Σπυρόπουλος καπούτ!

Τα τυπικά έχουν απομείνει για την απόκτηση του Παναγιώτη Σπυρόπουλου από τον Πανιώνιο. Ο 20χρονος δεξιός μπακ θα υποβληθεί σήμερα σε ιατρικές εξετάσεις και στη συνέχεια θα υπογράψει τετραετές συμβόλαιο συνεργασίας με το «τριφύλλι».

Η μεταγραφή του νεαρού μπακ θα ανακοινωθεί πιθανότατα, μόλις ξεκαθαρίσει αν θα πάει τώρα στην Παιανία (δίνοντας 40.000 με 50.000 ευρώ στους Νεοσμυρνιώτες ή να δοθεί ως έμψυχο αντάλλαγμα κάποιος από τους παίκτες των «πρασίνων») ή το καλοκαίρι (ως ελεύθερος).

Ο Σπυρόπουλος θα εισπράξει για τα επόμενα τέσσερα χρόνια 470.000 ευρώ. Τον πρώτο και τον δεύτερο χρόνο θα πάρει από 100.000 ευρώ, τον τρίτο 120.000 ευρώ και τον τελευταίο 150.000 ευρώ. 

http://www.sport-fm.gr

Το σήριαλ του Σπυρόπουλου φτάνει άραγε στο τέλος του ή θα συνεχιστεί μέχρι το καλοκαίρι? Θα δούμε...

Αφού το τετραετές συμβόλαιο αποδείχτηκε τριετές, κι αφού κανένας δεν φρόντισε να "δέσει" τον παίχτη πριν τον κάνουμε φίρμα, καλά να πάθουμε...

Η προχειρότητα και η σωρεία λαθών συνεχίζουν να βασανίζουν τον Πανιώνιο, λες και δεν του φτάνανε όλα τα άλλα. Αυτό που δεν καταλαβαίνω, είναι το σκεπτικό ενός νεαρού παίκτη που μόλις έπαιξε 10 παιχνίδια, είναι φευγάτος για τον Παναθηναϊκό. Ειλικρινά του εύχομαι καλή επιτυχία στην καριέρα του, όσο κι αν με ενοχλεί ότι άλλος ένας παίκτης μας φεύγει χωρίς να έχει προλάβει να αποδώσει στον Πανιώνιο αυτά που έπρεπε και να φέρει στα ταμεία της ομάδας τα ανταλλάγματα που θα έπρεπε.

Όμως γι αυτό δεν ευθύνεται ο παίκτης, αλλά η διοίκηση της ΠΑΕ. Όσο λοιπόν κι αν με στενοχωρεί ο τρόπος που φεύγει ο Σπυρόπουλος, την ευθύνη δεν την έχει αυτός, αλλά αυτοί που του επέτρεψαν να συμπεριφερθεί έτσι.

Ευθύνη επίσης υπάρχει στις διοικήσεις του συλλόγου, που όλα αυτά τα νεαρά παιδιά που παίζουν στην ομάδα μας, δεν την έχουν αγαπήσει ούτε ένα δράμι. Κάτι παράξενο συμβαίνει. Πως γίνεται να μην υπάρχει το παραμικρό συναισθηματικό δέσιμο με την ομάδα μας? Ο μέσος άνθρωπος έχει την τάση να δένεται συναισθηματικά με όλα όσα ασχολείται, πόσο μάλλον με την ομάδα που προπονείται καθημερινά και αγωνίζεται με τα χρώματα της. Ούτε μπορώ να πιστέψω πως όλοι αυτοί οι πιτσιρικάδες είναι στυγνοί επαγγελματίες,  οι περισσότεροι από δαύτους δεν πρόλαβαν να βγάλουν ούτε μουστάκι. Κάτι άλλο λοιπόν συμβαίνει, κάτι που κάνει την ομάδα μας εντελώς αντιπαθητική στους περισσότερους εξ αυτών, και είναι όλοι τους έτοιμοι να την κάνουν ανά πάσα στιγμή και με την πρώτη ευκαιρία.

Δεν γίνεται να μας έχει σεβαστεί τόσο ο Ντάριο Φερνάντεζ ή ο Ραφικ Τζιμπούρ, και να μας έχουν σαν τα σκατά τους οι διάφοροι Μάκοι και Κοντοέδες. Κάτι πολύ παράξενο συμβαίνει.

Κάποτε μου είχανε πει μια ιστορία για τον Αχρηστέα, δεν ξέρω αν είναι αληθινή, αλλά δεν θα μου έκανε εντύπωση και να είναι: Πως όταν ήταν να προωθηθεί στην πρώτη ομάδα και να υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο, ήταν η τρίτη επιλογή ο παίκτης αυτός. Οι δυο επικρατέστεροι, αρνήθηκαν να πληρώσουν στον προπονητή το αντίτιμο για να γίνουν επαγγελματίες, ενώ ο μπαμπάς Αχαριστέας το πλήρωσε το κάτι τις του, κι έτσι μάθαμε αυτόν και ποτέ τα ονόματα των άλλων δύο. (Οι μπαμπάδες είναι καλοί να πληρώνουν για τον αθλητισμό των παιδιών, είναι καλοί να πληρώνουν γενικότερα, αλλά κακοί όταν συμβουλεύουν τα παιδιά τους πως να βγάλουν κανένα φράγκο επιπλέον)

Σε μια κοινωνία που η διαφθορά είναι εθνικό σπορ, ακόμα κι αν δεν υπάρχουν αποδείξεις για κάτι τέτοιο, δεν ακούγεται καθόλου παράξενο να υπάρχει και αυτό το ενδεχόμενο: Κάποιοι πληρώνουν και προωθούνται, ενώ κάποιοι άλλοι όχι κι εξαφανίζονται. 

Αν υπάρχουν τέτοιες συναλλαγές, περιμένεις μετά κάποιος να εκτιμήσει την ομάδα που παίζει, ή θεωρεί πως έχει πληρώσει το δικαίωμα του να παίζει??? Δεδομένου δε ότι κάποιοι παράγοντες είναι βέβαιο πως κονομάνε και γι αυτό ασχολούνται, δεν είναι λογικό να υπάρχει καχυποψία?

Εδώ ξέρουμε πως έχουν υπάρξει κλίκες για το ποιός θα συμμετέχει και ποιός θα βρίσκεται στις εξέδρες, σε παιδικές και εφηβικές ομάδες ερασιτεχνικών αθλημάτων, για τα μόρια στις πανελλήνιες, στο ποδόσφαιρο που υπάρχει ενδεχόμενο κονόμας θα γίνονται σφαγές λογικά. Θα υπάρχουν κάποιοι διατεθειμένοι να πληρώνουν, και κάποιοι που θα πιστεύουν πως αξίζουνε χάνονται όλως τυχαίως, ή μάλλον καθόλου τυχαίως.

Τόσα χρόνια από τις ακαδημίες μας έχουν περάσει χιλιάδες παιδιά, πως γίνεται να χάνονται τόσα ταλέντα στην πορεία? Οι περισσότεροι από τους εικοσάρηδες που τώρα είναι στην ομάδα μας, από κάπου αλλού τους έχουμε μαζέψει. Δικά μας παιδιά δεν παράγουμε? Πως είναι δυνατόν???

Τόσα οκτάχρονα, δεκάχρονα, δωδεκάχρονα κλπ παιδάκια τόσα χρόνια γεμίζουν τα τμήματα υποδομών μας, από αυτά τα παιδιά έχουν βγει ποτέ παίκτες?

Την ίδια απορία έχω και για το μπάσκετ. Τι στο καλό συμβαίνει και ενώ στις υποδομές έχουμε φτάσει μέχρι και σε νούμερα 350 αθλητών, από αυτά τα παιδιά δεν φτάνει σχεδόν κανένα να παίζει στην ανδρική ομάδα? Κι αν δεν κάνω λάθος, ειδικά στο μπάσκετ κάποια παιδιά είναι όντως "δικά μας" παιδιά στην ανδρική ομάδα. Αυτό γιατί δεν συμβαίνει στο ποδόσφαιρο?

Ας όψεται η αναδουλειά, και γράφω κατεβατά.  Εγώ τα είπα και ξεθύμανα. Καλή χρονιά και πάλι, με προβληματισμούς και γκρίνια, που θα πάει, κάποτε θα λυθούν οι απορίες μου.