ευχές για το 2014

Εύχομαι σε όλους τους Πανιώνιους να έχουν μια ευτυχισμένη χρονιά, με υγεία και αγωνιστικές επιτυχίες σε όλα τα αθλήματα. 

«ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ»

«Θεωρώντας υποχρέωση να ενημερώσουμε όλο το ΠΑΝΙΩΝΙΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ κάνουμε γνωστό ότι μερίδα φίλων του ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΜΑΣ αναλάβαμε πρωτοβουλία σε μια προσπάθεια οικονομικής εκστρατείας! Αφορμή ο παρατεταμένες οφειλές της ομάδας προς τους ποδοσφαιριστές μας. Θέλοντας λοιπόν να σταθούμε ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΙ και πάνω απ όλα διπλά τους και με σύνθημα μας «ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ», ανοίχτηκε στη ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ λογαριασμός με αριθμό: 5036-025355-671 στο όνομα ενός φίλου της ομάδας και ενός παίχτη (τα ονόματα στη διάθεση σας, όχι όμως δημόσια για ευνόητους λογούς), που θα παραμείνει ανοιχτός μέχρι 20 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ! Το ποσό που θα συγκεντρωθεί θα γίνει άμεσα γνωστό σε όλους και κατόπιν θα δοθεί σαν οικονομική ενίσχυση για τους παίχτες και ΜΟΝΟ!!!

ΟΣΟΙ ΛΟΙΠΟΝ ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΟΝ ΠΑΝΙΩΝΙΟ ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΑΥΤΗ ΜΑΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ, ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΜΕ ΑΙΣΘΗΜΑ ΕΥΘΥΝΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΙΣΤΟΡΙΚΟΤΕΡΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ!».

------------------

Σχόλιο: Θέλω να πιστέψω ότι είναι σοβαρή η πρωτοβουλία, και γι αυτό την αναδημοσιεύω. Όποιος μπορεί και θέλει, ας την υποστηρίξει. 

δεν το κόβει!!!

Θέλει η πουτάνα να κρυφτεί, κι η χαρά δεν την αφήνει. Το κόβει το γαμήσι η πουτάνα? Δεν το κόβει!!!

Κάπως έτσι κι εγώ, βρέθηκα εχθές στα παλιά λημέρια, για προπόνηση με τους Πανιώγερους. Και είδα μαύρα σκοτάδια στην μικρή πισίνα, και ρώτησα κι έμαθα πως είναι κλειστή.

Το αστείο είναι πως μου είπε κάποιος Πανιώνιος ότι εάν δεν πληρωθεί άμεσα το φυσικό αέριο για να λειτουργήσει άμεσα το κολυμβητήριο, αυτό θα σημάνει την οριστική οικονομική κατάρρευση του ερασιτέχνη, αφού ήδη χάνονται τεράστια έσοδα από όσα εισπράττανε από τους αθλούμενους στην πισίνα... Κοινό, εκμάθηση, κολυμβητικά τμήματα, πόλο, αερόμπικ, κλπ.

Όλα τα είχα ακούσει, αλλά αυτό ξεπέρασε τα όρια μου, και με έκανε να ξαναγράψω στο μπλογκ μου. Τόσο καιρό άκουγα πως το κόστος της πισίνας είναι τεράστιο και ασύμφορο. Πως έγινε ξαφνικά προσοδοφόρα η πισίνα??? 

Καλύτερα κλειστή η πισίνα, μην πω ότι καλύτερα να μπαζωθεί να γίνει κι αυτή καφετέρια ή μπιλιαρδάδικο. Αίθουσα μπόουλινγκ να γίνει, ακόμα πιο καλά. Τι τις θέλουμε τις πισίνες? Άλλωστε το μπόουλινγκ σύντομα θα γίνει ολυμπιακό άθλημα, ενώ η ελληνορωμαϊκή θα αποβληθεί.

Το πόλο κανονικά είναι άθλημα με άλογα και μπαστούνια. Το water πόλο ξεκίνησε σαν καλαμπούρι, μέσα στο νερό και πάνω σε βαρέλια που αναπαριστούσαν τα άλογα. Ο Πανιώνιος πρωτοπόρος όπως πάντα, ας φέρει στην Ελλάδα το άθλημα του μέλλοντος, που ούτε έξοδα θέρμανσης έχει, ούτε τίποτα: Το κανό πόλο, στην θάλασσα παίζεται πάνω σε κανό. Έχει γέλιο και μικρά λειτουργικά. 

Από θάλασσα άλλο τίποτα, να πιούν κι οι ρέγγες και τζάμπα μάλιστα.

Τις πισίνες τι τις θέλουμε? 

Αλήθεια, γιατί δεν την κάνουμε την πισίνα γήπεδο μπάσκετ???

ξενέρωσα

Αν και είναι φανερό από καιρό, τελικά έχω ξενερώσει τόσο πολύ που δεν έχω διάθεση για τίποτα, σχετικά με τον Πανιώνιο. Μαθαίνω την επικαιρότητα, αλλά βαριέμαι να την σχολιάσω. 

Το μόνο που μου λείπει, είναι κάποιοι φίλοι. Μερικούς από αυτούς τους συναντάω πλέον μόνο στο facebook. Τους περισσότερους ούτε καν εκεί.

Αυτό είναι το μόνο που με στενοχωρεί. 

Ήταν μια φάση της ζωής που μάλλον έκλεισε. Εάν θα είναι οριστικό και αμετάκλητο δεν το γνωρίζω. Απλά ένοιωσα την ανάγκη να το πω, για να μην απορούν κάποιοι φίλοι που είχαν συνηθίσει να διαβάζουν τι έγραφα.

Ανέκαθεν έλεγα πως το ποδόσφαιρο ήταν για εμένα ένα θέαμα, μια διασκέδαση. Πλήρωνα για να το ευχαριστιέμαι. Αφού έπαψα να το ευχαριστιέμαι, δεν βλέπω τον λόγο να ασχολούμαι άλλο.

Ελπίζω να βρεθούν αφορμές για να ξαναβρεθώ με τους φίλους μου.

φίλε Βασίλη

είναι λίγο γελοίος αυτός ο τρόπος συζήτησης. Στα πλαίσια μιας δημόσιας συζήτησης υπάρχουν αρκετά προσωπικά θέματα που δεν μπορούν να ειπωθούν, πόσο μάλλον όταν αυτά αφορούν παιδιά. Άρα εκ των πραγμάτων είναι πολύ δύσκολο μέχρι αδύνατο να γίνει συζήτηση.

Εύχομαι και ελπίζω να βρει τον δρόμο του ο Πανιώνιος και τα ερασιτεχνικά του τμήματα, και ειδικότερα το τμήμα του πόλο, έστω κι αν δεν συμμετέχει πλέον ο γιός μου σε αυτό.

Εάν άρχιζα να εξιστορώ τι αντιμετώπισε το παιδί μου από την πρώτη μέρα που πάτησε το πόδι του στον Πανιώνιο, θα τελείωνα αύριο το γράψιμο. Αλλά όπως είπα και πριν, όλα αυτά αφορούν παιδιά, και δεν μπορώ να αναφερθώ δημόσια. Αφορούν και τους γονείς τους, που πάλι θα καταλήξουμε και στα παιδιά, άρα πάλι δεν μπορώ να αναφερθώ. Δεν το λέω για να δικαιολογήσω κανέναν, αλλά δεν μπορεί κάτι να κριθεί ένα μεμονωμένο περιστατικό εάν δεν εξετάσουμε τι προηγήθηκε.

Γι αυτό από πρόπερσι αυτό που ζητούσα, ήταν να μπούνε κανόνες από τον ίδιο τον Πανιώνιο, και οι προπονητές και οι έφοροι να κρίνονται με βάση αυτούς τους κανόνες και την εφαρμογή τους, κι όχι να κάνει ο καθένας αυτό που νομίζει εκείνος, να βάζει ο καθένας τους δικούς του στόχους και προτεραιότητες, και γενικά να επικρατεί ένα μπάχαλο.

Κατά τη γνώμη μου από εκεί πρέπει να ξεκινήσει ο Πανιώνιος. Να βάλει στόχους και κανόνες. Και φυσικά να τιμωρούνται όσοι δεν τους τηρούν.

Σε έναν σύλλογο που η γκρίνια πρωταγωνιστεί, αυτή μεταφέρεται και στα αποδυτήρια, και στους αγωνιστικούς χώρους. Σε έναν σύλλογο με κανόνες και τάξη, όλοι συμμορφώνονται, κι όσοι δεν το κάνουν πρέπει να αποβάλλονται.

Όσον αφορά το δικό μου το παιδί, ναι θεωρώ σημαντικό κομμάτι στην ζωή του να αθλείται και να εκτονώνει την ενέργεια του στον αθλητισμό. Όμως αυτό πρέπει να συμβαίνει κάπου που θα επικρατεί ηρεμία, τάξη, κανόνες, καλό κλίμα, ώστε το παιδί μου να κερδίσει σαν προσωπικότητα από αυτά όλα, κι όχι να επικρατεί το χάος, που θα εκπαιδεύει το παιδί μου στο να γίνει αλήτης. Εάν θυμάσαι από πέρυσι είχα εντοπίσει πως ο ΑΛΗΤΗς και ο ΑΘΛΗΤΗς διαφέρουν για ένα Θήτα.

Ένα παιδί, σε ένα υγιές περιβάλλον έχει εντελώς διαφορετική ψυχολογία και συμπεριφορά απότι θα είχε το ίδιο σε λάθος περιβάλλον. Και το ανάποδο. Αυτό που πρέπει να αντιμετωπίσει ο Πανιώνιος, είναι τις αιτίες που δημιουργούν τα προβλήματα. Αυτή είναι η γνώμη μου, και επιμένω σε αυτήν, χωρίς να μπορώ να επεκταθώ με παραδείγματα. 

Στο επίμαχο θέμα με τις ώρες προπόνησης, αυτό που με ενόχλησε ήταν ότι καλώς ή κακώς (δεν μπορώ εγώ να το κρίνω αλλά είναι θέμα σχεδιασμού του Πανιωνίου και του τμήματος), αποφασίστηκε να προπονηθούν τα παιδιά στις 8:00 το πρωί του σαββάτου, και ο προπονητής τα έβαλε να κάνουν πολλά κολύμπια. Δεν είναι δουλειά των γονέων να κρίνουν τον προπονητή πόσο θα κολυμπάει τα παιδιά. Εγώ χαίρομαι όταν το παιδί μου κολυμπάει και κουράζεται, μπας και χάσει καμιά θερμίδα από τις πολλές που του περισσεύουν, και μπας και χτίσει και κανέναν μυ. Εσύ πάλι, προφανώς δεν χαίρεσαι με αυτό. Για την ώρα πάλι, πιο καλή από την πρωινή προπόνηση, που ενεργοποιεί από νωρίς τον μεταβολισμό, δεν υπάρχει. Είπαμε, εγώ δεν θέλω να αυξάνει τις αποθήκες λίπους του, το παιδί μου.

Όμως οι απόψεις μπορούν να διίστανται. Θεμιτό. 

Πως θα πάει όμως μπροστά το τμήμα, εάν γίνεται με το παραμικρό τέτοια επίθεση στον προπονητή και στους υπευθύνους? Από αυτήν την γκρίνια γλύτωσα, και αληθινά είμαι χαρούμενος γι αυτό.

Για μαζικό αθλητισμό, πάνω τα χεράκια κάτω τα χεράκια, υπάρχει και ο Μιλωνας. Ο Πανιώνιος διαφέρει από τον Μίλωνα. Οι υποδομές του χρόνια τώρα πρωταγωνιστούν και οι αντίπαλοι  μας, μας φοβούνται και μας υπολογίζουν. Μέχρι πρόσφατα στο πόλο, γιατί τώρα έχουμε μεταβληθεί σε καρπαζοεισπράχτορα. Δεν μου αρέσει και δεν μου ταιριάζει τέτοιος Πανιώνιος.

Αντώνης

ΥΓ. Σε απάντηση του υστερόγραφου σου Βασίλη, "υστερογράφω" κι εγώ!!!

Δεν είμαι κολλημένος με τον πρωταθλητισμό. Το τελευταίο δε που με απασχολεί, είναι τα μόρια για τις πανελλήνιες εξετάσεις, εάν διακριθεί ο αθλητής. 

Σαν παλιός αθλητής αλλά και εν ενεργεία αθλούμενος παρά την ηλικία μου, θεωρώ πως το μέγιστο καλό του αθλητισμού, πέραν του προφανούς που είναι η υγεία, είναι πως διδάσκει τον άνθρωπο στην προσπάθεια, στην επιμονή και την υπομονή μέχρι να πετύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα, και πως ο κόπος ανταμείβεται με σωματική και ψυχική ευεξία, με την χαρά της επιτυχίας, αλλά και με την διαχείριση της αποτυχίας που με ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια μπορεί να μετατραπεί σε επιτυχία παρακάτω.

Αθλητισμός χωρίς στόχους, δεν νοείται σε μένα. Στόχο να τρέξεις πιο γρήγορα, πιο πολύ απόσταση, να κολυμπήσεις περισσότερο, να κερδίσεις έναν αγώνα ή έστω να παίξεις καλύτερα από αυτό που μπορούσες εχθές και να γίνεις ακόμα καλύτερος αύριο. Να ξεπεράσεις τα όρια σου, να κατακτάς κάθε μέρα και μια νέα κορυφή, με στόχο κάποια στιγμή να ανέβεις και στο Έβερεστ.

Δεν θεωρώ πανάκεια τις σπουδές στα ανώτερα και στα ανώτατα ιδρύματα. Μέσα στην κρίση, βρίσκω πολύ πιο εύκολα γιατρούς να βαράνε μύγες, παρά υδραυλικό να μου φτιάξει τον θερμοσίφωνα που χάλασε. Ο υδραυλικός μου είπε πως μπορεί να έρθει την άλλη τετάρτη (σε 8 μέρες) και με μέσον (!!!) θα έρθει αύριο ένας άλλος...

Αυτά τα ολίγα περί αυτών των πολλών.

ΥΓ2. Έγραψε ο Βασίλης:

....Πως μου ήρθαν αυτά; Είναι απόρροια των χθεσινών συζητήσεων μου με γονείς μαθητών μου αλλά και αυτής της συζήτησης μου για το πόλο του Πανιωνίου με τον κύριο Βυθούλκα. Όχι οτι ο άνθρωπος μου είπε κάτι περίεργο ή κάτι το τρομερό, εξ άλλου όπως του είπα και του ίδιου αυτή τη δουλειά τη δική του την έχω κάνει χρόνια, δηλαδή να εκπροσωπώ έναν εκπαιδευτικό οργανισμό και να απαντώ στα παράπονα ενός γονιού. Απλά δεν πήρα καμία ουσιαστική απάντηση στα ερωτήματα μου γιατί δεν αξιολογήθηκε η προηγούμενη χρονιά, του πως επιλέχθηκαν οι προπονητές, ποιος ο σκοπός των υποδομών του συλλόγου απέναντι στους μαθητές του, γιατί στο πρόγραμμα που έχει η γραμματέας στο κλειστό, το μίνι πάιδων έχει προπόνηση το Σάββατο στις 2 το μεσημέρι ενώ στο πρόγραμμα που μας δώσανε εμάς έχουν το Σάββατο στις 8 το πρωί, πως ενώ ο ίδιος μου είπε ότι προέχει το σχολείο αυτό υλοποιείται από το Σύλλογο κλπ. Βέβαια έμαθα ότι ο κύριος Βυθούλκας έχει παραιτηθεί από τη θέση αυτή από τις 27 Αυγούστου. Το ποιος την έχει αναλάβει αυτή τη θέση  άγνωστο. Είναι λοιπόν άδικο να κρίνω τον άνθρωπο, που ήρθε και προσπάθησε να με ενημερώσει. Το πρόβλημα είναι ότι όταν πήρα τηλέφωνο στη γραμματεία κανείς δεν μου είπε ποιος είναι ο υπεύθυνος. Τρέχει λοιπόν μια χρονιά πάλι με πολλούς αλλά και με κανένα υπεύθυνο έτσι ώστε στο τέλος να γίνονται πάντα  αυτά που θέλουν οι ίδιοι και οι ίδιοι. Έμαθα ότι από τις υποδομές του πόλο έφυγαν 50 παιδιά. Και στη συνέχεια θα φύγουν και άλλα, να είναι σίγουροι. Μου ειπώθηκε ότι ο σύλλογος κάνει μια καινούργια αρχή. Πως; Σε ποιες βάσεις; Με ποιους στόχους; Άγνωστο. Οι στόχοι φαίνεται είναι στα κεφάλια των υπευθύνων (ποιών δηλαδή;) , των ίδιων υπευθύνων που ουσιαστικά διέλυσαν το τμήμα"

Μετά την τραγική χρονιά πρόπερσι, η περσινή χρονιά ξεκίνησε με μεγάλη αισιοδοξία, όσον αφορά το τμήμα των μινι παίδων που αφορούσε το δικό μου παιδί. Μετά από ένα δίμηνο φάνηκε ξεκάθαρα ότι θα ζήσουμε μια από τα ίδια. Και τελικά τα ζήσαμε. Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες, γιατί θα πρέπει να γράψω σεντόνια.

Το καλοκαίρι, δεν υπήρχε άνθρωπος να συνεννοηθώ. Πάλι μάθαινα για παραιτήσεις, όλοι ήταν αναρμόδιοι, παιχνίδια εξουσίας σε έναν σύλλογο που βρίσκεται υπό διάλυση, κανένας στόχος, κανένας σχεδιασμός, όλα στην τύχη τους. 

Αρχές του Σεπτέμβρη, έμαθα πως υπεύθυνος του τμήματος ορίστηκε ο αντιπρόεδρος του Δ.Σ. ο Πάνος Τσελέντης. Μετά από 2 χρόνια υπομονής, μετά από 2 χρόνια προσπάθειας να βάλω κι εγώ ένα λιθαράκι να διορθωθούν τα πράγματα και να δημιουργήσουμε κάτι καλύτερο για το μέλλον, παρόλο που ο Πάνος είναι φίλος μου, αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Ο λόγος πολύ συγκεκριμένος: Ο Πάνος σε συζητήσεις μας κατ επανάληψιν, δεν είχε ποτέ κρύψει την αντιπάθεια του για το πόλο, την άποψη του πως το πόλο δεν θα έπρεπε να υπάρχει καν σαν τμήμα του Πανιωνίου, πως στοιχίζει πολλά και δεν προσφέρει τίποτα, κλπ. Παράλληλα με αυτό το γεγονός, οργίαζε μια συζήτηση ότι δεν θα κατέβει η ανδρική ομάδα στο πρωτάθλημα, πως δεν υπάρχει τρόπος να χρηματοδοτηθεί ούτε καν το παράβολο συμμετοχής στο πρωτάθλημα, κλπ. 

Με το θάρρος της φιλίας μας, του έστειλα γραπτό μήνυμα με το εξής κείμενο: 

Πάνο, λείπω και θα γυρίσω την δευτέρα. Μέχρι την Δευτέρα όμως θέλω μια απάντηση για να ξέρω τι θα κάνω με το παιδί στο πόλο.
Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι στόχους και με ποιον τρόπο θα κινηθεί ο πανιώνιος. Γράφω από κινητό και προσπαθώ να είμαι σύντομος.
Έχουμε στόχο τον πρωταθλητισμό ή να μαζεύουμε πενηνταρικα από όσο πιο πολλούς γίνεται?
Θα μπουν κανόνες και πειθαρχία (εσωτ. Κανονισμός και πειθαρχία στην εφαρμογή του) ή θα παραμείνουμε μπουρδελο ?
Τα ίδια ζητάω από πέρυσι. Και φετος δεν θέλω να χάσει το παιδί μου άλλη μια χρονιά. Δεν μπορεί να τον βρίζουν συμπαίκτες του, να τον απειλούν γονείς, κι αντί να μαθαίνει αθλητικό ήθος να εκπαιδεύεται από τον πανιώνιο για αλήτης. Δεν κρύβω πως αν δεν εξασφαλιστεί ένα υγιές και ανταγωνιστικό περιβάλλον θα τον σταματήσω από τον πανιώνιο, παρά την θέληση μου να παραμείνουμε.

Όσο απάντησε σε εσάς όλους, άλλο τόσο απάντησε σε εμένα.
Το ίδιο κείμενο το έστειλα και στον έφορο του τμήματος, και πάλι δεν πήρα απαντήσεις. Είχε προηγηθεί μακροσκελέστατη τηλεφωνική επικοινωνία, και είχα λάβει την διαβεβαίωση πως θα προωθηθούν στους υπεύθυνους οι ερωτήσεις και οι προτάσεις μου. 

Απάντηση γιοκ. 

Με αυτές τις συνθήκες, δεν ήθελα να παραμείνει το παιδί μου στον Πανιώνιο. Κι άσχετα τι ήθελα ή τι δεν ήθελα εγώ, κατ αρχάς δεν ήθελε εκείνο να παραμείνει.Οπότε η συζήτηση εκεί έληξε. Πρωταγωνιστής είναι ο γιός μου, όχι εγώ. Αυτός είναι ο αθλητής, γι αυτόν γίνονται όλα.

Αυτό που ζητούσα και ζητάω από έναν σύλλογο, είναι αθλητικό στόχο, πειθαρχία, κανόνες, ένα σωστό και υγιές περιβάλλον για την άθληση του παιδιού μου. Δυστυχώς ο Πανιώνιος δεν τα εξασφάλιζε αυτά.  

Αναρωτιέται ο Βασίλης στο πιο πάνω κείμενο που δημοσιεύτηκε στο μπλογκ του, ποιός είναι ο υπεύθυνος που παίρνει αποφάσεις, που κάνει τον σχεδιασμό, κλπ. Θα του απαντήσω εγώ:
Υπεύθυνοι είναι κάποιοι που έχουν ήδη παραιτηθεί πολλάκις, που συνεργάζονται με κάποιους άλλους που δεν θέλουν να ακούσουν τίποτα για το πόλο, και όλοι μαζί εάν τους γυρίσεις ανάποδα, δεν θα πέσει από την τσέπη τους ούτε πενηνταράκι, πράγμα που σημαίνει ότι όσες καλές προθέσεις κι αν έχουν σαν άτομα, δεν υπάρχει σάλιο για να χρηματοδοτήσουν το τμήμα. 

Η διοίκηση ενός σωματείου, παραδοσιακά σήμαινε πως κάποιοι χομπίστες, έβαζαν και το χέρι στην τσέπη να χρηματοδοτήσουν το χόμπι τους όταν χρειαζότανε. Αυτοί που διοικούν τώρα, ξεκίνησαν σαν διοίκηση ανάγκης, προσπάθησαν να συμμαζέψουν τα χάλια των προηγούμενων διοικήσεων, αλλά έχουν πέσει στην ίδια παγίδα που οδηγάει την χώρα μας η τρόικα και το ΔΝΤ: Κόψε εδώ, κόψε εκεί, κόψε παραπέρα, συρρικνώνεται η δραστηριότητα και δημιουργείται η ανάγκη για νέες περικοπές. Ο Πανιώνιος είναι σαν τον γάιδαρο του Χότζα: Όταν θα μάθει να μην τρώει θα ψοφήσει, και κάποιοι θα αναρωτιούνται γιατί ψόφησε...

Το καλοκαίρι βρέθηκαν κάποιοι γονείς αθλητών κυρίως, που πρότειναν να βάλουν αυτοί το χέρι στην τσέπη, αλλά δεν κατάφεραν να πείσουν την διοίκηση να τους δώσει το κουμάντο του τμήματος. Έτσι αντί να γίνει προσπάθεια χρηματοδότησης των αναγκών του τμήματος, προτιμήθηκε η συνέχιση των περικοπών και της σμίκρυνσης του Πανιωνίου. Είχα βρεθεί κοντά σε αυτούς τους ανθρώπους, μπερδεμένοι ήταν, δεν είχαν πραγματικό σχέδιο, είχα αμφιβολίες για τις πιθανότητες επιτυχίας τους, αλλά ένα ήταν βέβαιο: Θέλανε να διατηρήσουν τον Πανιώνιο ψηλά, να τον ανεβάσουν κι άλλο, και θα ματώνανε την τσέπη τους γι αυτό.

Εύχομαι να είμαι άδικα απαισιόδοξος, και να ευοδώσουν οι προσπάθειες των "υπευθύνων". Άλλωστε ότι και να λέμε, η τελική κρίση γίνεται πάντα εκ του αποτελέσματος. Τα αποτελέσματα δεν θα αργήσουν να φανούν, και τότε θα τα ξαναπούμε. 

25/9/13

Ο πρωταθλητισμός  είναι μια παρεξηγημένη έννοια. Πρωταθλητισμός δεν είναι τίποτε άλλο παρά αθλητισμός με αγωνιστικούς στόχους.
Πώς γίνεται αυτή η μετάβαση από τον αθλητισμό στον πρωταθλητισμό; Όχι πάντως από τη μια στιγμή στην άλλη. Γίνεται σταδιακά και υπό προϋποθέσεις. Για τα παιδιά που ξεχωρίζουν μετά τα πρώτα στάδια, αρχίζει από τους προπονητές μια ολοένα και πιο συστηματική προπόνηση. Στα παιδιά αρέσει αυτό,  γιατί όταν είναι καλοί σε κάτι, αυτό το κάτι αυτόματα τους ελκύει, έχουν κίνητρο να το κάνουν.

Η διαχείριση λοιπόν της κατάστασης αυτής και η εύρεση της ισορροπίας είναι το κλειδί για να απολαύσουν τα παιδιά τις ευεργετικές επιδράσεις του αθλητισμού και του πρωταθλητισμού που μερικές μόνο απ` αυτές αναφέρονται παρακάτω:

• Αναπτύσσουν  τις σωματικές τους  ικανότητες και αποκτούν  καλή φυσική κατάσταση.
• Μαθαίνουν ότι  "τα αγαθά κόποις κτώνται". Η επιτυχία έρχεται σαν αποτέλεσμα της συστηματικής προσπάθειας .
• Μαθαίνουν  ότι και η ήττα και η αποτυχία είναι μέσα στο παιχνίδι. Αυτό που δεν είναι στο παιχνίδι είναι η παραίτηση.
• Η διαχείριση του άγχους είναι ένα άλλο σημαντικό μάθημα. Πριν τους αγώνες ή κατά τη διάρκεια τους, το άγχος είναι πάντα παρόν και σιγά-σιγά τα  παιδιά μαθαίνουν  να το διαχειρίζονται.
• Μαθαίνουν  στην αυτοπειθαρχία που θα τους  συντροφεύει σε όλη τους  τη ζωή.
• Μαθαίνουν  να διαχειρίζονται σωστά το χρόνο τους.
• Μαθαίνουν  να ζουν  ως αθλητές σε όλη τους τη ζωή.

 

Τα κίνητρα και τα κριτήρια

Τα κίνητρα και τα κριτήρια του καθένα διαφέρουν. Όμως επειδή κρίνουν όλοι εξ ιδίων, το μόνο που μπορεί να καταλάβει κάποιος για τις πράξεις και τις ενέργειες κάποιου άλλου, είναι αυτά που ο ίδιος θα έκανε στην θέση του.

Βέβαια κανένας δεν είναι στην θέση του άλλου, γι αυτό βρίσκεται στην δικιά του θέση. Επειδή είναι διαφορετικός. Αποτέλεσμα είναι ότι πολλοί άνθρωποι, έχουμε αδυναμία να συνεννοηθούμε μεταξύ μας.

Αφορμή γι αυτές τις γραμμές, ήταν μια λεκτική αντιπαράθεση εχθές με έναν άλλον Πανιώνιο, σε σελίδα του facebook, η οποία εν τέλει λογοκρίθηκε και κατέβηκε. Η σχέση μου με αυτήν την σελίδα τελείωσε οριστικά και αμετάκλητα. Δεν φταίει ο Πανιώνιος, αλλά οι συγκεκριμένοι άνθρωποι που σήμερα είναι στα πράγματα για προσωπικούς λόγους και όφελος, αλλά εχθές δεν υπήρχαν και αύριο θα είναι ανύπαρκτοι στις ζωές μας.

Αν και διαφωνώ με τον Βασίλη (φερμιόνια και μποζόνια) σε πάρα πολλά θέματα, έχουμε διαφωνήσει κατ επανάληψιν και αντιπαρατεθεί πολλές φορές, αν μη τι άλλο είναι Πανιώνιος και ήταν και εχθές στον Πανιώνιο, θα είναι και αύριο κι αυτός σαν κι εμένα και σαν πολλούς άλλους, τον Πανιώνιο δεν τον έχει για να γεμίσει τις τσέπες του. Το ότι διαφωνούμε είναι υγιές. Αυτοί που μας λογοκρίνανε όμως, αύριο Κύριος οίδεν που θα βρίσκονται...

Σε κάποιες σκιές κρυμμένοι. 

Κάποιοι έχουν σαν κίνητρα την αγάπη τους για την ομάδα, τον Πανιώνιο σαν σύλλογο και σαν ιδέα. Όσο και να διαφωνώ μαζί τους, είναι και αυτοί Πανιώνιοι σαν κι εμένα.Με τον Βασίλη όσο και να αντιπαρατεθούμε, πάλι φίλοι θα είμαστε, μας ενώνει η αγάπη μας για τον Πανιώνιο.

Με τα τρωκτικά δεν θέλω και δεν μπορώ να έχω σχέσεις, δεν έχω τίποτα άλλο να τους πω, πέραν ότι είναι θέμα χρόνου να φάνε το ποντικοφάρμακο τους και να γίνουν μούμιες. 

-------------------

Βασίλη,

Ένα 10χρονο ή 11χρονο παιδί που αθλείται σε έναν σύλλογο, αν το μόνο που εισπράττει είναι βία από τους παλιότερους, βρισιές, φτυσιές, καψόνια, τραμπουκισμούς, δεν μπορεί να έχει σωστή εξέλιξη. Αφού διαμαρτυρήθηκα κατ επανάληψιν, αφού προσπάθησα με κάθε τρόπο να μην επικρατούν τέτοιες συνθήκες, αφού βρέθηκα απέναντι σε πολλούς, κάποιες φορές απέναντι και σε φίλους, τελικά διαπίστωσα πως δεν κατάφερα να εξασφαλίσω στο παιδί μου το υγιές περιβάλλον που του άξιζε.

Από τον αθλητισμό περιμένω κυρίως στην εκπαίδευση του παιδιού μου στα αθλητικά ιδεώδη και στην ευγενή άμιλλα,  κι εν συνεχεία την βελτίωση της υγείας και της σωματικής διάπλασης του. Οι επιτυχίες είναι σε τρίτη μοίρα.

Σε ένα άρρωστο περιβάλλον, μόνο αρρώστια θα κολλήσει το παιδί. 

Μακάρι κάποτε τα πράγματα να αλλάξουν. Για το καλό του Πανιωνίου και των παιδιών που τον εμπιστεύονται για την άθληση τους. 

Φρόντισε λοιπόν την διαπαιδαγώγηση και την συμπεριφορά του δικού σου παιδιού. Εγώ κάνω αυτό που χρειάζεται για το δικό μου. Δεν μπορεί να μην σε ανησυχεί εσένα το δικό σου παιδί, και να έχεις στόχο το δικό μου. 

Άλλωστε εμείς παίζουμε σε διαφορετική παραλία, δεν έχεις κανέναν λόγο να ασχολείσαι μαζί μας προσωπικά.

Καλύτερα να ασχολούμαστε με αυτά που μας ενώνουν, την αγάπη μας στον Πανιώνιο, όπου κι αν προπονούνται τα παιδιά μας.

Καλημέρα σε όλους. 

-------------

Προσωπικό το θέμα, σε προσωπικό μπλογκ.  

Τα σχόλια, εδώ και κάποιον καιρό, είναι περιττά. 

 

παρελθόν από τον Πανιώνιο ο Ζάχος Αναστασιάδης

Ο έμπειρος διεθνής περιφερειακός αποφάσισε να αποχωρήσει από τους «κυανέρυθρους», παρά τη συμφωνία των δύο πλευρών πριν μερικές μέρες για ανανέωση της συνεργασίας τους.

Ο Αναστασιάδης επικαλέστηκε την ασέβεια προς το πρόσωπό του και προς την ιστορία του συλλόγου, όπως και το γεγονός πως το πόλο έχει μετατραπεί σε ερασιτεχνικό άθλημα πλέον και θα πρέπει να δουλεύει καθημερινά αλλού για να ζήσει, οπότε δεν προλαβαίνει. 

http://www.sport-fm.gr/article/parelthon-o-anastasiadis/722440

Σχόλιο: 
Στην παρούσα οικονομική συγκυρία, μόνο σαν αμιγώς ερασιτεχνικό άθλημα μπορεί να υπάρξει το πόλο. Όποιος περιμένει να αμειφθεί παίζοντας πόλο, τουλάχιστον στην Ελλάδα, είναι μακράν νυχτωμένος.

1-1 στο γκολμπόλ με Πάνθρακα

Αφού πέρασα το μαρτύριο να παρακολουθήσω το παιχνίδι έστω κι από την τηλεόραση, θα πω την γνώμη μου. 

Γύρισα στο σπίτι μου στις 6 και 10, και ήταν ήδη αργά για να ξεκινήσω για το γήπεδο. Άσε που είχαμε οικογενειακώς κι ένα ραντεβού με γιατρό, το οποίο αρχικά καθυστέρησε εξ αιτίας του γιατρού και... τελικά έκλεψα κι εγώ λίγη ώρα επιπλέον για να μπορέσω να δω το παιχνίδι ως το τέλος.

Στο πρώτο ημίχρονο το μυαλό μου πήγε στην περιγραφή του Χάρυ Κλυν, περί Βραδυποριακού-Ταλαιπωριακού. Όποιος την θυμάται, θα καταλάβει...

Διαγωνισμός άστοχων πασών, διαγωνισμός πουλήματος μπάλας, διαγωνισμός ανικανότητας και λαθών, οι άμπαλοι έπαιζαν εναντίον των άμπαλων, και οι δεύτεροι στην τέταρτη-πέμπτη ευκαιρία που τους χάρισαν οι πρώτοι, κατάφεραν να προηγηθούν στο σκορ. Κάποιες στιγμές το παιχνίδι έμοιαζε με γκολμπόλ, το παιχνίδι που κάποιοι τυφλοί ποδοσφαιριστές τρέχουν και κλωτσάνε μια μπάλα που κουδουνίζει, με στόχο να βάλουν γκολ. Με την διαφορά ότι οι δικοί μας παίκτες δεν είχαν προβλήματα όρασης και το παιχνίδι δεν ήταν στα πλαίσια της παραολυμπιάδας...

Στο δεύτερο ημίχρονο, ο Πανιώνιος μπήκε με περισσότερη όρεξη, αλλά και πάλι η ισοφάριση στο τέλος ήρθε πάλι από λάθος, του τερματοφύλακα αυτήν την φορά των αντιπάλων μας, κι όχι επειδή δείξαμε ικανοί να ισοφαρίσουμε. Παρά λίγο να βάζαμε και γκολ στις καθυστερήσεις, για να φαντάζει το αποτέλεσμα (και μάλιστα με ανατροπή) σαν μαγική εικόνα, ότι κάποιοι έπαιξαν μπάλα. Μπάλα δεν παίξαμε. Απλώς την ταλαιπωρήσαμε.

1 νίκη και μάλιστα με τον ΠΑΟ, 2 ισοπαλίες με ΟΦΗ εκτός και Πάνθακα εντός, και μια αναμενόμενη ήττα με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, μοιάζει εξαιρετικός απολογισμός βαθμών. Η εικόνα όμως της ομάδας είναι απωθητική, δεν μπορούμε με τίποτα να κατεβάσουμε την μπάλα κάτω και να αλλάξουμε 2-3 πάσες χωρίς να την πουλήσουμε, ακόμα κι αν δεν μας πιέζει ο αντίπαλος. Ευκαιρία μόνο από σύμπτωση μπορούμε να δημιουργήσουμε. Καλοί οι βαθμοί αλλά η εικόνα της ομάδας δεν αφήνει αισιοδοξία για το μέλλον. Βέβαια υπάρχει και η Καλλονή, που έχει 9 βαθμούς με 3Χ3 νίκες και μια ήττα από τον Γαύρο στην πρεμιέρα. Με τερματοφύλακα τον πάλαι ποτέ "χοντρό" του Ιστορικού.

Η μόνη ελπίδα μας είναι πως και οι άλλες ομάδες έχουν ανάλογα χάλια.  

ΥΓ. Συνιστώ σε όλους να διαβάσουν το πιο κάτω κείμενο. Το διάβασα κι εγώ καλά καλά. ΤΟ ΧΡΕΙΑΖΟΜΟΥΝΑ!!! (17/9)

http://panioniosinchios.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html

εις το επανειδείν

Μετά από σχεδόν 3 χρόνια, οι δρόμοι μας χώρισαν.

Ήθελα τα παιδιά μου να είναι αθλητές του Πανιωνίου, όπως ήμουν κι εγώ κάποτε. 

Θέλω να ευχαριστήσω τον Πανιώνιο για όσα τους πρόσφερε, και εύχομαι σύντομα να ξεπεραστούν τα προβλήματα και να βρουν ξανά τον δρόμο προς την κορυφή και τις διακρίσεις οι αθλητές του ιστορικού.

Θα μου λείψουν κάποιοι άνθρωποι. Κάποιοι φίλοι. 

Όσον αφορά το άθλημα της υδατοσφαίρισης, η τελευταία δεκαετία φέρνει τον Πανιώνιο στις 3 κορυφαίες ομάδες σε επιτυχίες στα τμήματα υποδομών. Δυστυχώς τα 2 τελευταία χρόνια, πολλά άλλαξαν. 

Εάν θέλουμε να ξαναδούμε τον Πανιώνιο ψηλά, θα πρέπει απλώς να επαναλάβουμε όσα έγιναν 10 χρόνια πριν, και να αποφύγουμε όσα έγιναν τα 2 τελευταία χρόνια που ουσιαστικά οδήγησαν στο να χάσουμε τον δρόμο προς τις επιτυχίες.

Με το δεξί

Χι στην Κρήτη με τον ΟΦΗ με 0-0. Και μετά, 3 τεμάχια στον βάζελο στην Νέα Σμύρνη!!! 0 παθητικό σε 2 παιχνίδια.

Το πρώτο παιχνίδι, δεν μπόρεσα να το δω ούτε καν τηλεοπτικά. Δεν έχω καθόλου εικόνα τι έγινε.

Το παιχνίδι με τον βάζελο, το είδα τηλεοπτικά, αφού μόλις γύρισα από διακοπές και είχα πολλά να κάνω, δεν με έπαιρνε να πάω στο γήπεδο.

Δεν ξέρω πόσο καλή ομάδα και παίκτες έχει ο Παναθηναϊκός, αλλά είναι βέβαιο πως εχθές έγινε ρουά ματ. Του δόθηκε ανούσια και ακίνδυνη κατοχή, και χάρη σε ένα εκπληκτικό γκολ του Αραβίδη (δεν είχε βάλει και πέρυσι ακριβώς το ίδιο γκολ στον βάζελο, από την ίδια σχεδόν θέση με παρόμοιο σουτ στη κλειστή γωνία? Που είχαμε προηγηθεί και μετά ήρθε εκείνο το απίθανο αυτογκολ του λιποτάκτη Σπυρόπουλου...) με ασίστ του Κολοβού, που είχε ήδη καταγράψει καλές ενέργειες, και ολοκλήρωσε την μεγαλειώδη εμφάνιση του με το υπέροχο γκολ που έβαλε και έκανε το 2-0. Το 3-0 ήρθε μέσα σε ένα τουρλουμπούκι, και με λίγη προσοχή θα μπορούσαμε να πετύχουμε κι άλλα γκολ.

Δεν το βλέπεις κάθε μέρα, να νικάει εύκολα τελικά ο Πανιώνιος τον Παναθηναϊκό, και μάλιστα με 3-0. Εξαιρετική ανασταλτική λειτουργία, αποτελεσματικοί και επικίνδυνοι στις αντεπιθέσεις, ψύχραιμοι όταν χρειάστηκε, αυτός είναι ένας Πανώνιος που μπορεί να κάνει χαρούμενο κάθε οπαδό του, με νέα παιδιά που τρώνε σίδερα και με έξυπνες κινήσεις από τον πάγκο.

4 βαθμοί στα 2 πρώτα παιχνίδια, δύσκολα παιχνίδια μάλιστα, αυτό είναι ένα πραγματικό ξεκίνημα με το δεξί.

Αυτά είναι τα μαντάτα

Η ερχόμενη αγωνιστική χρονιά προμηνύεται μαύρη, τουλάχιστον όσο αφορά το πόλο του Πανιωνίου. Και η φετινή μαύρη ήταν, αλλά θα μας φαίνεται άσπρη σε σχέση με αυτήν που θα ακολουθήσει.

Φέτος το τμήμα του πόλο εισέπραξε γύρω στα 52 χιλιάρικα. Αυτά τα χρήματα δεν φτάνουν ούτε για ζήτω, για να πληρώνονται 7-8 προπονητές, τα έξοδα της ανδρικής ομάδας στην Α1, της γυναικείας ομάδας, της γραμματείας, της αναλογίας θέρμανσης της μικρής πισίνας, κλπ έξοδα. Τα έξοδα του τμήματος χωρίς την ανδρική και την γυναικεία ομάδα, προϋπολογίζονται περίπου στα 60 χιλιάρικα.

Δεδομένου ότι η μηνιαία συνδρομή των παιδιών που αθλούνται στο τμήμα είναι 50 ευρώ, και δεδομένου ότι αθλούνται συστηματικά γύρω στα 150 παιδιά, θα περίμενε κάποιος ότι τα έσοδα του τμήματος θα ήταν 75 χιλιάρικα κι όχι 52. Κάποιοι έχουν εκπτώσεις για κοινωνικούς λόγους, κάποιοι απλώς δεν πληρώνουν, κάποιοι δεν έχουν πιεστεί ποτέ να πληρώσουν. Ρεαλιστικός στόχος εσόδων θα μπορούσε να οριστεί το ποσό των 60-65 χιλιάδων ευρώ.

Κάτι το παράβολο συμμετοχής στο πρωτάθλημα της Α1 που θα είναι γύρω στα 10-15 χιλιάρικα (αν και υπάρχουν αντιδράσεις και παίζει να καταργηθεί...), ο μισθός του προπονητή της ανδρικής και της γυναικείας ομάδας, τα έξοδα μετακινήσεων για τα εκτός έδρας παιχνίδια, τα έκτακτα έξοδα που μπορεί να προκύψουν, καθώς και μια ελάχιστη αποζημίωση των παικτών, εγώ τα υπολογίζω συνολικά γύρω στα 45-50 χιλιάρικα, άλλοι τα υπολογίζουν λιγότερο, άρα αναλόγως την αισιοδοξία του καθένα, το ελάχιστο κόστος λειτουργίας όλου του τμήματος είναι από 85 μέχρι 110 χιλιάρικα.

Με έσοδα 50 χιλιάδες δεν πας πουθενά. Ακόμα κι αν καταφέρναμε να εισπράξουμε το θεωρητικό μέγιστο, δηλαδή 70-75 χιλιάρικα, πάλι μέσα θα μπαίνει το τμήμα. Για χορηγίες κλπ είναι ανέκδοτο να μιλάμε...

Βέβαια όποιος θέλει πραγματικά και ξέρει την δουλειά του, πάντα μπορεί να βρει κι άλλα έσοδα. Εάν ας πούμε διοργανώναμε κάποιο ανεπίσημο πρωτάθλημα ηλικιακό για την προετοιμασία των ομάδων, και κάθε Κυριακή ας πούμε η άδεια πισίνα αποκτούσε έσοδα, θα μπορούσαν τα έσοδα να αυξηθούν.Μπορούν να υπάρξουν έκτακτα έσοδα από διάφορες εκδηλώσεις, όπως τουρνουά, σεμινάρια, κλπ. Αλλά όλα αυτά θέλουν οργάνωση, ικανότητα αλλά και πολύ δουλειά.

Η διοίκηση προσανατολίζεται στο να μην δηλώσει καν την ανδρική ομάδα στην Α1, και προκειμένου να περικόψει έσοδα, να διαλύσει ουσιαστικά την ανδρική και την γυναικεία ομάδα. Αυτό που δεν φαίνεται να καταλαβαίνουν, είναι ότι σε τέτοια περίπτωση, πολλοί αθλητές που μέχρι τώρα πλήρωναν, απλώς θα αποχωρήσουν και τα έσοδα που προσδοκούν όχι απλώς δεν θα αυξηθούν, απεναντίας θα μειωθούν ραγδαία. Έτσι στο τέλος της επόμενης χρονιάς, ακόμα και χωρίς το κόστος της ανδρικής ομάδας καθώς και της γυναικείας, πάλι μέσα θα είναι το ταμείο, τουλάχιστον 10 χιλιάδες, πιστεύω ότι θα είναι περισσότερο και από 20 χιλιάδες. Δεν νομίζω πως θα καταφέρουν του χρόνου να εισπράξουν πάνω από 40 χιλιάρικα, εάν ο Πανιώνιος δείχνει εικόνα ακόμα μεγαλύτερης διάλυσης απότι τώρα...

Εάν λοιπόν στο τέλος του χρόνου το πόλο θα δημιουργήσει εκ νέου ελλείμματα, η διοίκηση με τις επιλογές αυτές θα έχει πετύχει απλώς μια τρύπα στο νερό. 

Η πρώτη προτεραιότητα της διοίκησης ήταν να μην μικρύνει τον Πανιώνιο, αλλά αυτό μάλλον ισχύει μόνο για το ποδόσφαιρο...

Λύση που συζητήθηκε εχθές (από μια ομάδα γονιών που ανησυχεί) είναι: Να συνεργαστεί η διοίκηση (οι 1-2 άνθρωποι της διοίκησης που ασχολούνται με το πόλο) με μια ομάδα γονέων που καλώς ή κακώς είναι οι μόνοι χρηματοδότες τώρα πια, να βοηθήσουμε οι γονείς στο να εισπράττονται τα μηνιαία τέλη ώστε να αυξηθούν τα έσοδα (θεωρώ ρεαλιστικό το να φτάσουμε στα 60 χιλιάρικα εισπράξεων, ίσως και λίγο καλύτερα...), και με έκτακτες χορηγίες όσων μπορούν (ήδη εχθές κάποιοι δήλωσαν πως θέλουν και μπορούν να βοηθήσουν οικονομικά), ώστε να καταφέρουμε να αυξηθούν ακόμα περισσότερο τα έσοδα. Να δουλέψουμε και κάποιες ιδέες στο στυλ όσων προανέφερα, για να μεγιστοποιήσουμε την αξιοποίηση της πισίνας και του πόλο.

Η διοίκηση να αντιληφθεί ότι έτσι κι αλλιώς θα βάλει το χέρι στην τσέπη, κατά την εκτίμηση μου 15 με 20 χιλιάρικα. Αντί να τα βάλει επειδή συρρίκνωσε τον Πανιώνιο, ας τα βάλει για να τον κρατήσουμε όλοι μαζί εκεί που βρίσκεται, και ει δυνατόν να τον ανεβάσουμε από τα σημερινά χάλια. 

Τόσοι άνθρωποι που καθημερινά περνάμε τις ώρες μας γύρω από τον Πανιώνιο, αντί να χαζολογάμε, μπορούμε να αξιοποιηθούμε από την διοίκηση και να προσφέρει ο καθένας αυτό που μπορεί. Αυτό για μένα είναι το μόνο αισιόδοξο σενάριο: Να μην παλεύουν μόνοι τους ένας-δύο άντε τρεις άνθρωποι της διοίκησης, και προφανώς να μην αρκούν, αλλά δεκατρείς ή και εικοσιτρείς άνθρωποι, που θα πούνε ιδέες και θα προσφέρουν γνώσεις και χέρια. 

Αντώνης Μάγγος

ΥΓ. Τα πιο πάνω, είναι όσα συζητήθηκαν εχθές, φυσικά μέσα από το προσωπικό μου φίλτρο. Η δικιά μου γνώμη είναι μια: Την δημοκρατία δεν είμαστε ικανοί να την διαχειριστούμε σωστά, καταλήγουμε πάντα σε ασυδοσία και στο να θέλει ο καθένας άλλα, 100 άνθρωποι 110 γνώμες. Εγώ πιστεύω πως τους κανόνες και τους στόχους πρέπει να τους βάζει ο σύλλογος, και εμείς να εφαρμόζουμε και να υπακούμε. Στο Δ.Σ υπάρχουν 2 τουλάχιστον άνθρωποι που ασχολούνται με το πόλο. Ας βάλουν αυτοί τους στόχους και τους κανόνες, και όποιος γουστάρει μένει, οι υπόλοιποι όπου αλλού θέλουν.

Από κει και πέρα, όσοι μπορούν και θέλουν (μέσα στα πλαίσια κανόνων), μπορούν να είναι αρωγοί.

Σε καμία περίπτωση δεν συμφωνώ με την αυτοδιαχείριση του τμήματος με εξωπανιώνιους παράγοντες που όταν θα φύγουν, θα πάρουν μαζί τους ένα μεγάλο μέρος των υποδομών που ήδη υπάρχουν ή που θα αναπτύξουν εν τω μεταξύ, εάν το κάνουν κι αυτό.

ΥΓ2. Κάποιοι συστηματικά δεν πληρώνουν τις συνδρομές τους. Πράγματι υπάρχουν κοινωνικοί λόγοι που οδηγούν τον σύλλογο να μην μπορεί να εισπράξει τις συνδρομές, αλλά υπάρχει και ο αντικειμενικός λόγος ότι δεν μπορεί αυτό να συνεχιστεί: Με 100 παιδάκια να προπονούνται, χρειάζεσαι λιγότερους προπονητές, ώρες=έξοδα πισίνας, κλπ. Με 200 παιδάκια που πληρώνουν μόνο τα 100, ο Πανιώνιος έχει περισσότερα έξοδα. Δεν μιλάμε για την καθυστέρηση λίγων ημερών, αλλά για συστηματική αποφυγή πληρωμής για μήνες... Αυτό κατά την γνώμη μου είναι διπλή πληγή: Πέραν του προφανούς κόστους που ήδη ανάφερα, κάποιοι ψάχνουν για άλλοθι για το ότι δεν πληρώνουν... Γκρινιάζουν για τα πάντα, κατακρίνουν τα πάντα, φωνάζουν για τα πάντα, αντί να ευγνωμονούν τον σύλλογο που κάνει τα στραβά μάτια και προπονεί τα παιδιά τους και μάλιστα δωρεάν!!!

Υπάρχουν και πιο "φτηνά" αθλήματα (με λιγότερο κόστος), υπάρχουν τρόποι να γυμναστεί ένα παιδί τζάμπα ή σχεδόν τζάμπα. Το να γίνεται τζάμπα εις βάρος του Πανιωνίου και όσων πληρώνουν, είναι άδικο. Λυπάμαι πολύ γι αυτό που λέω, αλλά όταν ακούω πως τα έσοδα του τμήματος είναι 52 χιλιάρικα, ενώ γυμνάζονται συστηματικά 150 παιδιά, τα έσοδα έπρεπε να είναι 75 χιλιάρικα, και περιστασιακά έχουν περάσει από τον Πανιώνιο και 40 ακόμα παιδιά (παιδιά που ήταν αθλητές αλλά σταμάτησαν ή παιδιά που ήρθαν, είδαν και απήλθαν...), αυτό σημαίνει ότι το τμήμα έπρεπε να φτάνει  τις 80 χιλιάδες έσοδα (κι όχι τις 52χιλ), κάτι που θα άφηνε περιθώρια για την κάλυψη του μεγαλύτερου μέρους των συνολικών εξόδων με τις ανδρικές και γυναικείες ομάδες.

Αφού φτάνουμε μόνο στα 52 χιλιάρικα είσπραξης, θα έπρεπε κατά την γνώμη μου (όσο σκληρή κι αν ακούγεται) να μείνουμε με τα παιδιά που πληρώνουν. 

Μίνι παίδες

συγχαρητήρια στο Π Φάληρο

Χρυσό στους μίνι παίδες, χρυσό στους παίδες, αργυρό στους έφηβους, αργυρό και στους νέους άνδρες. Όλα αυτά τα πέτυχαν οι ομάδες υποδομών του Παλαιού Φαλήρου, στο πόλο.

Η χρονιά 2012-2013 μόνο πετυχημένη μπορεί να θεωρηθεί για το Π Φάληρο.

Εμείς στον Πανιώνιο, είχαμε συνηθίσει σε αντίστοιχες επιτυχίες μέχρι πρόσφατα. Τώρα κάτι τέτοια είναι περασμένα μεγαλεία, και διηγώντας τα να κλαις.

Δεν χρειάζεσαι πάνω από 2-3 χρόνια για να διαλύσεις ότι κτίστηκε με πολύ κόπο στο παρελθόν. Η συστηματική και οργανωμένη δουλειά φέρνει πάντα αποτέλεσμα, πιο γρήγορο αποτέλεσμα φέρνει το μπάχαλο. Το αντίθετο αποτέλεσμα βέβαια...

Οι παίδες στην τελική φάση του πρωταθλήματος πόλο

Η ομάδα των παίδων, έκανε την υπέρβαση και παρά τα προβλήματα, κατάφερε με σκληρή δουλειά του προπονητή και των παιδιών όλη την χρονιά, και προκρίθηκε τελικά στην τελική φάση του πρωταθλήματος στις 10 καλύτερες ομάδες της Ελλάδας. 

Εχθές στα 2 πρώτα παιχνίδια της τελικής φάσης, δεν κατάφερε να πετύχει κάτι περισσότερο.

Πανιώνιος - ΝΟ Χίου 6-13, ΝΟ Πατρών - Πανιώνιος 7-0

ΥΓ. Ήττες και με τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ, αν και η ομάδα έπαιξε καλύτερα.

Στο τελευταίο παιχνίδι κατάταξης, ο Πανιώνιος νίκησε (σχετικά εύκολα θα έλεγα) την ομάδα της Λάρισας, και κατέλαβε τελικά  την 9η θέση στο πρωτάθλημα.  Για 5η-6η θέση: ΠΑΟΚ - ΝΟ Ρεθύμνου 16-5. Για 7η-8η θέση: ΝΟ Πατρών - Άθως Χαλκιδικής 11-4. Για 9η--10η θέση: Πανιώνιος - ΝΟ Λάρισας 11-7.

πρωταθλητής στους μικρούς το Π Φάληρο

Ο προπονητής της ομάδας μίνι παίδων του Παλαιού Φαλήρου που κατέκτησε το πρωτάθλημα, Μιχάλης Παπαναστασίου, μίλησε στην ιστοσελίδα της ΚΟΕ τόσο για την ομάδα του όσο και για την κατάσταση του ελληνικό πόλο.

Για την επιτυχία αυτή της ομάδας μίνι παίδων τόνισε: 

«Σίγουρα τα παιδιά δούλεψαν πάρα πολύ με σκοπό να κατακτήσουν το πρωτάθλημα. Αγωνίστηκαν με όλες τους τις δυνάμεις, πάλεψαν και στο τέλος τα κατάφεραν».

 Όσον αφορά στην ομάδα του Παλαιού Φαλήρου και σε όλο το εύρος των τμημάτων του πόλο, ο κ. Παπαναστασίου στάθηκε κυρίως στον προγραμματισμό και τη δουλειά που γίνεται στα τμήματα υποδομής του συλλόγου:

«Το Παλαιό Φάληρο είναι μια ομάδα που δουλεύει πολύ στις μικρές ηλικιακές κατηγορίες. Στους παίδες, στους εφήβους, στους νέους, πραγματοποιείται μια καλή προσπάθεια. Το ανδρικό τμήμα ήταν επιτυχία που παρέμεινε στην Α1, λόγω των οικονομικών της προβλημάτων. 

Τα τμήματα υποδομής τροφοδοτούν την πρώτη ομάδα  με αρκετά παιδιά, αλλά το αν θα σταθείς στη μεγάλη κατηγορία εξαρτάται και από το μέγεθος της οικονομικής σου δυνατότητας».

σχόλια τέλος

Αποφάσισα για ένα διάστημα τουλάχιστον να αλλάξω την πρακτική μου, και να μην μπαίνω στην διαδικασία της απάντησης σχολίων που κάνει ο καθένας στο blog μου. Γι αυτό θα κλείσω την δυνατότητα σχολίων.

Ανέκαθεν το συγκεκριμένο blog υπήρξε προσωπικό ημερολόγιο, και ως τέτοιο λειτουργεί. Τα σχόλια που με βοηθούσαν να εκφράσω τις σκέψεις και τις απόψεις μου, τα έβλεπα με θετική διάθεση.
Τα ανώνυμα σχόλια δεν ήταν δεκτά, γιατί όποιος έχει κάτι να πει πρέπει κατά την γνώμη μου να παίρνει και την ευθύνη όσων λέει.

Πολύ περισσότερο, δεν έχω καμία διάθεση και κανέναν λόγο να απαντάω σε σχόλια που κάποιοι κάνουν σε άλλους χώρους. Μπήκα σε αυτό το τριπάκι πριν ένα διάστημα, αλλά δεν την ξαναπατάω. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει την γνώμη του, και μπορεί να την εκφράζει όπου και όπως θέλει. Εδώ όμως δεν είναι φόρουμ συζητήσεων, είναι ένα προσωπικό blog. Αυτό το blog υπάρχει για να εκφράζω εγώ τις σκέψεις και τις απόψεις μου, κι όχι ο κάθε πικραμένος. 

Ότι έγινε μέχρι τώρα, καλώς καμωμένο, από δω και πέρα επιλέγω να παραμείνει ο προσωπικός χαρακτήρας του blog σε πιο προσωπικό επίπεδο, κι όχι να γίνεται πεδίο αντιπαραθέσεων.

Κλείστε την πόρτα!!!

Όταν κάποιος στέλνει το παιδί του στο σχολείο, δεν κάθεται τριγύρω να παρακολουθεί τι συμβαίνει στην τάξη. Κάθε 2-3 μήνες ενημερώνεται από τον δάσκαλο για την πρόοδο του παιδιού, και τελικά αποδέχεται την αξιολόγηση του δασκάλου για την πρόοδο του, μέσω των συμβουλών, των σχολίων αλλά και της βαθμολογίας που του βάζει.

Εάν το παιδί δεν πάρει 10άρια, αλλά 7άρια ή εξάρια ας πούμε, τότε ο γονιός κατσαδιάζει το παιδί του που δεν προσπαθεί περισσότερο (κι όχι τον δάσκαλο), και συνεργάζεται με τον δάσκαλο ακολουθώντας τις συμβουλές του, για να βοηθηθεί και να βελτιωθεί το παιδί.

Όταν το παιδί το στέλνεις στο φροντιστήριο, αλλά παρόλα αυτά δεν βελτιώνεται σαν μαθητής, τότε... είτε το πιέζεις να προσπαθήσει περισσότερο, είτε αλλάζεις φροντιστήριο. Το συζητάς έτσι κι αλλιώς με τον δάσκαλο του φροντιστηρίου, και προσπαθείς να νουθετήσεις το παιδί σου για να πιάσουν τόπο οι προσπάθειες και τα χρήματα που ξοδεύετε.

Το δεδομένο λοιπόν είναι ότι εμπιστευόμαστε τους δασκάλους, τους ακούμε, ακολουθούμε τις συμβουλές τους, νουθετούμε το παιδί μας να συνεργαστεί με τους δασκάλους του και τελικά παίρνουμε τα μέτρα μας όταν δεν επιτυγχάνεται το αποτέλεσμα που θέλουμε, συνήθως πιέζοντας ακόμα περισσότερο το παιδί, με την συνεργασία και τις συμβουλές των δασκάλων ως πιο ειδικών.

Ο αθλητισμός των παιδιών, είναι άλλη ιστορία. Κατ αρχάς δεν είναι υποχρεωτικός, όπως η μόρφωση και το σχολείο. Κατά δεύτερον σαν φίλαθλοι ή οπαδοί είμαστε κάφροι, εντελώς κακομαθημένοι. Πληρώνουμε ένα εισιτήριο για να δούμε έναν αγώνα μπάσκετ ή ποδοσφαίρου ας πούμε, παρακολουθούμε και τηλεόραση, και έχουμε γίνει όλοι προπονητές εξέδρας. Έχουμε άποψη από την πρώτη μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, ενώ στην ουσία είμαστε παντελώς άσχετοι. Κι άντε να έχει άποψη κάποιος που κάποτε έπαιξε μπάλα σε ομάδα, εμείς οι πολλοί κρίνουμε το ποιός μπήκε, ποιός βγήκε, σε τι θέση έπαιξε, πόση ώρα έπαιξε, που και πότε έδωσε πάσα, κλπ, λες και ο προπονητής της ομάδας είναι ένας άσχετος μαλάκας, κι εμείς από Κρόιφ και πάνω. 

Εχθές είχα μια συζήτηση με έναν φίλο, και θεωρώ ότι γενικά μιλούσε σωστά. Το λάθος του όμως, είναι ότι τελικά ακυρώνει τον δάσκαλο-προπονητή του παιδιού του και της ομάδας. Η γκρίνια δε, καθώς και τέτοιου τύπου συζητήσεις (ακόμα κι αν είναι σωστές μέχρι ένα σημείο), μόνο βλαβερές είναι (κατά την γνώμη μου) για μια ομάδα. Χάνεται ο σεβασμός των παιδιών προς τον προπονητή τους, και χαλάει η ψυχολογία τους. Πως θα προσπαθήσει ένα παιδί να κάνει όσα του λέει ο προπονητής του, όταν το παιδί του ξέρει ότι ο πατέρας του θεωρεί τον προπονητή μαλάκα ή άσχετο?

Όποιος θεωρεί πως  ο σύλλογος ή οι προπονητές του παιδιού του είναι ακατάλληλοι, καλύτερα θα ήταν να απευθυνθεί σε κάποιον άλλο σύλλογο, σε κάποιον άλλον προπονητή. Δεν είναι δυνατόν να ακυρώνεται ο προπονητής και ο σύλλογος από τον κάθε γονιό-προπονητή εξέδρας και παρόλα αυτά να παραμένει στον σύλλογο αυτόν και με τον προπονητή αυτόν.

Σε άλλους συλλόγους, που είναι σοβαροί και χτυπάνε τις πρώτες θέσεις στα πρωταθλήματα (στο πόλο σε αυτήν την κατηγορία των σοβαρών ανήκουν το Π Φάληρο και η Βουλιαγμένη), οι γονείς είναι απέξω. Δεν διανοούνται να παραστήσουν τους προπονητές της εξέδρας. Ο Πανιώνιος έχει καταντήσει μπουρδέλο, γι αυτό κάτι τέτοιοι τύποι αλωνίζουν και βλάπτουν το κλίμα και την ομάδα.

Η γνώμη μου είναι απλή: Κλείστε την πόρτα. Όλοι όσοι δεν γουστάρουν, δεν εμπιστεύονται τον σύλλογο, δεν θέλουν τον εκάστοτε προπονητή κλπ, να βγουν έξω!!! Να μείνουν όσοι εμπιστεύονται τον σύλλογο. Όποιος θέλει να μείνει στον Πανιώνιο κι εμπιστεύεται ότι λειτουργεί σαν καθώς πρέπει σχολείο ή φροντιστήριο, να περιμένει το τρίμηνο και την τελική βαθμολογία, κι όχι να γκρινιάζει πρωί μεσημέρι βράδυ και να συμμετέχει σε οποιασδήποτε μορφής ίντριγκες και κουβέντες. Δεν μπορεί να κρέμεται σαν το τσαμπί στις εξέδρες, και να παρακολουθεί και να κρίνει κάθε κουβέντα και κάθε ενέργεια του προπονητή. Όποιος θέλει να είναι πιο πάνω από τον προπονητή, τον εκάστοτε προπονητή, ας πάρει το δελτίο του και να πάει σε κάποιον άλλον σύλλογο, να τα κάνει μπουρδέλο εκεί, κι όχι τον Πανιώνιο.

Εάν από Σεπτέμβρη συνεχίσουν τα ίδια, εάν τα παιδιά παραμείνουν ανεξέλεγκτα και παρουσιάζουν εικόνα αλητών κι όχι αθλητών, και οι γονείς ή κάποιοι γονείς έστω, συνεχίσουν να παριστάνουν τους προπονητές και τους επαΐοντες, τότε θα αναγκαστώ να πάρω εγώ το δελτίο του παιδιού μου, και να εμπιστευτώ την άθληση του σε κάποιον άλλον σύλλογο, που θα τον θεωρήσω πιο σοβαρό. Δεν πάει άλλο. 

Προτάσεις και ιδέες μπορούν να υπάρχουν και να βελτιώνουν τα πράγματα, άλλωστε εχθρός του καλού είναι το καλύτερο, όμως η κριτική πρωί μεσημέρι βράδυ και η γκρίνια μόνο κακό κάνουν.

Αντώνης Μάγγος

ΥΓ. Δεν το είχα προσέξει παλιότερα ότι στην γενική πληθυντικού, το αλητών και το αθλητών διαφέρουν μόνο κατά ένα θήτα.

Ελπίζω να πάρω κάποια απάντηση από τους αρμοδίους του τμήματος, για να ξέρω εάν θα πρέπει να ψάχνω για ομάδα ή εάν από Σεπτέμβρη θα γίνει ομάδα η ομάδα του γιού μου. 

ανύπαρκτοι

Όπως έχω ματαξαναπεί πολλές φορές, ο Πανιώνιος είναι μια μικρογραφία της Ελλάδας. Η Ελληνική κοινωνία με τα καλά της και τα στραβά της, αποτυπώνεται στον δικό μας μικρόκοσμο του Πανιωνίου.

Κάποιοι σφάζονται για την εξουσία, κάποιοι για την κονόμα, κάποιοι είναι ρομαντικοί και ζούνε στον κόσμο τους, και το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας (και του Πανιώνιου μικρόκοσμου) είναι αποστασιοποιημένοι, πικραμένοι, απαθείς. 

Τώρα που στην Ελλάδα συγκυβερνάει η ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ, εμείς στον Πανιώνιο έχουμε την δικιά μας συγκυβέρνηση. Κανένας δεν κάνει τίποτα, απλά περνάει ο καιρός και συρόμαστε σε αποφάσεις και ενέργειες από άλλους υπό το πρίσμα της πλήρους διάλυσης, για να κερδίσουμε άλλη μια μέρα που όταν έρθει τα προβλήματα θα είναι ακόμα μεγαλύτερα και λύση δεν θα υπάρχει...

Για ποιόν τα λέω αυτά? Μα και για την Ελλάδα και για τον Πανιώνιο τα ίδια ισχύουν.

Το μέλλον μας είναι ξεκάθαρο: Θα καταντήσουμε ανύπαρκτοι. Όποιος ακόμα δεν το βλέπει, θα το δει σύντομα. Τα γεγονότα θα τον πείσουν.

Τα νέα παιδιά δεν έχουν δουλειές, δεν έχουν προοπτικές, δεν θα μπορέσουν να κάνουν ποτέ οικογένειες και παιδιά, δεν θα μπορέσουν να επιβιώσουν παρά μόνο εάν σηκωθούν και φύγουν από την χώρα. Τι μέλλον να έχει η χώρα μας? Τι μέλλον να έχει ο Πανιώνιος?

Κάποιος περιμένει να ξεσηκωθούν οι υγιείς Πανιώνιες δυνάμεις. Όταν τις βρει, ας μου τηλεφωνήσει κι εμένα, που περιμένω να ξεσηκωθούν οι υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας μπας και αλλάξει κάτι σε αυτήν την χώρα. Προς το παρόν, τα γκάλοπ λένε πως συνεχίζει να ανεβαίνει η ΝΔ και να την ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Όλοι περιμένουμε από κάποιους άλλους να κάνουν κάτι. Εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, αφού ο καθένας μας είναι ένας μόνος του. Είμαστε πολλοί, είμαστε οι πιο πολλοί, αλλά είμαστε μόνοι μας. Γι αυτό θα εξαφανιστούμε, ο άνθρωπος επιβίωσε διότι οργανώθηκε σε ομάδες, σε κοινωνίες. Ο καθένας μόνος του είναι αδύνατο να επιβιώσει, γι αυτό θα πάρουμε ακριβώς αυτό που μας αξίζει: Θα γίνουμε ανύπαρκτοι.

Β΄ φάση του πρωταθλήματος πόλο παίδων

Από σήμερα και μέχρι την Κυριακή (4-7 Ιουλίου) διεξάγεται η Β΄ φάση του πρωταθλήματος πόλο παίδων.

Γ’  ΟΜΙΛΟΣ  ΑΤΤΙΚΗΣ   ΚΟΛΥΜΒΗΤΗΡΙΟ  Ν. ΣΜΥΡΝΗΣ

1η  αγωνιστική   Παρασκευή        5/7/13
ΩΡΑ:      20:30     ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ  ΓΣΚΟ  ΠΟΣΕΙΔΩΝ  ΙΛΙΣ. (τελικό σκορ 7-7)
ΩΡΑ:      21:30     ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ  ΑΟ     ΕΘΝΙΚΟΣ  ΟΦΠΦ

2η  αγωνιστική   Σάββατο              6/7/13
ΩΡΑ:      10:00     ΕΘΝΙΚΟΣ  ΟΦΠΦ              ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ  ΓΣ(τελικό σκορ 7-10) ΩΡΑ:      11:00     ΝΕ  ΠΑΤΡΩΝ       ΚΟ  ΠΟΣΕΙΔΩΝ  ΙΛΙΣ.
ΩΡΑ:      12:00     ΝΟ  ΠΑΤΡΩΝ      ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ  ΑΟ

3η  αγωνιστική   Σάββατο              6/7/13
ΩΡΑ:      19:30     ΚΟ  ΠΟΣΕΙΔΩΝ  ΙΛΙΣ.       ΕΘΝΙΚΟΣ  ΟΦΠΦ
ΩΡΑ:      20:30     ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ  ΑΟ     ΝΕ  ΠΑΤΡΩΝ
ΩΡΑ:      21:30     ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ  ΓΣΝΟ  ΠΑΤΡΩΝ(τελικό σκορ 4-7)

4η  αγωνιστική   Κυριακή               7/7/13
ΩΡΑ:      10:00     ΝΕ  ΠΑΤΡΩΝ       ΕΘΝΙΚΟΣ  ΟΦΠΦ
ΩΡΑ:      11:00     ΝΟ  ΠΑΤΡΩΝ      ΚΟ  ΠΟΣΕΙΔΩΝ  ΙΛΙΣ.
ΩΡΑ:      12:00     ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ  ΑΟ     ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ  ΓΣ(τελικό σκορ 5-6)

5η αγωνιστική   Κυριακή               7/7/13
ΩΡΑ:      17:00     ΕΘΝΙΚΟΣ  ΟΦΠΦ              ΝΟ  ΠΑΤΡΩΝ
ΩΡΑ:      18:00     ΚΟ  ΠΟΣΕΙΔΩΝ  ΙΛΙΣ.       ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ  ΑΟ
ΩΡΑ:      19:00     ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ  ΓΣΝΕ  ΠΑΤΡΩΝ(τελικό σκορ 5-5) και πρόκριση!


Εύχομαι καλή επιτυχία στα παιδιά της ομάδας μας.  

ΥΓ. Τι τσιμπούσι ήταν αυτό?

Με κόντρα διαιτησία που έβλεπε επιθετικά σε εμάς και χάριζε αποβολές στον Παναθηναϊκό, φτάσαμε να χάνουμε με 5-2. Αλλά στα τελευταία 4 λεπτά, φάνηκε όλος ο κομπλεξισμός των βάζελων και η ψυχολογική ανωτερότητα των παιδιών του Πανιωνίου, και γύρισαν το ματς με 4 αναπάντητα γκολ, τελικό 5-6 υπέρ του Πανιωνίου. Έ ρε γλέντια μετά την λήξη του αγώνα, από το ναδίρ στο ζενίθ, είχα χρόνια να ζήσω τέτοιο πανηγύρι. 

ΥΓ2. 
Αρκούσε η ισοπαλία για την πρόκριση:
Στον τελευταίο αγώνα με την ΝΕΠ, ο Πανιώνιος χρειαζόταν τον έναν βαθμό για να προκριθεί. Προηγήθηκε με 5-3 και έκανε απλή διαχείριση του χρόνου στο τέλος, με αποτέλεσμα να ισοφαριστεί (στο τελευταίο δευτερόλεπτο), πράγμα που δεν τον επηρέασε ως προς την επίτευξη του στόχου του, την πρόκριση στην τελική φάση. Για όσους δεν μπορούν να αντιληφθούν το μέγεθος αυτής της επιτυχίας, αρκεί να πω πως αυτά τα παιδιά (οι 99άρηδες και οι 2 χιλιάδες) πέρυσι ήταν εντελώς απροπόνητοι. Δεν κολυμπούσαν, δεν μπορούσαν να αλλάξουν πάσα που λέει ο λόγος. Δούλεψαν σκληρά τα παιδιά και ο προπονητής τους, και δικαιώθηκαν.   

Ξεφτίλα για άλλη μια φορά

Αποδείχτηκε για άλλη μια φορά, πόσο μικροί και ασήμαντοι είμαστε:

Απών ο Πανιώνιος από την κλήρωση της τελικής φάσης του πρωταθλήματος εφήβων στο πόλο. 

Η κλήρωση ευνόησε τον Πανιώνιο, αφού κληρώθηκε με τον ΠΑΟΚ, τον Άρη, τον Βόλο και την Χίο. Ένας όμιλος που έδινε ελπίδες σε όλους για τελική τετράδα. 

Ο άλλος όμιλος αποτελείτο από: Βουλιαγμένη, Π Φάληρο, Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και Γλυφάδα. Όμιλος φωτιά με φαβορί την Βουλιαγμένη και το Π Φάληρο.

Με πρόταση του Παναθηναϊκού (σύμφωνα με τις πληροφορίες), και δεδομένου ότι ο εκπρόσωπος του ΠΑΟΚ είχε καθυστερήσει να φτάσει, δεδομένου ότι ο εκπρόσωπος του Πανιωνίου υποτίθεται πως τράκαρε στον δρόμο και δεν πήγε ποτέ, ενώ ο Άρης, ο Βόλος και η Χίος δεν είχαν στείλει κάποιον δικό τους άνθρωπο, οι "άτυχοι" της κλήρωσης  την ακύρωσαν με το έτσι θέλω, και έφτιαξαν τους ομίλους έτσι που να τους βολεύει. Η ΚΟΕ είναι γνωστή για το ήθος και τις πρακτικές της. 

Τελικά οι όμιλοι ορίστηκαν ως εξής:

1ος όμιλος:
Βουλιαγμένη, ΠΑΟΚ, ΠΑΟ, Αρης, Γλυφάδα
2ος όμιλος
Ολυμπιακός, Πανιώνιος, Π. Φάληρο, Χίος, ΟΥΚ.

Ευτυχώς που ο ΠΑΟΚ πρωτοστατεί εναντίον της ΚΟΕ και των πρακτικών της. Αν περιμέναμε αντίδραση από τον επίσημο Πανιώνιο, άδικα θα περιμέναμε. Διοικητικά είμαστε ανύπαρκτοι.

Ο πρόεδρος, ο αρχηγός του τμήματος, ο έφορος, το Δ.Σ. του ερασιτέχνη, κλπ, ενδιαφέρονται έστω και ελάχιστα για τα θέματα των αγωνιστικών τμημάτων του Ερασιτέχνη? Δεν νομίζω.
Τα μέλη του Ερασιτέχνη που ψήφισαν σχεδόν παμψηφεί αυτούς, ενδιαφέρονται? Ούτε αυτό το νομίζω.

Είμαστε μπουρδέλο, και μας έχουν πάρει πρέφα οι πάντες. Μας κρεμάσανε και κουδούνια.

ΥΓ1. Τώρα (Τρίτη 12 το μεσημέρι) οι έφηβοι του  Πανιωνίου έχουν μαζευτεί από μόνοι τους, και κάνουν μόνοι τους προπόνηση. Τα παιδιά κλαίνε. Αισθάνονται αδικημένοι. Η κλήρωση τους εξασφάλιζε την πρόκριση στην τετράδα, και ο Πανιώνιος τα εγκατέλειψε. Τους εγκατέλειψε και ο προπονητής τους, αφού είναι απλήρωτος και προφανώς θεωρεί ότι τον κοροϊδεύουν από την διοίκηση. Εχθές άκουσα κάποιον να λέει πως οι προπονητές είναι απλήρωτοι από τον Γενάρη, αλλά άδικα διαμαρτύρονται γιατί μια εξάμηνη καθυστέρηση ας πούμε, συνάδει με την οικονομική συγκυρία. Αυτός που μου τα έλεγε, περιμένει τον (κουτσουρεμένο) μισθό του να μπει στην τράπεζα, και εάν καθυστερήσει έστω μια μέρα, αγανακτεί γιατί δεν έχει ούτε πενηνταράκι στην τσέπη του. Ο προπονητής μπορεί να κάνει υπομονή για μήνες. Άλλωστε θα έπρεπε να θεωρούν τιμή τους που δουλεύουν στον Πανιώνιο, μάλλον θα έπρεπε οι προπονητές να μας (τους) πληρώνουν κι από πάνω!!!

ΥΓ2. Θεωρώ αναφαίρετο δικαίωμα του εργαζόμενου, να διεκδικεί με κάθε τρόπο τα δικαιώματα του. Το λιγότερο είναι το δικαίωμα να απεργήσει. Αυτά τα περί ναι στην απεργία, αλλά να μην ενοχληθεί κανένας, είναι προφάσεις για να μην γίνονται απεργίες. 

ΥΓ3. Από την στιγμή που γίνεται μια κλήρωση, πρέπει να σέβονται όλοι το αποτέλεσμα της κλήρωσης, όσο "άδικο" κι αν είναι, κι όχι να αλλάζουν κληρώσεις. Από την άλλη, θεωρώ άδικη την κλήρωση έτσι κι αλλιώς. Πρωτάθλημα με κλήρωση, δεν είναι πρωτάθλημα. Όλοι πρέπει να παίζουν με όλους. Έτσι ο καθένας θα καταλαμβάνει την θέση που του αξίζει, κι όχι να προχωράει ο πιο τυχερός ή να αλλάζει την κλήρωση ο πιο άτυχος.

τι θα γίνει τελικά με τους απλήρωτους?

Κάθε χρόνο, πιέζουν τους εργαζόμενους στον Ερασιτέχνη να περικόψουν τις αποδοχές τους, τους ζητούν να ξεχάσουν όσα ήδη τους χρωστάνε, και τελικά κάθε χρόνο τους αφήνουν απλήρωτους τους τελευταίους 4-5 μήνες.

Μαθαίνω πως στο φετινό "ανεξάρτητο" βόλεϊ, έχει επέλθει συμμάζεμα και όλοι οι εργαζόμενοι πληρώνονται τα συμφωνημένα. Στο "εξαρτημένο" από την διοίκηση του Πανιωνίου τμήμα του πόλο, οι προπονητές έχουν πληρωθεί μέχρι τον Δεκέμβρη ή τον Γενάρη, και μάλλον δεν σκοπεύει να συνεχίσει την συνεργασία του με τον Πανιώνιο σχεδόν κανένας. 

Αλλαγές προπονητών μέσα στην σεζόν, αλλαγές και στο τέλος, δεν υπάρχει συνέχεια, δεν υπάρχει στόχος, δεν υπάρχει μέλλον.

Ο Πανιώνιος υποτίθεται πως έπρεπε να προάγει τον αθλητισμό και το ήθος. Κάθε χρόνο επέρχεται έκπτωση στους αθλητικούς στόχους, ως προς το ήθος τι να πω... Ουδεμία σχέση με το ήθος έχει ο Πανιώνιος, όταν εκμεταλλεύεται με τον χειρότερο τρόπο τους ανθρώπους που εργάζονται για εκείνον.

Ένα εξαιρετικό άρθρο

http://www.gazzetta.gr/other-sports/article/519877/xereis-oti-polo-vgazei-kalytera-paidia

"Στο πόλο κοιτάζεις στην κερκίδα και βλέπεις καλοβαλμένους γονείς, που δεν μοιάζουν καθόλου κάφροι, που δεν βρίζουν, και - συνήθως - δεν συμπεριφέρονται στο παιδί σαν να είναι άλογο κούρσας. Κι αυτό συμβαίνει κυρίως χάρη στη διαμορφωμένη συνείδηση ότι όσα κι αν επιτύχει το παιδί στο πόλο αποκλείεται να γίνει ένας νέος Νίνης, Παπασταθόπουλος, Κυριάκος Παπαδόπουλος ή Αντετοκούνμπο  και να τους φέρει εκατομμύρια παράδες στο σπίτι. Πάνω σε αυτή τη συνείδηση χτίζεται μια εντελώς διαφορετική αντίληψη. Οι γονείς σπρώχνουν ή υποστηρίζουν την επιλογή του παιδιού να παίξει πόλο με βασικό κίνητρο τη γνώση των εφοδίων που παρέχει στο παιδί η αθλητική ζωή, η ζωή σε μια ομάδα. Δεν επενδύουν στο πόλο με κριτήρια επιχειρηματικά. Επενδύουν με κριτήρια ανθρώπινα..."

 

 

Σχόλιο: Θεωρητικά θα συμφωνούσα με το πιο πάνω άρθρο. Δυστυχώς η πραγματικότητα δεν είναι αυτή. Οι γονείς στις εξέδρες των κολυμβητηρίων δεν διαφέρουν σε τίποτα από τους προπονητές εξέδρας των ποδοσφαιρικών γηπέδων, φασαρίες και επεισόδια είναι στο μενού ακόμα και σε κατηγορίες μίνι παίδων, κι όσο ανεβαίνουν ηλικιακά τα παιδιά, τόσο χειροτερεύουν τα πράγματα. 

 

Κάποιοι βλέπουν τα παιδιά τους σαν προέκταση των υπολειμματικών τους μορίων, ιδίως τώρα που τα ακριβά macho αυτοκίνητα έγιναν απλησίαστα, παρόλο που δεν υπάρχει οικονομικό ενδιαφέρον, το ποιόν του καθένα είναι συγκεκριμένο και οδηγεί σε συγκεκριμένες πρακτικές:

• γιατί το παιδί σου να θεωρείται καλύτερο από το δικό μου?
• γιατί έπαιξε πιο πολύ από το δικό μου? Γονείς που χρονομετρούν τον χρόνο συμμετοχής του παιδιού τους...
• γιατί πήρε την προσπάθεια και δεν έδωσε πάσα στον δικό μου παιχταρά?
• γιατί δεν τον ξεκίνησε βασικό ο προπονητής?
• γιατί αποκλειστήκαμε και δεν πήραμε το πρωτάθλημα?
• γιατί ασχολήθηκε ο προπονητής τόση ώρα με το δικό σου το παιδί, κι όχι με το δικό μου? Πληρώνω εγώ για να προπονείται το δικό σου παιδί? 

Έχουν μπει στο παιχνίδι και τα μόρια για τις εισαγωγικές εξετάσεις στα Πανεπιστήμια. Κάποιοι θέλουν να διώξουν κάποιους άλλους, για να παίζουν περισσότερο τα δικά τους παιδιά. Κάποιοι θέλουν να φύγουν για να παίξει το παιδί τους σε ομάδα που θα πάρει την πρώτη θέση στο πρωτάθλημα, για να ευνοηθεί από τα μόρια. Ένας μύλος. 

Στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ, που υπάρχει οικονομικός στόχος, είναι πιο κατανοητό. Στα αθλήματα όπως το πόλο, το βόλεϊ, το χάντμπολ μοιάζει παράδοξο. 

Το δικό μου συμπέρασμα είναι ένα:  Μια κοινωνία σε σήψη, παράγει σαπίλα όπου κι αν κοιτάξεις.

Φυσικά εμείς που ασχολούμαστε με τα "δευτεροκλασάτα" αθλήματα, δεν είμαστε στο χάλι του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ, αλλά δεν είμαστε ούτε και ο παράδεισος.

Επιτυχία των νεάνιδων στο πόλο

Οι νεάνιδες της υδατοσφαίρισης του Πανιωνίου κέρδισαν το Ρέθυμνο με 5-4 και προκρίθηκαν στην πρώτη τετράδα του πανελληνίου πρωταθλήματος πόλο νεανίδων.

Αύριο το πρωί είναι οι ημιτελικοί και το απόγευμα οι τελικοί.

Είναι τεράστια επιτυχία για τις νεάνιδες του Πανιωνίου, αφού τα κοριτσίστικα τμήματα αποδεκατίστηκαν πέρυσι και κάποιοι τα θεώρησαν τελειωμένα. Όμως η σκληρή δουλειά των κοριτσιών που παρέμειναν καθώς και του απλήρωτου προπονητή τους, έφεραν αποτέλεσμα.

αγιασμός-πρώτη προπόνηση

Έβλεπα εχθές τους ποδοσφαιριστές του Πανιωνίου να κάνουν την πρώτη προπόνηση τους, μετά τον αγιασμό, και εκτός του Οκόγιε, του Μενδρινού και του Καπάνταη, δεν αναγνώρισα κάποιον άλλον.
Όπως τους κοίταζα, αναρωτήθηκα: Άραγε όλα αυτά τα νέα παιδιά, θα καταφέρουν να έχουν την δυνατότητα να τραφούν την ερχόμενη αγωνιστική περίοδο?

Άκουσα σήμερα πως ο Ολυμπιακός απέκτησε έναν Γάλο ποδοσφαιριστή από την Μαρσέιγ, με ετήσιο κόστος ενάμιση εκατομμύριο ευρώ. Ενάμιση εκατομμύριο!
Μόνος του αυτός ο ποδοσφαιριστής, θα παίρνει πολύ περισσότερα από όλο το μπάτζετ του Πανιωνίου. Και το πιο πιθανόν θα πληρωθεί, σε αντίθεση με τους παίκτες του Πανιωνίου που ο μόνος λόγος που θα παίζουν, είναι η ελπίδα να διακριθούν για να πάνε κάπου αλλού που θα πληρώνονται...

Εδώ και κάμποσο καιρό, έχω συνειδητοποιήσει πως ο Πανιώνιος είναι μια μικρογραφία της Ελλάδας. Το μέλλον των παιδιών που αγωνίζονται για τον Πανιώνιο, είναι κοινό με το μέλλον των νέων ανθρώπων της χώρας μας: Το μέλλον τους είναι κάπου αλλού, κι όχι εδώ.
Εδώ υπάρχει μόνο ένα ζοφερό παρόν.

Την παράσταση έκλεψε ο παππάς. Δήλωσε Πανιώνιος και κέρδισε την συμπάθεια του κόσμου.

προπονητικό καμπ για πόλο

Για όσους ενδιαφέρονται, βρήκα αυτήν την είδηση:

Μια από τις μεγαλύτερες μορφές της παγκόσμιας υδατοσφαίρισης , ο Ιγκορ Μιλάνοβιτς, ενώνει τις δυνάμεις του με τον ΑΝΟΓ για να διδάξουν τα μυστικά του waterpolo στα ελληνόπουλα.

Ο θρύλος της Παρτιζάν και της Εθνικής Σερβίας με τα δυο χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια και τους δεκάδες Παγκόσμιους και Ευρωπαϊκούς τίτλους στο βιογραφικό του θα αναλάβει για τα επόμενα 5 χρόνια την διοργάνωση προπονητικών καμπ στις εγκαταστάσεις του ΑΝΟΓ για όλα τα παιδιά από 11 ετών και πάνω.

Η σημαντική συμφωνία και για τις δυο πλευρές οριστικοποιήθηκε κατά την διάρκεια του Final4 του Champions League πριν λίγες μέρες στο Βελιγράδι όπου ο νυν τεχνικός σύμβουλος της Παρτιζάν και ο διευθυντής του ΑΝΟ Γλυφάδας Τάσος Παπαναστασίου έδωσαν τα χέρια.

Το 1o Igor Milanovic camp έχει προγραμματιστεί να γίνει από τις 26 Αυγούστου ως τις 8 Σεπτεμβρίου 2013 και ήδη το ενδιαφέρον είναι πολύ μεγάλο από παιδιά διαφόρων συλλόγων και ηλικιών .

Ένα μίνι βιογραφικό

Γεννημένος στο Βελιγράδι το 1965 ο Ιγκορ Μιλάνοβιτς έχει αγωνιστεί σε 349 παιχνίδια με την Εθνική Γιουγκοσλαβίας κι έχει σημειώσει 540 γκολ. Αναδείχθηκε δυο φορές χρυσός ολυμπιονίκης , το 1984 στο Λος Άντζελες και το 1988 στη Σεούλ ενώ έχει αναδειχθεί δυο φορές παγκόσμιος πρωταθλητής το 1986 στη Μαδρίτη και το 1991 στο Περθ της Αυστραλίας.

Μεγάλος σταθμός της αγωνιστικής του καριέρας η Παρτιζάν Βελιγραδίου με την οποία έπαιξε από το 1975 ως το 1989 ενώ φόρεσε και το σκουφάκι των Μπλάντοστ (Κροατία), Ερ. Αστέρα (Γιουγκοσλαβία),Ρομα (Ιταλία), Μπουντβάνκσα Ριβιέρα (Γιουγκοσλαβία) και Καταλούνια (Ισπανία).

Ως προπονητής της Παρτιζάν κατάκτησε το Κύπελλο πρωταθλητριών του 2011 καθώς και το Ευρωπαϊκό Σουπερ Καπ ενώ πλέον είναι τεχνικός διευθυντής της Σέρβικης ομάδας.

αποκλείστηκαν οι μίνι παίδες από την τελική φάση του πρωταθλήματος

Είναι πολύ δύσκολο να είμαι αντικειμενικός, δεδομένου ότι σε αυτήν την ομάδα παίζει και ο γιος μου. Θα προσπαθήσω πάντως.

Κατ αρχάς θέλω να συγχαρώ όλα τα παιδιά για την προσπάθεια που έκαναν. 

Η εικόνα της ομάδας πριν 4 μήνες, ήταν άθλια. Τα παιδιά δεν μπορούσαν ούτε να κολυμπήσουν, ούτε να φτάσουν την μπάλα μέχρι την σέντρα χωρίς να την χάσουν. Τις αιτίες γι αυτήν την αγωνιστική κατάσταση των παιδιών, τις έχω αναπτύξει σε παλιότερο post. Πρέπει επίσης να μην ξεχνάμε ποτέ, πως στις ηλικίες μέχρι 12 ετών ο κύριος στόχος είναι τα παιδιά να μάθουν τα βασικά του αθλήματος, να το αγαπήσουν, να μάθουν τεχνική και τακτική, ώστε στις μεγαλύτερες ηλικιακές κατηγορίες να είναι έτοιμοι να κάνουν πρωταθλητισμό, και κυρίως να ετοιμαστούν σωστά ώστε όταν θα φτάσουν στην ηλικία των νέων ανδρών και των ανδρών, να παίζουν σωστό πόλο και να είναι άξιοι για την ανδρική ομάδα του Πανιωνίου. Κατά την γνώμη μου πάντα. 

Άξιοι και σαν αθλητές και σαν άνθρωποι.

Πριν 4 μήνες, τα παιδιά αυτά τα ανέλαβε ένας νέος προπονητής, που αν μη τι άλλο εργάστηκε σκληρά και προσπάθησε κατ αρχάς να βελτιώσει την φυσική τους κατάσταση,  και εν συνεχεία να τους μάθει τα βασικά του αθλήματος που αγνοούσαν, ώστε να μπορέσουν να παίξουν αξιοπρεπώς και ανταγωνιστικά με τις άλλες ομάδες. Ο χρόνος ήταν πολύ περιορισμένος.

Όπως έχω πει πολλές φορές, δεν είμαι ειδικός, δεν μπορώ να κρίνω ειδικούς και γνώστες του αθλήματος, όπως οι προπονητές. Αυτό που μπορώ να κρίνω, είναι εάν το δικό μου το παιδί βελτιώνεται και σαν αθλητής και σαν άνθρωπος, και σε αυτόν τον τομέα είμαι πολύ ευχαριστημένος από τον προπονητή του. Έχει πολύ δρόμο ακόμα για να φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα, αλλά σε σχέση με πέρυσι ας πούμε ή με πρόπερσι, έχει προοδεύσει πάρα πολύ.

Η αγωνιστική διάθεση και η προσπάθεια των παιδιών ήταν συγκινητική. Μια ομάδα που δούλεψε σοβαρά 4 μήνες, δεν μπορεί όμως να ανταγωνιστεί ομάδες δουλεμένες για 2, 3, 4 ή και 5 χρόνια. Η ομάδα της Βουλιαγμένης ας πούμε, δουλεύει 5 χρόνια για να παρουσιάσει φέτος αυτά τα παιδιά σε αυτήν την αγωνιστική κατάσταση. Έχει τρομερές αγωνιστικές παραστάσεις, που τα δικά μας τα παιδιά δεν έχουν δει ούτε στον ύπνο τους.

Τα παιδιά του Πανιωνίου κατάφεραν να προκριθούν στην δεύτερη φάση του πρωταθλήματος, πράγμα που από μόνο του αποτελεί επιτυχία για τα παιδιά αυτά, όπως έχω γράψει πριν μια εβδομάδα.

Στον δεύτερο γύρο, από την Παρασκευή το απόγευμα μέχρι την Κυριακή το απόγευμα, κλήθηκαν να δώσουν 5 παιχνίδια. Το ίδιο και τα παιδιά της Πάτρας που επιπρόσθετα είχαν και την κούραση από το ταξίδι Πάτρας-Αθήνας. Αντιθέτως ο Παναθηναϊκός έδωσε το πρώτο του παιχνίδι την Πέμπτη με την Βουλιαγμένη, Παρασκευή είχαν ρεπό, και το τελευταίο παιχνίδι με τον Νηρέα Γέρακα θα το δώσουν αύριο Τρίτη, με ρεπό σήμερα Δευτέρα. Τα δικά μας τα παιδιά και τα παιδιά της Πάτρας, ήταν ξεγραμμένα και μόνο από τον τρόπο που ορίστηκαν οι αγώνες, λόγω ότι είχαν να αντιμετωπίσουν πολύ μεγαλύτερη κούραση από τους υπόλοιπους αντιπάλους τους για τις 3 θέσεις που έδιναν την πρόκριση. 5 παιχνίδια σε 48 ώρες είναι απάνθρωπο, πόσο μάλλον σε αυτές τις ηλικίες. Δεν ξέρω πως έγινε η κλήρωση και ο ορισμός αυτών των αγώνων, θεωρώ όμως προφανές πως κάποιοι ευνοήθηκαν και τον Πανιώνιο ειδικότερα τον στήσανε στον τοίχο.

Στον πρώτο αγώνα της ομάδας μας, έπρεπε να αντιμετωπίσουμε και τους διαιτητές. Ο Νηρέας Γέρακα δεν ευνοήθηκε μόνο από τον χρόνο ξεκούρασης που του προσέφερε η ομοσπονδία, αλλά και από τους διαιτητές. 

Μέτρησαν για γκολ ένα σουτ που δεν πέρασε ποτέ η μπάλα την γραμμή. Έδωσαν εις βάρος μας πέναλτι γιατί ένα εντεκάχρονο παιδάκι δεν κατάλαβε και μπήκε σαν αλλαγή πριν βγεί το άλλο, ενώ σε άλλα παιχνίδια αντίστοιχα λάθη έτυχαν της επιείκειας των διαιτητών λόγω ηλικίας. Απεβλήθη ένα παιδί γιατί ενώ είχε βουλιάξει πάνω στην προσπάθεια, του σφύριξαν επιθετικό φάουλ την στιγμή που το κεφάλι του ήταν μέσα στο νερό, και όταν έβγαλε το κεφάλι του συνέχισε την προσπάθεια αντί να αφήσει την μπάλα (και στην αντεπίθεση φάγαμε εύκολο γκολ). Είδα τουλάχιστον άλλες 5 φορές να συμβαίνει το ίδιο σε άλλους αγώνες, αλλά οι διαιτητές δεν έδωσαν αποβολή στα παιδάκια που έκαναν το ίδιο λάθος, πάλι χάριν επιείκειας λόγω της ηλικίας τους, κι ενώ δεν είχε βουλιάξει το κεφάλι τους όταν σφύριξε ο διαιτητής. Δεν δόθηκαν σφυρίγματα στον φουνταριστό μας, αντιθέτως τον χρέωσαν με επιθετικά, ενώ από την άλλη ουδέποτε είδαν επιθετικά φάουλ, όλα ήταν αμυντικά... Με αυτά και με εκείνα, χάσαμε με 2 γκολ διαφορά. Το παιχνίδι αυτό αξίζαμε να το νικήσουμε και παρά την αντιμετώπιση που είχαμε, μπορούσαμε μα το νικήσουμε. Χάσαμε ευκαιρίες για γκολ που δεν χανόντουσαν, αν και όλα χάνονται τελικά, πόσο μάλλον σε αυτές τις ηλικίες. Η ήττα αυτή έφερε μεγάλη γκρίνια στην ομάδα.

Το Σάββατο το πρωί, αντιμετωπίσανε τα παιδιά τον Ηλυσιακό, που αποδείχτηκε σχετικά εύκολος αντίπαλος για τα παιδιά μας. Ο Ηλυσιακός ήταν ο πιο αδύναμος κρίκος της φάσης αυτής.

Το απόγευμα με τον Παναθηναϊκό, θεωρώ πως τα παιδιά έπαιξαν εξαιρετικά, είχαν πάρα πολλές τελικές προσπάθειες, αλλά δεν μπόρεσαν να νικήσουν τον 12χρονο τερματοφύλακα του Παναθηναϊκού που είναι 1,85 ύψος και έχει σωματικά προσόντα 17χρονου κι όχι 12χρονου. Ο τερματοφύλακας αυτός όχι μόνο πιάνει τα πάντα, τροφοδοτεί με ευκολία την μπάλα στην κόντρα, κι έτσι ο Παναθηναϊκός χωρίς να παίζει κάτι σπουδαίο, έχει πολύ εύκολα γκολ στις αντεπιθέσεις, ακόμα κι όταν έχει μείνει με παίκτη λιγότερο. Ο τερματοφύλακας αυτός, έβαινε από το νερό μέχρι κάτω από το μαγιό του!!! Τα παιδιά μας δεν ήταν έτοιμα να αντιμετωπίσουν αυτές τις δυσκολίες κι έναν τέτοιο τερματοφύλακα που αποκρούει πέναλτι στο γάμα.

Την Κυριακή το πρωί, με την Βουλιαγμένη δεν είχαμε ελπίδα έτσι κι αλλιώς. Τεράστια διαφορά. Το απόγευμα σε έναν αγώνα χωρίς πραγματική σημασία, χάσαμε κι από τον ΝΟ Πατρών. Το παιχνίδι αυτό μπορούσαμε να το νικήσουμε, αλλά η απογοήτευση των παιδιών ήταν πολύ μεγάλη και καταλυτική για το τελικό αποτέλεσμα.

Χρειαζόμασταν 3 νίκες, και η μια εξ αυτών έπρεπε να είναι ο Νηρέας. Εάν είχαμε νικήσει αυτό το παιχνίδι, τότε στο τελευταίο με την Πάτρα θα τρώγανε σίδερα τα παιδιά...

Κατά την γνώμη μου, η μη πρόκριση στην τελική φάση ήταν λίγο πολύ δεδομένη, αλλά χάρη στην αγωνιστική βελτίωση της ομάδας στο πρωτάθλημα, δημιουργήθηκαν προσδοκίες για κάτι καλύτερο. 

Η μη επίτευξη του στόχου αυτού, έφερε και την γκρίνια.

Πιστεύω πως η γκρίνια είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε μια ομάδα. 

Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες, δεν νομίζω ότι έχει κάποιο νόημα. Οι αρμόδιοι της ομάδας πρέπει να λάβουν τα μέτρα τους, ώστε να εξαλειφθούν τέτοια φαινόμενα. Πρέπει επίσης να φροντίσουν να δουλευτεί σωστά το τμήμα, ώστε του χρόνου να παρουσιάσουμε ένα αγωνιστικό πρόσωπο που να αρμόζει στον Πανιώνιο, με το όνομα και την ιστορία του. Δεν μπορεί ο Πανιώνιος να είναι σάκος του μποξ άλλων ομάδων και να παρουσιάζουμε τέτοια εικόνα, και εντός αγωνιστικού χώρου αλλά και εκτός.

Αντώνης Μάγγος


Η Βαθμολογία (Τελική):
1.ΠΑΟΚ 15
2.ΟΥΚ Βόλου 12
3.Άθως Χαλκιδικής 6 (μεταξύ των τριών 22-13)
4.Ηρακλής 6 (μεταξύ των τριών 20-20)
5.ΠΑΣ Φοίβος 6 (μεταξύ των τριών 13-22)
6.ΝΟ Λάρισας 0
Α' ΟΜΙΛΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
1.ΝΟ Βουλιαγμένης 15 (5 αγ.)
2.Παναθηναϊκός 9 (4 αγ.)
3.Νηρέας Γέρακα 9 (4 αγ.)
4.ΝΟ Πατρών 6 (5 αγ.)
5.Πανιώνιος 3 (5 αγ.)
6.Ηλυσιακός 0 (5 αγ.)
Την Τρίτη 25/6 θα παίξουν στο κολυμβητήριο Γέρακα 18.30 Νηρέας Γέρακα – Παναθηναϊκός.
Β' ΟΜΙΛΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
1.Π. Φάληρο 12
2.Ολυμπιακός 9
3.ΑΝΟ Γλυφάδας 6
4.ΓΣ Ηλιούπολης 3
5.ΝΟ Ρεθύμνου 0.

Θεωρώ άδικο να έχει αποκλειστεί η Γλυφάδα, και να έχουν προκριθεί ο Βόλος και το Άθως από τον Όμιλο της Θεσ/νίκης, που πρέπει να είναι ομάδες που θα έχαναν ακόμα και από τον Πανιώνιο.

εισιτήρια διαρκείας

Ο ιστορικότερος σύλλογος της χώρας συμπληρώνει 123 χρόνια ζωής και σε θέλει δίπλα του στο ξεκίνημα μιας ιδιαίτερα δύσκολης χρονιάς. Ο ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ στηρίζεται στον κόσμο του που αποτελεί και την κινητήρια δύναμή του. Η αγορά εισιτηρίου διαρκείας, σημαίνει ότι ΕΣΥ βοηθάς στην οικονομική εξυγίανση της ομάδας, τους παίκτες και το προσωπικό. 

Ολοι τώρα εισιτήριο διαρκείας για την περίοδο 2013-14 για να μπορέσει ο ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.

Φέτος λόγω της αύξησης των ομάδων, θα υπάρξουν τουλάχιστον δύο παιχνίδια περισσότερα. Παρόλα αυτά η ΠΑΕ ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ συνυπολογίζοντας τις ανάγκες της ομάδας, αλλά και την οικονομική κρίση έκανε μείωση στις τιμές των διαρκείας, της τάξης τω 20%

Αναλυτικά οι τιμές των εισιτηρίων διαρκείας:

Θύρα 2: 120 ευρώ μετρητοίς ή προκαταβολή 60 ευρώ και τρεις δόσεις των 30 ευρώ

Θύρα 4: 200 ευρώ μετρητοίς ή προκαταβολή 80 ευρώ και τρεις δόσεις των 50 ευρώ

Θύρα 7: 200 ευρώ μετρητοίς ή προκαταβολή 80 ευρώ και τρεις δόσεις των 50 ευρώ

Θύρα 5-6 Α-Γ: 320 ευρώ μετρητοίς ή προκαταβολή 150 ευρώ και τρεις δόσεις των 70 ευρώ

Θύρα 5-6 Β: 700 ευρώ μετρητοίς ή προκαταβολή 350 ευρώ και τρεις δόσεις των 130 ευρώ

VVIP: 1800 ευρώ μετρητοίς ή προκαταβολή 900 ευρώ και τρεις δόσεις των 400 ευρώ

Για τους ανέργους θα υπάρξει νεότερη ενημέρωση τις επόμενες ημέρες.

Πληροφορίες για τα εισιτήρια διαρκείας θα δίνονται στην μπουτίκ του Πανιωνίου και στα καταστήματα La-Si-Do (Παναγιώτης Τσιάπης) και Centro Ottici (Δημήτρης Φαρμάκης), ώρες καταστημάτων. Τρίτη-Πέμπτη-Παρασκευή πρωί και απόγευμα και Δευτέρα-Τετάρτη-Σάββατο μέχρι τις 14:00.

Το δικαίωμα των παλαιών κατόχων εισιτηρίου διαρκείας για διατήρηση της θέσης τους ισχύει μέχρι τις 25/7, με την υπόδειξη του παλιού εισιτηρίου διαρκείας.

Οι δόσεις θα αποπληρώνονται σχεδόν με όλες τις κάρτες των τραπεζών.

σπουδαία επιτυχία των μίνι παίδων στο πόλο

Με 2 νίκες, επί του Νηρέα Χαλανδρίου με 19-5 το πρωί και του ΝΟ Καλαμακίου το απόγευμα με 10-5, η ομάδα μίνι παίδων του Πανιωνίου προκρίθηκε στον επόμενο γύρο του πρωταθλήματος πόλο αυτής της ηλικίας.

Αυτή η ομάδα πριν 5-10 μέρες ήταν ξεγραμμένη, γιατί η κλήρωση είχε φέρει τον ίδιο όμιλο την Βουλιαγμένη και το Π Φάληρο, που είναι πολύ πιο έτοιμες ομάδες και με καλύτερη φυσική κατάσταση, και αρχικά προκρινόντουσαν μόνο 2 ομάδες από τον όμιλο αυτόν. Η απογοήτευση ήταν εμφανής σε όλα τα παιδιά.

Αυτό ήταν άδικο, αφού όλοι οι άλλοι προκριματικοί όμιλοι είχαν 4 ομάδες κι όχι 5 όπως ο δικός μας. Αλλάζοντας την αρχική απόφαση, απέκτησε νόημα και για τις 3 υπόλοιπες ομάδες να το παλέψουν, και τα παιδιά του Πανιωνίου τρώγανε σίδερα σήμερα και κατάφεραν 2 σπουδαίες νίκες, τόσο από αγωνιστικής πλευράς, όσο κι από ψυχολογικής.

Τα παιδιά αυτά και του χρόνου θα παραμείνουν σαν ομάδα μίνι παίδων, λόγω αναδιάρθρωσης των ηλικιακών κατηγοριών, και αφ ενός όλα τα παιδιά απόκτησαν αγωνιστικές παραστάσεις, αφ ετέρου κατάλαβαν γιατί προπονούνται τόσο καιρό, πως πρέπει να δίνουν το 110% των δυνάμεων τους, πως μπορούν να νικήσουν εφ όσον παλέψουν και δουλέψουν σκληρά γι αυτό όλοι μαζί σαν ομάδα, για τον κοινό στόχο.

Σήμερα αυτά τα παιδιά κατάλαβαν τι σημαίνει ομάδα και ομαδικό άθλημα.




Πολλά συγχαρητήρια από εμένα, σε όλα τα παιδιά και στον προπονητή. 

Μπράβο παιδιά, πάντα τέτοιες εμφανίσεις, τέτοιες επιτυχίες.

ΥΓ. Θέλω επίσης να εκφράσω την συμπάθεια μου στην ομάδα του ΝΟ Καλαμακίου, που διαθέτει παιδιά με ήθος και ταλέντο και έναν άξιο προπονητή. Αυτή η ομάδα αξίζει να είναι πολύ πιο ψηλά, αλλά όταν παλεύεις για την επιβίωση σου χωρίς κολυμβητήριο, τότε δεν έχεις ελπίδα. 

Τα δάκρυα των παιδιών θα έπρεπε κάπως να πονάνε αυτούς τους χοντρόπετσους που κρατάνε κλειστό το κολυμβητήριο που στοίχισε εκατομμύρια τον Ελληνικό λαό αλλά και στους δημότες Αλίμου. Τα παιδιά προδόθηκαν από τον δήμο. 

Κατά τα άλλα, ο δήμος ξοδεύει λεφτά για να δενδροφυτεύει ήδη ξεραμένα δένδρα, για να ηλεκτροδοτεί μέχρι αργά την νύχτα άδεια γήπεδα στον λόφο Πανί, και ποιός ξέρει τι άλλο φαγοπότι και κακοδιαχείριση γίνεται. 

Οι περικοπές τους εδώ και 2 χρόνια είναι κατά της άθλησης των δημοτών και των παιδιών μας.

ΥΓ2. Ο γιος μου ξεκίνησε από το Καλαμάκι χάρη στον Αλέκο τον Βάσσο και εν συνεχεία αγάπησε το άθλημα χάρη στον προπονητή του στο Καλαμάκι τον κύριο Ανδρόνικο, που ακόμα παλεύει για την ομάδα αυτή.  Αν και είμαι Πανιώνιος, δεν ήθελα να το φέρω το παιδί στον Πανιώνιο εκείνη την εποχή, για να μην παθιάζομαι από την την οπαδική ιδιότητα μου. 

"Αναγκάστηκα" να τον φέρω στον Πανιώνιο, λόγω του κολυμβητηρίου και της κοροϊδίας του δήμου Αλίμου. Τότε έφυγαν από το Καλαμάκι 5-6 παιδιά. Εάν αυτή η ομάδα δεν είχε κατακερματιστεί, εάν είχε κολυμβητήριο να δουλέψει τα παιδιά ο προπονητής τους (κι όχι να κολυμπάνε σε μια διαδρομή όπου κι όταν βρούνε), αυτή η ομάδα θα πήγαινε πολύ ψηλά.