Κλείστε την πόρτα!!!

Όταν κάποιος στέλνει το παιδί του στο σχολείο, δεν κάθεται τριγύρω να παρακολουθεί τι συμβαίνει στην τάξη. Κάθε 2-3 μήνες ενημερώνεται από τον δάσκαλο για την πρόοδο του παιδιού, και τελικά αποδέχεται την αξιολόγηση του δασκάλου για την πρόοδο του, μέσω των συμβουλών, των σχολίων αλλά και της βαθμολογίας που του βάζει.

Εάν το παιδί δεν πάρει 10άρια, αλλά 7άρια ή εξάρια ας πούμε, τότε ο γονιός κατσαδιάζει το παιδί του που δεν προσπαθεί περισσότερο (κι όχι τον δάσκαλο), και συνεργάζεται με τον δάσκαλο ακολουθώντας τις συμβουλές του, για να βοηθηθεί και να βελτιωθεί το παιδί.

Όταν το παιδί το στέλνεις στο φροντιστήριο, αλλά παρόλα αυτά δεν βελτιώνεται σαν μαθητής, τότε... είτε το πιέζεις να προσπαθήσει περισσότερο, είτε αλλάζεις φροντιστήριο. Το συζητάς έτσι κι αλλιώς με τον δάσκαλο του φροντιστηρίου, και προσπαθείς να νουθετήσεις το παιδί σου για να πιάσουν τόπο οι προσπάθειες και τα χρήματα που ξοδεύετε.

Το δεδομένο λοιπόν είναι ότι εμπιστευόμαστε τους δασκάλους, τους ακούμε, ακολουθούμε τις συμβουλές τους, νουθετούμε το παιδί μας να συνεργαστεί με τους δασκάλους του και τελικά παίρνουμε τα μέτρα μας όταν δεν επιτυγχάνεται το αποτέλεσμα που θέλουμε, συνήθως πιέζοντας ακόμα περισσότερο το παιδί, με την συνεργασία και τις συμβουλές των δασκάλων ως πιο ειδικών.

Ο αθλητισμός των παιδιών, είναι άλλη ιστορία. Κατ αρχάς δεν είναι υποχρεωτικός, όπως η μόρφωση και το σχολείο. Κατά δεύτερον σαν φίλαθλοι ή οπαδοί είμαστε κάφροι, εντελώς κακομαθημένοι. Πληρώνουμε ένα εισιτήριο για να δούμε έναν αγώνα μπάσκετ ή ποδοσφαίρου ας πούμε, παρακολουθούμε και τηλεόραση, και έχουμε γίνει όλοι προπονητές εξέδρας. Έχουμε άποψη από την πρώτη μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, ενώ στην ουσία είμαστε παντελώς άσχετοι. Κι άντε να έχει άποψη κάποιος που κάποτε έπαιξε μπάλα σε ομάδα, εμείς οι πολλοί κρίνουμε το ποιός μπήκε, ποιός βγήκε, σε τι θέση έπαιξε, πόση ώρα έπαιξε, που και πότε έδωσε πάσα, κλπ, λες και ο προπονητής της ομάδας είναι ένας άσχετος μαλάκας, κι εμείς από Κρόιφ και πάνω. 

Εχθές είχα μια συζήτηση με έναν φίλο, και θεωρώ ότι γενικά μιλούσε σωστά. Το λάθος του όμως, είναι ότι τελικά ακυρώνει τον δάσκαλο-προπονητή του παιδιού του και της ομάδας. Η γκρίνια δε, καθώς και τέτοιου τύπου συζητήσεις (ακόμα κι αν είναι σωστές μέχρι ένα σημείο), μόνο βλαβερές είναι (κατά την γνώμη μου) για μια ομάδα. Χάνεται ο σεβασμός των παιδιών προς τον προπονητή τους, και χαλάει η ψυχολογία τους. Πως θα προσπαθήσει ένα παιδί να κάνει όσα του λέει ο προπονητής του, όταν το παιδί του ξέρει ότι ο πατέρας του θεωρεί τον προπονητή μαλάκα ή άσχετο?

Όποιος θεωρεί πως  ο σύλλογος ή οι προπονητές του παιδιού του είναι ακατάλληλοι, καλύτερα θα ήταν να απευθυνθεί σε κάποιον άλλο σύλλογο, σε κάποιον άλλον προπονητή. Δεν είναι δυνατόν να ακυρώνεται ο προπονητής και ο σύλλογος από τον κάθε γονιό-προπονητή εξέδρας και παρόλα αυτά να παραμένει στον σύλλογο αυτόν και με τον προπονητή αυτόν.

Σε άλλους συλλόγους, που είναι σοβαροί και χτυπάνε τις πρώτες θέσεις στα πρωταθλήματα (στο πόλο σε αυτήν την κατηγορία των σοβαρών ανήκουν το Π Φάληρο και η Βουλιαγμένη), οι γονείς είναι απέξω. Δεν διανοούνται να παραστήσουν τους προπονητές της εξέδρας. Ο Πανιώνιος έχει καταντήσει μπουρδέλο, γι αυτό κάτι τέτοιοι τύποι αλωνίζουν και βλάπτουν το κλίμα και την ομάδα.

Η γνώμη μου είναι απλή: Κλείστε την πόρτα. Όλοι όσοι δεν γουστάρουν, δεν εμπιστεύονται τον σύλλογο, δεν θέλουν τον εκάστοτε προπονητή κλπ, να βγουν έξω!!! Να μείνουν όσοι εμπιστεύονται τον σύλλογο. Όποιος θέλει να μείνει στον Πανιώνιο κι εμπιστεύεται ότι λειτουργεί σαν καθώς πρέπει σχολείο ή φροντιστήριο, να περιμένει το τρίμηνο και την τελική βαθμολογία, κι όχι να γκρινιάζει πρωί μεσημέρι βράδυ και να συμμετέχει σε οποιασδήποτε μορφής ίντριγκες και κουβέντες. Δεν μπορεί να κρέμεται σαν το τσαμπί στις εξέδρες, και να παρακολουθεί και να κρίνει κάθε κουβέντα και κάθε ενέργεια του προπονητή. Όποιος θέλει να είναι πιο πάνω από τον προπονητή, τον εκάστοτε προπονητή, ας πάρει το δελτίο του και να πάει σε κάποιον άλλον σύλλογο, να τα κάνει μπουρδέλο εκεί, κι όχι τον Πανιώνιο.

Εάν από Σεπτέμβρη συνεχίσουν τα ίδια, εάν τα παιδιά παραμείνουν ανεξέλεγκτα και παρουσιάζουν εικόνα αλητών κι όχι αθλητών, και οι γονείς ή κάποιοι γονείς έστω, συνεχίσουν να παριστάνουν τους προπονητές και τους επαΐοντες, τότε θα αναγκαστώ να πάρω εγώ το δελτίο του παιδιού μου, και να εμπιστευτώ την άθληση του σε κάποιον άλλον σύλλογο, που θα τον θεωρήσω πιο σοβαρό. Δεν πάει άλλο. 

Προτάσεις και ιδέες μπορούν να υπάρχουν και να βελτιώνουν τα πράγματα, άλλωστε εχθρός του καλού είναι το καλύτερο, όμως η κριτική πρωί μεσημέρι βράδυ και η γκρίνια μόνο κακό κάνουν.

Αντώνης Μάγγος

ΥΓ. Δεν το είχα προσέξει παλιότερα ότι στην γενική πληθυντικού, το αλητών και το αθλητών διαφέρουν μόνο κατά ένα θήτα.

Ελπίζω να πάρω κάποια απάντηση από τους αρμοδίους του τμήματος, για να ξέρω εάν θα πρέπει να ψάχνω για ομάδα ή εάν από Σεπτέμβρη θα γίνει ομάδα η ομάδα του γιού μου.