Όταν βλέπεις στην Εθνική Ελλάδος, 3 ποδοσφαιριστές με μέλλον που 2 χρόνια πριν έπαιζαν στον Πανιώνιο, αναγκαστικά θλίβεσαι σαν Πανιώνιος.
Ο Πανιώνιος του Λίνεν, ο Πανιώνιος του Τσακίρη πριν την ακούσει Dolby surround και αρχίσει να πετάει τα λεφτά του σε Ρεκόμπες κλπ, και πριν διαλύσει τον Πανιώνιο με τα σχέδια και τις ιδέες του Κιντή κλπ, ήταν μια ομάδα με μέλλον, μια ομάδα που έπαιζε ωραίο ποδόσφαιρο και που γέμιζε τις εξέδρες του γηπέδου, τα 3 χιλιάδες διαρκείας και τα sold out μαρτυρούν την αποδοχή εκείνης της ομάδας από τον κόσμο, ενώ τα ούτε 200 που θα πουληθούν φέτος δείχνουν το κατάντημα αυτής της ιστορικής ομάδας.
Τώρα ας βολευτούμε να θυμόμαστε τα περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις, και ας συνεχίσουμε να παρακολουθούμε αμέτοχοι την πλήρη διάλυση και της ΠΑΕ και του Ερασιτέχνη.
Εγώ υποψιάζομαι τις δυσκολίες που αντιμετωπίσουν οι διοικούντες δεδομένου ότι γνωρίζω μερικά από τα ανυπέρβλητα εμπόδια κυρίως οικονομικής φύσης, αλλά δεν καταλαβαίνω πόσο γλυκιά μπορεί να είναι αυτή η καρέκλα που στρογγυλοκάθισαν και δεν κουνιούνται με τίποτα από εκεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου