Άντρας θα πει να μην δειλιάς, όπου κι αν δώσεις μάχη,
Να ξεψυχάς κι όμως να λες, θάνατος δεν υπάρχει!!!
Του άντρα τον εγωισμό, μια πράξη τον τελειώνει,
να βλέπει αυτή που αγαπά, σ' άλλου αγκαλιά να λιώνει...
Άντρας λογάται όποιος μπορεί, τον πόνο να αντέξει,
να'ναι η ψυχή στο στόμα του, και να μη βγάζει λέξη...

Λευτέρης

Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2013

1-1 στο γκολμπόλ με Πάνθρακα

Αφού πέρασα το μαρτύριο να παρακολουθήσω το παιχνίδι έστω κι από την τηλεόραση, θα πω την γνώμη μου. 

Γύρισα στο σπίτι μου στις 6 και 10, και ήταν ήδη αργά για να ξεκινήσω για το γήπεδο. Άσε που είχαμε οικογενειακώς κι ένα ραντεβού με γιατρό, το οποίο αρχικά καθυστέρησε εξ αιτίας του γιατρού και... τελικά έκλεψα κι εγώ λίγη ώρα επιπλέον για να μπορέσω να δω το παιχνίδι ως το τέλος.

Στο πρώτο ημίχρονο το μυαλό μου πήγε στην περιγραφή του Χάρυ Κλυν, περί Βραδυποριακού-Ταλαιπωριακού. Όποιος την θυμάται, θα καταλάβει...

Διαγωνισμός άστοχων πασών, διαγωνισμός πουλήματος μπάλας, διαγωνισμός ανικανότητας και λαθών, οι άμπαλοι έπαιζαν εναντίον των άμπαλων, και οι δεύτεροι στην τέταρτη-πέμπτη ευκαιρία που τους χάρισαν οι πρώτοι, κατάφεραν να προηγηθούν στο σκορ. Κάποιες στιγμές το παιχνίδι έμοιαζε με γκολμπόλ, το παιχνίδι που κάποιοι τυφλοί ποδοσφαιριστές τρέχουν και κλωτσάνε μια μπάλα που κουδουνίζει, με στόχο να βάλουν γκολ. Με την διαφορά ότι οι δικοί μας παίκτες δεν είχαν προβλήματα όρασης και το παιχνίδι δεν ήταν στα πλαίσια της παραολυμπιάδας...

Στο δεύτερο ημίχρονο, ο Πανιώνιος μπήκε με περισσότερη όρεξη, αλλά και πάλι η ισοφάριση στο τέλος ήρθε πάλι από λάθος, του τερματοφύλακα αυτήν την φορά των αντιπάλων μας, κι όχι επειδή δείξαμε ικανοί να ισοφαρίσουμε. Παρά λίγο να βάζαμε και γκολ στις καθυστερήσεις, για να φαντάζει το αποτέλεσμα (και μάλιστα με ανατροπή) σαν μαγική εικόνα, ότι κάποιοι έπαιξαν μπάλα. Μπάλα δεν παίξαμε. Απλώς την ταλαιπωρήσαμε.

1 νίκη και μάλιστα με τον ΠΑΟ, 2 ισοπαλίες με ΟΦΗ εκτός και Πάνθακα εντός, και μια αναμενόμενη ήττα με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, μοιάζει εξαιρετικός απολογισμός βαθμών. Η εικόνα όμως της ομάδας είναι απωθητική, δεν μπορούμε με τίποτα να κατεβάσουμε την μπάλα κάτω και να αλλάξουμε 2-3 πάσες χωρίς να την πουλήσουμε, ακόμα κι αν δεν μας πιέζει ο αντίπαλος. Ευκαιρία μόνο από σύμπτωση μπορούμε να δημιουργήσουμε. Καλοί οι βαθμοί αλλά η εικόνα της ομάδας δεν αφήνει αισιοδοξία για το μέλλον. Βέβαια υπάρχει και η Καλλονή, που έχει 9 βαθμούς με 3Χ3 νίκες και μια ήττα από τον Γαύρο στην πρεμιέρα. Με τερματοφύλακα τον πάλαι ποτέ "χοντρό" του Ιστορικού.

Η μόνη ελπίδα μας είναι πως και οι άλλες ομάδες έχουν ανάλογα χάλια.  

ΥΓ. Συνιστώ σε όλους να διαβάσουν το πιο κάτω κείμενο. Το διάβασα κι εγώ καλά καλά. ΤΟ ΧΡΕΙΑΖΟΜΟΥΝΑ!!! (17/9)
http://panioniosinchios.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html