Άντρας θα πει να μην δειλιάς, όπου κι αν δώσεις μάχη,
Να ξεψυχάς κι όμως να λες, θάνατος δεν υπάρχει!!!
Του άντρα τον εγωισμό, μια πράξη τον τελειώνει,
να βλέπει αυτή που αγαπά, σ' άλλου αγκαλιά να λιώνει...
Άντρας λογάται όποιος μπορεί, τον πόνο να αντέξει,
να'ναι η ψυχή στο στόμα του, και να μη βγάζει λέξη...

Λευτέρης

Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011

Αυτός είναι ο τρόπος

Το πόλο μας δείχνει τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε γενικότερα. Το τμήμα το τρέχουν άνθρωποι που είναι βαθείς γνώστες του αθλήματος, ο προπονητής είναι εξαιρετικός, και πάνω απόλα η ομάδα είναι νεανική, με παίκτες που έχουν ταλέντο και πάθος.

Nεαροί ταλαντούχοι παίκτες παίζουν για την ομάδα μας, υπάρχει ποικιλία στις επιθετικές ενέργειες, εξαιρετικοί συνδυασμοί που αποδεικνύουν ότι γίνεται καλή δουλειά στην προπόνηση, σουτ όταν πρέπει, άλλοτε ροκανίζουν τον χρόνο κι άλλοτε αιφνιδιάζουν τον αντίπαλο με γρήγορα σουτ-φωτοβολίδες, προσφέροντας ένα θέαμα που θα κάνουν όλους όσους παρακολουθούν το παιχνίδι να αγαπήσουν το άθλημα. Υπάρχει σχέδιο σε κάθε ενέργεια, παίζουμε έξυπνα στον παίκτη παραπάνω, έχουμε καλή αμυντική λειτουργία και έναν καταπληκτικό τερματοφύλακα.

Αυτόν τον δρόμο έπρεπε να έχει ήδη ακολουθήσει και το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ και τα άλλα ομαδικά αθλήματα. Οι ομάδες δεν γίνονται με μισθοφόρους, με περαστικούς ή με χορτάτους που έχουν κουραστεί-βαρεθεί. Οι ομάδες χτίζονται με παιδιά που έχουν ταλέντο, όρεξη, κέφι, και όνειρα για το μέλλον. Αυτή η ομάδα του πόλο, χρειάζεται την προσοχή και την συμπαράσταση όλων των Πανιωνίων.

Για το χθεσινοβραδινό παιχνίδι, ότι και να πω θα είναι λίγο. Δυστυχώς η εξέδρα ήταν μισοάδεια, ενώ υπήρχαν πολλοί οπαδοί της Τούρκικης ομάδας που χειροκροτούσαν κάθε ενέργεια της ομάδας τους.
Η τούρκικη ομάδα αντιστάθηκε αρχικά, 2-2, 4-3 (τελικό πρώτου οκταλέπτου), αλλά μετά η ομάδα μας έβγαλε φτερά και το σκορ άρχισε να ανοίγει, 9-5 στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου, 13-6 στο τέλος του τρίτου οκταλέπτου, ο δε Πανιώνιος στο τελευταίο οκτάλεπτο δεν έκοψε ρυθμό αυτήν την φορά, με αποτέλεσμα να διαμορφωθεί το επιβλητικό τελικό σκορ στο 22-9!!!

Σήμερα το μεσημέρι, θα αντιμετωπίσουμε την Ρώσικη ομάδα, που εχθές νίκησε δύσκολα σε έναν αγώνα ντέρμπι, την Πρίμορατς Κότορ με 9-8, που εμείς την είχαμε για τσάι προχθές.

Ο Πανιώνιος ήδη προκρίθηκε στην φάση των 16 του Ευρωπαϊκού κυπέλλου, και σήμερα θα σφραγίσει το εισιτήριο του, ελπίζω αήττητος. Όλοι οι Πανιώνιοι πρέπει να έρθουν σήμερα το μεσημέρι να χειροκροτήσουν αυτά τα παιδιά. Το αξίζουν.


ΥΓ. Κυριακή βράδυ.
Το σημερινό παιχνίδι, μας χάρισε ακόμα μεγαλύτερες συγκινήσεις, σε ακόμα πιο άδειες εξέδρες... 
Η Ντιναμό Μόσχας είχε πάρει το πάνω χέρι στο παιχνίδι, όταν προηγήθηκε με 8-10 στο τέταρτο οκτάλεπτο, αλλά ο φετινός Πανιώνιος απέδειξε πως έχει μαγκιά, κατάφερε να ισοφαρίσει το παιχνίδι σε 10-10, με αποτέλεσμα να κατακτήσει αυτός την πρώτη θέση στο προκριματικό τουρνουά, και να περιμένει ευνοϊκότερη κλήρωση απότι εάν έβγαινε δεύτερος. 

Ήταν ο τρίτος στην σειρά αγώνας, και η κούραση ήταν εμφανής. Η Ντιναμό έδειξε πως είχε περισσότερες δυνάμεις, και στο τέλος μέτρησε ποιός είχε περισσότερη ψυχή, και αυτός ήταν ο Πανιώνιος.
Τα θερμά μου συγχαρητήρια σε όλη την ομάδα, το προπονητικό τημ, και όλους όσους έχουν δουλέψει σκληρά σε αντίξοες (οικονομικά) συνθήκες για να φτιάξουν αυτήν την αξιόμαχη νεανική ομάδα.


5 σχόλια:

amanAM είπε...

Σε ένα παιχνίδι που σημαδεύτηκε από επεισόδια στο ημίχρονο, ανάμεσα στις δυνάμεις της αστυνομίας και τους οπαδούς της ΑΕΚ, ο Απόλλωνας Πατρών επικράτησε 81-70 της Ένωσης...

Αχ Κούλα!!!

lol

ζαμπονοτυρόπιτας είπε...

ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΛΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΣ, ΑΛΛΑ ΜΗΠΩΣ ΣΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΦΙΚΤΟ?

amanAM είπε...

Γιατί να είναι ανέφικτο?

Πριν από 8-9 χρόνια, παρακολουθούσα συστηματικά τους αγώνες που έδινε η εφηβική ομάδα του Παλαιού Φαλήρου, γιατί έπαιζε εκεί ο 24χρονος (τώρα πια) γιός μου.
(Στο δημοτικό ήταν συμμαθητής του Τζαβέλα)

Ο γιός μου αντί να συνεχίσει το ποδόσφαιρο, επέλεξε να στρωθεί στο διάβασμα, και πέτυχε να εισαχθεί στο Πολυτεχνείο, σαν χημικός μηχανικός.

Εκείνη την εποχή, παίξανε τα παιδιά αγώνες εναντίον του Πανιωνίου και του Ολυμπιακού, καθώς και εναντίον άλλων ομάδων.

Ο Ολυμπιακός είχε εξαιρετική ομάδα, πολύ δυνατά και γυμνασμένα παιδιά, και ο Πανιώνιος το ίδιο, ήταν πολύ καλός.

Τι απέγιναν όλα αυτά τα παιδιά?

Κάποιος τους έκοψε την μπάλα!!!

Χρόνια τώρα, έχουμε καλές ομάδες under 17 και under 20, και από όλα αυτά τα παιδιά, δεν έχουμε δει παρά ελάχιστους στην ομάδα μας. Φλομώσαμε σε Οπουκάπους, σε Φουγκουτέτοιους, και άλλους απίθανους κατά καιρούς.

Στην Ισπανία, στην Γαλλία, στην Αγγλία, 17χρονοι και 18χρονοι παίζουν σαν βασικοί, στα 20τους είναι βεντέτες παγκοσμίου βεληνεκούς, ενώ σε εμάς, οι διάφοροι Κολοβοί, Αναστασόπουλοι, Μπούζες, κλπ περιμένουν να φτάσουν σε ηλικία συνταξιοδότησης για να πάρουν ευκαιρίες.

Δεν θα ξεχάσω πως στην αρχή δεν μου άρεσε ο Σιόβας, που τώρα είναι ο βράχος της άμυνας μας, και ο Σάμαρης κολυμπούσε σε ρηχά νερά, μέχρι να πάρει περισσότερα παιχνίδια και να ξεδιπλώσει ταλέντο. Αυτά τα παιδιά αποδεικνύουν ότι υπάρχει και άλλος δρόμος, άσχετα εάν οι αρμόδιοι τους βλέπουν σαν εξαιρέσεις.

Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν μπορούμε να βασιστούμε σε τέτοιους παίκτες, ούτε γιατί συνεχίζουμε να τους καίμε στον μούσκιο.

Τι απέγιναν όλοι εκείνοι οι πιτσιρικάδες, που τώρα θα ήτανε 24-25 χρονών, που τους θαύμασα πριν κάποια χρόνια? Όταν εξαλείψουμε τους λόγους που αυτά τα παιδιά δεν είναι πρωταγωνιστές στις μεγάλες ομάδες, τότε θα βρούμε την λύση στο πρόβλημα.

Από τέτοιους πιτσιρικάδες, ούτε ξέπλυμα χρήματος γίνεται, ούτε προμήθειες θα βγάλουν οι διάφοροι που θα τους φέρουν, αυτούς τους έχουμε ήδη και τους πετάμε στην άκρη.

Εάν ο Πανιώνιος έκανε πραγματική αξιοποίηση των νέων, τότε θα ήταν στόχος κάθε ταλαντούχου νέου να έρθει σε εμάς. Αυτό θα μας χάριζε ακόμα καλύτερο μέλλον.

Το πόλο παίζεται με 7 παίκτες, και υπάρχουν συνεχείς αλλαγές από άλλους 7. Στο σύνολο της δεκατετράδας, ο σημερινός Πανιώνιος διαθέτει 4-5 έμπειρους, και 10 ταλαντούχους νέους.

Στο ποδόσφαιρο παίζουν 11+3=14 πάλι.
4-5 έμπειροι αρκούνε. Αρκεί να δουλευτεί σωστά η ομάδα.

Αυτά έλεγε και ο Κιντής, άσχετα τι έκανε, αυτά που έλεγε είχαν λογική.

Εγώ λοιπόν, προτιμάω μια ομάδα με Ελληνόπουλα, με νιάτα, ταλέντο και όνειρα για το μέλλον, παρά αυτό που βλέπουμε χρόνια τώρα.

ζαμπονοτυρόπιτας είπε...

Φίλτατε Αντώνη,

Το θέμα που έθεσες είναι πολύ σημαντικό, και σηκώνει μεγάλη κουβέντα. Θεωρώ ότι για να εξελιχθούν ταλαντούχοι νεαροί, σε πλήρως επαγγελματίες ποδοσφαιριστές με διάρκεια και προσφορά απαιτούν δύο βασικά πράγματα που σπάνια βρίσκουν τα παιδιά στην Ελλάδα:

Α) μια ιδιαίτερη μεταχείριση σε προσωπικό επίπεδο από προπονητές και προέδρους και, Β)μια ομάδα στα μέτρα τους ικανή να κερδίσει αξιοποιώντας το ταλέντο τους.

Οι προπονητές σχεδόν ποτέ έχουν (πραγματικά) τη δυνατότητα να χτίσουν ομάδες, γιατί απαιτούνται αποτελέσματα ΆΜΕΣΑ. Αυτό είναι πάντα πρόβλημα για τον ταλαντούχο πιτσιρικά στον οποίο κάποιος πρέπει να δείξει υπομονή και καλή θέληση, ίσως και ανοχή, με την καλή έννοια βέβαια.

Ασε που στις μέρες μας, η ξαφνική δημοσιότητα γίνεται μπούμερανγκ: η καθιέρωση αργεί και γίνεται άγχος για μια καλή μεταγραφή και η καλή μεταγραφή αντί να είναι η αρχή μιας καριέρας γίνεται το τέλος της (βλέπε Νίνης, Φετφατζίδης, νέοι Μέσσι κλπ). Πόσα ταλέντα χάθηκαν και θα χαθούν γιατί τα εμπιστεύτηκαν σε ανθρώπους που δεν ήξεραν να το αξιοποιήσουν!

amanAM είπε...

Άραγε ο ίδιος ο Μέσσι, εάν έπαιζε στην Ελλάδα, θα είχε πάρει ποτέ ευκαιρία να δείξει τι μπορεί να κάνει?

Ο κάθε Νίνης, Φετβατζίδης κλπ καίγονται σε ομάδες όπως ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟ. Έπρεπε να παίζουν σε ομάδες όπως ο Πανιώνιος, για να γίνουν πρώτα παιχταράδες, πριν βρεθούν σε ομάδες με τις απαιτήσεις σαν των ομάδων του ΠΟΚ.

Όμως πως να έρθουν σε εμάς τέτοια παιδιά, όταν τα δικά μας ταλέντα σκουπίζουν τους πάγκους?