μίνι παίδες story

Με αφορμή το δημοσίευμα του Βασίλη στο δικό του μπλογκ (http://fermionsandbosons.blogspot.gr/2013/06/blog-post.html),  και δεδομένου ότι αποτελεί μέλος της ομάδας αυτής οπότε την παρακολουθώ επισταμένα, θα ήθελα να πω την δικιά μου άποψη, αν και δεν θεωρώ ότι ενδιαφέρει σχεδόν κανέναν Πανιώνιο, και δυστυχώς δεν νομίζω ότι ενδιαφέρει ούτε την διοίκηση.

Το πρόβλημα των μίνι παίδων, είναι ακριβώς αυτό: Δεν ενδιαφέρει κανέναν, είναι κάτι που αφορά το μέλλον και αυτοί δεν ενδιαφέρονται ούτε καν για το παρόν, πόσο μάλλον για το μέλλον. 

Πρόπερσι που έφερα τον γιό μου στον Πανιώνιο, το τμήμα ήταν υπό διάλυση, τα παιδιά αδούλευτα και παρατημένα, τους μίνι παίδες τους ονομάζανε εκείνη την εποχή τμήμα ανεπιθύμητων. Ο προπονητής της ομάδας, μόνος του και χωρίς την παραμικρή μέριμνα της τότε διοίκησης (που είχε να ασχοληθεί με την ΠΑΕ στην μετά Κιντή και Τσακίρη εποχή) έκανε ένα μικρό θαύμα, ανέδειξε την ομάδα εκείνη, και μετέτρεψε το σκορποχώρι σε μια ομάδα που από ατυχία δεν προκρίθηκε στην τελική φάση. 

Εκείνη η ομάδα είχε ήδη χάσει έναν από τους καλύτερους παίκτες στην ηλικία αυτή, τον Άγγελο Βυθούλκα, παρόλα αυτά κάποια παιδιά απέδειξαν πως είχαν τεράστιο ταλέντο, ο Βασίλης Λιάσκος, ο Σπύρος Γαβαλάς και ο Διονύσης Μπραϊμης.  Από αυτούς τους 3 παίκτες μόνο ο Λιάσκος παρέμεινε στον Πανιώνιο. Η τετράδα αυτή εξακολουθεί να αποτελεί ότι καλύτερο διαθέτει η κατηγορία των παίδων (τώρα πια...). 

Χωρίς να θέλω να αδικήσω τα άλλα παιδιά του Πανιωνίου εκείνης της εποχής, το ζήτημα είναι γιατί ο Πανιώνιος μέχρι εκείνη την εποχή είχε παραγωγή τέτοιων παικτών, καθώς και παικτών στις μεγαλύτερες ηλικίες που επίσης κοσμούν τις κατηγορίες τους, είτε παρέμειναν στον Πανιώνιο είτε έχουν πάει αλλού (οι περισσότεροι εξ αυτών).

Η απάντηση είναι απλή: Γιατί η διοίκηση εκείνης της εποχής ενδιαφερόταν κατ αρχάς για την πρώτη ομάδα, και είχε έναν αρχιπροπονητή που έκτισε τις υποδομές, τον κύριο Γιαννουρή. Δεν μάζεψε τα παιδιά της γειτονιάς που ήθελαν απλώς να πλατσουρίσουν, αλλά παιδιά με ταλέντο από όλη την Αθήνα. Ήταν τόσο σπουδαίος ο Πανιώνιος εκείνη την εποχή, που είχαμε και παιδιά που ερχόντουσαν και από περιοχές εκτός Αθηνών.

Τι έγινε λοιπόν από πρόπερσι, και με αποκορύφωμα πέρυσι και φέτος?

Αδιαφορία και εγκατάλειψη.

Οι ομάδες διαλύονται, προπονητές έρχονται και φεύγουν (απλήρωτοι) και ο καθένας κάνει ότι του καπνίσει, κανένας σχεδιασμός, καμία οργάνωση, κανένα πλάνο, κανένα όραμα.

Πότε είναι υπεύθυνος του τμήματος ο ένας, πότε ο άλλος, πότε ασχολείται προσωπικά ο πρόεδρος, πότε κάποιοι σύμβουλοι, πότε κάποιοι άλλοι, τελικά ο κάθε απλήρωτος προπονητής κάνει του κεφαλιού του, ότι καταλαβαίνει και νοιώθει.

Ίντριγκες, φατρίες, εμφύλιοι πόλεμοι. 

Αηδία.

Θα μπορούσα να αραδιάσω μια σειρά από ονόματα ανθρώπων που πολέμησαν οι μεν τους δε, που ο ένας τραβούσε το σκοινί από την μια και ο άλλος από την άλλη, λάθη και από τις 2 πλευρές, αλλά δεν θα έχει το παραμικρό νόημα. Το θέμα δεν είναι τα προσωπικά λάθη του κάθε ένα, αλλά το συνολικό λάθος του Πανιωνίου να μην έχει έναν σχεδιασμό από έναν Γιαννουρή και έναν Γιαννουρή έτσι κι αλλιώς. Ακόμα και ο νυν προπονητής της ανδρικής ομάδας ο Αλέκος Βάσσος που είναι εξαιρετικός, δεν έχει αρμοδιότητες στις υποδομές. Ο προηγούμενος προπονητής της ανδρικής, σαν προπονητής ήταν μέτριος αλλά είχε ένα προσόν που όλοι αναγνωρίζανε: Ήταν εξαιρετικός στις υποδομές όπου ασχολήθηκε... Δεν τον άφησαν να ασχοληθεί.

Φυσικά όπως είπα και στην αρχή, κανένας δεν νοιάζεται, κανένας δεν λογοδοτεί, η δε διοίκηση δεν κρίνεται από κανέναν είτε γιατί τα μέλη που την ψηφίζουν ενδιαφέρονται μόνο για την ΠΑΕ, είτε γιατί δεν αφήσανε να γίνει η παραμικρή κουβέντα.

Το θέμα δεν είναι εάν σε ένα τουρνουά προετοιμασίας πήγαμε κατά διαβόλου, μετά από κάκιστες εμφανίσεις. Από καιρό ξέρουμε ότι η ομάδα των μίνι παίδων είναι απροετοίμαστη, δεν παίζει σωστά, δεν έχει ελπίδες. Ο Πανιώνιος έχει πέσει τόσο χαμηλά, που κερδίζει με δυσκολία ομάδες όπως ο Τρίτωνας και ο Ιωνικός (ή χάνουμε από αυτούς), ομάδες που κάποτε θα έχαναν με 30-0 από τον Πανιώνιο, και χάνει με συντριπτικά σκορ και απελπιστική εικόνα από ομάδες όπως ο Παναθηναϊκός και η Γλυφάδα που ήταν του χεριού μας μέχρι πρόπερσι. 

(Τον Τρίτωνα τον κερδίζαμε με 3-1 και ο προπονητής προφανώς επέλεξε να τον χάσουμε τον αγώνα, αφού αντικατέστησε όλη την ομάδα με τους αναπληρωματικούς, και θυμήθηκε τους βασικούς όταν το 3-1 έγινε 3-5, κι ενώ δεν απέμενε χρόνος για την ανατροπή...)

Είναι τέτοια τα χάλια μας, που το να ασχοληθώ εάν ένα παιδί έπαιξε σε σωστή ή σε λάθος θέση (κατά την δικιά μου γνώμη) είναι το λιγότερο σημαντικό. 

Χωρίς τακτική, χωρίς ικανότητα για σουτ, χωρίς κομπίνες, χωρίς την δυνατότητα να περάσει το ένα παιδί την μπάλα στο άλλο, το μέλλον του Πανιωνίου είναι επιπέδου Μίλωνα. Εκεί που κάναμε πρωταθλητισμό, τώρα πληρώνουμε οι γονείς για φύλαξη και αθλοπαιδιές. 

Θέλω λοιπόν να συγχαρώ την διοίκηση Βεντούρη για τις επιλογές της, την πρώτη διοίκηση Τσάβαλου που θεώρησε το πόλο τον υπέρτατο εχθρό, αλλά και την νυν διοίκηση Τσάβαλου με τους οικουμενικούς του "συνεταίρους" που συνεχίζει το προηγούμενο έργο της να διαλύσει το πόλο, τα μέλη του Ερασιτέχνη που παμψηφεί σχεδόν υπερψήφισαν τον Τσάβαλο και την υπόλοιπη παρέα του να διοικήσουν και όλους όσους ενέκριναν τα πεπραγμένα, όλους τους άλλους δηλαδή πλην εμένα...

Ωραία τα καταφέρατε: Γελάει ο κόσμος με τα χάλια μας, με την εικόνα που παρουσιάζουν οι μίνι παίδες, από ομάδα φόβητρο πριν 2-3 χρόνια γίναμε σάκος του μποξ. Το τι σχόλιο και κακία άκουσα στις εξέδρες, δεν λέγεται. Τόσα χρόνια τον πίνανε από τον Πανιώνιο, και έχουν μεγάλο κόμπλεξ εναντίον μας. Για φαντάσου ομάδες που δεν υπάρχουν στο ανδρικό πόλο, ομάδες βήτα και γάμα εθνικής, έχουν τμήματα μίνι που μας ξεφτιλίζουν!!!

Ωραία τα καταφέρατε.

Όσοι γονείς κάναμε το λάθος και εμπιστευτήκαμε στον Πανιώνιο το αθλητικό μέλλον των παιδιών μας, άθελα μας τα βλάψαμε πολύ φοβάμαι. Εκτός κι αν... παρηγορηθώ ότι αυτοί που σήμερα μας χτυπάνε αλύπητα θα βαρεθούν, ενώ τα δικά μας τα παιδιά θα παραμείνουν πεινασμένα για επιτυχίες στο μέλλον. Θα δείξει...