φάνηκε στο χειροκρότημα

Η ανωτερότητα (εχθές) του Πανιωνίου, φάνηκε στο αυθόρμητο χειροκρότημα στο τέλος του παιχνιδιού.

Ο Πανιώνιος έπαιξε εξαιρετικά, αδικήθηκε παράφορα από τον διαιτητή που τον έστησε στο τοίχο με ένα πέναλτι που ανακάλυψε ο διαιτητής (2 παίκτες αλληλοτραβιούνται, και η μπάλα εξ επαφής βρίσκει στο χέρι του αμυντικού χωρίς την παραμικρή πρόθεση και αντίληψη του που βρίσκεται η μπάλα), και χάρη σε ένα τσαφ μετά από 2 λεπτά έγινε το 0-2 και βρεθήκαμε στο καναβάτσο, ενώ μέχρι εκείνο το χρονικό σημείο είχαμε καλή ανάπτυξη, καλή κυκλοφορία της μπάλας, έλεγχο του αγώνα, και εάν κάποιος έπρεπε να προηγηθεί στο σκορ, αυτός ήταν ο Πανιώνιος.

Στο δεύτερο ημίχρονο, κι ενώ εν τω μεταξύ ο ΠΑΟΚ έμεινε με 10 παίκτες με την ηλίθια ενέργεια του Λαζάρ να πετάξει θυμωμένος ένα μπουκάλι προς τους φιλάθλους (που κάποιος άλλος εξίσου ανεγκέφαλος το πέταξε προς τον διαιτητή), κατάφερε με νύχια και με δόντια να κρατήσει την νίκη, με την συνεχή βοήθεια του διαιτητή που έκοβε τον ρυθμό και έδινε φάουλ σε όλες τις βουτιές των ανήμπορων Παοκτσήδων που έπεφταν για να πάρουν ανάσες.

Η πίεση του Πανιωνίου σε όλο το δεύτερο ημίχρονο, ήταν συγκλονιστική. Δεν θυμάμαι να έχω δει πολλές φορές τέτοιο Πανιώνιο. Ο καθένας μπορεί να έχει μια γνώμη, μια άποψη, για παράδειγμα εγώ θεωρώ ότι δεν έπρεπε να έχει βγει ο Κολοβός, που ήταν μια μόνιμη πηγή κινδύνων για την αντίπαλη εστία, ενώ θα έπρεπε να έχει μπει εξ αρχής ο Ντούνης και όχι ο Οκόγιε. Όταν όμως σαν σύνολο έχεις παίξει τέτοια μπάλα, όταν από ατυχία ο Φανούρης δεν μπορεί να ισοφαρίσει εξ επαφής, ο Σάμαρης από πλεονεκτική θέση σουτάρει στον ουρανό, ο δε Διαμαντάκος παίρνει την κεφαλιά από την μικρή περιοχή αλλά σημαδεύει τον αντίπαλο τερματοφύλακα, όταν δηλαδή δεν έχεις εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες σου για να ισοφαρίσεις, ενώ ο ΠΑΟΚ έχει βάλει 2 γκολ με μια φάση σε όλο το παιχνίδι, τότε δεν μπορείς να κατακρίνεις τις επιλογές του προπονητή, αλλά να τα βάλεις με την ατυχία και τον διαιτητή που διαμόρφωσαν το τελικό αποτέλεσμα.

Θεωρώ πως η χθεσινή εμφάνιση έδειξε σε όλο το Πανελλήνιο ότι ο Πανιώνιος δεν είναι τυχαία στα ψηλά της βαθμολογίας, και πως μπορεί να συνεχίσει εξ ίσου καλά στον δρόμο των επιτυχιών. Μπροστά μας έχουμε τώρα τον Ατρόμητο του Μπάγεβιτς, δικαιούμαστε να είμαστε αισιόδοξοι ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε, όπως και με κάθε αντίπαλο, αρκεί να μείνουμε προσγειωμένοι, με υψηλό αγωνιστικό φρόνημα και επιτέλους με περισσότερο κόσμο στο πλευρό της ομάδας. Τι περιμένουν οι οπαδοί της ομάδας μας για να έρθουν στο γήπεδο?

Εχθές η ατμόσφαιρα ήταν καταπληκτική, η παρουσία τουλάχιστον χιλίων Παοκτσήδων βοήθησε πολύ στο να ζήσουμε μια καταπληκτική βραδιά, αν δεν υπήρχε η παραφωνία του Σπάθα και η ατυχία στο τέλος, όλα θα ήταν τέλεια.

Μετά το τέλος του αγώνα, πήγα στο πάρκο βόλτα με τον σκύλο μου, και βρήκα έναν Παοκτζή που επίσης ήταν στο γήπεδο και έκανε κι εκείνος βόλτα τον σκύλο του. Θεωρούσε πως φθηνά την γλυτώσανε, πως το σκορ αδικεί τον Πανιώνιο και πως δεν υπήρξε κανένα πέναλτι. Του άρεσε πολύ το παιχνίδι του Πανιωνίου, και πως εάν συνεχίσουμε να παίζουμε έτσι, θα καταλάβουμε εύκολα μια από τις θέσεις που οδηγούν στην Ευρώπη, πράγμα που θα μπορούσε να φέρει χρήματα στην ομάδα για να ξεπεράσει τα οικονομικά της αδιέξοδα, να προσελκύσει χορηγούς (όπως πρόσφατα την AVANCE) και να χαμογελάσει λίγο το χειλάκι μας.
Και στο βάθος, ποιός ξέρει, και κάποιος επενδυτής που θα έβλεπε στον Πανιώνιο μια ευκαιρία να προβληθεί και να επενδύσει στην ομάδα που παράγει τόσα ταλέντα.