αν έπαιζες στον ουρανό

θα πέθαινα για να σε δω!

Με αυτόν τον Πανιώνιο χρειάζομαι κι άλλα μάτια, γιατί με αυτά που έχω δεν χορταίνω να τον βλέπω. 

Τρομερή εμφάνιση του Πανιωνίου με τον Πλατανιά. Το τελικό 4-0 είναι λίγο, χωρίς να σημαίνει πως ο Πλατανιάς άξιζε να υποστεί τέτοια συντριβή. Απλώς ο Πανιώνιος έφτασε σε τέτοια απόδοση, που σπάνια έχουμε απολαύσει τέτοιο θέαμα αλλά και ουσία.

Φυσικά όλα αυτά σε σχεδόν άδειες εξέδρες. 

Αφού οι Ολυμπιακοί της Νέας Σμύρνης είχαν να ασχοληθούν με την δικιά τους ομάδα, οι Παναθηναϊκοί και οι Αεκτζήδες φοβήθηκαν το κρύο και την βροχή (τελικά ούτε ιδιαίτερο κρύο είχε, ούτε έβρεξε), ενώ κάποιοι άλλοι Πανιώνιοι δεν καταδέχονται να έρθουν στο γήπεδο να δούνε τα μωρά του Ελευθερόπουλου που μεγαλουργούν, εάν δεν πάρουμε τον Μέσσι και τον Τσάβι τι να έρχονται να δούνε,  όλα αυτά έδειξαν πως πραγματικοί Πανιώνιοι αυτήν την εποχή δεν πρέπει να είμαστε περισσότεροι από δύο-δυόμιση χιλιάδες άνθρωποι.

Για τον αγώνα ένα θα πω: Η καλή μέρα φάνηκε από την αρχή. Ο Οκόγιε σε μια αντεπίθεση στο 5ο λεπτό, έκανε μια μέτρια τελική πάσα που οδήγησε σε λάθος έναν αμυντικό του Πλατανιά και πέτυχε αυτογκόλ. Μετά από αυτό, ο Πανιώνιος συνέχισε να δημιουργεί ευκαιρίες, με αποτέλεσμα σε μια από αυτές ο Ρόκας να πετύχει το 2-0 στο 17ο λεπτό.

Από εκεί και πέρα ο αγώνας έγινε ροντέο, εκατέρωθεν ευκαιρίες, ωραίο ποδοσφαιρικό θέαμα και από τις 2 ομάδες έως ότου στο 41ο λεπτό ο Αραβίδης τελείωσε τον Πλατανιά με ένα καταπληκτικό γκολ, δείγμα της φετινής ανόδου αυτού του ποδοσφαιριστή. Ο Αραβίδης πρέπει να κάνει το καλύτερο πρωτάθλημα της ζωής του, και έχει συνεχή επαφή με τα αντίπαλα δίχτυα.

Στο δεύτερο ημίχρονο ο Πανιώνιος διαχειρίστηκε το παιχνίδι με τρομερή ωριμότητα, σπάνια έχουμε δει τον Πανιώνιο να παίζει τόσο μυαλωμένα, τόσο συγκεντρωμένα, και το 4ο γκολ ήρθε απόλυτα φυσιολογικά, με εξαιρετικό τελείωμα του Ντούνη.

Είδαμε πολλά γκολ, είδαμε πολύ καλή ανάπτυξη, δημιουργία ευκαιριών, φαντεζί ενέργειες, έναν Φανούρη που μάγευε με τις περίτεχνες ενέργειες του (που αδικείται που δεν χρίστηκε κι αυτός σκόρερ), έναν Αραβίδη που πάλευε για άλλη μια φορά φιλότιμα και με πάθος, μια ομάδα με μηδέν υστερήσαντες και όλους διακριθέντες.

Πολύ καλή εμφάνιση και από τον νεαρό τερματοφύλακα τον Γιαννακόπουλο, που όποτε χρειάστηκε έκανε σωτήριες επεμβάσεις, ιδίως στην φάση του 27ου λεπτού που εξ επαφής απόκρουσε σουτ του Αναστασάκου και κράτησε το μηδέν σε κρίσιμο σημείο. Είχε βέβαια και την βοήθεια της τύχης στο δοκάρι του Κανακούδη, αλλά και σε κάποιες φάσεις που είτε τα τελειώματα του Πλατανιά ήταν κακά, είτε τα ριμπάουντ από τις αποκρούσεις τα πήραν οι αμυντικοί μας και όχι οι επιθετικοί του Πλατανιά. 

Κάτι πρέπει να γίνει με αυτούς τους διαιτητές. Δεν είναι δυνατόν να σφυρίζουν τόσα φάουλ, με το παραμικρό ή και με το τίποτα. Ο διαιτητής έκανε ότι ήταν δυνατόν να σταματήσει τον ρυθμό του αγώνα, έσπρωξε με κάθε τρόπο τον Πλατανιά να κερδίσει κατοχές και να επιτεθεί, εάν δεν είχαμε καλή αποτελεσματικότητα είναι βέβαιο πως το παιχνίδι θα είχε χαλάσει από αυτόν τον διαιτητή. 

Πιο ώριμος Πανιώνιος από ποτέ, αποτελεσματικός, χάρμα ειδέσθαι. Πάντα τέτοια.