αποκλείστηκαν οι μίνι παίδες από την τελική φάση του πρωταθλήματος

Είναι πολύ δύσκολο να είμαι αντικειμενικός, δεδομένου ότι σε αυτήν την ομάδα παίζει και ο γιος μου. Θα προσπαθήσω πάντως.

Κατ αρχάς θέλω να συγχαρώ όλα τα παιδιά για την προσπάθεια που έκαναν. 

Η εικόνα της ομάδας πριν 4 μήνες, ήταν άθλια. Τα παιδιά δεν μπορούσαν ούτε να κολυμπήσουν, ούτε να φτάσουν την μπάλα μέχρι την σέντρα χωρίς να την χάσουν. Τις αιτίες γι αυτήν την αγωνιστική κατάσταση των παιδιών, τις έχω αναπτύξει σε παλιότερο post. Πρέπει επίσης να μην ξεχνάμε ποτέ, πως στις ηλικίες μέχρι 12 ετών ο κύριος στόχος είναι τα παιδιά να μάθουν τα βασικά του αθλήματος, να το αγαπήσουν, να μάθουν τεχνική και τακτική, ώστε στις μεγαλύτερες ηλικιακές κατηγορίες να είναι έτοιμοι να κάνουν πρωταθλητισμό, και κυρίως να ετοιμαστούν σωστά ώστε όταν θα φτάσουν στην ηλικία των νέων ανδρών και των ανδρών, να παίζουν σωστό πόλο και να είναι άξιοι για την ανδρική ομάδα του Πανιωνίου. Κατά την γνώμη μου πάντα. 

Άξιοι και σαν αθλητές και σαν άνθρωποι.

Πριν 4 μήνες, τα παιδιά αυτά τα ανέλαβε ένας νέος προπονητής, που αν μη τι άλλο εργάστηκε σκληρά και προσπάθησε κατ αρχάς να βελτιώσει την φυσική τους κατάσταση,  και εν συνεχεία να τους μάθει τα βασικά του αθλήματος που αγνοούσαν, ώστε να μπορέσουν να παίξουν αξιοπρεπώς και ανταγωνιστικά με τις άλλες ομάδες. Ο χρόνος ήταν πολύ περιορισμένος.

Όπως έχω πει πολλές φορές, δεν είμαι ειδικός, δεν μπορώ να κρίνω ειδικούς και γνώστες του αθλήματος, όπως οι προπονητές. Αυτό που μπορώ να κρίνω, είναι εάν το δικό μου το παιδί βελτιώνεται και σαν αθλητής και σαν άνθρωπος, και σε αυτόν τον τομέα είμαι πολύ ευχαριστημένος από τον προπονητή του. Έχει πολύ δρόμο ακόμα για να φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα, αλλά σε σχέση με πέρυσι ας πούμε ή με πρόπερσι, έχει προοδεύσει πάρα πολύ.

Η αγωνιστική διάθεση και η προσπάθεια των παιδιών ήταν συγκινητική. Μια ομάδα που δούλεψε σοβαρά 4 μήνες, δεν μπορεί όμως να ανταγωνιστεί ομάδες δουλεμένες για 2, 3, 4 ή και 5 χρόνια. Η ομάδα της Βουλιαγμένης ας πούμε, δουλεύει 5 χρόνια για να παρουσιάσει φέτος αυτά τα παιδιά σε αυτήν την αγωνιστική κατάσταση. Έχει τρομερές αγωνιστικές παραστάσεις, που τα δικά μας τα παιδιά δεν έχουν δει ούτε στον ύπνο τους.

Τα παιδιά του Πανιωνίου κατάφεραν να προκριθούν στην δεύτερη φάση του πρωταθλήματος, πράγμα που από μόνο του αποτελεί επιτυχία για τα παιδιά αυτά, όπως έχω γράψει πριν μια εβδομάδα.

Στον δεύτερο γύρο, από την Παρασκευή το απόγευμα μέχρι την Κυριακή το απόγευμα, κλήθηκαν να δώσουν 5 παιχνίδια. Το ίδιο και τα παιδιά της Πάτρας που επιπρόσθετα είχαν και την κούραση από το ταξίδι Πάτρας-Αθήνας. Αντιθέτως ο Παναθηναϊκός έδωσε το πρώτο του παιχνίδι την Πέμπτη με την Βουλιαγμένη, Παρασκευή είχαν ρεπό, και το τελευταίο παιχνίδι με τον Νηρέα Γέρακα θα το δώσουν αύριο Τρίτη, με ρεπό σήμερα Δευτέρα. Τα δικά μας τα παιδιά και τα παιδιά της Πάτρας, ήταν ξεγραμμένα και μόνο από τον τρόπο που ορίστηκαν οι αγώνες, λόγω ότι είχαν να αντιμετωπίσουν πολύ μεγαλύτερη κούραση από τους υπόλοιπους αντιπάλους τους για τις 3 θέσεις που έδιναν την πρόκριση. 5 παιχνίδια σε 48 ώρες είναι απάνθρωπο, πόσο μάλλον σε αυτές τις ηλικίες. Δεν ξέρω πως έγινε η κλήρωση και ο ορισμός αυτών των αγώνων, θεωρώ όμως προφανές πως κάποιοι ευνοήθηκαν και τον Πανιώνιο ειδικότερα τον στήσανε στον τοίχο.

Στον πρώτο αγώνα της ομάδας μας, έπρεπε να αντιμετωπίσουμε και τους διαιτητές. Ο Νηρέας Γέρακα δεν ευνοήθηκε μόνο από τον χρόνο ξεκούρασης που του προσέφερε η ομοσπονδία, αλλά και από τους διαιτητές. 

Μέτρησαν για γκολ ένα σουτ που δεν πέρασε ποτέ η μπάλα την γραμμή. Έδωσαν εις βάρος μας πέναλτι γιατί ένα εντεκάχρονο παιδάκι δεν κατάλαβε και μπήκε σαν αλλαγή πριν βγεί το άλλο, ενώ σε άλλα παιχνίδια αντίστοιχα λάθη έτυχαν της επιείκειας των διαιτητών λόγω ηλικίας. Απεβλήθη ένα παιδί γιατί ενώ είχε βουλιάξει πάνω στην προσπάθεια, του σφύριξαν επιθετικό φάουλ την στιγμή που το κεφάλι του ήταν μέσα στο νερό, και όταν έβγαλε το κεφάλι του συνέχισε την προσπάθεια αντί να αφήσει την μπάλα (και στην αντεπίθεση φάγαμε εύκολο γκολ). Είδα τουλάχιστον άλλες 5 φορές να συμβαίνει το ίδιο σε άλλους αγώνες, αλλά οι διαιτητές δεν έδωσαν αποβολή στα παιδάκια που έκαναν το ίδιο λάθος, πάλι χάριν επιείκειας λόγω της ηλικίας τους, κι ενώ δεν είχε βουλιάξει το κεφάλι τους όταν σφύριξε ο διαιτητής. Δεν δόθηκαν σφυρίγματα στον φουνταριστό μας, αντιθέτως τον χρέωσαν με επιθετικά, ενώ από την άλλη ουδέποτε είδαν επιθετικά φάουλ, όλα ήταν αμυντικά... Με αυτά και με εκείνα, χάσαμε με 2 γκολ διαφορά. Το παιχνίδι αυτό αξίζαμε να το νικήσουμε και παρά την αντιμετώπιση που είχαμε, μπορούσαμε μα το νικήσουμε. Χάσαμε ευκαιρίες για γκολ που δεν χανόντουσαν, αν και όλα χάνονται τελικά, πόσο μάλλον σε αυτές τις ηλικίες. Η ήττα αυτή έφερε μεγάλη γκρίνια στην ομάδα.

Το Σάββατο το πρωί, αντιμετωπίσανε τα παιδιά τον Ηλυσιακό, που αποδείχτηκε σχετικά εύκολος αντίπαλος για τα παιδιά μας. Ο Ηλυσιακός ήταν ο πιο αδύναμος κρίκος της φάσης αυτής.

Το απόγευμα με τον Παναθηναϊκό, θεωρώ πως τα παιδιά έπαιξαν εξαιρετικά, είχαν πάρα πολλές τελικές προσπάθειες, αλλά δεν μπόρεσαν να νικήσουν τον 12χρονο τερματοφύλακα του Παναθηναϊκού που είναι 1,85 ύψος και έχει σωματικά προσόντα 17χρονου κι όχι 12χρονου. Ο τερματοφύλακας αυτός όχι μόνο πιάνει τα πάντα, τροφοδοτεί με ευκολία την μπάλα στην κόντρα, κι έτσι ο Παναθηναϊκός χωρίς να παίζει κάτι σπουδαίο, έχει πολύ εύκολα γκολ στις αντεπιθέσεις, ακόμα κι όταν έχει μείνει με παίκτη λιγότερο. Ο τερματοφύλακας αυτός, έβαινε από το νερό μέχρι κάτω από το μαγιό του!!! Τα παιδιά μας δεν ήταν έτοιμα να αντιμετωπίσουν αυτές τις δυσκολίες κι έναν τέτοιο τερματοφύλακα που αποκρούει πέναλτι στο γάμα.

Την Κυριακή το πρωί, με την Βουλιαγμένη δεν είχαμε ελπίδα έτσι κι αλλιώς. Τεράστια διαφορά. Το απόγευμα σε έναν αγώνα χωρίς πραγματική σημασία, χάσαμε κι από τον ΝΟ Πατρών. Το παιχνίδι αυτό μπορούσαμε να το νικήσουμε, αλλά η απογοήτευση των παιδιών ήταν πολύ μεγάλη και καταλυτική για το τελικό αποτέλεσμα.

Χρειαζόμασταν 3 νίκες, και η μια εξ αυτών έπρεπε να είναι ο Νηρέας. Εάν είχαμε νικήσει αυτό το παιχνίδι, τότε στο τελευταίο με την Πάτρα θα τρώγανε σίδερα τα παιδιά...

Κατά την γνώμη μου, η μη πρόκριση στην τελική φάση ήταν λίγο πολύ δεδομένη, αλλά χάρη στην αγωνιστική βελτίωση της ομάδας στο πρωτάθλημα, δημιουργήθηκαν προσδοκίες για κάτι καλύτερο. 

Η μη επίτευξη του στόχου αυτού, έφερε και την γκρίνια.

Πιστεύω πως η γκρίνια είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε μια ομάδα. 

Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες, δεν νομίζω ότι έχει κάποιο νόημα. Οι αρμόδιοι της ομάδας πρέπει να λάβουν τα μέτρα τους, ώστε να εξαλειφθούν τέτοια φαινόμενα. Πρέπει επίσης να φροντίσουν να δουλευτεί σωστά το τμήμα, ώστε του χρόνου να παρουσιάσουμε ένα αγωνιστικό πρόσωπο που να αρμόζει στον Πανιώνιο, με το όνομα και την ιστορία του. Δεν μπορεί ο Πανιώνιος να είναι σάκος του μποξ άλλων ομάδων και να παρουσιάζουμε τέτοια εικόνα, και εντός αγωνιστικού χώρου αλλά και εκτός.

Αντώνης Μάγγος


Η Βαθμολογία (Τελική):
1.ΠΑΟΚ 15
2.ΟΥΚ Βόλου 12
3.Άθως Χαλκιδικής 6 (μεταξύ των τριών 22-13)
4.Ηρακλής 6 (μεταξύ των τριών 20-20)
5.ΠΑΣ Φοίβος 6 (μεταξύ των τριών 13-22)
6.ΝΟ Λάρισας 0
Α' ΟΜΙΛΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
1.ΝΟ Βουλιαγμένης 15 (5 αγ.)
2.Παναθηναϊκός 9 (4 αγ.)
3.Νηρέας Γέρακα 9 (4 αγ.)
4.ΝΟ Πατρών 6 (5 αγ.)
5.Πανιώνιος 3 (5 αγ.)
6.Ηλυσιακός 0 (5 αγ.)
Την Τρίτη 25/6 θα παίξουν στο κολυμβητήριο Γέρακα 18.30 Νηρέας Γέρακα – Παναθηναϊκός.
Β' ΟΜΙΛΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
1.Π. Φάληρο 12
2.Ολυμπιακός 9
3.ΑΝΟ Γλυφάδας 6
4.ΓΣ Ηλιούπολης 3
5.ΝΟ Ρεθύμνου 0.

Θεωρώ άδικο να έχει αποκλειστεί η Γλυφάδα, και να έχουν προκριθεί ο Βόλος και το Άθως από τον Όμιλο της Θεσ/νίκης, που πρέπει να είναι ομάδες που θα έχαναν ακόμα και από τον Πανιώνιο.