Άντρας θα πει να μην δειλιάς, όπου κι αν δώσεις μάχη,
Να ξεψυχάς κι όμως να λες, θάνατος δεν υπάρχει!!!
Του άντρα τον εγωισμό, μια πράξη τον τελειώνει,
να βλέπει αυτή που αγαπά, σ' άλλου αγκαλιά να λιώνει...
Άντρας λογάται όποιος μπορεί, τον πόνο να αντέξει,
να'ναι η ψυχή στο στόμα του, και να μη βγάζει λέξη...

Λευτέρης

Κυριακή 10 Απριλίου 2011

ούτε να το χαρούμε δεν μπορέσαμε!

Άγχος μέχρι το 80' περίπου, που μάθαμε πως έβαλε γκολ ο Σαριέγκι για να σωθούμε εμείς και μαθηματικά! Αν είναι δυνατόν!!!

Το κοράκι από την αρχή έδειξε τις διαθέσεις του, με κάποια σφυρίγματα φάουλ, οπότε δεν ήταν έκπληξη που έπνιξε πεντακάθαρη ανατροπή-πέναλτι στον Φανούρη. Στη συνέχεια, το μόνο που καταφέραμε ήταν να δημιουργήσουμε 1-2 ευκαιρίες στο πρώτο ημίχρονο (κι άλλες τόσες ευκαιρίες στο δεύτερο), όμως οι Σέρρες ήταν αυτοί που άγγιξαν το γκολ, με απ ευθείας εκτέλεση φάουλ του Σουμπίνιο που τράνταξε το δεξί δοκάρι του Πρελ.
Δεν ξέρω εάν αξίζει να κάνω κριτική για τους παίκτες. Σήμερα πολύ καλός ήταν ο Κουμορτζί. Γενικά όλη η ομάδα κινήθηκε σε ρηχά νερά, και ίσως γι αυτό ξεχώρισα τον Κούμο ανάμεσα στους μέτριους. Καλούτσικοι και ο Φανούρης, και οι αμυντικοί.
Ο Πρελ δεν κάνει... Πρώτη φορά τον είδαμε, κι ελπίζω τελευταία. Είναι λύση έσχατης ανάγκης, για ομάδα γάμα εθνικής. Λάθος τοποθετήσεις, χωρίς εξόδους, ότι πήγαινε προς το τέρμα θα έγραφε, ευτυχώς το πιο απειλητικό σουτ κατέληξε στο δοκάρι, αλλιώς θα είχαμε δράματα. Τερματοφύλακας που αρχίζει τις τρίπλες εκτός περιοχής, και βάζει τον αντίπαλο επιθετικό μέσα στην περιοχή για να τον τριπλάει άλλη μια φορά πριν διώξει με τα πόδια, είναι επικίνδυνος. Δεν μου κάνει εντύπωση που είχε μείνει άνεργος, και εμείς τον μαζέψαμε από τα αζήτητα.

Ο Μήτρογλου δίκαια χειροκροτήθηκε από όλο τον κόσμο, όταν έγινε αλλαγή. Μεγάλη η προσφορά του φέτος, γράφτηκε το όνομα του στην ιστορία του Πανιωνίου δίπλα σε βαριά ονόματα. Καλή τύχη Κώστα, όπου κι αν πας. Μακάρι να μείνεις, εμείς σε θέλουμε και θα έχεις μια θέση στην καρδιά μας.

Κρίμα που δεν καταφέραμε να σκοράρουμε, να κλείσουμε με μια νίκη και να χαρεί ο κόσμος, να φωνάξει, να χειροκροτήσει, να εκτονωθεί. Μέχρι το τέλος, βγάλαμε τον καρκίνο. Διαδικαστικό το τελευταίο παιχνίδι.

Χρειαζόμαστε επειγόντως διοίκηση, χρήματα, στόχους, όραμα. Να κρατήσουμε τους παίκτες που πρόσφεραν, να ενισχυθούμε, να χτίσουμε μια ομάδα που του χρόνου δεν θα ξεκινήσει με το ένα πόδι στον τάφο.Άραγε θα μείνει ο Λεμονής? Θα υπάρξει σχεδιασμός για του χρόνου ή πλήρης διάλυση μέχρι να δούμε πότε κι αν θα βρεθεί κάποιος σοβαρός επενδυτής-πρόεδρος? Θα δούμε.

ΥΓ. Πιστεύω ακράδαντα πως το μεράκι και η προσωπική προσφορά άξιων ανθρώπων, μπορούνε να αλλάξουν όλο το κόσμο. Ο Πανιώνιος χρειάζεται έναν άνθρωπο που θα πιστέψει, θα θελήσει να ταξιδέψει μαζί του, και θα δώσει κατ αρχάς ένα μέρος από τις ικανότητες του για να οργανώσει τον σύλλογο και τις ομάδες του/ τα τμήματα του. Τα χρήματα είναι δυστυχώς εκ των ουκ άνευ, αλλά... εάν κάποιος νέος σωτήρας τύπου Τσακίρη απλώς σπαταλήσει τα χρήματα του για την κάβλα του, είναι θέμα χρόνου να μας οδηγήσει και πάλι να παλεύουμε για την σωτηρία και την επιβίωση, γιατί το βέβαιο είναι πως κάποια στιγμή θα σου πέσει... 


Δεν υπάρχουν σχόλια: