καιρό δεν έχω να γκρινιάξω?

Ας γκρινιάξω λοιπόν, να μην χάνω την επαφή μου με το άθλημα της γκρίνιας...

Εχθές το βράδυ κατά τις οκτώ, όπως σχεδόν κάθε βράδυ, πήγα τον μικρό μου γιό στην προπόνηση του πόλο στο κολυμβητήριο, πήρα δε μαζί μου και το κουταβάκι μου, ώστε να εκμεταλλευτώ τον χρόνο της αναμονής κάνοντας βόλτα με το σκυλάκι, για να μην τρέχω αργότερα μετά την προπόνηση του γιού μου, που λόγω της προχωρημένης ώρας δυσκολεύομαι να βρώ μέρος με άλλα σκυλάκια για να παίζει και να κοινωνικοποιείται το κουτάβι.

Δίπλα λοιπόν στο κολυμβητήριο, είναι και το κλειστό γήπεδο μπάσκετ, και εκεί εχθές ήξερα ότι θα παιχτεί μετά τις 9μιση το βράδυ ο αγώνας βόλεϊ ανδρών, μεταξύ Πανιωνίου - Αστέρα Νίκαιας, για το τοπικό ερασιτεχνικό πρωτάθλημα ΕΣΠΕΔΑ.

Δεν σκόπευα να παρακολουθήσω τον αγώνα, γιατί το παιδί μετά την προπόνηση πεινάει σαν λύκος, και πρέπει να κοιμηθεί το δυνατόν νωρίτερο για ξυπνήσει το πρωί για να πάει στο σχολείο του. Σκέφτηκα όμως να περάσω από το γήπεδο, να δω 2-3 λεπτά την ομάδα του Πανιωνίου, έστω κι αν παίζει σε αυτήν την κατηγορία δεν παύει να είναι η ομάδα του ιστορικού συλλόγου που έφερε το άθλημα στην χώρα μας. 

Στην είσοδο του γηπέδου ήταν ένας τύπος, ο οποίος βλέποντας με να πλησιάζω με το κουτάβι και το παιδί μου, μου έβαλε τις φωνές, έλεγε πως δεν μπορώ να μπω στο γήπεδο με τον σκύλο μου. Να το δέσεις έξω εάν θέλεις να περάσεις εσύ μέσα!

 Έκανα μεταβολή και έφυγα χωρίς να μπω σε διάλογο μαζί του. 

Για κάποιους το θέμα αυτό μπορεί να είναι ασήμαντο, μπορεί να φαίνεται εντελώς αδιάφορο, μπορεί να τους φαίνεται σωστή η αντίδραση του τύπου στην είσοδο του γηπέδου και εγώ να φαίνομαι ηλίθιος που προφανώς ενοχλήθηκα γιατί με έδιωξαν ενώ ήθελα να μπω στο γήπεδο με το κουτάβι μου.

Δεν μου φαίνεται κατ αρχάς λογικό, σε ένα άδειο γήπεδο, ένας εκ των ελαχίστων που προσέρχεται  να παρακολουθήσει το παιχνίδι (δεδομένου ότι αυτός που με έδιωξε δεν ήξερε ούτε εάν πλήρωσα εισιτήριο των 3 ευρώ ή όχι, ούτε πόση ώρα σκόπευα να κάτσω...). Δεν μου φαίνεται επίσης λογικό, την στιγμή που μπαίνει κάποιος φίλαθλος στο γήπεδο, να υπόκειται όλες τις φωνές και την αντίδραση αυτού του αγενέστατου τύπου. 

Αφού σας περισσεύουν οι φίλαθλοι και επιλέξατε ότι δεν σας έκανα εγώ, μην περιμένετε να με ξαναδείτε ποτέ σε κάποιον αγώνα της ανδρικής ή της γυναικείας ομάδας βόλεϊ. Δεν ανέχομαι να μου συμπεριφέρονται με τέτοιον τρόπο.

Δεν μπορώ να καταλάβω τι τον ενόχλησε τον τύπο αυτόν η παρουσία του κουταβιού που είχα, δεδομένου ότι ήταν στο λουρί όπως πάντα, είμαι ενήλικος, υπεύθυνος και υπόλογος για οτιδήποτε θα μπορούσε ενδεχομένως να κάνει το σκυλάκι μου. Ακόμα κι αν απαγορεύεται για κάποιον λόγο η είσοδος του σκύλου στο γήπεδο, θα μπορούσε αν μη τι άλλο να είναι πιο ευγενικός κι όχι να μου φωνάζει ο καθένας με τέτοιον τρόπο.

Παρεπιπτόντως, το κουτάβι μετά από 1μιση ώρα βόλτας, εκτός που προ πολλού είχε ικανοποιήσει όλες τις φυσικές του ανάγκες, ήτανε και πτώμα από την κούραση και με το ζόρι περπάταγε. Όπου το ακουμπήσεις, κοιμάται!!! Ήδη λίγο πριν, το σκυλάκι ήτανε στις εξέδρες του κολυμβητηρίου (μέχρι να τελειώσει ο μικρός την προπόνηση), και ροχάλιζε του καλού καιρού.

Γιατί γκρινιάζω λοιπόν? Γιατί αισθάνθηκα πάρα πολύ άσχημα, να πάω να μπω για 2 λεπτά να δω την ομάδα του βόλεϊ, και να με πετάνε έξω από το γήπεδο λες και είμαι τρίχα στο προζύμι!!! 

Να μην αρχίσω τώρα να γκρινιάζω και γιατί το περίφημο τμήμα τον αγοριών με το ζόρι μαζεύει 5-6 παιδάκια, και κάνει 2 προπονήσεις την εβδομάδα την ίδια ώρα που οι Πανιώγεροι προπονούνται 4 φορές την εβδομάδα πληρώνοντας λιγότερα!!! Αγωνιστικά δε τμήματα των κοριτσιών προπονούνται σε ένα μικρό γηπεδάκι, για να έχουμε οι Πανιώγεροι το κανονικο γήπεδο στην διάθεση μας  τις ίδιες ώρες!!!

Είμαι υπέρ της λειτουργίας του τμήματος των Πανιώγερων, αλλά δεν μου κάθεται σωστό αυτό να γίνεται εις βάρος της προπόνησης των μικρών αθλητών.

Ψάχνω ψύλλους στα άχυρα, το ξέρω.