1η Μαρτίου σήμερα!!!

Κατ αρχάς καλό μήνα σε όλους, και χρόνια πολλά στις Ευδοκίες, στους Μάρκελλους, και σε όποιον άλλο γιορτάζει ή έχει γενέθλια. Καλημέρα να έχουμε όλοι.

Ας αρχίσω αισιόδοξα: Την Κυριακή για κάποιο λόγο προαισθάνομαι ότι δεν θα χάσουμε από τον ΠΑΟΚ. Αφού το προαισθάνομαι, να το πω κιόλας για να μην λέω μετά ότι το έλεγα αλλά δεν το είχα πει...

Όπως προαισθανόμουν από καιρό, ότι μέχρι εχθές ούτε εκλογές ούτε φυσικά Γενική Συνέλευση δεν θα βλέπαμε, παρά την σαφή καταστατική υποχρέωση για τον χρόνο της λήξης της διάρκειας της διοίκησης και της προσφυγής σε εκλογές. Η διοίκηση του Ερασιτέχνη από σήμερα, είναι αυθαίρετη και αντικαταστατική, τελούν δε υπό αίρεση και αμφισβήτηση όλες οι πράξεις και οι αποφάσεις της. Όχι ότι μέχρι σήμερα δεν υπάρχουν αμφισβητήσεις, δεδομένου ότι πολλές ενέργειες στερούνται της τυπικής (αλλά και ουσιαστικής) έγκρισης από το Δ.Σ. το οποίο έχει μετατραπεί σε διακοσμητικό στοιχείο.

Πριν από 15 μέρες περίπου, δήλωσα πως σε περίπτωση που δεν θα προκηρυχτούν εκλογές μέχρι το τέλος του Φλεβάρη, από σήμερα θα θεωρώ και θα αποκαλώ χούντα αυτούς που διοικούν. Με βρήκαν παράλογο κάποιοι, γιατί εάν και καλά καθυστερήσουν 5-10 μέρες, είναι βαρύς ο χαρακτηρισμός που θα χρησιμοποιήσω για μια τυπική "μικρο-καθυστέρηση".

Δεδομένου ότι η αναγγελία της ΓΣ και η προκήρυξη των των εκλογών οφείλουν να γίνουν τουλάχιστον μια εβδομάδα νωρίτερα, και δεδομένου ότι ήδη δεν έχουν αναγγελθεί όλα αυτά, μπορώ άνετα να συμπεράνω πως ήδη έχουμε σχεδόν ξεπεράσει και το χρονικό όριο αυτού που αποκαλούν "μικρο-καθυστέρηση"...

Η μόνη δικαιολογία που άκουσα σε κατ ιδίαν συζητήσεις, ήταν ότι κανένας δεν ενδιαφέρεται αυτήν την περίοδο και πως σε μια Γενική Συνέλευση δεν θα μαζευόμασταν ούτε 30 άτομα. 

Για να το κάνουμε λιανά, είναι προφανές πως δεν είχαν και δεν έχουν καμία πρόθεση να συγκαλέσουν Γενική Συνέλευση και να προκηρύξουν εκλογές, γιατί είτε είμαστε 30 άτομα, είτε 300, είτε 3000, όσοι είμαστε πρέπει να μετρηθούμε κατ αρχάς, και εν συνεχεία να δούμε τις λύσεις που μπορούμε να βρούμε, άσχετα πόσοι είμαστε... 

Να ενημερωθούμε επίσημα για τα προβλήματα, να αποφασίσουμε από κοινού για τις λύσεις που έχουμε, ή έστω για τις λύσεις που δεν έχουμε και τις θυσίες που πρέπει να κάνουμε. Δεν μπορεί τέτοιες σοβαρές καταστάσεις και αποφάσεις, να λαμβάνονται από 2-3 άτομα που κάνουν ότι μπορούν και ότι καταλαβαίνουν εκείνοι, λες και ο σύλλογος είναι δικός τους, δικό τους μαγαζί, προσωπική τους υπόθεση. Δεν είναι ο Τσάβαλος Δον Κιχώτης, αλλά μάλλον έτσι αισθάνεται.

Αυτό που υποψιάζομαι, είναι πως οι διοικούντες θέλουν πρώτα να εξασφαλιστεί η αγωνιστική σωτηρία της ποδοσφαιρικής ομάδας, ώστε να δηλώνουν επιτυχημένοι και να μην αντιμετωπίσουν την μήνη όσων ενδιαφέρονται μόνο για το ποδόσφαιρο. Ίσως για να αισθάνονται ακόμα πιο επιτυχημένοι, θα πρέπει να ολοκληρώσουν και το έργο τους της διάλυσης του πόλο, που από ομάδα κορυφής έχουμε φτάσει με το ένα πόδι στον υποβιβασμό, στόχος που φαίνεται ότι εξυπηρετείται με συνέπεια από την πρώτη μέρα που ανέλαβε αυτή η διοίκηση. 

Κάποια τμήματα του ερασιτέχνη, η μόνη σχέση που έχουν με τον Πανιώνιο είναι το σηματάκι που φοράνε οι αθλητές, αφού λειτουργούν σαν ανεξάρτητες ομάδες. Όσα τμήματα διοικούνται από την διοίκηση και όχι σαν ανεξάρτητες υπο-ομάδες, βρίσκονται υπό διάλυση, έχουμε φτάσει στο limit down της ιστορίας του συλλόγου. 

Έχω ακούσει και την άποψη, πως εάν υπήρχε ένας λεφτάς, θα είχε κάθε δικαίωμα να κάνει ότι γουστάρει. Αυτή η νοοτροπία μας έχει φέρει στα σημερινά μας χάλια. Ο κύριος λεφτάς, όσο βάζει τα λεφτά του κάνει το κουμάντο όπως γουστάρει, δικαιολογημένα για πολλούς, αλλά όταν φύγει γιατί βαρέθηκε το παιχνιδάκι του, αφήνει πίσω του συντρίμμια, αφήνει υποχρεώσεις που δημιουργούν χρέη που μόνο ένας επόμενος λεφτάς θα μπορούσε να διαχειριστεί. Ελλείψει δε τέτοιου το χάος, το χάος που αντιμετωπίζουμε κι εμείς σήμερα. 

Ο κάθε λεφτάς που θέλει να παίξει, ας στήσει μια δικιά του ομάδα από το πουθενά, κι όταν την βαρεθεί ας την διαλύσει κιόλας. Δεν μπορεί να παίζει με μια ιστορική ομάδα και να την διαλύει. Ο Πανιώνιος δεν χρειάζεται κανέναν λεφτά. Χρειάζεται μέλη, ανθρώπους να ενδιαφέρονται, να οριοθετήσουν μέχρι που φτάνουν τα πόδια μας και να οδηγήσουν τον σύλλογο με προσεκτικά βήματα στην επιβίωση του, και εν συνεχεία στην αγωνιστική του ανάκαμψη με υγιή οικονομικά δεδομένα. Νοικοκύρεμα χρειαζόμαστε, και αναγκαστική προσγείωση στην πραγματικότητα.

Καλημέρα και καλό μήνα.