παρακολουθούσα το χθεσινό παιχνίδι

της Μπαρτσελόνα εναντίον της Σέλτικ, και στο μυαλό μου γυρίζανε διάφορες σκέψεις...

Ποιός μπορεί να αμφισβητήσει ότι η Μπαρτσελόνα διαθέτει την καλύτερη τριάδα παικτών στον κόσμο, Μέσι-Τσάβι-Ινιέστα? Όλη η ομάδα έχει συγκεκριμένο πλάνο, όλοι οι παίκτες μέχρι τον τελευταίο αναπληρωματικό ξέρουν να κάνουν σωστές πάσες, σωστά κοντρόλ, τρεξίματα, κλπ, και μπορούν ανά πάσα στιγμή να κάνουν σκόνη και θρύψαλα κάθε αντίπαλο.

Κι όμως, με μια εκτέλεση ενός φάουλ, μια κεφαλιά του Σαμαρά που κόντραρε πάνω στον Ματσεράνο, και με μηδέν φάσεις σε όλο το παιχνίδι, η Σέλτικ κόντεψε να κάνει την έκπληξη, εάν στο τελευταίο δευτερόλεπτο των καθυστερήσεων δεν κατάφερνε με κάμποση τύχη η Μπαρτσελόνα να κάνει το 2-1!!!

Πιο πριν, κάποιες αποκρούσεις του τερματοφύλακα τους, κάποια άστοχα σουτ, ένα δοκάρι, και κάμποση τύχη των αμυνομένων και ατυχία των επιτιθέμενων, η Σέλτικ άγγιξε το θαύμα...  Κι όλα αυτά με μια φάση από ένα στημένο. Η τακτική της Σέλτικ γνώριμη σε εμάς σε όλη την Ελλάδα, όλοι πίσω, μαζική άμυνα κι έχει ο Θεός. Η ΑΕΚ προχθές κατέβασε την ομάδα με σύστημα 4-6-0, όπου μηδέν ήταν η επίθεση.

Πάμε κι εμείς στο γήπεδο, να δούμε τον Πανιώνιο της τριπλέτας του Μενδρινού, του Σάμαρη και του Καπάνταη, να παλεύει αποτυχημένα να διασπάσει την άμυνα της Κέρκυρας, και να δέχεται ένα γκολ στα χαζά από λάθος της άπειρης άμυνας μας, την ίδια ώρα που η Μπαρτσελόνα έχει γίνει η πρωταθλήτρια της γκέλας στην άμυνα της, 5 γκολ έριξε στην Κουρούνια, κι έφαγε 4 που λίγο πολύ ήταν το ένα πιο ηλίθιο από το άλλο.

Και μετά το κουβεντιάζουμε, γκρινιάζουμε, παραπονιόμαστε, προβληματιζόμαστε.

Θέλει και κάμποση τύχη το ρημάδι το ποδόσφαιρο, και σε γενικές γραμμές φέτος ήταν με το μέρος μας η τύχη. Δεν έχουμε αποκλειστικότητα, το περασμένο Σάββατο ήταν η σειρά του Μάντζιου να χαμογελάσει.

Ας ελπίσουμε πως την επόμενη αγωνιστική, ο Ελευθερόπουλος θα χαμογελάει και πάλι, και δεν θα χαρεί ο φίλος μου ο Σάββας Παντελίδης. Εύχομαι τα καλύτερα στην ομάδα του Σάββα σε όλα τα άλλα παιχνίδια, πλην αυτών με τον Πανιώνιο.