Δεν είμαι αντίθετος με την συζήτηση, ίσα ίσα, με τις διαφωνίες και τα επιχειρήματα, όλοι κερδίζουμε την ευκαιρία να μάθουμε κάτι, ή να σκεφτόμαστε πιο σωστά.
Πρέπει όμως να διευκρινίσω, ότι το μπλογκ αυτό είναι προσωπικό, γράφω τις προσωπικές μου σκέψεις και ιδέες, τα προσωπικά μου συναισθήματα, με την ιδιότητα του απλού, απλούστατου φιλάθλου.
Έχω ασχοληθεί πολλά χρόνια με τον αθλητισμό, με πολλά αθλήματα, έκανα στίβο στον Πανιώνιο (400-800μ επί Δεπάστα), χάντμπωλ και πυγμαχία στον Πανελλήνιο, έφαγα πολλά χρόνια σε γυμναστήρια, έπαιζα για πολλά χρόνια μπόουλινγκ και μια χρονιά είχα νικήσει και ένα τοπικό πρωτάθλημα, με ομάδα 4 ατόμων, και παράλληλα ασχολούμαι με την ιστιοπλοϊα ανοιχτής θάλασσας, με αρκετούς αγώνες και με κάποιες διακρίσεις.
Ποδόσφαιρο δεν έχω παίξει ποτέ, πέραν του επιπέδου της γειτονιάς και του σχολείου, στα μαθητικά μου χρόνια. Επειδή ήμουνα δυνατός, με βάζανε στην άμυνα, και η τεχνική μου ικανότητα εξαντλότανε στο να διώχνω την μπάλα, κι αν με περνούσε η μπάλα, σταματούσα τον παίκτη!!! Έπαιζα και λίγο μπάσκετ, βόλλευ, και αυτό που μου άρεσε πιο πολύ απόλα, ήταν όταν έτρεχα ανώμαλους δρόμους μεγάλων αποστάσεων, 5-10 και 20 χιλιόμετρα, με στόχο τον τερματισμό.
Παρακολουθώ όμως ποδόσφαιρο από παιδί, ο πατέρας μου ήταν ΑΕΚτζής, και μέχρι περίπου το 1977 κάθε Κυριακή παρακολουθούσα την ΑΕΚ εκείνης της εποχής, με Αρδίζογλου, Μίμη Παπαϊωάννου, Μπάγεβιτς ως παίκτη κλπ, με Φάντροκ προπονητή.
Λόγω ότι έγινα αθλητής του Πανιωνίου, έγινα Πανιώνιος, ίσως και για να διαφοροποιηθώ από τον πατέρα μου, το 1978 περίπου. Το κύπελο του 1979 ήταν το μεγαλύτερο σπρώξιμο για να είμαι περήφανος, τότε στα μαθητικά μου χρόνια, ένας εναντίον όλου του σχολείου που ήταν όλοι τους Ολυμπιακοί, Πανθηναϊκοί και ΑΕΚτζήδες.
Στο γήπεδο πήγαινα σπάνια, 1-2 φορές τον χρόνο, μέχρι πριν 6-7 χρόνια, που για χαβαλέ με τα παιδιά μου, ξεκινήσαμε να πηγαίνουμε πιο συχνά. Η Λίνεν εποχή ήταν πολύ καλή ως θέαμα, κι αυτό μας κέρδισε ώστε να παγιωθεί η τακτική παρακολούθηση παιχνιδιών. Επειδή είχα έναν φίλο Ολυμπιακό, από το 1977 παρακολουθούσαμε όλα τα εντός με τον Ολυμπιακό για παράδειγμα.
Δεν εκπροσωπώ κανέναν, και δεν εκφράζω τίποτα άλλο, παρά τις προσωπικές μου απόψεις, ενός απλού φιλάθλου και οπαδού του Πανιωνίου. Ο λόγος που καταγράφω δημόσια τις σκέψεις μου, είναι γιατί μέσω των μπλόγκς, μπορώ να κρατάω ένα θεματικό προσωπικό ημερολόγιο, που το ξεκίνησα πριν 1 χρόνο.
Σήμερα για παράδειγμα, θα μου φαινότανε ενδιαφέρον να μπορούσα να έβρισκα καταγεγραμμένα τι σκεφτόμουνα 4 ή 5 χρόνια πριν, μετά από κάποια παιχνίδια που παρακολούθησα. Σε 4-5 χρόνια, εαν συνεχίσω να καταγράφω τις σκέψεις μου, θα μπορώ να το κάνω αυτό.
Όπως είπα και στην αρχή, ο διάλογος δεκτός, αλλά με δεδομένο ότι ούτε ειδικός είμαι, ούτε έχω τεχνικές γνώσεις, ούτε έχω τις ικανότητες να αναλύω τα παιχνίδια με αδιάσειστα επιχειρήματα, εγώ σκόρπιες σκέψεις καταγράφω, συναισθήματα της στιγμής, που στην διάρκεια του χρόνου αλλάζουν, και αυτό θέλω να αποτυπώσω.
Για παράδειγμα, τον Τζιμπούρ τον θαύμαζα, μετά τον αντιπάθησα αφού έκανε κάποιες αντιαθλητικές ενέργειες, θυμάστε κάτι κόκκινες κάρτες για εκτός φάσεις χτυπήματα που πήρε τότε, την πρώτη σεζόν με τον Χούτο? Μετά τον αντιπάθησα για τον τρόπο που έφυγε, και πριν λίγο καιρό, αναρωτιόμουνα γιατί δεν επιστρέφει σε εμάς, αφού η ΑΕΚ τον έβαλε στο ψυγείο.
Αυτή η καταγραφή της εναλλαγής συναισθημάτων, είναι αυτό που με κάνει να τα καταγράφω. Για προσωπική μου χρήση, και όχι μόνο.
9 σχόλια:
Ολοι το ιδιο δεν κάνουμε;
λίγο πολύ, όλοι το ίδιο κάνουμε, αλλά έχουμνε την ψευδαίσθηση της μοναδικότητας και της πρωτοτυπίας.
:-)
keep walking
Αντωνακη, επαιζες bowling?? Ποτε και που ??? Εγω επαιζα απο 1993 εως 2004 (μετα δυστυχως το εγκατελειψα λογω δουλειας/υποχρεωσεων). Αρχικα επαιζα πρωτα ερασιτεχνικο και μετα στο συλλογο της Γλυφαδας, μετα Holiday στο ABC και τελος στο Χαιδαρι στο συλλογο του STRIKE, οπου ενωθηκε ο Holiday με τον συλλογο του Καρετσου και γιναμε ενας συλλογος (Strike). Ειμαι ακομα πολυ φιλος με ολα τα παιδια, Τακη Καρετσο, Αλεξανδρο Τζουνη (ειναι τωρα προεδρος στην Ομοσπονδια), Γιωργο Φουγιαξη, Νικο Παπαδημητριου κλπ. Το ονομα μου ειναι Κωστης Τσαλπατουρος, δεν ξερω αν σου θυμιζει τιποτα ??
έπαιζα στην Γλυφάδα, συστηματικά από το 98 μέχρι το 2004, που σταμάτησα για ...οικονομικούς λόγους!!! :-)
Είχα ρεκόρ 254 και μέσο όρο 175 περίπου. Το 2003 έπαιζα σε 3 πρωταθλήματα (3 καθημερινές και τις Κυριακές πρωί προπόνηση), ένα του συλλόγου και 2 ερασιτεχνικά, και στο ένα από τα 2 ερασιτεχνικά πήραμε το πρωτάθλημα.
Ονόματα δεν θυμάμαι γενικότερα, θυμάμαι τον Παρασάκη, ήταν πολύ καλός.
Ο Σταυρος ο Παρασακης εξαιρετικο παιδι και bowler, και ο πατερας του καλος ανθρωπος. Αλλα εκεινος ο Ξαγοραρης ρε φιλε, πολυ αχωνευτος (μαζι με την ξυνη τη γυναικα του).
o Ξαγοράρης έκανε και μαθήματα εκτός των άλλων. Έναν ανθρωποδιώκτη τον έχει αυτός ο άνθρωπος. :-)
Απιστευτα κακο παιδι, ειχε το θρασσος ο ασχετος να κανει και μαθηματα. Και απολυτη ΚΟΤΑ στην πιστα. Ειχα την τυχη να ειμαι κουτς στην ομαδα της Α και να παρουμε το πρωταθλημα και κυπελλο με τον Strike to 2002. Ηθελε κλεισιμο για να περασει μπροστα η Γλυφαδα στο προτελευταιο frame και να παρει αυτη το Κυπελο στον τελικο μαζι μας. Σηκωνεται πανω και κανει κεφαλι, αποτελεσμα 7-10 και χασανε το Κυπελλο εξ αιτιας του μαγκια !!!!
bowling έχω παίξει μόνο στο wii του γιου μου. Υπάρχει τέτοια ένταση που μόνο ξύλο δεν παίζουμε.
Δημοσίευση σχολίου