεγχος, στόχος, όραμα, κάποιοι έβαλαν λεφτά από την τσέπη τους μέχρι να έρθει το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Το να κοπεί ο Πανιώνιος σε φέτες, να διαχειριστεί το κάθε τμήμα κάποιος, κι αν τα πάει καλά έχει καλώς, αλλιώς το τμήμα ας σβήσει, δεν μπορεί να αποτελέσει μοντέλο λειτουργίας ενός συλλόγου σαν τον Πανιώνιο.

Χρειάζεται ένας κεντρικός σχεδιασμός, και φυσικά οι κατάλληλοι άνθρωποι (έφοροι-αρχηγοί τμημάτων) να υλοποιήσουν τον σχεδιασμό αυτό.