Τραγωδία!

0-1 εντός έδρας από τον Ολυμπιακό του Μπέου.

Το τραγικότερο δεν ήταν ότι χάσαμε, ήταν ότι σε κανένα σημείο δεν δείχναμε πως θα μπορούσαμε να νικήσουμε, ακόμα και στην φάση που η κεφαλιά του Μπάλαμπαν χτύπησε στην πάνω μεριά του οριζοντίου δοκαριού, στο πρώτο ημίχρονο.

Μετά το 0-1, δεν είχαμε ούτε μια φάση που να απειλήσαμε.

Τραγικό και το ότι ο εκτελεστής μας, για άλλη μια φορά ήταν ένας παλιός μας παίκτης, και όχι κάποιος σαν τον Μπάρκογλου, αλλά κάποιος που αγαπήθηκε στην Νέα Σμύρνη, ο Μάριο Μπρέσκα.

Τραγικό και ότι είδα (στην τηλεόραση) τον Μπέο να είναι χαρούμενος στις εξέδρες, χαρούμενος για το αποτέλεσμα που έπαιρνε η ομάδα του.

Σε αυτόν τον θίασο του Τσακίρη και του υπαλλήλου του, του Κιντή, δεν είχαν θέση ο Φερναντεζ, ο Εστογιάνοφ, ο Καστελιόνε, ο Νικολάου. Τους έπεσαν λίγοι και ο Καρντόσο ή ο Τσέζαρεκ (για όνομα του Θεού, δεν θεωρώ όλυς τους προαναφερθέντες παίκτες αξίας, αλλά σε σχέση με τους περισσότερους του όστερ μας, σαφώς και θα ήταν καλύτεροι...). Το ότι ο Πανιώνιος ήταν εντελώς ανύπαρκτος στο κέντρο και στην επίθεση, δεν φαίνεται να τους απασχόλησε, και ο εργοφυσιολόγος φάντασμα πρέπει να είναι περήφανος για τους παίκτες που περιφέρθηκαν σήμερα στο γήπεδο, και από το δεύτερο ημίχρονο σερνόντουσαν στο γηπεδο. Δικαιολογίες για την ζέστη δεν ευσταθούν, αφού οι παίκτες του Ολυμπιακού Βόλου στην ίδια ζέστη έτρεχαν στο δεύτερο ημίχρονο, που οι δικοί μας δεν μπορούσαν να κάνουν ούτε μια φάση.

Από όλο αυτό το χάλι, τον μόνο που ξεχώρισα είναι ο Χίκα. Το παιδάκι ξέρει μπάλα και θα μας βοηθήσει στο μέλλον. Μπάλα ξέρει και ο Βαζ Τε, αλλά κουράστηκε γρήγορα. Ο Ριέρα από την στιγμή που μπήκε στο γήπεδο, ήταν σαν να παίζαμε με παίκτη λιγότερο. Ο Στόρε δεν βρήκε λύσεις, με το ρόστερ που διαθέτει ίσως θα πρέπει να γίνει μάγος, και να κάνει μαγικά για να αποφύγουμε τον υποβιβασμό στο τέλος της χρονιάς. Σήμερα αναπόλησα τις απέλπιδες προσπάθειες του Μανώλη του Σκούφαλη, που σε κάτι τέτοια παιχνίδια με το πάθος του, ξεσήκωνε και τον κόσμο, και τους συμπαίκτες του. Η ομάδα δεν έχει ηγέτη. Ο Μανιάτης σε ρηχά νερά, ο Σιόβας είναι ο Σιόβας, ο Κούκετς καμία σχέση με τον Κούκετς επί Παράσχου. Θα μας λείψει ο Παράσχος και το μουστάκι του, φέτος.

Θα δούμε στην συνέχεια τι περιθώρια βελτίωσης έχει αυτή η ομάδα με αυτό το ρόστερ, αλλά τα πράγματα φαίνονται πολύ δύσκολα.

Θλίψη μου προκάλεσε και η νίκη του Ηρακλή με τον Ολυμπιακό. Εμείς δεν μπορέσαμε ούτε να απελήσουμε τον Βόλο μετά το 0-1, ενώ ο Ηρακλής του Ουζουνίδη που όλο το καλοκαίρι σχεδόν δεν ήξερε σε ποιά κατηγορία θα παίζει και με ποιούς παίκτες, ανέτρεψε το 0-1 και νίκησε τα πανάκριβα αστέρια του Ολυμπιακού του Πειραιά.

Είναι δυνατόν να είμαστε τόσο πιο κάτω από τον Ηρακλή των τόσων προβλημάτων?

Ευτυχώς επέλεξα να μείνω στην Ερμιόνη, και δεν ανέβηκα ολόκληρο Γολγοθά για να πάω στο γήπεδο σήμερα, να δω αυτά τα χάλια.

ΥΓ. Ο μόνος σοβαρός μας παίκτης, είναι ο Μάχο. Πάλι καλά που τον έχουμε κι αυτόν.
Οι νέες φανέλες, αηδία!!!