Το συμπέρασμα μου είναι πως ο Πανιώνιος έχει πολύ καλή ομάδα, και μόνο σύμπτωση δεν είναι που βρίσκεται στην δεύτερη θέση του πρωταθλήματος Ελλάδας.
Όποιος παρακολούθησε το παιχνίδι της εθνικής εχθές το βράδυ, δεν είδε τίποτα άλλο από μια ομάδα που έπαιζε σαν τον Πανιώνιο, γλύτωσε κάμποσες φορές να διασυρθεί με μεγάλο σκορ, αλλά κράτησε το μηδέν με νύχια και με δόντια, και κάπου στα μέσα του δευτέρου ημιχρόνου, κατάφερε να βάλει ένα γκολ στην μοναδική ουσιαστικά ευκαιρία που είχε, και να πάρει την ανέλπιστη νίκη με βάση την εικόνα του παιχνιδιού.
Εάν πάρουμε υπ όψιν μας ότι αυτοί οι παίκτες που είδαμε εχθές ήταν ότι καλύτερο υποτίθεται διαθέτουμε σαν ποδόσφαιρο, και δεδομένου ότι κάποιοι εξ αυτών κάνουν διεθνή καριέρα, τότε το να γκρινιάζουμε εμείς στον Πανιώνιο ότι δεν παίζουμε και κάποια σοβαρή μπάλα, και πως δήθεν με τύχη παίρνουμε τα αποτελέσματα, κλπ, είναι εντελώς άδικη κριτική.
Αυτό είναι το επίπεδο μας, και σε αυτό το επίπεδο ο Πανιώνιος είναι εξαιρετικός εκπρόσωπος αυτού του τρόπου να παίζεται το ποδόσφαιρο.
Θεωρώ τον Ελευθερόπουλο εμπνευσμένο προπονητή, η ομάδα αποδίδει εξαιρετικά στο εθνικό μας σύστημα "όλοι πίσω, να περνάει η ώρα και που θα πάει, με τον άλφα ή τον βήτα τρόπο θα έχουμε και εμείς μια ευκαιρία σε ολόκληρο παιχνίδι, θα πάρουμε την νίκη με 1 γκολ και καθαρίσαμε".
Δυστυχώς η θέση του πρωταθλητή είναι καπαρωμένη, αλλά την δεύτερη θέση την έχουμε στο τσεπάκι μας.
14 σχόλια:
Εντάξει, δέν θέλουμε πρωτάθλημα φέτος. Δέν είμαστε έτοιμοι και θα έχουμε πολλές απώλειες σε φιλάθλους διότι οι μισοί θα πάθουν καρδιακή προσβολή! Του χρόνου όμως...!
Δεν μπορεί να περιμένει κανείς να βγαίνουν σπουδαίοι ποδοσφαιριστές σε μία χώρα πληθυσμού 10 εκ. με υπογεννητικότητα και με παιδιά που παίζουν ποδόσφαιρο στο ίντερνετ.
Το καλό ποδόσφαιρο στην Ελλάδα πέθανε όταν κτίστηκαν οι αλάνες στα μεγάλα αστικά κέντρα.
Από τη στιγμή που δεν έρχονται πλέον ξένοι καλοί ποδοσφαιριστές στην Ελλάδα το μόνο που μπορεί κανείς να δει είναι φιλότιμο, τρέξιμο ηρωισμό, τσαμπουκά.
Στον ΟΣΦΠ αν δουν ένα νεαρό να κάνει ντρίμπλα δίνουν κάτι ψίχουλα στους πεινασμένους και τον αγοράζουν και ύστερα τον δίνουν δανεικό με διπλάσια.
Πριν 20 χρόνια για να ενδιαφερθεί κάποια ομάδα της Α για ερασιτέχνη έπρεπε αυτός να βάζει 30 γκολ στο πρωτάθλημα που έπαιζε.
Δεν φταίει τόσο η ανυπαρξία της αλάνας, όσο ότι λίγδωσε το εντεράκι μας σαν λαός, και τα νέα παιδιά δεν έχουν όνειρα, στόχους, δεν έχουν ιδέα τι είναι να δουλεύω για να πετύχω ένα αποτέλεσμα.
Η φτώχεια έβγαζε τα ταλέντα, τότε που το ποδόσφαιρο ήταν η μόνη διασκέδαση των παιδιών αυτών, τότε που ήταν ο μόνος τρόπος να εκτονωθούν, να διακριθούν σε κάτι, κλπ.
Στην Βραζιλία και στην Αργεντινή πως βγαίνουν τόσοι παίκτες? Πόσοι εξ αυτών είχαν που την κεφαλήν κλείναι?
Ο Κακά. Άλλος?
Η οικονομική κρίση και η ύφεση, αν μη τι άλλο θα λειτουργήσει θετικά σε αυτόν τον τομέα.
Πάντως στο μεγαλύτερο μέρος της Θεσσαλίας και της Νότιας Μακεδονίας, κάθε χωρίο έχει και ποδοσφαιρικό γήπεδο και όχι άσχημο ... μόνον που μάλλον τα χωριά δεν έχουν πια παιδιά..
Σωστό αυτό που είπες φίλε Ίωνα.
Θυμήθηκα εξ αιτίας σου και κάτι ακόμα χειρότερο: Ήμουνα στα Σύβοτα Θεσπρωτίας, και εκεί πέραν των αλανών έχουν και ένα γηπεδάκι 5Χ5 σε εξαιρετική κατάσταση. Είχαμε πάει 3-4 Αθηναίοι με τα παιδιά μας και κλωτσάγαμε την μπάλα, και τσουπ εμφανίστηκαν 3-4 ντόπιοι πιτσιρικάδες.
Οι πιτσιρικάδες αυτοί μου έκαναν πολύ μεγάλη εντύπωση. Παίξανε αντίπαλοι, τα δικά μας τα παιδιά εναντίον αυτών των παιδιών. Ε λοιπόν τα δικά μας τα παιδιά δεν ξέρανε ούτε το 1/10 της μπάλας που ήξεραν εκείνοι, αλλά νικήσανε και μάλιστα εύκολα.
Το γιατί ήτανε το πιο τρομερό: Ο κάθε ντόπιος πιτσιρικάς, ήθελε να ντριπλάρει μόνος του όλους τους άλλους, και μα στην δεύτερη, μα στην τρίτη ντρίπλα έχανε την μπάλα, και κανένας από τους άλλους δεν έπαιζε άμυνα. Όλοι θέλανε μια μπάλα για πάρτη τους.
Ταλέντο είχαν άφθονο, χρόνο και χώρο επίσης, αλλά κανέναν να τα καθοδηγήσει, κανέναν να δουλέψει μαζί τους, κανέναν να ασχοληθεί.
Το είχα συζητήσει τότε με κάποιους ντόπιους, και μου είπανε μην ασχολείσαι, αυτά τα παιδιά στα 13τους θα έχουν από ένα παπί ο καθένας, και το λιγότερο που θα καπνίζουν είναι το τσιγάρο, η μόνη διασκέδαση τους είναι τα μεθύσια, τα τσιγαριλίκια και οι αλητείες.
Ένας από τους λόγους και ο πιο βασικός, που ενώ μπορούσα και ήθελα να ζήσω σε μια όμορφη περιοχή εκτός Αθηνών επέλεξα να μείνω εδώ πριν από λίγα χρόνια, είναι ότι έχω παιδιά, και δεν ήθελα να τα καταδικάσω σε τέτοιο νοσηρό περιβάλλον. Στην Αθήνα υπάρχουν πολλά στραβά, υπάρχουν όμως και κάποια ίσια.
Πέραν λοιπόν της έλλειψης παιδιών, το ακόμα χειρότερο είναι πως τα λίγα ή ελάχιστα παιδιά που υπάρχουν σε κάτι τέτοια μέρη, δεν έχουν ούτε προπονητές ή κάποιον να ασχοληθεί τέλος πάντων μαζί τους, ούτε επιλογές. Είναι καταδικασμένα από την βρωμερή και νοσηρή νοοτροπία της κοινωνίας μας.
Σχολιάζοντας την ανάρτηση, να παρατηρήσω ότι δεν ξέρω πόσο καλός είναι ο τωρινός Πανιώνιος σε σχέση με ομάδες άλλων εποχών, είναι όμως πέντε κλάσεις ανώτερος απ' την ομάδα που βλέπαμε τα δυο τελευταία- τουλάχιστον- χρόνια. Είναι νομίζω, προφανές αυτό για όποιον παρακολουθεί τα παιχνίδια. Έχει και τη νεανική ομάδα που ταιριάζει πολύ στο προφίλ του, οπότε, δεν το βλέπω λογικό να έχει κανείς παράπονα σ' αυτό τον τομέα.
Αν κάποια στιγμή εκλείψουν και οι φήμες περί παραρτήματος και αποδειχθεί πως ό,τι καταφέρνουμε το κάνουμε με τις δικές μας δυνάμεις, εγώ θα είμαι ευτυχισμένος...
Πάνω στα σχόλια τώρα κι εγώ πιστεύω πως οι μεγάλοι Έλληνες παίκτες αναδείχτηκαν στο παρελθόν, δεν είναι αυτοί που παίζουν τώρα.
Έλα όμως που η περίσταση μέσα στην οποία βρίσκονται ευνοεί τους σημερινούς ποδοσφαιριστές που έχουν πετύχει διακρίσεις - σε επίπεδο εθνικής- που μόνο στα όνειρά τους θα μπορούσαν να φανταστούν, τα μεγάλα ονόματα του παρελθόντος.
Κι αυτό τελικά έχει μεγαλύτερη σημασία.
Θεμιστοκλή,νομίζω πως στο ποδόσφαιρο και γενικά στα ομαδικά αθλήματα, για να κρίνεις μια ομάδα, πρέπει να σταθμίσεις και το επίπεδο των αντιπάλων με τους οποίους παίζει. Αυτό το πρωτάθλημα δεν έχει σχέση με τα πρωταθλήματα των προηγούμενων ετών. Είναι ίσως κατώτερου επιπέδου και από εκείνα των Football League του παρελθόντος. Άλλο, αν μας ενθουσιάζει να βλέπουμε ¨Ελληνες παίκτες και εν γένει νέα παιδιά και όχι τους μισθοφόρους του όχι μακρινού εκείνου παρελθόντος...
Εκείνοι οι μεγάλοι παίκτες, αλώνιζαν επειδή απέναντι τους είχαν ανύπαρκτα μαρκαρίσματα, πρωτόγονα αμυντικά συστήματα, και εκείνοι ήταν μπροστά από την εποχή τους και εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση για να διακριθούν.
Ο Μέσσι για παράδειγμα, είναι 100 φορές καλύτερος ποδοσφαιριστής (κατά την γνώμη μου), γιατί αντιμετωπίζει εντελώς διαφορετικές άμυνες από ότι ο Μαραντόνα αλλά και πιο παλιά ο Πελέ.
Σήμερα στα ομαδικά αθλήματα, οι αθλητές οφείλουν να είναι υπεραθλητές. Αυτό το βλέπει ξεκάθαρα στα ατομικά αθλήματα, πόσο έχει προχωρήσει ο αθλητισμός. Δεν μπορεί να πήγε πίσω στα ομαδικά, ο αθλητισμός.
Πιστεύω πως ο σημερινός Πανιώνιος, εάν έπαιζε απέναντι σε έναν Πανιώνιο πριν από 10, 20 ή και 30 χρόνια, θα κέρδιζε εύκολα. Το θέαμα όμως δεν συμβαδίζει με το αποτέλεσμα.
Ίωνα, προφανώς έτσι είναι, γι' αυτό κι έκρινα τον Πανιώνιο, συγκρινόμενο με την ομάδα των δυο τελευταίων ετών.
Βέβαια, για να μην απαξιώνουμε πλήρως καταστάσεις, μπορώ να παρατηρήσω ότι η διαπίστωση για υποβάθμιση μπορεί να μην έχει γενική ισχύ: προφανώς αεκ, παο και αρης παρουσιάζονται πολύ κατώτεροι του παρελθόντος, δεν είμαι όμως απόλυτα σίγουρος ότι το ίδιο συμβαίνει και με Ατρόμητο, Αστέρα ή και τον ΠΑΟΚ ακόμα. Αυτοί μπορεί να είναι και καλύτεροι από πριν.
Οπότε,πρέπει να αποδοθούν εύσημα στην ομάδα μας για την πορεία της. Στο κάτω κάτω, ξεκινήσαμε έχοντας τα μεγαλύτερα προβλήματα.
Αντώνη , δε νομίζω ότι ο πιο καταλυτικός παράγοντας στο ποδόσφαιρο είναι οι αθλητικές επιδόσεις των παικτών. Είναι αλήθεια υπεραθλητές ο Μέσι ή ο Τσάβι; Δεν είμαι ειδικός, αλλά νομίζω ότι οι αθλητικές τους επιδόσεις μπορεί να είναι και αστείες, συγκρινόμενες με αυτές συναδέλφων τους σε άλλα ομαδικά αθλήματα, στο μπάσκετ ή στο βόλεϊ για παράδειγμα. Σε ποιο αγώνισμα μπορεί ο Μέσι να ξεπεράσει τον Κόμπι Μπράιαντ;
Αυτή όμως είναι και η γοητεία του ποδοσφαίρου, νομίζω. Τουλάχιστον έτσι το βλέπω εγώ. Ότι δίνει την ευκαιρία σε όλους να αναδειχτούν και να προσφέρουν υπερθέαμα, κι ας μην είναι υπερβολικά προικισμένοι από τη φύση.
Τέλος, με την άποψη ότι ο Μέσι είναι 100 φορές καλύτερος του Μαραντόνα, θα διαφωνήσω. Μάλλον το αντίθετο ισχύει, θα έλεγα. Τον Πελέ δεν τον έχω δει να παίζει για να έχω άποψη.
Γούστα είναι αυτά, βέβαια και ίσως είναι και άτοπο να επιχειρείται σύγκριση παικτών που απέχουν τόσο πολύ χρονικά μεταξύ τους...
amanAM θεωρώ ότι είναι πέρα για πέρα λάθος αυτό που γράφεις διότι τα σπριντ του Σαραβάκου θα κομμάτιαζαν οποιαδήποτε άμυνα σημερινή. Τα δε τούβλα που φεύγαν από τα πόδια του δεν τα έχω δει σε σημερινό έλληνα παίκτη. Τα τελειώματα του Μαύρου και του Αναστόπουλου που τα βάζεις?
Ποιός χτυπάει φάουλ σαν τον Μπαρζόφ? ίδια είναι η απόσταση του τείχους και σήμερα...
Αυτά ενδεικτικά και μόνο για δικούς μας....
Εντάξει ο σημερινός μέσος παίκτης είναι καλυτερα γυμνασμένοι και με μεγαλύτερη αντοχή και ίσως για αυτό ξέρουν λιγότερη μπάλα, αλλά μην συγκρίνουμε ανόμοια. Ακόμα το ντουπ που έκανε η μπαλα τότε που έφευγε από τα πόδια εκείνων των παικτών ακούγεται στα αυτιά μου. μέχρι και τα δίχτυα έκαναν θόρυβο όταν έμπαινε γκολ.
Τα δύο τελευταία χρόνια θυμάται κανείς ένα μακρινό σουτ να μπήκε γκολ? Εγώ που είδα όλα τα περσινά δεν θυμάμαι κανένα....
Ειναι πολυ καλοι οι τερματοφυλακες nk99:)
Το βέβαιο είναι πως έχουν αλλάξει εντελώς οι άμυνες, προφανώς και η προετοιμασία των τερματοφυλάκων.
Παλιά, όποιος ήξερε 2 δράμια μπάλα, κατέληγε στην επίθεση, άντε και στο κέντρο σε ρόλο Δομάζου ή Παπαϊωάννου.
Όποιος δεν ήξερε μπάλα, κατέληγε στην άμυνα.
Το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει. Σύνθετες άμυνες, 2 και 3 αμυντικοί πέφτουν πάνω στους επιθετικούς, δεν υπάρχουν εύκολα ξεμαρκάριστα σουτ έξω από την περιοχή.
Εδώ αλλάξανε και τις μπάλες, για να δυσκολέψουν τους τερματοφύλακες με την τροχιά τους, ώστε να μπαίνει και κανένα μακρινό σουτ.
Κάποτε ο Άγιαξ και η Εθνική Ολλανδίας, με ένα έξυπνο τρικ, το τεχνητό οφσάιντ, κατέκτησαν τον έναν τίτλο μετά τον άλλον, μέχρι να βρεθεί απάντηση που να ξεμπλοκάρει τους αντιπάλους.
Το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει, στο απαιτητικότερο και σε πιο δύσκολο επίπεδο.
Αυτό βέβαια, έχει ελαχιστοποιήσει το θέαμα.
το ίδιο και στο πόλο: Παλιότερα, ένας παίκτης που κολύμπαγε λιγάκι και είχε αξιόλογο σουτ και 1-2 κινήσεις, θα ξεχώριζε με την μια.
Τώρα, πρέπει να κολυμπάει πολύ, να παίζει σύνθετες άμυνες και συστήματα στην επίθεση, κάθε γκολ μπαίνει με πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια απότι παλιά.
http://www.youtube.com/watch?v=Wk-tw5HSUbA
Δεν θα το ξαναδεις ζωντανά....
Δημοσίευση σχολίου