4-3 στα πέναλτι αποκλείσαμε σήμερα την βρωμερή ομάδα του Λέτο, του Καραγκούνη, του Κατσουράνη, και όλων αυτών των κακομαθημένων που βουτάνε και παίρνουν παιχνίδια και βαθμούς. Είμαι τόσο χαρούμενος, που αρνούμαι να ασχοληθώ με την άθλια διαιτησία του Κάκου, που έκανε τα στραβά μάτια σε περίπτωση πέναλτι υπέρ μας στο δεύτερο ημίχρονο (τουλάχιστον έτσι φάνηκε στο γήπεδο), έκοψε δικές μας επιθέσεις με ανύπαρκτα φάουλ ή οφσάιντς ενώ άφηνε τους βάζελους να κάνουν πάρτι από αντικανονικές φάσεις. Η χαρά μου είναι ακόμα μεγαλύτερη, γιατί μοιραίος παίκτης του βάζελου ήταν ο Λέτο.
Ήρωας ο Σιδεράκης που απόκρουσε 2 πέναλτι, μάγκες ο Σιόβας, ο Τσόταλιτς, ο Φανούρης και ο Όμο που έκαναν το χρέος τους από τα 11 βήματα. Η απόδοση της ομάδας μας στο δεύτερο ημίχρονο, ήταν εξαιρετική. Δημιουργήσαμε ευκαιρίες, είχαμε κατοχή και ανάπτυξη, γενικά αναγκάσαμε τον βάζελο σε παθητικό ρόλο.
Κάτι τέτοιες στιγμές, είναι που είσαι περήφανος που είσαι Πανιώνιος, και μπορείς να περιμένεις χρόνια για να τις ζήσεις. Αυτά τα νέα παιδιά αξίζουν, και η σημερινή πρόκριση θα τους δώσει αυτοπεποίθηση και ψυχολογία.
7 σχόλια:
Ναι είμαστε περήφανοι, και αξίζει να τις περιμένεις χρόνια αυτές τις στιγμές. Ισοδυναμούν με πολλούς τίτλους.
Μπράβο στα παιδιά. Ευχαριστούμε και καλή συνέχεια. Έχουν κλείσει μόνιμη θέση στις καρδιές μας.
Ένα ειδικό βραβείο στον Σιδεράκη, παρακαλώ, για τις αποκρούσεις του σε πέναλτι των Λέτο και Καραγκούνη...
Πλέω σε πελάγη Πανιώνιας υπερηφάνειας! Το περίμενα και το έβλεπα να έρχεται ξεπαγιάζοντας. Λίγο πριν ξεκινήσουν τα πέναλτυ, οραματίστηκα τον Σπυρόπουλο να κάνει την εξής δήλωση: "Αφού αποκλειστήκαμε, εύχομαι στον Πανιώνιο να πάρει το Κύπελλο".
Μπορεί η θεά Τύχη να είναι μαζί μας σ' όλο τον δρόμο, γιατί όχι;
Ήταν συγκινητικός ο Σιδεράκης και η συμπαράσταση και η πίστη τού κόσμου που φωνάζαμε το όνομά του πιστεύω πως τού έδωσε φτερά.
ΑΓΑΠΗΤΗ ΜΟΥ ΑΚΡΑΙΦΝΗΣ ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΧΩΝΕΨΩ ΑΚΟΜΑ ΟΤΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΑΜΕ ΤΟ ΒΑΖΕΛΟ.ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ ΜΑΓΕΙΑ.
Ήταν συγκλονιστική η εμφάνιση στο δεύτερο ημίχρονο, και γενικά δημιουργήσαμε περισσότερες ευκαιρίες από κάθε άλλο παιχνίδι.
Καμία σχέση με την αηδία ποδόσφαιρο που παίζαμε με τον Λεμονή.
Όταν βρεθήκαμε 1-3 πίσω στα πέναλτι, ο Φανούρης ψύχραιμα έκανε το 2-3, ο Σιδεράκης έσβησε εν συνεχεία τον Λέτο, και ο Σιόβας με ψυχή έκανε το 3-3. Όταν ξεκίνησε την φόρα ο Όμο, έμοιαζε έτοιμος να πέσει κάτω, σαν να παραπάτησε λίγο, αλλά... στο τέλος το έχωσε το τεμάχιο.
Όλα εξελίχτηκαν τέλεια στο τέλος. Η χαρά δεν περιγράφεται.
Στην θύρα 4, υπήρξε οπαδός που κατέβασε το παντελόνι και έδειξε τα τρυφερά του στα μούτρα όσων ήταν στον πάγκο του βάζελου!!! Πολύ γέλιο, δεν έχω ξαναδεί τέτοια αντίδραση από άνθρωπο.
πως είναι δυνατόν να είσαι μπροστά σε όλα τα κινκυ θεάματα των γηπέδων!!!
δεν είναι μόνο ότι δίναμε σχεδόν 1 εκ ευρώ για να βλέπουμε την Λεμονόσουπα, είναι ότι δίναμε ένα σκασμό λεφτά σε γυμναστές, επιτελεία και τρίχες κατσαρές και από φυσική κατάσταση οι παίκτες ήταν πεθαμένοι...
To επιδειξιομανές παλουκάρι, κάθεται 3-4 σειρές πιο κάτω από την θέση σου.
Εάν θυμάσαι, κατέβηκα λίγο πιο γρήγορα από εσάς. Στάθηκα στα κάγκελα, έχασα το θέαμα, αλλά... το παλουκάρι είχε έντονο διάλογο με τους μπάτσους, και τον κοίταζα με απορία γιατί ήταν εκτός κλίματος, όλοι πανηγυρίζαμε κι αυτός περνούσε την ώρα του μιλώντας με τους μπάτσους, και αισθάνθηκε την ανάγκη να μου εξομολογηθεί πόσο βλάκες θεωρούσε τους μπάτσους που του είπαν να μαζέψει τα αχαμνά του μέσα στο παντελόνι του!!!
Δημοσίευση σχολίου